Πραγματοποιήθηκε σήμερα 25/8/24 στη Λάρνακα εκδήλωση για την Παλαιστίνη. Η εκδήλωση διαμαρτυρίας έγινε μπροστά από το Λιμάνι Λάρνακας.
Στην εκδήλωση μίλησαν ο Γιώργος Κουκουμάς, εκπρόσωπος Τύπου ΑΚΕΛ και βουλευτής Αμμοχώστου και η Μέλανη Στέλιου.
Πιο κάτω η ομιλία του κ. Κουκουμά, μια ομιλία που πρέπει να διαβαστεί από όλους αλλά και να προβληματίσει.
Είμαστε εδώ γιατί η Παλαιστίνη δεν αφορά μόνο την Παλαιστίνη, αφορά όλους μας. Αφορά πλέον αν θα έχουμε ειρήνη ή γενικευμένο πόλεμο σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο. Και βεβαίως αφορά και τι είδους άνθρωποι θα είμαστε σε αυτό τον κόσμο, αν αφήσουμε να αφανιστεί ένας λαός μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας.
Είμαστε σήμερα εδώ γιατί 380 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το σημείο που βρισκόμαστε συντελείται εδώ και 320 μέρες η πρώτη γενοκτονία του 21 ου αιώνα, η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το Κράτος του Ισραήλ.
Είμαστε σήμερα εδώ γιατί στην Κύπρο υπάρχει μια άλλη φωνή για την Παλαιστίνη και τη Γάζα, μια φωνή διαφορετική από αυτή της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, της πλειοψηφίας της Βουλής και των συστημικών μέσων ενημέρωσης. Η φωνή που υψώνεται στο πλευρό της Παλαιστίνης, της ειρήνης, του δικαίου. Η φωνή που είναι το πραγματικό συμφέρον της Κύπρου γιατί όσοι
δεν συγκινούνται για τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού, ας συνειδητοποιήσουν τουλάχιστον τους κινδύνους για την ασφάλεια του κυπριακού λαού.
Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε το νησί μας, την πατρίδα μας να είναι γέφυρα ειρήνης.
Όχι ορμητήριο πολέμου, όχι πεδίο ασκήσεων. Να είναι γέφυρα ειρήνης και όχι τροχονόμος ξένων στρατών στο μακελειό και στον πόλεμο.
Σήμερα, η Γάζα μετρά 40 χιλιάδες νεκρούς, 92 χιλιάδες τραυματίες, 10 χιλιάδες αγνοούμενους θαμμένους κάτω από τα συντρίμμια και τα ερείπια. Με δύο εκατομμύρια ανθρώπους να αντιμέτωπους με τον λιμό και την πείνα. Όμως δεν είναι μόνο οι αριθμοί που τρομάζουν και συγκλονίζουν. Είναι το σχέδιο, ο στόχος του Ισραήλ για τη Γάζα αυτό που κάνει -και πρέπει να κάνει- κάθε άνθρωπο με συνείδηση να ανατριχιάζει και να εξεγείρεται. Γιατί στη Γάζα δεν συντελείται πόλεμος δύο πλευρών, με πολλές απώλειες. Δεν συντελείται καν σύγκρουση Ισραήλ με τη Χαμάς. Στη Γάζα εξελίσσεται το συνειδητό και οργανωμένο σχέδιο του Ισραήλ για
εκτοπισμό και αφανισμό ενός ολόκληρου λαού από τη γη του. Μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας που παραμένει είτε απλός θεατής, είτε είναι συνένοχος και συνεργός στο έγκλημα. Ας μην γελιέται κανένας λοιπόν και ας λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Ο ισραηλινός στρατός και οι ορδές των εποίκων δεν είναι τη Χαμάς που θεωρούν τρομοκρατική, αλλά κάθε Παλαιστίνιο με το που γεννιέται. Παιδιά με σφεντόνες απέναντι στα τανκς, βρέφη σε κούνιες, ανθρώπους που διαδηλώνουν, ανθρώπους που απλά πάνε στη δουλειά τους. Περισσότερο δε, θεωρούν ως τρομοκρατία το ίδιο το αίτημα των Παλαιστινίων να έχουν κράτος στη γη τους, δίπλα στο Ισραήλ. Όταν σκοτώνουν Παλαιστίνιους αμάχους, παιδιά, γυναίκες δεν το
θεωρούν καν ως «παράπλευρη απώλεια» στη μάχη τους κατά της τρομοκρατίας.
Είναι συνειδητός στόχος να εξαφανίσουν από όλη την Παλαιστίνη κάθε Παλαιστίνιο.
