Το Θέατρο ΣΚΑΛΑ μπήκε σε μια νέα εποχή και οι πρώτες παραστάσεις μας κάνουν να χαμογελάμε ευχάριστα, καθώς βλέπουμε έργα καταξιωμένων συνδημοτών μας, αλλά και συντελεστές ταλαντούχους επίσης συνδημότες μας, νέα φρέσκα πρόσωπα που έχουν πολλά να δώσουν στο χώρο του πολιτισμού.
Η παράσταση ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΗ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ του διπλά βραβευμένου (από τον ΘΟΚ) συγγραφέα συνδημότη μας Κώστα Μαννούρη, έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες ημέρες, σε σκηνοθεσία του επίσης συνδημότη μας Ονησίφορου Ονησιφόρου.
Λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα το SkalaTimes συνάντησε τον Ονησίφορο στο χώρο ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ εκεί όπου ανεβαίνει η παράσταση και κάναμε μια όμορφη κουβέντα, γύρω από το έργο, αλλά και τις τέχνες γενικότερα.
- Μπορείτε να δείτε/ακούσετε τη συνέντευξη στο βιντεάκι πιο κάτω, ή να την διαβάσετε κάτω από το βιντεάκι.
Της Γιώτας Δημητρίου
Κύριε Ονησιφόρου να πούμε δύο λόγια για το έργο που ανεβάζει το ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΑΛΑ στο οποίο είστε σκηνοθέτης;
Καταρχάς να πούμε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μας δίνετε να επικοινωνήσουμε την παράσταση. Είμαστε σε αυτό τον υπέροχο χώρο, στις ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, ευκαιρίας δοθείσης να ευχαριστήσουμε τον Χάρη Καραγιάννη που μας παραχωρεί το χώρο. Λόγω ανάγκης βρεθήκαμε εδώ αφού το θέατρο ΣΚΑΛΑ είχε κάποια προβλήματα στατικότητας που μας ανάγκασαν να βγούμε εκτός θεάτρου. Μια πρόκληση και για μας και για το θέατρο ΣΚΑΛΑ. Ευελπιστούμε να τη φέρουμε εις πέρας και θα την φέρουμε.
Πρόκειται για ένα έργο του αγαπημένου μας συνδημότη Κώστα Μαννούρη, να πούμε λίγα λόγια…
Βεβαίως. Είναι ένα έργο του Κώστα Μαννούρη, ονομάζεται ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΗ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ. Είναι ένα πραγματικά πολύ τρυφερό έργο, πολύ ευαίσθητο, πραγματεύεται ουσιαστικά την ιστορία μιας γυναίκας γύρω στα 50, η οποία στην φαντασία της φέρνει τον παιδικό της έρωτα μετά από αρκετή αντίσταση και παρακολουθούμε μια εξομολόγηση ουσιαστικά της ίδιας προς αυτόν.
Να πούμε το όνομα της πρωταγωνίστριας….
Πρωταγωνίστρια μας είναι η Έρρικα Μπεγιέτη, μια πολύ σπουδαία ηθοποιός που έχουμε την τύχη να έχουμε στην Κύπρο. Πλαισιωμένη από δύο νέα παιδιά, τον Ανδρέα Παράσχο και την Κρύσταλ Μιχαήλ. Είναι μια ωραία δυνατή ομάδα, μια ομάδα που ψάχνει την αλήθεια όπως ψάχνω κι εγώ στις παραστάσεις. Την αλήθεια την δική μας, την σημερινή, την σύνδεση που έχουμε σήμερα με το έργο που έγραψε ο Κώστας. Προσπαθώντας να δώσουμε την δική μας πρόταση στο ανέβασμα αυτού του έργου.
Ποια ήταν η πρόκληση για σένα όταν κλήθηκες να αναλάβεις την σκηνοθεσία του έργου αυτού;
Υπήρξε μια σειρά από προκλήσεις. Η πρώτη ήταν ο χώρος. Ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες στο θέατρο ΣΚΑΛΑ, όπως αντιλαμβάνεστε ο οποιοσδήποτε χώρος συμβάλει στο δραματουργικό αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να μην τον λάβεις υπόψη στην σκηνοθεσία. Αλλάξαμε τρεις χώρους πριν καταλήξουμε εδώ. Οπόταν αυτό ήταν η πρώτη πρόκληση. Φυσικά δουλεύοντας πάνω στο κείμενο είχαμε μια βάση για να εργαστούμε σε όποιο χώρο κι αν βρισκόμασταν. Όχι εύκολα, αλλά να έχουμε μια αίσθηση στο που θέλουμε να πάμε.
