Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου στο Πάρκο Καλλιτεχνών “Μεσόγειος” στη περιοχή Πιαλέ Πασά η εκδήλωση για το πρότζεκτ “Larnaka’s Love Letters”.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι Βουλευτές Λάρνακας Πρόδρομος Αλαμπρίτης, Ανδρέας Πασιουρτίδης, Χρίστος Ορφανίδης, ο Βουλευτής Αμμοχώστου Γιώργος Κουκουμάς, ο Πρόεδρος ΕΟΑ Λάρνακας Άγγελος Χατζηχαραλάμπους, ο Δήμαρχος Λάρνακας Ανδρέας Βύρας, οι Αντιδημάρχοι Λάρνακας και Ορόκλινης, Ιάσωνας Ιασωνίδης και Νεόφυτος Φακοντής, η Επαρχιακή Γραμματέας ΑΚΕΛ Λάρνακας Χρυστάλλα Αντωνίου, ο Επικεφαλής της Δημοτικής Ομάδας Λάρνακας ΔΗΣΥ Ανδρέας Τταουξής, Δημοτικοί Σύμβουλοι και άλλοι.
Την εκδήλωση συντόνιζε ο θεατρολόγος Σπυρίδωνας Π.Κ Σπύρου, ενώ κάποια από τα γράμματα του πρότζεκτ διάβασε η ηθοποιός Δέσποινα Κυριακού.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό από το Δήμαρχο Λάρνακας Ανδρέα Βύρα ο οποίος μίλησε για τη διαδρομή του πρότζεκτ, που ξεκίνησε από τον Φεβρουάριο και συμπεριλάμβανε μια διάλεξη και 30 κουτιά μέσα στη πόλη και επαρχία Λάρνακας, που έδωσαν την ευκαιρία στο κόσμο να εκφραστεί με ένα διαφορετικό τρόπο.
Επιπλέον ο Δήμαρχος συνεχάρη το ΛΑΡΝΑΚΑ 2030 που στηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες όπως το πρότζεκτ “Larnaka’s Love Letters”, της Αρχισυντάκτριας του SkalaTimes, δημοσιογράφου Γιώτας Δημητρίου.
Στη δική της ομιλία η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΛΑΡΝΑΚΑ 2030 Κέλυ Διαπούλη μίλησε για το πρότζεκτ και την επιτυχία που είχε και είπε πως το πρότζεκτ θα συνεχιστεί. Η κ. Διαπούλη μίλησε και για το όραμα και σκοπό του ΛΑΡΝΑΚΑ 2030.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Διευθυντής του Γυμνασίου Πετράκη Κυπριανού κ. Σάββας Τιμοθέου ο οποίος αναφέρθηκε στο πως βίωσαν οι μαθητές του Γυμνασίου τη συμμετοχή τους στο πρότζεκτ αυτό.
Για την εμπειρία του νηπιαγωγείου της, “Τα Λολιτάκια”, μέσα από τη συμμετοχή τους στο πρότζεκτ “Larnaka’s Love Letters”, μίλησε η Διευθύντρια του νηπιαγωγείου Θεοδώρα Πάρπα.
Υπενθυμίζουμε πως μετά από άδεια απο το Υπουργείο Παιδίας, στο πρότζεκτ έλαβαν μέρος πέντε σχολεία τα οποία φιλοξενούσαν από ένα κουτί που έδινε την ευκαιρία στους μαθητές να ρίξουν μέσα το δικό τους γράμμα αγάπης. Τα σχολεία ήταν : Νηπιαγωγείο “Λολιτάκια”, Δημοτικό Καθαρής, Γυμνάσιο Πετράκη Κυπριανού, Λύκειο Λιβαδιών και Τεχνική Σχολή Λάρνακας. Επίσης έλαβε μέρος και το Ιδιωτικό Σχολείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Λάρνακας.
Η εμπνεύστρια και επιμελήτρια του πρότζεκτ, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια του SkalaTimes Γιώτα Δημητρίου μίλησε για την ιδέα, τη διαδρομή και το μέλλον του πρότζεκτ.
“Η ιδέα γεννήθηκε γιατί έχω διαβάσει τα Γράμματα του Κάφκα στη Μιλενα, έχω διαβάσει τη “Ατέλειωτη Επιστολή” του Βασίλη Βασιλικού για τη Μιμή και εκείνο το “γράμμα βιβλίο”, τον “Τρομερό Μήνα Αύγουστο”, η ιδέα γεννήθηκε γιατί ναι, η σχέση μου με τη λογοτεχνία με οδήγησε εκεί.