Όταν Υπουργός της κυβέρνησης Νετανιάχου δήλωσε ότι είναι ηθικό και δικαιολογημένο να αφήσουν να πεθάνουν από πείνα δύο εκατομμύρια άνθρωποι, τότε όλοι θα πρέπει να μπορούμε να καταλάβουμε τι έχουμε ενώπιόν μας. Όταν ο Νετανιάχου, πολύ πριν την 7 η του Οκτώβρη, ύψωσε μέσα στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ένα χάρτη της περιοχής στον οποίο δεν υπήρχε καν η λέξη Παλαιστίνη, αυτό δεν ήταν απλώς μια σοβινιστική τοποθέτηση. Ήταν η ομολογία και η διαφήμιση του στόχου που το Κράτος του Ισραήλ επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου επί του εδάφους εδώ και δεκαετίες. Και πλέον, τον τελευταίο χρόνο δηλαδή,
επιτάχυναν την υλοποίηση αυτού του στόχου της εθνοκάθαρσης εξαπολύοντας την
φονική επιδρομή τους στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη.
Την ίδια ώρα, το αίμα των Παλαιστινίων που ρέει ακατάπαυστα έχει πετύχει να ξεσκεπάσει και να ξεγυμνώσει -ίσως πιο πολύ από ποτέ- την υποκρισία της περιβόητης συλλογικής Δύσης. Γιατί το Κράτος του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να συνεχίζει επί τόσες δεκαετίες την κατοχή και τον εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών και η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν θα μπορούσε στον 21 ο αιώνα να διαπράττει ανενόχλητη μια γενοκτονία αν δεν είχε την στήριξη, την συγκάλυψη και τα όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλος ο πλανήτης
γνωρίζει ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ήθελαν να σταματήσουν τη σφαγή των Παλαιστινίων θα μπορούσαν να το κάνουν μέσα σε 24 ώρες. Άλλα δεν το έπραξαν ούτε επί Μπάιντεν, ούτε επί κανενός προκατόχου του, ούτε θα το πράξουν όποιος κι αν εκλεγεί αύριο στην Προεδρία των ΗΠΑ, γιατί το Ισραήλ είναι η ατσαλένια γροθιά των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Και αντίστοιχα, όλος ο πλανήτης γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλού διυλίζει τον κώνωπα και αλλού καταπίνει την κάμηλο, καταπίνει δηλαδή τη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση, την καταπάτηση του διεθνούς δικαίου από το Κράτος του Ισραήλ. Πού είναι άραγε οι ευρωπαϊκές κυρώσεις στο Ισραήλ; Πού είναι άραγε το εμπάργκο όπλων; Και γιατί δεν έχει ανασταλεί ακόμα η
Συμφωνία Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ αφού το ισραηλινό κράτος καταπατά ουσιώδεις ρήτρες της Συμφωνίας;
Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι,
Η Παλαιστίνη έχει πλέον θέσει ολόκληρη την ανθρωπότητα και όλους μας – κυβερνήσεις, κράτη, πολίτες, κόμματα, μέσα ενημέρωσης- αντιμέτωπους με τη συνείδηση μας, με τις αξίες και την αξιοπρέπεια μας. Και αυτό αφορά και την χώρα μας.
Μπορεί άραγε να είναι η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» ο Νετανιάχου και η σφηκοφωλιά των φασιστών που κυβερνούν το Ισραήλ;
Μπορεί να είναι σωστή, η πλευρά που δολοφόνησε 16 χιλιάδες παιδιά;
Μπορεί η ημικατεχόμενη Κύπρος να έφτασε να θεωρεί σωστή πλευρά την κατοχική δύναμη και όχι τον λαό που διεκδικεί την ελευθερία του;
Μπορεί η κυβέρνηση να μην αντιλαμβάνεται ότι όταν σήμερα συγκαλύπτει δια της σιωπής τις βαρβαρότητες του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, αύριο θα βρούμε κλειστές πόρτες όταν θα ζητούμε υποστήριξη απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας στην Κύπρο.
Τις προηγούμενες μέρες η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη και η πλειοψηφία των κομμάτων χαριεντίζονταν επειδή συρρέουν στο νησί μας αμερικάνικες στρατιωτικές δυνάμεις και μάλιστα ανακοινώθηκε και άσκηση Κύπρου-Ηνωμένων Πολιτειών.