Μετά η άλλη πρόκληση ήταν το ίδιο το έργο του Κώστα. Ενώ είναι ένα τρυφερό έργο, δεν θα έλεγα ότι είναι εύκολο έργο. Παίζει με την φαντασία, παίζει με διαφορετικούς χρόνους και η πρόκληση ήταν μέσα από όλο αυτό να βρούμε εμείς την αλήθεια μας μέσα στο έργο του Κώστα Μαννούρη και να την μοιράσουμε φυσικά στον κόσμο. Να την επικοινωνήσουμε.
Άλλωστε είναι γεγονός ότι ο βραβευμένος συγγραφέας Κώστας Μαννούρης δεν γράφει εύκολα, γράφει πολύ δύσκολα, με την έννοια ότι γράφει κείμενα που αγγίζουν βαθιά συνήθως, είτε τον αναγνώστη, είτε τον θεατή.
Ισχύει. Και γράφει οικουμενικά. Γράφει ναι μεν για ένα άτομο αλλά πιάνει η γκάμα του σχεδόν όλους, όχι σχεδόν, σε ένα σημείο μας πιάνει όλους! Είναι κοντά στο Καβαφικό γράψιμο, ναι μεν ένα ποίημα του Καβάφη μιλά για έναν άνθρωπο για ένα συγκεκριμένο, αλλά ουσιαστικά υπάρχουν κομμάτια που μας αγγίζουν όλους.
Και η μεγαλύτερη πρόκληση είναι το ίδιο το θέατρο. Το να κάνεις μια παράσταση είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο πράγμα. Θέλει πολλή ψάξιμο, πάλη, αγώνα, εκεί που νομίζεις ότι ξέρεις τι κάνεις ξαφνικά ανατρέπονται όλα, πάντα έχω οδηγό το κείμενο για την παράσταση και ναι, είναι δύσκολο πράγμα από μόνο του να κάνεις μια καλή παράσταση. Καθόλου εύκολο.
Συμβουλεύτηκες καθόλου τον συγγραφέα σε κάποια ζητήματα που αφορούσαν την σκηνοθεσία ή ήθελες να το επεξεργαστείς μόνος σου;
Ξεκινήσαμε την συζήτηση με τον Κώστα πριν ακόμη ξεκινήσουμε τις πρόβες. Μιλήσαμε για το έργο. Ήρθε ο Κώστας σε πρόβες, στην αρχή αλλά και πιο μετά. Δεν συμβουλεύτηκα ακριβώς, αλλά επειδή είναι ένας συγγραφέας που είναι εν ζωή, θεωρώ πως είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας της παράστασης. Πέρα από το συγγραφικό, είναι εδώ, είναι συνδημότης μας, έρχεται στο χώρο, το συζητάμε, καθόμαστε, μιλάμε για το σκηνικό, για τα φώτα, για το περιβάλλον. Όπως θέλω να κάνω με όλους τους συντελεστές της παράστασης. Σκηνογράφο, φωτιστή, με τους ηθοποιούς, έτσι ώστε ουσιαστικά να συνδημιουργήσουμε μια παράσταση.
Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεσαι με το Θέατρο ΣΚΑΛΑ;
Είναι η πρώτη φορά, ναι. Δέχτηκα την πρόταση για να καταθέσουμε ουσιαστικά μια πρόταση στο Σχέδιο “ΘΥΜΕΛΗ” για το εξάμηνο που διανύουμε. Καταθέσαμε την πρόταση μας με τον Κώστα, εγκρίθηκε και προχωρήσαμε. Είναι μια καινούρια εποχή για το θέατρο ΣΚΑΛΑ, ένα νέο Διοικητικό Συμβούλιο. Υπάρχει πρόθεση να αλλάξει, να εξελιχθεί το θέατρο ΣΚΑΛΑ, όπως πρέπει να εξελίσσονται όλα τα θέατρα, όλοι οι Οργανισμοί. Χρίζουν πολλά πράγματα βελτίωσης….Αλλά είμαστε όλοι εδώ, θέλουμε ένα θέατρο στη Λάρνακα που αν είναι ισχυρό, θέλουμε ένα Οργανισμό που να είναι πρωταγωνιστής το Θέατρο και να μην περιμένει από κανένα σκηνοθέτη ή πρωταγωνιστή να το εξυψώσει! Να είναι από μόνο του ένας ισχυρότατος Οργανισμός που να ξέρει ο πολίτης της Λάρνακας και όλης της Κύπρου ότι στο θέατρο αυτό όχι γίνονται καλές παραστάσεις, γιατί το “καλή παράσταση” είναι σχετικό, γίνονται σοβαρές εισηγήσεις όσον αφορά το θέατρο και τα έργα και τις φόρμες του και την τέχνη γενικότερα.
Βεβαίως να αναφέρουμε για όσους δεν γνωρίζουν πως είσαι από την Λάρνακα.
Ναι, είμαι από τη Λάρνακα.
Θέλω να μας πεις δυο λόγια για σένα….
Είμαι ηθοποιός και σκηνοθέτης, το λέω με μια δειλία ακόμα, μια αυτοσυγκράτηση, είναι η τέταρτη φορά που σκηνοθετώ. Τελείωσα τη Δραματική Σχολή Αρχή της Νέλλης Καρρά. Μια Σχολή που την κουβαλώ μαζί μου και την αγαπώ πολύ. Η Νέλλη Καρρά είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος για όσους την ξέρουν. Ζούσα στην Αθήνα μέχρι το 2021 που ήρθε ο Κορωνοϊος. Εν τω μεταξύ εργαζόμουν και Κύπρο, συνεργαζόμουν με τον ΘΟΚ, το Θέατρο ΔΕΝΤΡΟ, το Σατυρικό και πηγαινοερχόμουν. Την εποχή του κορωνοϊου στην Αθήνα ήταν “κλειστά” τα πράγματα. Έτσι ήρθα να δω τους δικούς και να ξεκουραστώ και ήρθε η μια δουλειά μετά την άλλη και κάπως έμεινα Κύπρο. Τώρα αν θα μείνω ή για πόσο θα μείνω δεν ξέρω.
Οφείλω να ομολογήσω ότι είχα διαφορετικά τα πράγματα μέσα στο μυαλό μου όσον αφορά την Κύπρο. Σιγά σιγά γνωρίζοντας κόσμο και καλλιτέχνες βελτιώνεται η εικόνα της στα μάτια μου. Και ακόμη όσον αφορά τη πόλη μας τη Λάρνακα, ήδη γίνονται πάρα πολλά πράγματα, ήδη και με το ΛΑΡΝΑΚΑ 2030, που διεκδικούμε την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, γίνονται βήματα αλματώδη όσον αφορά τον πολιτισμό και είναι κάτι πολύ θετικό και όμορφο για τη Λάρνακα και για τους καλλιτέχνες διότι πλέον έχουν βήμα στη πόλη τους, αλλά και για τον κόσμο της Λάρνακας. Πραγματικά είναι σπουδαίο πράγμα να υπάρχει πολιτισμός να μπορεί να πάει ο κόσμος να παρακολουθήσει ένα θέατρο, μια έκθεση, μια παράσταση χορού, κτλ. Και σιγά σιγά να καλλιεργηθεί η κουλτούρα της τέχνης, η οποία δεν είναι εύκολη. Ακόμη είμαστε σε μια εποχή που η εικόνα υπερισχύει της αλήθειας. Δεν είναι τόσο απλό το να πάω σε μια έκθεση να την παρακολουθήσω, χρειαζόμαστε εκπαίδευση, παιδεία, πράγματα τα οποία φαντάζομαι πως σιγά σιγά θα έρθουν.
Παρακολουθείς τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας;
Παρακολουθώ ναι. Συμμετέχω στο ΛΑΡΝΑΚΑ 2030. Όσο μπορώ και όσο έχω χρόνο, εκεί είμαι με άλλη ιδιότητα προς το παρόν, στην επιτροπή μουσικής. Γίνονται πάρα πολλά πράγματα.
