Συνδημότισσα μας δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση από “γνωστό” άτομο. Η υπόθεση εκδικάζεται τον Σεπτεμβρίου 2024. Εμείς κουβεντιάσαμε μαζί της, ένα Σάββατο πρωί σε παραλιακή καφετέρια της πόλης μας. Η μαρτυρία της μας υπεθυμίζει πως έχουμε ακόμη πολλά στραβά να διορθώσουμε σε αυτή την κοινωνία, όπως είναι πχ η στάση της Αστυνομίας όταν φτάνουν κοντά τους τέτοιες καταγγελίες!
Εμείς συγχαίρουμε την συνδημότισσα μας που βγαίνει δημόσια να μιλήσει και προπάντων που τονίζει πως ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΟΥΜΕ όταν δεχόμαστε οποιουδήποτε είδους σεξουαλική παρενόχληση.
* Η ανωνυμία της συνεντευξιαζόμενης γίνεται για ευνόητους λόγους
Της Γιώτας Δημητρίου
Καταρχάς να σε ρωτήσω πότε έγινε το περιστατικό;
Προέβηκα σε καταγγελία τον Ιούλιο 2022. Τότε έγινε. Στο χώρο εργασίας μου στη Λάρνακα, όπου εργαζόμουν ως σερβιτόρα. Ήταν την ώρα αλλαγής χώρου, όπου από καφετέρια γίνεται εστιατόριο. Ήταν την ώρα της προετοιμασία του χώρου. Το συγκεκριμένο άτομο ήταν θαμώνας. Μετά το περιστατικό βέβαια του είχε απαγορευτεί η είσοδος απο τους ιδιοκτήτες. Στη συνέχεια μέσω ενός άλλου “γνωστού” προσώπου, που μου είχε ζητήσει μάλιστα να μην προβώ σε καταγγελία, κατάφερε πρόσφατα από ότι έχω μάθει να αρχίσει να ξαναπηγαίνει στο χώρο.
Άρα τον έβλεπες συχνά στο χώρο εργασίας σου, μιλούσατε;
Τα τυπικά όπως με κάθε πελάτη, τι θα παραγγείλει, τι κάνετε, κτλ.
Την συγκεκριμένη ημέρα του περιστατικού τι ακριβώς έγινε;
Ήταν γύρω στις 6- 6μιση την ώρα που ετοιμάζαμε το χώρο να μετατραπεί από καφετέρια σε εστιατόριο. Το συγκεκριμένο “άτομο” καθόταν σε ένα τραπεζάκι. Τελείωσε το καφέ του, ετοιμαζόταν να φύγει, χαιρέτησε τους γνωστούς του και ήρθε κοντά μου, από πίσω μου, τάχα να κάνει αστείο “ακόμη δεν έφυγα και τα μαζεύεις;” και εκείνη την ώρα με άγγιξε στον πισινό. Διευκρινίζω όταν λέω “με άγγιξε”, εννοώ με χτύπησε με δύναμη στους γλουτούς. Αυτό το ανεπιθύμητο άγγιγμα στον πισινό ήταν για μένα όχι μόνο μια σεξουαλική παρενόχληση, αλλά ένα τραύμα το οποίο μου πήρε καιρό για να το ξεπεράσω.
Ένας άνθρωπος, να τολμά να κάνει κάτι τέτοιο στο σώμα μου, με ποιο δικαίωμα;
Απίστευτο…
Δυστυχώς δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε να βλέπω αγνώστους να παίρνουν θάρρος και να αγγίζουν τα όρια της σεξουαλικής παρενόχλησης, είτε με τα λόγια, είτε με τις πράξεις τους. Οπόταν μετά από αυτό σκεφτόμουν “τι να κάνω τώρα;”.