Ισχυρίζονταν ότι το αμερικάνικο πολεμικό αεροπλανοφόρο που ήρθε στο νησί μας ήταν εδώ αποκλειστικά για ανθρωπιστικούς σκοπούς. Βέβαια, όλος ο πλανήτης γνωρίζει εδώ και δεκαετίες τι εστί ανθρωπιστικές επιχειρήσεις των αμερικάνικων ενόπλων δυνάμεων. Και για κακή τους τύχης δεν μπορούν να κοροϊδεύουν κανένα για το τι ρόλο έχουν αυτές οι δυνάμεις εδώ αφού ο Λευκός Οίκος επαναλαμβάνει καθημερινά ότι οι αυξημένες αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή είναι εδώ για να υπερασπιστούν το Ισραήλ. Αφού ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ έγραφε πρόσφατα ότι «τους τελευταίους οκτώ μήνες, οι ΗΠΑ έμαθαν για τη στρατηγική αξία
της Κύπρου για στρατιωτικές και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις». Όχι μόνο ανθρωπιστικές, λοιπόν. Και αφού τον περασμένο Ιούλη ο ίδιος Υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί αναβαθμίζεται για να εξυπηρετεί «φιλικά» κράτη για ανθρωπιστικές ή για οποιεσδήποτε άλλες δραστηριότητες. Ας μας πουν λοιπόν ποιες είναι οι «άλλες δραστηριότητες»;
Αξίζει βέβαια να ανοίξουμε και μια παρένθεση εδώ για το αμερικάνικο αεροπλανοφόρο που ήρθε στην Κύπρο. Πού πήγε άραγε μετά από τη Λεμεσό το αεροπλανοφόρο, η παρουσία του οποίου εδώ ήταν τάχα απόδειξη της «γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας» και της «ατσάλινης ασπίδας προστασίας που έστησαν οι ΗΠΑ γύρω από την Κύπρο». Έμεινε στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου για να διεξάγει κοινή θαλάσσια άσκηση με τουρκικό πολεμικό ναυτικό, το οποίο ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι κάνει κι αυτό μόνο ανθρωπιστικές επιχειρήσεις όπως αμερικάνικα αεροπλανοφόρα. Με άλλα λόγια, μπορεί οι ΗΠΑ να είναι ταγμένες με το Ισραήλ και μέγας χορηγός της γενοκτονίας στη Γάζα, μπορεί ο Ερντογάν να
προσπαθεί να το παίξει προστάτης των Παλαιστινίων, αλλά …το ΝΑΤΟϊκό αίμα νερό δεν γίνεται. Αυτά ας τα αντιληφθούν όσοι συνεχίζουν να ορκίζονται πρωί-μεσημέρι- βράδυ αιώνια πίστη στον «δυτικό προσανατολισμό της χώρας» παραδίδοντας γην και ύδωρ σε ΗΠΑ και Ισραήλ.
Φίλες και φίλοι,
Το ΑΚΕΛ, η κυπριακή Αριστερά είναι η μόνη πολιτική δύναμη στην Κύπρο που από την αρχή της αιματοχυσίας τάχθηκε ενάντια στον πόλεμο και δίπλα στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης, που διαδηλώνει μαζί κινήματα και πολίτες για την ειρήνη, την αλληλεγγύη και τη λευτεριά της Παλαιστίνης. Μάλιστα, αξίζει να υπενθυμιστεί ότι το 2017 μόνο το ΑΚΕΛ καταψήφισε την «τροχιοδεικτική» Συμφωνία Κύπρου-Ισραήλ για το Καθεστώς των Δυνάμεων, που ρυθμίζει την παρουσία ενόπλων δυνάμεων της μιας χώρας στο έδαφος της άλλης. Και μόνο το ΑΚΕΛ κατήγγελλε επανειλημμένα τα προηγούμενα χρόνια τις ασκήσεις ισραηλινών δυνάμεων στο έδαφος της Κύπρου, ακόμα και σε κατοικημένες περιοχές αλλά και στο Τρόοδος το οποίο μάλιστα επιλέγηκε γιατί, σύμφωνα με όσα μετέδιδε το ΡΙΚ, «έχει ομοιότητες με την τοπογραφία και το κλίμα του νοτίου Λιβάνου και της νότιας Συρίας». Πραγματικά είναι σοβαροί όσοι ισχυρίζονται ότι οι δρώντες στην περιοχή δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά και για αυτό δεν πρέπει να τα καταγγέλλουμε δημοσίως μήπως και τα μάθουν;
Μπορεί βέβαια ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να είμαστε μόνοι που έχουμε διαφορετική στάση και πολιτική, αλλά μέσα στον κυπριακό λαό είναι μεγάλη η μερίδα που αρνείται να αποδεχθεί τα ψέματα του Νετανιάχου, την δυτική υποκρισία, που αντιτίθεται στην οποιαδήποτε εμπλοκή της Κύπρου στον πόλεμο και στην πλευρά της ισραηλινής κατοχικής δύναμης.