Ανέφερα την ιδέα στην Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΛΑΡΝΑΚΑ 2030 κ. Κέλυ Διαπούλη και στον φίλο Κώστα Μαννούρη Υπεύθυνο Καλλιτεχνικού Προγράμματος του Οργανισμού, ένα μεσημέρι που είχαμε συναντηθεί για επαγγελματικό Lunch. Η ιδέα τους άρεσε και έτσι μπήκε κάτω από την ομπρέλα του ΛΑΡΝΑΚΑ 2030 για υλοποίηση.
Όπως γνωρίζετε το ΛΑΡΝΑΚΑ 2030 είναι ένας οργανισμός που εργάζεται για να κάνει ένα όραμα μιας πόλης αληθινό, το όραμα να γίνουμε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ένας τίτλος που θα φέρει πολλαπλά οφέλη για τη πόλη και επαρχία Λάρνακας.
Όταν ξεκινούσε το ταξίδι αυτό δεν ήμουν σίγουρη πως θα εξελισσόταν. Η αλήθεια είναι ότι εξελίχθηκε όμορφα και πετυχημένα, πέρα από κάθε προσδοκία!
Τα γράμματα χιλιάδες, το υλικό όμορφο, αφού πρόκειται για γράμματα που αντικατοπτρίζουν μια κοινωνία, όλων των ηλικιών.
Το να επιλέξεις “τα καλύτερα” είναι δύσκολο έργο. Είναι πολλά τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ. Άλλωστε τέτοιου είδους γραπτά δεν κρίνονται με λογοτεχνικά, γραμματικά ή συντακτικά κριτήρια, αλλά από το μέγεθος του συναισθήματος που κουβαλούν οι λέξεις. Και πιστέψτε με, στις λέξεις των παιδιών, στις λέξεις που μιλούν για απουσία και απώλεια, στις λέξεις που εκφράζουν μια μεγάλη αγάπη, ο βαθμός είναι πάντα ΑΡΙΣΤΑ.
Σε αυτό το ταξίδι γι αυτό το πρότζεκτ οι συνοδοιπόροι ήταν πολλοί, όλοι φίλοι, γνωστοί, συνδημότες. Φίλοι που φιλοξένησαν το κουτί στο χώρο τους, φίλοι που βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο, φίλοι που έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν για τη σημερινή εκδήλωση, είναι πολλοί κι αν αναφέρω ονόματα φοβάμαι μήπως ξεχάσω κάποιους. Οφείλω ένα ευχαριστώ σε όλους. Ευχαριστώ επίσης το Δ.Σ του ΛΑΡΝΑΚΑ 2030 που στήριξε το πρότζεκτ αυτό για να υλοποιηθεί τον Φεβρουάριο και Μάρτιο, και ναι, το “Larnakas Love Letters” θα συνεχίστεί γιατί στις εποχές που διανύουμε, πρότζεκτ σαν κι αυτό μας υπενθυμίζουν πως πρέπει να κάνουμε αυτό που έλεγε ο Γκάτσος, να κυνηγάμε το φως! Και το ΦΩΣ δεν μπορεί να υπάρξει πουθενά χωρίς ΑΓΑΠΗ.
Γι αυτό θα συνεχίσουμε το πρότζεκτ αυτό με τα γράμματα αγάπης και μόνο του το πρότζεκτ θα μας οδηγήσει εκεί που θέλει να φτάσει. …ΑΝ ο προορισμός θα είναι ένα μουσείο γραμμάτων αγάπης, ή ένας τοίχος μέσα στη πόλη με γράμματα αγάπης, ή μια έκδοση που θα ονομάζεται “Larnakas Love Letters” ή κάτι άλλο, θα το δούμε.
Σας ευχαριστώ όλους που είστε απόψε εδώ μαζί μας”.
