Με μεγάλη χαρά σας καλωσορίζω στο Προεδρικό Μέγαρο, στη δεύτερη ‒μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα‒ τελετή, προς τιμήν των νέων πτυχιούχων Προσκόπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είστε τόσοι πολλοί που χρειάστηκε να κάνουμε δύο τελετές, ενδεχομένως να χρειαστεί να κάνουμε και περισσότερες. Ο χώρος είναι διαθέσιμος όποτε τον χρειαστείτε. Αυτό είναι το σπίτι σας, μπορείτε να κάνετε οποιαδήποτε εκδήλωση και θα είμαι παρών και εγώ σε όλες τις εκδηλώσεις σας.
Η παρουσία νέων από όλη την Κύπρο, αγοριών και κοριτσιών, μας γεμίζει ευφορία, αλλά και αισιοδοξία. Εσείς, αγαπητά μου παιδιά, αντιπροσωπεύετε το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας μας, είστε η νέα γενιά του τόπου μας, για την οποία είμαστε περήφανοι και στην οποία, όλοι εμείς που βρισκόμαστε προσωρινά στη δημόσια ζωή του τόπου, είμαστε υπόλογοι.
Αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση και υπερηφάνεια, γιατί προέρχομαι και εγώ από τις τάξεις του προσκοπισμού. Υπήρξα λυκόπουλο, πρόσκοπος, αεροπρόσκοπος, ήμουν και εγώ εκεί που βρίσκεστε εσείς, μεγάλωσα με τις αξίες που υπηρετεί ο προσκοπισμός, με κορυφαία την προσφορά και την αλληλεγγύη. Και αν αναπολώ κάτι από τα παιδικά μου χρόνια, η πιο σοφή απόφαση των γονιών μου ήταν να με ενθαρρύνουν να γίνω στην αρχή λυκόπουλο, μετά πρόσκοπος και αεροπρόσκοπος και ήταν κάτι που μέχρι σήμερα μου προσφέρει τόσα πολλά.
Η δεύτερη, λοιπόν, αυτή τελετή, εδώ στο Προεδρικό Μέγαρο, αντικατοπτρίζει τη σημασία που αποδίδουμε ως Πολιτεία, ως Κυβέρνηση και εγώ προσωπικά στην προαγωγή πολιτικών και δράσεων που έχουν στον πυρήνα τους τον ανθρωπισμό. Γιατί αν θέλουμε να βρούμε ένα συνώνυμο του προσκοπισμού αυτό είναι ο ανθρωπισμός.
Εκ μέρους της Πολιτείας απευθύνω προς όλους σας τον οφειλόμενο έπαινο για την διαχρονική προσπάθεια που καταβάλλετε, ώστε να διατηρείτε αναλλοίωτο αυτό το τεράστιο βιωματικό σχολείο με πολύχρονη παρουσία και προσφορά.
Είστε οι συνεχιστές της πρώτης προσκοπικής ομάδας, η οποία λειτούργησε το 1911 στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, υπό την καθοδήγηση του Χαράλαμπου Νικολαΐδη. Η πρώτη αυτή ομάδα αριθμούσε 40 μέλη, ανάμεσά τους και ένας από τους σπουδαιότερους Κύπριους καλλιτέχνες του τόπου μας, ο ζωγράφος Αδαμάντιος Διαμαντής.
Σε αυτές τις 11 και πλέον δεκαετίες, ο Προσκοπισμός έχει να επιδείξει σημαντικότατο έργο. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά έγιναν Πρόσκοποι και στη συνέχεια διακρίθηκαν σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής του τόπου μας. Παρόντες σε κάθε κάλεσμα του κυπριακού συνόλου και της Πολιτείας, είτε αυτό αφορά παροχή βοήθειας σε διάφορες καταστροφές, όπως πυρκαγιές και σεισμούς, είτε σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, είτε στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, στα γεγονότα του 1964, και κατά την τουρκική εισβολή το 1974.
Μεταφέροντας προσωπικά βιώματα και εμπειρίες, μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να αναφέρω, ότι η προσκοπική εμπειρία προσφέρει στους νέους τη δυνατότητα να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή. Μαθαίνουν να είναι συνεργάτες, να εργάζονται σε ομάδες συλλογικά, να λαμβάνουν τολμηρές και δύσκολες αποφάσεις και να αντιμετωπίζουν όλες τις προκλήσεις με θάρρος και αποφασιστικότητα. Αυτές οι δεξιότητες είναι ανεκτίμητες, όχι μόνο στην προσωπική, καθημερινή τους ζωή, αλλά και στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία και γενικότερα στη συμμετοχή στο κοινωνικό σύνολο.
Αγαπητά μου παιδιά, το πτυχίο που σας επιδίδεται σήμερα, το πτυχίο του Προσκόπου της Δημοκρατίας, δεν είναι απλά ένα πιστοποιητικό γνώσεων και εμπειριών. Είναι ο σταθμός για το πέρασμα σας στο επόμενο στάδιο, του βαθμοφόρου, που θα σας επιτρέψει, ανάμεσα σε πολλά άλλα, να μεταλαμπαδεύσετε το πνεύμα του Προσκοπισμού και να διατηρήσετε αδιάκοπη τη θέληση για προσφορά.
Η απόκτηση του Πτυχίου Δημοκρατίας αποτελεί την ανώτατη διάκριση και την αναγνώριση της επίτευξης των στόχων και της εκπαίδευσης ενός προσκόπου. Είναι η αναγνώριση μιας μακράς διαδρομής από τα παιδικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση του Προσκόπου.
Για την ολοκλήρωση αυτού του πολύ σημαντικού σταδίου έχετε αφιερώσει αρκετό χρόνο και έχετε αναλάβει υψηλές υποχρεώσεις, για την επιτυχή υλοποίηση των στόχων και των ιδανικών που υπηρετεί ο προσκοπισμός.
Μέσα από την πολύχρονη διαδικασία αυτή έχετε αναπτύξει συναισθήματα, όπως της ενσυναίσθησης και της συμπόνιας προς τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον. Με τις δράσεις σας έχετε βιώσει το αίσθημα της ολοκλήρωσης μέσα από το φιλανθρωπικό έργο της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Για μια ακόμη φορά συγχαίρω εσάς, τους γονείς σας, αλλά και τους καθοδηγητές σας. Συνεχίστε με την ίδια θέρμη, με την ίδια αφοσίωση και αγάπη. Εμείς, από πλευράς της Πολιτείας, θα είμαστε πάντοτε δίπλα σας, περήφανοι συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες.