¨Ηταν μια πολύ δύσκολη μέρα για μένα, αλλά και οι μέρες που ακολούθησαν ήταν επίσης πολύ δύσκολες. Σκεφτόμουν “ποιος του έδωσε αυτό το δικαίωμα;” Σκεφτόμουν “γιατί;”
Πώς ένιωσες;
Ένιωσα ότι παραβιάστηκε το σώμα μου, ένιωσα άσχημα, άβολα, πάγωσα, δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Ποιος σας δίνει το δικαίωμα; Εγώ δεν έδωσα ποτέ κανένα δικαίωμα….
Αυτό είναι κρίμα, το θύμα να μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί αν φταίει αυτό…
Το ξέρω, αλλά όταν σου συμβαίνει εσένα, είναι σαν να έρχεται μια ντροπή, μαζί με το πόνο και εξουδετερώνει την δύναμη σου. Πιο δυναμικά αντιδράς όταν συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Όταν όμως είσαι εσύ το θύμα, τα πράγματα ειναι εντελώς διαφορετικά….Το πως εξελίσσονται τα συναισθήματα και το πως εκλαμβάνεις την κατάσταση, σίγουρα είναι όλα πολύ διαφορετικά… Ειδικά τις πρώτες ημέρες, το πρώτο διάστημα. Χάνεις τη δύναμη σου.
Το κατανοώ αυτό…Τι έκανες εκείνη την ώρα εσύ;
Πάγωσα, τον είδα να φεύγει, μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα να καταλάβω τι ακριβώς είχε γίνει. Μετά πήρα μια αναπνοή και με πόνο και χίλιες σκέψεις συνέχισα τη δουλειά μου μέχρι το τέλος της βάρδιας.
Ποιο ήταν το πρώτο άτομο που το ανέφερες;
Ήταν το αφεντικό μου. Όταν τέλειωσε η βάρδια του είπα τι έγινε. Θύμωσε πάρα πολύ, είναι ένας πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος με ευαισθησίες…..Μιλώντας μαζί του ένιωσα ένα στήριγμα και πήρα δύναμη ότι μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Γιατί με τέτοιους ανθρώπους, (σαν το “εν λόγω άτομο” που με παρενόχλησε σεξουαλικά, που έχουν “όνομα” και είναι “γνωστοί”), είναι πολύ δύσκολο να τα βάλει κανείς.
Πήρα λοιπόν δύναμη σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα και αποφάσισα να μην το ανεχτώ και να κάνω κάτι γι’ αυτό. Διότι πολύ φοβάμαι ότι συμβαίνουν συχνά τέτοια περιστατικά και οι γυναίκες φοβούνται να μιλήσουν ή ντρέπονται. Πρέπει να ξεκινήσουμε να μιλάμε διότι μόνο έτσι θα σταματήσει αυτή η μάστιγα.
Έκανες καταγγελία στην Αστυνομία;
Ναι, από τη στιγμή που είπα πως δεν θα το αφήσω έτσι, πήγα στην αστυνομία την επομένη για καταγγελία και κατάθεση.
Πως ήταν η αντιμετώπιση της Αστυνομίας;
Μπορώ να πω απογοητευτική….
Δηλαδή;
Περίπου η αντιμετώπιση τους ήταν περιφρονητική. Λες και δεν έγινε και τιποτα. Επιπλέον, ο απαξιωτικός τρόπος που με αντιμετώπισαν, προσπάθησαν να αποτυπώσουν την κατάθεση μου με δικά τους λόγια, λες και ήξεραν καλύτερα από εμένα τι έγινε. Ένιωσα πατριαρχία, μισογυνισμό και άσχημα. Πήγα για να βρω στήριξη και συνάντησα το αντίθετο. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Με άλλα λόγια “τι θες και μιλάς, για κάτι τόσο ασήμαντο”;
Ναι, με άλλα λόγια “καλύτερα σιώπα”.
Μετά την καταγγελία το “εν λόγο άτομο” παραδέχθηκε την πράξη του;
Αρχικά όχι. Με είχε βγάλει τρελή ότι δεν συνέβηκε τίποτα. Αλλά επειδή στο χώρο υπάρχουν κάμερες ασφαλείας, το απέδειξαν οι κάμερες και τότε αναγκάστηκε να το παραδεχθεί. Είπε βέβαια ότι το έκανε “για αστείο”.