Ένα από τα γράμματα που διάβασε η Δέσποινα Κυριακού ήταν το γράμμα μιας μητέρας προς το γιατρό του γιου της, που του έσωσε τη ζωή. Η μητέρα, συνδημότισσα μας, βρισκόταν στην εκδήλωση ανάμεσα στο κοινό. Η Δέσποινα έγραψε στο προσωπικό της λογαριασμό στα ΜΚΔ: “Στην παρουσίαση χθες του Larnaka’s Love Letters, ένα από τα γράμματα που διάβασα ήταν μιας μάνας που έγραψε ένα γράμμα στον γιατρό που «έκανε καλά τον γιο της». Αργότερα όταν τελείωσε η παρουσίαση με προσέγγισε μια γυναίκα με το σύζυγο της και μου είπε «σ’ευχαριστούμε πάρα πολύ, ήτανε λες και μιλούσα εγώ, σε ευχαριστούμε που διάβασες αυτό το γράμμα τόσο αληθινά». Δεν γνώριζα ότι η «μία μητέρα» βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό! Γι αυτό λοιπόν πιστεύω ότι το πρότζεκτ Larnaka’s Love Letters είναι τόσο σημαντικό να έχει μια εξέλιξη και συνέχεια, γιατί ο κόσμος έχει την ανάγκη να εκφραστεί μέσα από μια κόλλα και ένα χαρτί με τον δικό του γραφικό χαρακτήρα αποτυπωμένο, με τις δικές του ανάγκες, σκέψεις και όνειρα! Γιώτα είμαστε δίπλα σου σε αυτό το όμορφο ταξίδι! Καλή μας συνέχεια”.
Ένα άλλο γράμμα που διάβασε η ηθοποιός Δέσποινα Κυριακού ήταν προς τη Λάρνακα. Ένα γράμμα μιας γνωστής προσωπικότητας που επίσης βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό, ένα γράμμα με την υπογραφή του συγραφέα και ποιητή κ. Λούη Περεντού:
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ 53 ΕΤΩΝ
Ήμουν 23 ετών. Το 1971. Η παράκληση του Γενικού Διευθυντή της Τράπεζας έγινε δεκτή επειδή τότε «παρέμενα εν πλήρη συγχίσει αθώος». Να μεταβώ από τη Λεμεσό στη Λάρνακα για έξη μήνες με στόχο να λειτουργήσω το πρώτο κατάστημα. της Τράπεζας. Πήρα το λεωφορείο της γραμμής και μετοίκησα κοντά σου. Νοίκιασα το Φεβράρη του 1971 ένα δωμάτιο στη τιμή των τεσσάρων λιρών το μήνα. Ήσουν τότε μια ήσυχη μικρούλα με λιγοστούς κατοίκους και ελάχιστα ζωντανά μέρη για τη νεολαία. Νέος 23 ετών, ζώντας στη Λεμεσό με τις πρώτες μπυραρίες και δισκοθήκες, βρέθηκα σ’ένα περιβάλλον μάλλον καταθλιπτικό κυρίως τα βράδια. Περνούσαν οι μήνες, η Τράπεζα αναπτυσσόταν με ταχύτητες πρωτόγνωρες για την πόλη, και νωρίς βρέθηκα με άτομα ξύπνια και δραστήρια, με όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Η γραφικότητα του τότε παραλιακού μετώπου με τη θάλασσα πολύ κοντά στα σπίτια και τις βάρκες αραδιασμένες στην άμμο ήταν πόλος έλξης για τους κατοίκους σου. Στην παραλία σου ζούσαμε απίθανα βράδια κατά την περίοδο της Γιορτής του κατακλυσμού. Παράλληλα με τα πιο πάνω, η αλυκή και το γύρω δάσος, ο Τεκκές ήταν ανέκαθεν μια επιλογή αξιόλογη. Μετά τα κακά που μας βρήκαν το 1974 η όψη σου άλλαξε. Γέμισαν τα δρομάκια και τα άδεια οικόπεδα εντός και γύρω από τη Λάρνακα με πρόχειρους προσφυγικούς καταυλισμούς, κατασκευές, αυτοκίνητα και μικροπωλητές. Η σύγχιση των πρώτων μηνών ήταν καταλυτική και ο πόνος βαθιά μέσα μας. Οι εκκλησίες μας γέμιζαν ασφυκτικά και τα ραδιόφωνα ανακοινώσεις από συγγενείς και φίλους. Η ανάγκη για απασχόληση και ψυχαγωγία του κοινού φέρνει τη δραστηριοποίηση σε πολλούς τομείς και χώρους. Ήδη, εκτός