ΟΜΙΛΙΑ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ε.Γ. ΑΚΕΛ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ – ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΛΚΗΣ – 12.7.2024
Εν τριπλοφάτσιην που πρέπεν να ττακουράς, καμπάνα,
Καταραμένον μπρόεμαν στα μέσα του μηνός,
Που χάννεν μάνα το παιδίν τζιαι το παιδίν την μάνα,
Τζ΄όι σαν να τουν της Λαμπρής ο κρότος γιορτινός.
Πόσες μανάες άξιππα τα μαύρα εφορήσαν
Τζι άλλα μωρά εμείνασιν στες στράτες ορφανά;
Πάνω στης νιότης τον αθθόν αντρόϋνα εσβήσαν
Τζιαι τυχερός που φίλησεν παιδίν αλλαξανά.
Αγαπητές οικογένειες των Ηρώων,
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Αγαπητές συντρόφισσες, σύντροφοι,
Φίλες και Φίλοι,
πενήντα χρόνια κλείνουν φέτος από τον μαύρο Ιούλη του δίδυμου εγκλήματος. Της
προδοσίας του λαού και του τόπου μας.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια και οι πληγές παραμένουν ανοιχτές. Σε κάθε σπίτι που έχασε
αγαπημένο του, σε κάθε άνθρωπο που βίωσε την τραγωδία του 1974, αλλά και
στις γενιές που ακολούθησαν.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια από εκείνο το πρωί που ξεκίνησαν τα ημιφορτηγά από την λαϊκή συνοικία του ΄Αη Γιάννη γεμάτα από τους προοδευτικούς κατοίκους της, που ξεσηκώθηκαν άοπλοι, όπως ξεσηκώθηκαν όλες οι προοδευτικές δυνάμεις στο νησί, για να αντισταθούν στο προδοτικό πραξικόπημα και για να φωνάξουν σε όλη τη Λάρνακα ότι «ο Μακάριος ζει». ΄Ότι ο κόσμος μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Να μην φοβάται την ΕΟΚΑ Β και τους εγκάθετους της. Από τότε θρηνούμε 4 παλλικάρια.
Από τότε, κάθε Ιούλη, η ατμόσφαιρα βαραίνει. Η καρδιά χτυπά παράξενα και η μνήμη μένει εκεί. Εκεί που την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη οι δολοφόνοι φασίστες πραξικοπηματίες. Η μνήμη ζωντανεύει ένα-ένα τα παλλικάρια μας:
Γιώργος Αδάμου Χ’Στεφανή
Αχιλλέας Κουρτελλή
Γιώργος Χαραλάμπους
Αντρέας Θεοδοσίου
Τέσσερεις λεβέντες μετρά η Λάρνακα στο πάνθεο των Ηρώων από εκείνη τη μαύρη μέρα. Πάρα πολλούς άλλους μετρά η Κύπρος από εκείνο τον Ιούλη.
Ο Γιώργος Αδάμου Χ»Στεφανή ήταν 46 χρονών, μέλος του ΑΚΕΛ. Οικοδόμος. Η Αντριάνα του έφυγε από τη ζωή θυμωμένη. Αλλιώς την ήθελε τη ζωή της.
Μεγάλωσε και αποκατάστησε τις κόρες της με ένα ΓΙΑΤΙ να αιωρείται μέχρι σήμερα πάνω από τις ζωές τους.
Ο Αχιλλέας Κουρτελλή ήταν 24 χρονών, μέλος της ΠΕΟ και της ΕΔΟΝ. Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει καλά-καλά την έγγαμη ζωή του και να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα. Τα όπλα των πραξικοπηματιών στράφηκαν και σκότωσαν τον άοπλο Αχιλλέα.
Ο Γιώργος Χαραλάμπους 17 χρονών , μέλος της ΕΔΟΝ. Η χαροκαμένη μάνα του, περίμενε μέχρι την τελευταία της πνοή, την τιμωρία των ενόχων. Περίμενε τη δικαίωση. Τους ήξερε…
Οι φασίστες δολοφόνοι πραξικοπηματίες της ΕΟΚΑ Β΄ έντυσαν στα μαύρα και την οικογένεια του Αντρέα Θεοδοσίου. 14 χρονών. Μέλος της ΕΔΟΝ και της ΠΕΟ. Ο θρήνος της χαροκαμένης μάνας του, της Πετρούς του Θεοδόση, συγκλόνισε τον ΄Αη-Γιάννη. Το μοιρολόϊ της σκέπασε τη Λάρνακα.
Σήμερα τιμούμε την μνήμη τους.
Σήμερα στεκόμαστε λίγα μέτρα από τον τόπο της στυγερής δολοφονίας τους για να τιμήσουμε τους ΄Ηρωες μας, που υπερασπιζόμενοι την Κύπρο μας και τη Δημοκρατία , δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ αντιστεκόμενοι στα άνομα σχέδια του ΝΑΤΟ, της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’.
