Αντώνης Κανάκης: “Μόνο στην Ελλάδα – μάλλον – συζητάμε για την ελευθερία του λόγου, της Τέχνης και της σάτιρας” (Και στη Κύπρο Αντώνη μας)
Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Σε μια εποχή των συμφερόντων, του συστήματος και της ξευτίλας, σε μια εποχή που τα περισσότερα ΜΜΕ εργάζονται υπερ της εξουσίας σαν ρομπότ ή κουρδισμένα πιόνια και όχι σαν δημοσιογράφοι, σε μια τέτοια εποχή λοιπόν το να τολμάς να λες την γνώμη σου είναι πράξη επαναστατική.
Ο Αντώνης Κανάκης και η παρέα του τολμούν να λένε τα πράγματα με το όνομα τους -εδώ και χρόνια με όποιο τίμημα- και να τα βάζουν ακόμη και με εμετικούς τηλεοπτικούς σταθμούς της προπαγάνδας και της ξευτίλας, με δημοσιογράφους που ντροπιάζουν τη λέξη “δημοσιογραφία” και όμως είναι πρωτοκλασάτα ονόματα στην ελληνική TV. Να τα βάζουν με ότι θεωρούν άδικο. Να ασχολούνται ακόμη με τα Τέμπη, όπως θα έπρεπε να κάναμε κι εμείς όλοι οι δημοσιογράφοι νυχθημερόν!
Με τους Ράδιο – Αρβύλα μπορεί να μην συμφωνείς με όλα, αλλά αν έχεις ανοικτό μυαλό δεν μπορεί να μην βλέπεις πως είναι απέναντι από το σύστημα και προσπαθούν να πουν τα αυτονόητα, αυτά που θα έπρεπε να λένε τα ΜΜΕ που όμως βιώνουν εδώ και χρόνια τη σιωπή των αμνών, με λίγες εξαιρέσεις.
Ο Αντώνης Κανάκης είπε χαρακτηριστικά το βράδυ της Δευτέρας, με αφορμή το θέμα του Πάνου Βλάχου:
«Υπάρχει ένας κανόνας στη σάτιρα που λέει ότι αυτοί που ενοχλούνται περισσότερο είναι αυτοί που είναι ένοχοι για όλα όσα η σάτιρα τους καταλογίζει. Στο παρελθόν, όταν η πολιτική και η δημοσιογραφική εξουσία δέχονταν τα βέλη της σάτιρας, δεν έμπαιναν ποτέ στη διαδικασία του διαλόγου. Είχαν τουλάχιστον την ανωτερότητα και το μεγαλείο να τη δεχτούν. Σήμερα δεν συμβαίνει αυτό, όχι μόνο γιατί είναι «μικροί» οι άνθρωποι που εμπλέκονται αλλά και γιατί έχουν αυτό το στοιχείο της επιβολής, που θέλουν να ελέγξουν τα πάντα».
«Πουθενά παγκοσμίως δεν θα ήταν θέμα αυτό το πράγμα. Μόνο στην Ελλάδα – μάλλον – συζητάμε για την ελευθερία του λόγου, της Τέχνης και της σάτιρας. Αν δείτε τι έχει ειπωθεί μέσω της μουσικής σε παγκόσμιο επίπεδο για την πολιτική ή για κοινωνικούς λόγους… γίνονται πολιτιστικές αναφορές, βραβεύονται αυτά τα έργα. Μόνο όμως στο δικό μας μικροαστικό και ό,τι να ‘ναι περιβάλλον μπορούμε να συζητάμε τέτοια πράγματα».
«Δείτε τώρα πώς γίνεται κάτι θέμα εκ του μη όντος. Έχουμε κατ’ αρχάς αυτόν που ενοχλείται από τη σάτιρα, καλός μαθητής του Γκέμπελς, ξέρει τι θα κάνει αυτός: διαστρεβλώνει όλη την αλήθεια. Το βαφτίζουν αυθαίρετα «παρακίνηση βίας», ενώ κανένας άλλος από εμάς δεν έχει κάνει αυτόν τον παραλληλισμό και μετά ταΐζουν αυτό το αυθαίρετο συμπέρασμα στους δικούς τους στα ΜΜΕ.