από την «Μπουάτ Τροχός», που ήδη καταλήφθηκε από πρόσφυγες και σταμάτησε να λειτουργεί, από το 1973 ( μέχρι και το 1983 ) λειτουργούσε το «Δημητρίειο Πολιτιστικό Κέντρο», με πολλαπλή προσφορά σε όλους τους τομείς του πολιτισμού. Δημιουργήθησαν σταδιακά πολλοί χώροι εκδηλώσεων και πολλά νέα φεστιβάλ. Στέκομαι ιδιαίτερα στο Ιστορικό Αρχείο της πόλης, που θεωρώ ό,τι πιο σημαντικό έγινε τα τελευταία χρόνια στον τομέα του πολιτισμού. Οι άνθρωποί σου, που για διάφορους λόγους ξεχώριζαν στην καθημερινή ζωή, σφράγισαν την πόλη με την παρουσία τους. Έτσι έγινες η δική μου Λάρνακα και όχι μόνο. Τα Παρασκευοσαββατοκυρίακα με τα γεμάτα από νεολαία παραλιακά κεντράκια, οι παρέες κάθε Σάββατο, πρωί στη λαική αγορά με τους χωριάτες να πουλούν τα λιγοστά τους προιόντα, οι τενεκετζήδες κοντά , ο ναυτικός όμιλος και το κολυμβητήριο, οι ιαχές των γηπέδων, οι ατέλειωτες ουρές των αυτοκινήτων λίγο πριν τις εφτάμιση το πρωί κοντά στα σχολεία, τα ονόματα προσφυγικών σωματείων και Συνεργατικών, τα χιλιάδες πρόσωπα των αγνώστων που περιπατούν τις μέρες του Κατακλυσμού και δίνουν την εντύπωση ανθρώπων τόσο οικείων. Ο νυμφίος της εκκλησίας της Φανερωμένης να περιμένει ευλαβικά τη σταύρωση, η ανάσταση στον Άγιο Νικόλα, το νέο πρόσωπο της Χρυσοπολίτισσας, ο Άη Γιώρκηδες, η κατάδυση του Σταυρού τη μέρα των Θεοφανίων, η περιφορά του Επιταφίου από τον Άγιο Λάζαρο. Κι ακόμη. Η απουσία φίλων αγαπημένων που πόνεσαν και πάλεψαν για το πρόσωπο και την ιστορία σου. Όλα μαζί. Τα όμορφα, τα άσχημα, τα ίσια και τ’ανάποδα, τα προβλήματα και οι ομορφιές, οι στενές διαδρομές στο κέντρο, ο υγρός αλατισμένος αέρας, οι λιτανείες και τα εγκαίνια των εκθέσεων, οι τελικές γιορτές των σχολείων, τα χαμόγελα των ανθρώπων, ο μόχθος των εργατών. Είσαι η δική μου Λάρνακα. Μ’ ένα καθαρά ανθρώπινο πρόσωπο να με καλεί αβασάνιστα κάθε που η κούραση της καθημερινής τρεχάλας με γονατίζει. Να ανοίγει το παράθυρο της θαλπωρής κάθε που η βαναυσότητα της βιοπάλης με συνθλίβει. Να παίζει το σήμαντρο της ανάτασης κάθε φορά που βουλιάζω στον κυκεώνα των αριθμών. Είμαι 76 ετών Η Αγάπη μου για σένα μεγαλώνει σε κάθε ανατολή του ήλιου.
Ένας μεγάλος έρωτας που δυναμώνει με τα χρόνια, αντίβαρο στη σκληρή πραγματικότητα και βαναυσότητα του Χρόνου.
Λούης Περεντός.
Η βραδιά συνεχίστηκε με ζωντανή μουσική από τους “The Smallest Creature”, ένα local band της Λάρνακας που ξεχωρίζει και εκτός Κύπρου. Ο Στέφανος Μαρνερίδης και η μπάντα του, (Ιάκωβος Στυλιανίδης ντραμς, Παύλος Παπαδόπουλος μπάσο και Ανδρέας Ματθαίου κιθάρα, φωνητικά) κατάφεραν να κρατήσουν το κοινό στο πανέμορφο Πάρκο Καλλιτεχνών και να κερδίσουν κάποιους νέους φαν που πρώτη φορά τους άκουγαν. Ένα band που ξεχωρίζει για τη μουσική του, τόσο για τα τραγούδια του όσο και για το live performance του. Χωρίς υπερβολή, οι “The Smallest Creature” ήταν το όμορφο highlight της εκδήλωσης.
Τα εξαιρετικά Γαλλικά κρασιά Castell της βραδιάς προσέφερε η εταιρεία Hartziotis ενώ τα sushi, ήταν μια προσφορά του γνωστού ποιοτικού εστιατορίου της Λάρνακας Sushi La, στις Φοινικούδες.