Το πραξικόπημα είχε προετοιμαστεί από καιρό ως μέρος της συνωμοσίας που θα οδηγούσε στην εξόντωση του Μακαρίου, στο κτύπημα των δημοκρατικών δυνάμεων και στο ξεπούλημα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Χούντα της Αθήνας, το ΝΑΤΟ και η ντόπια ακροδεξιά, οργανωμένη από τον Γρίβα στην ΕΟΚΑ Β΄, έπαιξαν το δικό τους επαίσχυντο ρόλο σ΄αυτή τη συνωμοσία. Καλύφτηκαν πίσω από βαρύγδουπα συνθήματα περί εθνικοφροσύνης για να ωραιοποιήσουν την επερχόμενη προδοσία.
Καπηλεύτηκαν την Ελλάδα και τα ελληνικά σύμβολα.
Το φασιστικό προδοτικό πραξικόπημα ακολούθησε η βάρβαρη τούρκικη εισβολή.
Πενήντα χρόνια μετά, χιλιάδες συμπατριώτες και συμπατριώτισσες μας έφυγαν από τη
ζωή με ανεκπλήρωτο τον πόθο της επιστροφής στη γη και στις περιουσίες τους.
Πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.
Πενήντα χρόνια μετά και το μαρτύριο συνεχίζει αργά και βασανιστικά για τις χιλιάδες οικογένειες που περιμένουν τους αγαπημένους τους που δεν εντοπίστηκαν
ακόμα ή τους τους επέστρεψαν σε ένα μικρό κασελάκι για να κηδευτούν με
τιμές ΄Ηρωα.
Η θηριωδία του πολέμου στη Κύπρο άνοιξε βαθιές πληγές που δεν επουλώθηκαν και ούτε θα επουλωθούν. Σκοτωμένοι, βιασμοί, βασανιστήρια, ξεριζωμός, αιχμαλωσία, προσφυγιά, εγκλωβισμένοι. Μισή πατρίδα. Μισή ψυχή.
Δεν είναι η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας που μας έφερε τον τούρκικο Αττίλα, τον έστειλε ο ιμπεριαλισμός αφού πρώτα τον προσκάλεσε ο φασισμός!
Το 1974 στην Κύπρο δεν έγινε ούτε «αδελφοκτόνος διχασμός», ούτε «εμφύλιος πόλεμος». Δεν ήταν «άφρον» το πραξικόπημα της 15 ης του Ιούλη. ΄Ηταν προδοτικό, φασιστικό, αμερικανοκίνητο έργο μιας χούφτας πουλημένων.
Μισό αιώνα μετά πορευόμαστε στους τάφους των ηρώων της Αντίστασης και των μαχητών της ελευθερίας ανανεώνοντας τον όρκο πως θα δικαιώσουμε την θυσία τους. Πως θα σηκώσουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης και θα οικοδομήσουμε την ειρήνη στο πολύπαθο νησί μας. Παλεύουμε με τον χρόνο και τη λησμονιά.
Αντιπαλέψαμε και θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε σε ντόπιους και ξένους που μας θέλουν να ξεχάσουμε. Κρατούμε ζωντανή τη μνήμη όχι γιατί μισούμε αλλά γιατί θέλουμε να χτίσουμε τον μέλλον σε γερά θεμέλια.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Μαζί μας, όλα αυτά τα χρόνια, πάντα στην πρώτη γραμμή, για να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη, είναι οι αγωνιστές της Αντίστασης, στους οποίους η πολιτεία οφείλει πολλά. Μπήκαν μπροστά και δεν δείλιασαν, για να σώσουν την
αξιοπρέπεια μας. Για να σώσουν τις ζωές μας. Για να σώσουν τον τόπο μας.
Αποτίνουμε φόρο τιμής και υποκλινόμαστε στους ΄Ηρωες και στη θυσία τους.
Την ίδια ώρα υποκλινόμαστε στην εκκωφαντικά διακριτική και σεμνή παρουσία
του αντιστασιακού αγωνιστή συντρόφου μας Βλαδίμηρου Χαραλάμπους και στο
πρόσωπο του σε όλους τους αντιστασιακούς.
Κρατάμε ζωντανή τη μνήμη των αντιστασιακών που έφυγαν από τη ζωή, μεταξύ των οποίων και του συντρόφου μας Στέλιου Βασιλείου, των συντρόφων μας της τότε ηγεσίας της Επαρχιακής Γραμματείας του ΑΚΕΛ στη Λάρνακα. Των αντιστασιακών στο Κίτι, στον Κόρνο, στα Περβόλια, στην Ορμήδεια, στην Αραδίππου, στην Αθηένου, στη Μοσφιλωτή, σε όλη την επαρχία και σε όλη την Κύπρο που αντιστάθηκαν , συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν. Αποτίνουμε φόρο
τιμής στον αντιστασιακό Δώρο Χριστοδουλίδη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή και στον δολοφονηθέντα από την ΕΟΚΑ Β΄ ΄Ηρωα Κόκο Φωτίου.