Εσύ ως άνθρωπος του πολιτισμού τι θα ήθελες να δεις να συμβαίνει στη πόλη μας όσον αφορά το κομμάτι των τεχνών;
Θέλω να δω να γίνονται πράγματα, να έχει επιλογές ο κόσμος και θέλω μετά να δω τον κόσμο να πηγαίνει. Θέλω να δω τα θέατρα να είναι γεμάτα, οι παραστάσεις χορού να είναι γεμάτες, να ξέρω ότι ο κόσμος πάει στα εικαστικά, ότι πάει στον κινηματογράφο, έχουμε και την Κινηματογραφική Λέσχη Λάρνακας, που κι εγώ πρόσφατα την ανακάλυψα και χάρηκα που υπάρχει. Να γίνονται πράγματα να έχει ο κόσμος να ψυχαγωγηθεί.
Τι κερδίζει ο άνθρωπος μέσα από τις τέχνες;
Ο καλλιτέχνης ή ο θεατής;
Ο θεατής…
Είναι κάτι που δεν μπορεί να πει κανένας, είναι κάτι που επαφίεται και στον ίδιο τον θεατή, δηλαδή οι θεωρίες της πρόσληψης είναι κάτι που δεν είναι τόσο απλό να εξηγηθεί. Σίγουρα, αυτό που θα ήταν το ιδανικό είναι να φεύγει σκεπτόμενος από οτιδήποτε. Όπως φυσικά ένας άνθρωπος σκεπτόμενος μπορεί να φύγει και από την παραλία ένα απόγευμα παρατηρώντας το κύμα και την κίνηση του. Η τέχνη φυσικά πάει πιο μακριά, είναι διαφορετική η σημειωτική της είναι διαφορετικά τα νοήματα της, είναι πιο πολύπλοκα…Πολλές φορές δεν είναι πολύπλοκα, είναι για εμάς τους καλλιτέχνες που προσπαθούμε να γίνουμε συγκεκριμένοι σε κάτι που κάνουμε έτσι ώστε να πάρει το σήμα που του δίνουμε εμείς και να το μεταφράσει όπως θέλει. Αλλιώς η τέχνη γίνεται δεικτική, γίνεται επιθετική, γίνεται διδακτική, είναι απόψεις αυτά…Κατά την άποψη μου δεν πρέπει να είναι. Πρέπει να αφήνει τον ορίζοντα στον άλλον να σκεφτεί να την παρακολουθήσει και να βγάλει τα συμπεράσματα του και από εκεί και πέρα αν τα συμπεράσματα που θα βγάλει θα τον προχωρήσουν σαν άνθρωπο, δεν είναι μόνο δουλειά της τέχνης. Είναι και στον άνθρωπο και στην φιλοσοφία που κουβαλά.
Κάπου έχω διαβάσει ότι η τέχνη μπορεί να σε ταξιδέψει χωρίς να κάνεις βήμα, φαντάζομαι το συμμερίζεσαι ως σκηνοθέτης…
Ναι….
Μια καλή ατάκα στο θέατρο, μια σκηνή….
Κοίτα, έχω πει και προηγουμένως ότι το να κάνεις μια καλή παράσταση είναι πολύ δύσκολο. Οι περισσότερες πιθανότητες ξεκινώντας να κάνεις μια παράσταση είναι ότι θα είναι ΟΚ. Γιατί παίζουν πολλά πράγματα ρόλο να συντονιστούν για να γίνει.
Φυσικά σε αυτή την παράσταση μπορεί να υπάρχουν κομμάτια που να είναι μαγικά. Αυτό εννοώ. Το να γίνει όλο μαγικό θέλει πολλή δουλειά θέλει εμπειρία θέλει πολλά πράγματα.
Ακόμη και μια ατάκα σε ένα θεατρικό μπορεί να κάνει τον θεατή να πει “άξιζε το κόπο που πήγα”.
Σίγουρα….Πόσο μάλλον στο έργο του Κώστα….
Που είναι όλο ατάκες φαντάζομαι…
Ναι! (Γέλια)
Πότε είναι η πρεμιέρα του έργου;
Η πρεμιέρα του έργου είναι στις 21 Ιουνίου στις Αποθήκες Αγίου Λαζάρου εισιτήρια μπορείτε να βρείτε από το SoldOut.
