που έγινε την Κυριακή
Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
«Έχει δικαίωμα να ασκεί κριτική εκείνος που έχει διάθεση να βοηθήσει».
-Αβραάμ Λίνκολν, Αμερικανός πρόεδρος
Υπάρχουν πολλά είδη κριτικής. Ας δούμε μερικά:
Η κριτική που γίνεται για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Η κριτική που γίνεται με αγάπη για το καλό ευρύτερα (του άλλου, μιας κατάστασης κοκ).
Η κριτική που γίνεται γιατί έχω κόμπλεξ. Κόμπλεξ κατωτερότητας ή ανωτερότητας (βλέπε όρια που ενδέχεται να φτάσουν ναρκισσιστικές καταστάσεις).
Η κριτική που γίνεται από κακία και συμφέροντα.
Και η κριτική που γίνεται γιατί μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο!
Η κοινή λογική, (που είναι γεγονός πως βαδίζει προς εξαφάνιση), λέει πως όταν η κριτική γίνεται καλοπροαίρετα, έχει στόχο να διορθώσει καταστάσεις.
Πάμε στη Λάρνακα.
Αν η κριτική που ασκούμε εμείς ως διαδικτυακό περιοδικό -με μία αρχισυντάκτρια και μια βοηθό αρχισυντάκτρια με πανεπιστημιακά πτυχία δημοσιογραφίας – έχει σκοπό μόνο τα clicks, την αναγνωσιμότητα και να γεμίσουμε με υλικό το site, τότε είναι μια άχρηστη κριτική που δεν βοηθά, σε καμία περίπτωση και ίσως και να προκαλεί κακό.
Το σημαντικό είναι να φροντίσουμε να φτάσει το δημοσίευμα στον όποιο αρμόδιο φορέα ή πρόσωπο. Για να διορθωθούν καταστάσεις. Αλλιώς, αλήθεια, τί νόημα έχει;
Αν ο δημότης δημοσιεύει στα ΜΚΔ τις άσχημες εικόνες της πόλης, αλλά δεν τολμά να πάρει κι ένα τηλέφωνο τον όποιο αρμόδιο να καταγγείλει, τότε μπορεί να πιάσει πολλά likes και σχόλια, σε στυλ καφενέ στην πλατεία του χωριού, από αυτά τα σχόλια που κάποιοι τα απολαμβάνουν με ποπ κορν σαν καλή ταινία, αλλά επί της ουσίας δεν θα έχει βοηθήσει ούτε τη πόλη, ούτε καμιά άσχημη κατάσταση να διορθωθεί.
Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε πότε η κριτική γίνεται με ανιδιοτέλεια, με γνώμονα το όποιο καλό και πότε για δικά μας ή αλλότρια συμφέροντα ή show off, κοκ.
Είναι κατανοητό ότι μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο και κάποιοι ακόμη και σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, (σαν μία εκδήλωση που ήμουν καλεσμένη την περασμένη βδομάδα), δεν χάνουν ευκαιρία για προεκλογικά κόλπα και λόγους.
Ακόμη και όταν δεν είναι the time or the place!
Οκ. Μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο.
Κάπου ώπα όμως!
Επειδή κάποιοι δεν έχουν όρια, ας ξεκινήσουμε εμείς να σκεφτόμαστε διπλά και να βάζουμε όρια, πριν πέσουμε σε παγίδες, σαν την παγίδα που έπεσα μέσα εγώ, όταν τις προάλλες είδα ένα νέο fb account και χάρηκα, (ο αυθόρμητος ενθουσιασμός μου, ένα από τα χίλια και ένα ελαττώματα μου), ότι θα βγάζουν τα κακώς κείμενα της πόλης στην φόρα, με σκοπό την διόρθωση τους. Τελικά κατάλαβα πως οι σκοποί είναι άλλοι.
Ναι, μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο, η κριτική είναι οκ και πρέπει να γίνεται, αλλά κάπου ώπα με φτηνά κόλπα λασπολογίας ή άλλα.
Κάπου ώπα!
Υ.Γ1 Το “κάπου ώπα” είναι η νέα αγαπημένη φράση εμένα και της αδελφής μου, έπρεπε να την χρησιμοποιήσω, Κυριακή μου!
Y.Γ2 Ένας φίλος, που συζητούσαμε χθες το θέμα, μου είπε «ξέρεις ποιοι θα μας κρίνουν για όσα εμείς κάνουμε σήμερα, ναι; Το είπε ο Παλαμάς»…
Δεν ήξερα.
Μου απάντησε: «Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν πέρασαν, θα ‘ρθουν, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Δίκιο έχει ο Κωστής Παλαμάς.
Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί.
