SkalaTimes
Σαν σήμερα, 18 Ιουνίου το 2010 έφυγε από αυτό το κόσμο ο διάσημος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος, ο Πορτογάλλος Ζοζέ Σαραμάγκου ( Ζοζέ -Ιωσήφ- ντε Σόζα Σαραμάγκου) ο οποίος είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Για τη ζωή του μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Ένα ποίημα του που έγινε γνωστό και viral παγκόσμια είναι αυτό για τις ιδιωτικοποιήσεις. Κυκλοφορεί σε πολλές ελεύθερες μεταφράσεις.
«Επιστρέφοντας από ένα ταξίδι τους σε Αργεντινή και Βολιβία, οι αγαπητοί μου Μαρία και Χαβιέ μού έφεραν την εφημερίδα Clarín (σ.σ.: Σάλπισμα) τής 30ης Αυγούστου (σ.σ.: 1994). Σ’ αυτήν υπήρχε η είδηση ότι στο κοινοβούλιο του Περού επρόκειτο να εισαχθεί προς ψήφιση ένας νέος νόμος για τον τουρισμό, ο οποίος θα δίνει την δυνατότητα εκχώρησης της εξερεύνησης των αρχαιολογικών περιοχών τού Μάτσου-Πίτσου και της αρχαίας πόλης των ίνκα Τσαν-Τσαν σε ιδιωτικές εταιρείες που θα λειτουργούν σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού.
Η Clarín τιτλοφορεί το άρθρο της “Η τρέλλα των ιδιωτικοποιήσεων του Φουτζιμόρι (σ.σ.: πρόκειται για τον τότε πρόεδρο του Περού)“. Συντάκτης τού νόμου είναι κάποιος Ρικάρντο Μερσενάρο, πρόεδρος της επιτροπής τουρισμού & τηλεπικοινωνιών και μέλος τού περουβιανού κονγκρέσσου, ο οποίος ισχυρίζεται, δίχως να μασάει τα λόγια του: “Το κράτος πρέπει να εκμεταλλευτεί τις αρχαιολογικές του περιοχές κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την συνεργασία ξένων εταιρειών, οι οποίες έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση στον χώρο”.
Αυτό μου φαίνεται σωστό.
Ας ιδιωτικοποιηθεί το Μάτσου-Πίτσου,
ας ιδιωτικοποιηθεί το Τσαν-Τσαν,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Καπέλα Σιστίνα,
ας ιδιωτικοποιηθεί ο Παρθενώνας,
ας ιδιωτικοποιηθεί ο Νούνιο Γκονσάλβες (σ.σ. σημαντικός πορτογάλος ζωγράφος τού 15ου αιώνα),
ας ιδιωτικοποιηθεί ο καθεδρικός ναός τής Σαρτρ (σ.σ.: διάσημος γαλλικός ναός τού 12ου αιώνα, μείγμα ρωμανικού και γοτθικού ρυθμού),
ας ιδιωτικοποιηθεί ο Καταιγιστικός Κρουζ (σ.σ.: Αντόνιο Κρουζ, διάσημος πορτογάλος ποδηλάτης),
ας ιδιωτικοποιηθεί το Τέμπλο της Δόξας στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, (σ.σ.: διάσημο τρίπτυχο τέμπλο τού 18ου αιώνα, στον καθεδρικό ναό τής ισπανικής πόλης Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα),
ας ιδιωτικοποιηθεί η Κορδιλιέρα των Άνδεων,
ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα κι ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό κι ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η δικαιοσύνη και ο νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί το σύννεφο που περνάει,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά αν γίνεται μέρα και με τα μάτια ανοιχτά.
Και τελικά, για να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, ας ιδιωτικοποιηθούν και τα κράτη, παραδίδοντας για κάποιο χρονικό διάστημα την εκμετάλλευσή τους σε ιδιωτικές εταιρείες, που θα λειτουργούν σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού. Εκεί βρίσκεται η σωτηρία τού κόσμου…
Και τώρα, ας ιδιωτικοποιηθεί επίσης και η πουτάνα που τους γέννησε όλους».
[Ζοζέ Σαραμάγκου, “Τετράδια του Λαντσαρότε – Ημερολόγιο ΙΙΙ, 1993-1995”)
Πέντε γνωστά και σπουδαία βιβλία του Σαραμάγκου
Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον
Περί τυφλότητας
Περί φωτίσεως
Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
Κάιν
Και μερικά από τα λόγια του που έχουμε κρατήσει:
Συγχωρήστε με αν αυτό που εσάς σας φαίνεται λίγο, για μένα είναι το παν.
(Από την ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ, 1998)
To διάβασμα είναι ένας άλλος τρόπος να είσαι κάπου.
Μέσα μας υπάρχει κάτι που δεν έχει όνομα· αυτό το κάτι είναι αυτό που είμαστε.
Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που είναι συνεχώς «υπό κατασκευήν», αλλά επίσης, κατά ένα παράλληλο τρόπο, πάντα σε μια κατάσταση αέναης καταστροφής.
Μια λέξη ποτέ δεν έρχεται μόνη της. Ακόμα και η λέξη «μοναξιά» χρειάζεται κάποιον που να υποφέρει από αυτήν.
Ο χειρότερος από όλους τους τοίχους είναι μια πόρτα της οποίας δεν έχεις το κλειδί.
Οι ερωτήσεις σου είναι ψεύτικες αν ξέρεις ήδη την απάντηση.
Είμαστε περισσότερο τα ελαττώματά μας παρά τα προσόντα μας.
Το «ποτέ» δεν είναι το αντίθετο του «αργά». Το αντίθετο του «αργά» είναι «πολύ αργά».
Ο Θεός είναι η σιωπή του σύμπαντος και ο άνθρωπος είναι η κραυγή που δίνει νόημα σε αυτή τη σιωπή.
Όπως θα ‘λεγε και η γάτα μου, όλες οι ώρες είναι κατάλληλες για ύπνο.
Τα λόγια που έρχονται από την καρδιά ποτέ δεν βγαίνουν από το στόμα. Σκαλώνουν στο λαιμό και μπορούμε να τα διαβάσουμε μόνο στα μάτια.
Σε ζητήματα καρδιάς και αισθημάτων, το υπερβολικά πολύ είναι πάντα καλύτερο από το υπερβολικά λίγο.
Το χάος είναι απλώς μια τάξη που περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί.
Λένε ότι κάθε άνθρωπος είναι νησί. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο κάθε άνθρωπος είναι μια σιωπή, ναι, ο καθένας με τη σιωπή του, ο καθένας με τη σιωπή που είναι.
Αν είμαι ειλικρινής σήμερα, τι πειράζει αν το μετανιώσω αύριο;
Σε έναν βασιλιά, η μετριοφροσύνη είναι ένδειξη αδυναμίας.