Στη Λάρνακα θα κάνουμε 12 παραστάσεις.
Στη Λευκωσία δύο παραστάσεις στο Θέατρο ΔΕΝΤΡΟ
Στη Λεμεσό μία παράσταση στο Παλιό Ξυδάδικο.
Θέλω πριν πάω στην τελευταία ερώτηση να μου πεις τι είναι αυτό που έχει κρατήσει εσύ από τις πρόβες αυτού του έργου
Πολύ δύσκολη ερώτηση…ΑΚόμη είναι νωρίς γιατί είμαι σε μια διαδικασία να σκέφτομαι πράγματα….
Τι είναι αυτό που σε κέρδισε περισσότερο όταν το πρωτοπήρες στα χέρια σου να το διαβάσεις;
Είχα πάρει 3-4 έργα του Κώστα, μόλις διάβασα το συγκεκριμένο είπα “οκ αυτό θα κάνουμε”. Τώρα πλέον μελετώντας το ξανά διαβάζοντας το ξανά ακούγοντας το από τους ηθοποιούς καταλαβαίνω γιατί. Είναι ένα πραγματικά ανθρώπινο έργο, πραγματικά τρυφερό, στο κόκκαλο έργο, ένα έργο που μας αφορά, μέσα στην ποιητικότητα του, ο Κώστας γράφει ποιητικά….έχει μια απλότητα και μια δύναμη που μπορεί να ακουμπήσει τον καθένα από εμάς. Είναι ένα ανθρώπινο και θεωρώ πως στο θέατρο σήμερα η επαναστατικότητα είναι να βρούμε την ανθρωπιά, να γίνει το θέατρο ανθρωποκεντρικό, να γίνει πάνω στους ηθοποιούς, χωρίς εντυπωσιασμούς, να φύγουμε λίγο από το θέαμα, από το show, και να δώσουμε το φόκους μας πάνω στον άνθρωπο ουσιαστικά, όχι στον ηθοποιό. Στον ηθοποιό, αλλά μέσω του ηθοποιού στον άνθρωπο, έτσι ώστε να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπινα συναισθήματα σε μια κοινωνία που επικρατεί η απόλυτη αποξένωση, η απόλυτη εικόνα, ο απόλυτος αγώνας για επιβίωση. Ίσως κάτι να κερδίζουμε από αυτή τη τέχνη, που πάει στο ανθρώπινο. Μέσα από αυτή τη συνύπαρξη στο θέατρο.
Για σένα τι σημαίνει τέχνες και πολιτισμός και τι έχεις κατά νου κάθε φορά που σκηνοθετείς ένα έργο;
Κάθε φορά που σκηνοθετώ ένα έργο έχω κατά νου ότι μπορεί να είναι η τελευταία μου παράσταση έτσι δεν θέλω να κάνω καμιά έκπτωση όσον αφορά στο περιεχόμενο. Το σκέφτομαι γιατί πολλές φορές μπαίνουμε σε διαδικασία να αρέσει αυτό που κάνουμε, να είναι ωραίο, είναι ανθρώπινο να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Πάντα έχω στο νου μου ότι πρέπει να φεύγω από αυτό το πράγμα και να ψάχνω την αλήθεια την δική μου, των ηθοποιών, των συνεργατών μου, και ας μην αρέσει….αλλά είμαι σίγουρος πως δεν γίνεται να μην αρέσει κάτι στο οποίο ψάχνεις να βρεις την αλήθεια. Φαίνεται η σοβαρή προσπάθεια να ψάξεις και την τέχνη αυτή καθ’ αυτή και το κείμενο που σου δίνεται κάθε φορά. Οπόταν πάντα έχω αυτό στο μυαλό μου. Προσπαθώ επίσης να έχω στο μυαλό μου το πόσο δύσκολο είναι να είσαι ηθοποιός, οπόταν επειδή είμαι ηθοποιός προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των ηθοποιών (δεν τα καταφέρνω πάντα), ότι είναι πολύ όμορφο πράγμα αυτό που κάνουμε, μέσα στη δυσκολία του, είναι κάτι που αν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να καταλάβεις πόση χαρά μπορεί να σου δώσει μια καλή πρόβα, μια ατάκα, μια σκηνή που γίνεται στην πρόβα. Πόσο μπορεί να σε προχωρήσει σαν άνθρωπο, να σου μεγαλώσει τη ζωή σου στην κυριολεξία.