Και το παίρνουν μετά οι δημοσιογράφοι και έχουμε τα «έπρεπε να παρακινήσει σε βία;». Τα «άσε μας κουκλίτσα μου» εδώ κολλάνε. Επειδή σου το είπε ο Πορτοσάλτε; Βήμα 2ο: αυτά μετά κάνουν τη δουλειά, αρχίζουν λοιπόν αυτές οι ερωτήσεις, γίνεται συζήτηση.
Και προσέξτε: οι δημοσιογράφοι που θα έπρεπε να είχαν τεράστια ευαισθησία σε θέματα ελευθερίας του λόγου, στις υπόλοιπες χώρες παλεύουν και χάνουν τη ζωή τους για την ελευθερία του λόγου. Και φυσικά δεν μιλάμε για όλους τους δημοσιογράφους. Είναι μία αυτονόητη διευκρίνιση, που είναι καλό όμως να την κάνουμε».
«Και τρίτο στάδιο, βέβαια, η Δικαιοσύνη: πρέπει να τα απαγορεύσουμε αυτά τα πράγματα, πρέπει να τιμωρηθούν. Και μπορεί ο ΣΚΑΪ να μην τα πηγαίνει καλά με την ουσία της Δικαιοσύνης αλλά μπορώ να σας εγγυηθώ ότι τα πηγαίνει πολύ καλά με τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Και εκεί μπορούν σίγουρα να δικαιωθούν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι πραγματικά ντροπιαστικά αυτά τα πράγματα που γίνονται.
Είμαστε Ιράν, είμαστε τόσο πίσω και το σύστημα παίζει αυτό το παιχνίδι τόσο ανεγκέφαλα με τέτοια θέματα όπως είναι η ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα οποιουδήποτε καλλιτέχνη να εκφράζει ό,τι θέλει. Και ξαναλέμε: όλα αυτά από ένα αυθαίρετο συμπέρασμα και μία διαστρέβλωση της αλήθειας, γιατί έτσι τους βολεύει. Είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα αυτά.
Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν απαντούν επί της ουσίας, πάντα και μόνο λασπολογία. Το τι βία έχουμε υποστεί εμείς από αυτούς… θυμάστε τι έλεγαν τότε για τα Τέμπη; Θυμάστε τις εκπομπές που είχαμε κάνει τότε και η ΕΣΗΕΑ αντί να επιτεθεί σε αυτούς τους ανθρώπους έβγαλε ανακοίνωση εναντίον μας. Τα θυμάστε αυτά τα πράγματα;»
«Υπάρχει και αυτή η διχαστική λογική ότι ή συμφωνείς μαζί τους ή αν διαφωνείς είσαι αριστερός. Δεν υπάρχουν σκεπτόμενοι πολίτες σε αυτή τη χώρα, ελεύθεροι ανεξάρτητοι πολίτες. Αυτό το δίπολο πάντα, γιατί αυτό μας βολεύει.
Άρη, μη στεναχωριέσαι. Αν δεν αρκούν τα αλεξίσφαιρα αυτοκίνητα του αφεντικού σου, με τα οποία κινείσαι, οι μυστικοί αστυνομικοί που σε φυλάνε, τα ελικόπτερα που πετάνε από πάνω σου, οι διμοιρίες των ΜΑΤ που παραμονεύουν… θα σε προστατεύσουμε εμείς, γιατί είσαι ένα πολύτιμο αγαθό για τη σάτιρα και δεν πρόκειται να αφήσουμε κανέναν να σε πειράξει», κατέληξε στο αιχμηρό -και προς προβληματισμό όλων- σχόλιο του ο Αντώνης Κανάκης.
