“Ήταν η εποχή όπου οι αισθήσεις μετουσιώνονταν σε ευτυχία μέσα σε όλη αυτή την απλωσιά της φυσικής πολυχρωμίας”
Ένα άρθρο με ιστορικά στοιχεία για τη πόλη μας, έγραψε και δημοσίευσε στη σελίδα “Σκαλιώτικες Αναδρομές” ο γνωστός συνδημότης μας, γιατρός και συγγραφέας, Δρ Σωκράτης Αντωνιάδης.
Το SkalaTimes αναδημοσιεύσει το υπέροχο άρθρο του Δρ Αντωνιάδη, πρωτίστως για τις ιστορικές πληροφορίες που περιέχει για τη πόλη μας, που πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε, αλλά και για την τελευταία παράγραφο που ως SkalaTimes προσυπογράφουμε:
“Εάν το σπίτι του Νίκου Δημήτριου για το οποίο γίνεται λόγο τελευταία είναι διατηρητέο ή όχι θα αποφασίσουν οι ειδικοί πολεοδόμοι και άλλοι. Αυτό που τρομάζει την πλεοψηφία του κόσμου είναι η αίτηση των νυν ιδιοκτητών να κτιστεί Πύργος 26 ορόφων ύψους 115 μέτρων. Πιστεύω πως ο Δήμος Λάρνακας θα λάβει σοβαρά υπ’ όψιν τα δεδομένα, κυρίως, το δίκαιο αίσθημα των κατοίκων της πόλεως που εναντιώνονται στα σχέδια των ιδιοκτητών για άδεια οικοδομής 26 ορόφων στην ευαίσθητη αυτή περιοχή που ήταν κάποτε ο παράδεισος και η Δροσιά των Λαρνακέων. Επιτέλους ας περισωθεί κάτι”.
SkalaTimes
Αυτούσιο το άρθρο του Δρ Αντωνιάδη:
Τα τρία πρώτα σπίτια που οικοδομήθηκαν στη λεωφόρο Αρτέμιδος, στο παλαιό Βουλεβάρτο (στην πρώτη φωτογραφία η διατηρητέα οικία Αλκίδα, στη 2η το σπίτι της οικογένειας Δημητρίου όταν κτιζόταν αρχές της δεκαετίας του ’50 (Αρχείο: Ιωάννας Βράχα).
Τις δεκαετίες του ’40 και του ’50, οι περιοχές της Φανερωμένης, της λεωφόρου Αρτέμιδος μέχρι τα κράσπεδα της Αλυκής, ήταν ακατοίκητες ερημικές εκτάσεις καλυμμένες από περβόλια, σιτοβολώνες, δέντρα παντός είδους κυρίως πεύκα, ακακίες και ευκαλύπτους και από μια εξαιρετικά πυκνή βλάστηση από αλόες, ενώ δεν έλειπαν τα βοσκοτόπια. Όλη αυτή η εκτεταμένη παρθένα περιοχή ήταν η αγαπημένη εξοχή των Λαρνακέων που είχαν ως επίκεντρα των εκδρομών τις εκκλησίες της Φανερωμένης, του Αγίου Γεωργίου Μακρή και βέβαια τα χωράφια γύρω από την Αλυκή.
Ήταν η εποχή όπου οι αισθήσεις μετουσιώνονταν σε ευτυχία μέσα σε όλη αυτή την απλωσιά της φυσικής πολυχρωμίας.
Αρχές του ’40 ήρθαν τα πρώτα σπίτια. Προηγήθηκε το 1928 η κατασκευή και η λειτουργία του σταδίου Γ.Σ.Ζ.
Εξ όσων γνωρίζουμε το πρώτο σπίτι που κτίστηκε στη δεκαετία του ’20 σ’ αυτή την μαγευτική περιοχή, ήταν ένα ωραίο αρχοντικό στην αρχή της λεωφόρου Αρτέμιδος που ανήκε στον Ιάκωβο και Φρόσω Δημητρίου, το γένος Αραδιππιώτη. Δίπλα από το αρχοντικό που κατεδαφίστηκε, κτίστηκε αρχές του ’40 το σπίτι του Κώστα Αλκίδα και της Χρύσως Δημητρίου, κόρης του Ιάκωβου και της Φρόσως. Το σπίτι αυτό στην Αρτέμιδος Νο 4 στην αρχή της λεωφόρου, είναι ένα ωραίο διώροφο με μπαλκόνια, εξωτερική κτιστή σκάλα και μεγάλο κήπο. Εκτός από κατοικία, κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε ως club, λογιστικό γραφείο, Cafe και σήμερα σχολή χορού. Έχει κηρυχτεί ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ (1η φωτογραφία).
Κάπου στις αρχές του ’50, στη γωνία των λεωφόρων Φανερωμένης και Αρτέμιδος κτίστηκε το σπίτι της οικογένειας του Νίκου Δημητρίου (2η φωτογραφία). Δύο χρόνια μετά άρχισε να κτίζεται το σπίτι της οικογένειας Ντίμη Δημητρίου (αδελφού του Νίκου Δημητρίου), το οποίο βρισκόταν δίπλα από τη νότια πλευρά του παλιού ΓΣΖ, εκεί, που σήμερα υψώνεται ένα πολυόροφο κτήριο τραπεζικού συγκροτήματος.
Εάν το σπίτι του Νίκου Δημήτριου για το οποίο γίνεται λόγο τελευταία είναι διατηρητέο ή όχι θα αποφασίσουν οι ειδικοί πολεοδόμοι και άλλοι. Αυτό που τρομάζει την πλεοψηφία του κόσμου είναι η αίτηση των νυν ιδιοκτητών να κτιστεί Πύργος 26 ορόφων ύψους 115 μέτρων. Πιστεύω πως ο Δήμος Λάρνακας θα λάβει σοβαρά υπ’ όψιν τα δεδομένα, κυρίως, το δίκαιο αίσθημα των κατοίκων της πόλεως που εναντιώνονται στα σχέδια των ιδιοκτητών για άδεια οικοδομής 26 ορόφων στην ευαίσθητη αυτή περιοχή που ήταν κάποτε ο παράδεισος και η Δροσιά των Λαρνακέων. Επιτέλους ας περισωθεί κάτι.
