ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΚΕΛ
Με τη λήξη του φετινού Παγκύπριου Εράνου «Ραδιομαραθώνιος», το ΑΚΕΛ νιώθει την ανάγκη να καταθέσει δημόσια τους προβληματισμούς του για τον θεσμό, λαμβάνοντας υπόψη και τις έντονες ενστάσεις των ίδιων των ΑμεΑ για τον χαρακτήρα του.
Με την γέννηση του ο θεσμός του Ραδιομαραθώνιου στόχευσε να ευαισθητοποιήσει για τα προβλήματα και την στυγνή περιθωριοποίηση που βίωναν τα ΑμεΑ και ως προς αυτό είχε, σε άλλες εποχές, αποτέλεσμα. Είναι ταυτόχρονα, για εμάς αδιαμφισβήτητες οι αγνές και ειλικρινείς προθέσεις των εθελοντών του θεσμού όπως και των πολιτών που εισφέρουν από το υστέρημα τους στη συλλογή χρημάτων. Μερικές δεκαετίες αργότερα όμως, κοινωνία και πολιτεία καλούνται να επαναξιολογήσουν τον θεσμό και το πώς εξελίχθηκε, ποια μηνύματα προσλαμβάνει τελικά η κοινωνία μέσα από αυτόν και πού βρίσκεται η ευθύνη του κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Δεν είναι μυστικό ότι δημόσιοι και ιδιωτικοί οργανισμοί που έχουν πολλά να κάνουν ακόμα μέχρι να ανταποκριθούν στις νομικές τους υποχρεώσεις έναντι των ΑμεΑ, χρησιμοποιούν τον θεσμό για να διαφημίσουν την κοινωνική τους ευαισθησία. Στη ρητορική των εκδηλώσεων κυριαρχεί συχνά λόγος που αναπαράγει προσβλητικά στερεότυπα για τα ΑμεΑ και το αίσθημα οίκτου και ελεημοσύνης. Ζήτημα τίθεται από πολλές πλευρές για τη διαφάνεια στη διοχέτευση των χρημάτων που συγκεντρώνονται καθώς και την ανάγκη να αξιολογηθεί ο αντίκτυπος που τελικά επιτυγχάνεται στην πραγματική ζωή των ΑμεΑ. Το πιο σημαντικό βέβαια από όλα είναι αυτό που εμείς υπογραμμίζουμε σε κάθε ευκαιρία: είναι ευθύνη του κράτους η κοινωνική πολιτική και συνολικά η διασφάλιση ότι τα ΑμεΑ απολαμβάνουν στην πράξη και απρόσκοπτα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα κι έχουν πρόσβαση σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής. Η δράση κοινωνικών οργανώσεων, ιδιωτικών φορέων και πολιτών μπορεί να έχει συμπληρωματικό ρόλο και πάντα βέβαια στο πνεύμα που διέπει τις σύγχρονες πολιτικές για τα ΑμεΑ.
Το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι έφτασε η ώρα για την πολιτεία και την κοινωνία να εισακούσουν πρώτα από όλα τις οργανώσεις των ίδιων των ΑμεΑ και των οικογενειών τους και να πάρει αποφάσεις για το μέλλον του θεσμού.
Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία που κύρωσε η Κυπριακή Δημοκρατία το 2011 είναι η βασικότερη πυξίδα και κριτήριο για τα όσα έπραξε και δεν έπραξε η κυπριακή πολιτεία. Η ευαισθησία της κοινωνίας πρέπει πρώτα από όλα να γίνεται απαίτηση προς το κράτος και την κυβέρνηση να υλοποιήσει πλήρως το πνεύμα και το γράμμα της Σύμβασης στον τόπο μας.