Τα τραγικά γεγονότα του 1974 δεν είναι μόνο ιστορία.. Εξακολουθεί να είναι μια σκληρή, στυγνή πραγματικότητα που στιγματίζει τις ζωές μας. Μια πραγματικότητα που αναγκάζει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να ζουν χωριστά. Που μας εμποδίζει να γευτούμε τις χαρές της ειρήνης και που μας αφαιρεί αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η επίτευξη λύσης του Κυπριακού δεν είναι μόνο εκπλήρωση χρέους έναντι των παιδιών της πατρίδας μας που θυσίασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους. Η λύση του Κυπριακού αποτελεί και χρέος έναντι της νέας γενιάς του τόπου. Γιατί χωρίς λύση, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, οι κίνδυνοι για το μέλλον της πατρίδας μας είναι τεράστιοι, ειδικά στον κόσμο που ζούμε ο οποίος χαρακτηρίζεται από αστάθεια, συγκρούσεις, πολέμους, αιματοχυσία.
Επομένως, η προσωρινότητα που ζούμε από το 1974, η οποία έχει βολέψει διάφορα κατεστημένα να κάνουν περιουσίες και να στήνουν καριέρες, ας μην μάς παρασύρει. Η προσωρινότητα δεν μπορεί να προσφέρει μόνιμη ασφάλεια και ειρήνη.
Ανεξαρτήτως των δυσκολιών που προκαλεί η αρνητικότητα και ενίοτε η προκλητικότητα της τουρκικής πλευράς, εμείς πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην προσπάθεια για λύση. Πρέπει να αναλάβουμε ουσιαστικές πρωτοβουλίες που να πείθουν το διεθνή παράγοντα ότι όντως διαθέτουμε ειλικρινή πολιτική βούληση για λύση. Πρωτοβουλίες που θα υποχρεώσουν την Τουρκία είτε να ανταποκριθεί στην ανάγκη για συνέχιση των διαπραγματεύσεων
από το σημείο που διακόπηκαν είτε να φορτωθεί την ευθύνη για τη στασιμότητα
και τα αδιέξοδα. Γιατί, από το 2017 η Τουρκία είναι αποενοχοποιημένη από την
όποια ευθύνη κι αυτό το γεγονός το κεφαλαιοποιεί με την προώθηση της
οριστικοποίησης της διχοτόμησης.
Το ΑΚΕΛ εδώ και καιρό έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για το τι πρέπει να κάνουμε ως ελληνοκυπριακή πλευρά και εν γένει ως Κυπριακή Δημοκρατία. Στον Πρόεδρο εναπόκειται να ανταποκριθεί. Αυτός χειρίζεται το Κυπριακό, αυτός έχει και την ευθύνη για ό,τι προκύψει. Ειδικά, αν μας μείνει η διχοτόμηση και συνδεθεί το όνομά του με αυτή.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Συντρόφισσες, σύντροφοι,
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ είναι το σύνθημα που συνοδεύει το έγκλημα σε τούτο το τόπο.
΄Εχουμε χρέος και υποχρέωση στη μνήμη των νεκρών μας να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. ΄Όπως δεν σταματήσαμε και δεν κουραστήκαμε ποτέ να ταλέμε. ΄Όπως τα είπαν με τους στίχους και τη μουσική τους ο Θάνος Μικρούτσικος και η Μαρία Δημητριάδη.:
« Ο φασισμός δεν έρχεται απ το μέλλον, καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει. Τι κρύβει μέσα του το ξέρω, καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν, και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν , μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος. Τσάκισε τον!»
Δεν ξεχνούμε και δεν έχουμε επιλεκτική μνήμη. Γιατί αλίμονο στις γενιές που έρχονται αν δεν βρουν αντίσταση στη παραχάραξη που επιχειρείται για την ιστορία του τόπου και του λαού μας.
Μόνο αν τα καταφέρουμε να τερματίσουμε την τουρκική κατοχή και να επανενώσουμε την πατρίδα και τον λαό μας, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους μπορούμε να μιλούμε για δικαίωση των ηρώων μας, για ειρήνη, για ασφάλεια σε αυτόν τον τόπο. Και αυτά μπορούν να
επιτευχθούν μόνο με λύση του Κυπριακού.
Αυτή είναι η υπόσχεση μας στους Αντρέα Θεοδοσίου, Γιώργο Χαραλάμπους, Αχιλλέα Κουρτελλή, Γιώργο Αδάμου Χ»Στεφανή και σε όλους τους ΄Ηρωες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας της Κύπρου, που έπεσαν το μαύρο εκείνο καλοκαίρι.
Μόνο έτσι θα λάμψουν από δικαίωση τα πρόσωπα των 4 ων του ΄Αη Γιάννη στον ουρανό της Λάρνακας και όλης της Κύπρου.
Μόνο έτσι θα γυρίσει ο ήλιος πάνω από το νησί μας.
Μόνο έτσι θα βγει ο κυπριακός λαός θα βγει νικητής στις λεωφόρους του μέλλοντος.
Ελεύθερος, ενωμένος και αδούλωτος.
Τιμή και Δόξα στους Ήρωες μας!
Αιώνια η μνήμη τους!