Και για αυτό πιστεύουμε ότι από τη σημερινή συγκέντρωση πρέπει να βγει ένα ηχηρό μήνυμα με τρία σαφή αιτήματα.
Πρώτον. Να μην υπάρχει κανενός είδος άμεση ή έμμεση εμπλοκή της Κύπρου στις πολεμικές επιχειρήσεις και την ένταση. Να μην υπάρχει κανενός είδους διευκόλυνση, ελλιμενισμός και ανεφοδιασμός σε πλοία που εμπλέκονται ή στηρίζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις, όπως το δεξαμενόπλοιο Overseas Santorini που διαπλέει αυτή τη περίοδο τη Μεσόγειο μεταφέροντας καύσιμα στον ισραηλινό στρατό. Να μην υπάρχει καμιά συμμετοχή της Κύπρου στην
εκρηκτική στρατιωτικοποίηση της Ανατολικής Μεσογείου. Τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και οι υποδομές της Κύπρου προορίζονται να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Κύπρου και όχι των Αμερικάνων, των Ισραηλινών ή οποιωνδήποτε άλλων. Προορίζονται να προστατεύουν την Κύπρο και όχι να την εμπλέκουν σε κινδύνους και ξένους σχεδιασμούς. Κάθε ξένος στρατός
που έρχεται στο νησί μας δεν προσθέτει ασφάλεια, αλλά προσθέτει κινδύνους και ανασφάλεια.
Το δεύτερο καθήκον της κυβέρνησης αφορά τις βρετανικές βάσεις που δεν αποτελούν μόνο ένα θλιβερό απομεινάρι της αποικιοκρατίας στο σώμα της Κύπρου αλλά πλέον, συνιστούν και μια τεράστια εστία κινδύνου για όλο το νησί και όλους τους κατοίκους του. Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη οφείλει να διατυπώσει αποφασιστικά κι επιτακτικά προς τη βρετανική κυβέρνηση την κάθετη διαφωνία της χώρας μας στην χρήση των βρετανικών βάσεων για
οποιαδήποτε εμπλοκή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή προς υποστήριξη του Ισραήλ. Υπενθυμίζουμε ακόμα, ότι το καθεστώς των βρετανικών βάσεων, ακόμα και όπως καθορίζεται από τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, απαιτεί έγκριση από την Κυπριακή Δημοκρατία για τη χρήση
των βάσεων από κράτη που δεν είναι μέλη της Κοινοπολιτείας.
Και τρίτο, αλλά πιο θεμελιακό χρέος της κυβέρνησης είναι να σταθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, να το γυρίσει επιτέλους η γλώσσα της καταδικάσει ρητά την ισραηλινή γενοκτονία και να ενώσει τη φωνή της με όλους στη διεθνή κοινότητα που εργάζονται για αποκλιμάκωση της έντασης και τερματισμό του ισραηλινού πολέμου στη Γάζα.
Δεν ξεπλένεται κανένας με την Αμάλθεια της ανθρωπιστικής βοήθειας με το σταγονόμετρο, διότι ο στόχος δεν ήταν και δεν είναι να δολοφονούνται χορτάτοι οι Παλαιστίνιοι άμαχοι.
Στόχος είναι να πάψει η ισραηλινή πολεμική μηχανή να τους δολοφονεί, να πάψει να κατέχει και να εποικίζει τη γη τους. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για λύση στο παλαιστινιακό στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Για να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι ανεξάρτητο κράτος στην ίδια τους της πατρίδα, στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Για
μόνιμη ειρήνη και ασφάλεια στην περιοχή μας.
Φίλες και φίλοι,
Τον τελευταίο χρόνο η σημαία του Κράτους του Ισραήλ να φωταγωγήθηκε σε κρατικά κτήρια και κυβερνητικά μέγαρα σε πολλές χώρες της Δύσης. Αλλά στους δρόμους, στις πλατείες, στις διαδηλώσεις, στις κερκίδες, στα συνδικάτα, στα πανεπιστήμια και όπου κτυπά η καρδιά και ο νους του κόσμου, των λαών, υψώνεται -και θα υψώνεται πάντα- η σημαία της Παλαιστίνης. Της ηρωικής και μαχόμενης Παλαιστίνης.
Συνεχίζουμε. Στον δρόμο της αλληλεγγύης, του δικαίου, της ειρήνης. Στον δρόμο για τη λεύτερη Παλαιστίνη.