Πρέπει να αναφέρω ότι για να πάει η αστυνομία να πάρει το υλικό από τις κάμερες, έτσι ώστε να υπάρχει σαν αποδεικτικό στοιχείο, χρειάστηκε να τους πιέσω.
Μετά έγινε η κατάθεση, η αγωγή, η απάντηση του που αρχικά με έβγαζε τρελή, οι κάμερες που το αποδείκνυαν, η δεύτερη απάντηση του πως “ναι αλλά ήταν σε φιλικό στυλ”…Μάλιστα είχε ισχυριστεί πως διατηρούσαμε φιλικές σχέσεις κάτι που δεν ευσταθούσε, η σχέση μας ήταν “σερβιτόρας-πελάτη”.
Εσύ κινήθηκες νομικά;
Κινήθηκα νομικά, αλλά η αστυνομία επιχείρησε να κλείσει την υπόθεση. Ωστόσο, η υπόθεση πάει δικαστικώς. Στις 24/9/24 έχουμε δικαστήριο.
Σε απογοητεύει η στάση της αστυνομίας;
Φυσικά! Υποτίθεται η αστυνομία είναι εκεί για να προστατεύει τους πολίτες και τα θύματα όχι τους όποιους θύτες.
Η Αστυνομία πρέπει να μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια, ότι πάμε κοντά της για να βρούμε το δίκιο μας. Αυτό που βιώνω, ακόμη και δύο χρόνια μετά, είναι ότι βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα κάποιων.
Θα ήθελες την ημέρα της δίκης στις 24 Σεπτεμβρίου να υπάρχουν γυναικείες οργανώσεις έξω από το Δικαστήριο;
Θα ήταν πολύ όμορφο και εμψυχωτικό αν γινόταν κάτι τέτοιο.
Ο δικηγόρος σου τι σου λέει, υπάρχει case;
Φυσικά! Και από τη στιγμή που έχουμε αποδεικτικά στοιχεία από τις κάμερες ασφαλείας πιστεύουμε πως όλα θα πάνε καλά και θα έχουμε δικαίωση.
Παίρνεις την υπόθεση στο δικαστήριο, δίνεις συνέντευξη, τι θες να πετύχεις μέσα από αυτή τη κινητοποίηση που κάνεις για το περιστατικό;
Πρώτο και κύριο θέλω να βγει προς τα έξω πόσο φοβόμαστε να μιλήσουμε και ότι μέσα σε αυτό το σύστημα που έχει τρύπες από παντού (όπως στην αστυνομία) πρέπει να βρίσκουμε δύναμη να μιλούμε! Ακόμη και όταν μας λένε “σιγά το πράγμα”, “καλύτερα να σιωπήσεις” κτλ.
Το σώμα μας, μας ανήκει! Κανένας δεν έχει δικαίωμα να μας αγγίζει χωρίς την θέληση μας.
Επίσης θέλω να πω ότι ακόμη κι όταν ο άλλος είναι “γνωστός” εμείς οφείλουμε να βγαίνουμε να μιλούμε, για να γινόμαστε παράδειγμα και για άλλες να μιλούν.
Πολλοί μου είπαν “αυτός έχει όνομα τίποτα δεν θα καταφέρεις”, δεν γίνεται να σκεφτόμαστε έτσι!
Πόσο σημαντικό είναι να στηρίζουμε εμείς οι γυναίκες η μία την άλλη σε τέτοιες υποθέσεις;
Είναι σημαντικό. Αλλά, να σου πω την αλήθεια, βρήκα δύναμη μέσα από φίλους μου άντρες που στάθηκαν δίπλα μου και αυτό ήταν ενθαρρυντικό. Ήταν μια απόδειξη πως δεν είναι όλοι οι άντρες το ίδιο.
ΟΥΤΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ
ΟΥΤΕ ΒΙΑ
“Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία”