Τι σημαίνει για σένα τέχνες και πολιτισμός;
Πολλά δύσκολη ερώτηση…το ψάχνω. Μπορώ να πω για το θέατρο ότι είναι μια πράξη επαναστατική από μόνη της σε αυτή τη κοινωνία. Η συνύπαρξη ανθρώπων στον ίδιο χώρο, αυτή η αλήθεια που ψάχνουμε, η μαλακότητα, τα μηνύματα που ενίοτε μπορεί να βγουν μέσα από τη δουλειά που κάνουμε…είναι μια συμμάζωξη ανθρώπων στον ίδιο χώρο, είναι κάτι πολύ ανθρώπινο….μαζευόμαστε 50-60 άνθρωποι στον ίδιο χώρο να δούμε άλλους ανθρώπους να ερμηνεύουν, να παίζουν, για να μας περάσουν ένα κείμενο….είναι συγκλονιστικό! Είναι σπουδαίο πράγμα από μόνο του αυτό. Φυσικά, όταν υπάρχει σοβαρή δουλειά από πίσω.
Θα ήθελα να κλείσουμε με το μήνυμα σου στους αναγνώστες του SkalaTimes που φαντάζομαι πως οι περισσοτεροι θα θέλουν να έρθουν να δουν το έργο που σκηνοθετείς ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΗ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ που είναι του πολύ αγαπημένου μας συνδημότη, βραβευμένου συγγραφέα Κώστα Μαννούρη.
Να μου επιτρέψεις να αναφέρω τους συντελεστές. Παίζουν: Έρρικα Μπεγέτη, Ανδρέας Παράσχος και Κρύσταλ Μιχαήλ. Στα σκηνικά και στα κοστούμια ένας άλλος συνδημότης μας ο Ανδρέας Παρασκευάς, εξαιρετικός εικαστικός, εξαιρετικός σκηνογράφος, το έργο είναι βεβαίως του βραβευμένου Κώστα Μαννούρη, στο φωτισμό είναι ο Γιώργος Λάζογλου, επίσης ένα καταξιωμένος φωτιστής, στην κίνηση είναι η Άννη Χούρη, συνάδελφος ηθοποιός και χορογράφος και κινησιολόγος. Κατερίνα Χριστοδουλίδου, σύμβουλος Δραματουργίας. Σκηνοθεσία Ονησίφορος Ονησιφόρου, βοηθός σκηνοθέτη Κρίστη Χαραλάμπους, η οποία δεν είναι απλώς σκηνοθέτης, είναι ένα παιδί που δουλέψαμε αρκετά μαζί, είναι λες και κάνουμε μαζί το έργο, δεν είναι απλώς βοηθός σκηνοθέτη.
Και το μήνυμα σου στους αναγνώστες του SkalaTimes;
Να έρθουν! Καταρχάς να στηρίξουν το θέατρο, να στηρίξουν το Θέατρο ΣΚΑΛΑ της πόλης μας, να έρθουν ανοιχτοί, να καθίσουν να το απολαύσουν και γενικά να πηγαίνουν στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης!
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΗ 79 (Αποθήκε Αγίου Λαζάρου)
Τετάρτη 26 Ιουνίου
Πέμπτη 27 Ιουνίου
Παρασκευή 28 Ιουνίου
Σάββατο 29 Ιουνίου
Κυριακή 30 Ιουνίου
Κυριακή 7 Ιουλίου
Παρασκευή 12 Ιουλίου
Σάββατο 13 Ιουλίου
Κυριακή 14 Ιουλίου
ΘΕΑΤΡΟ ΔΕΝΤΡΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Παρασκευή 5 Ιουλίου
Σάββατο 6 Ιουλίου
ΠΑΛΙΟ ΞΥΔΑΔΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΣ
Τετάρτη 10 Ιουλίου
* Όλες οι παραστάσεις ξεκινούν στις 20:30
