ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ 28ηςΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΞΥΛΟΤΥΜΒΟΥ
Βουλευτής Δημοκρατικού Κόμματος Χρίστος Ορφανίδης
Ξυλοτύμβου, 28 Οκτωβρίου 2024
«Στην Αρχή το φως».
Σεβαστό Ιερατείο,
Φίλε Πρόεδρε του Κοινοτικού Συμβουλίου και μέλη του Συμβουλίου,
Εκπρόσωποι κομμάτων, οργανώσεων κι άλλων οργανωμένων συνόλων,
Αγαπητά μας παιδιά και αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
Ελληνίδες και Έλληνες,
Ευρισκόμαστε εδώ για να γιορτάσουμε τη ξεχωριστή ημέρα του έθνους μας, την 28η Οκτωβρίου και παράλληλα να δηλώσουμε τις ευχαριστίες μας για όσους αντιστάθηκαν κατά των Ιταλών και μετέπειτα και των Γερμανών εισβολέων στην Ελλάδα, κάτι που έπραξαν και άλλες χώρες που τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα κατά του φασισμού και της κατοχής.
Ακόμη μια ένδοξη σελίδα του έθνους μας που βάφθηκε με αίμα, στον σπόρο όμως της ελευθερίας ακολουθήσαμε τον Ρήγα Φεραίο, τον Κοραή, τον Κολοκοτρώνη, τον Κανάρη.
Η εδραίωση της πίστης των Ελλήνων ήταν βαθιά ριζωμένη, όπως προσδιορίζει το καθήκον και το χρέος αυτού που λέει ότι είναι ΕΛΛΗΝΑΣ και το έθνος μας απόδειξε στην πράξη ότι είναι ικανό για μεγαλεία και έχει αξίες.
Τα γεωστρατηγικά σημεία της εποχής ήθελαν την κατοχή της Ελλάδας και ΤΟΤΕ ήταν επικίνδυνος και ισχυρός ο εχθρός, ο άξονας και τα κράτη – συνεργάτες τους.
Οι φασιστικές ορδές της Γερμανίας κατακτούσαν μία μία τις χώρες της Ευρώπης σε μια περίοδο που τα περισσότερακράτη της Ευρώπης υπήρχαν δικτατορικά καθεστώτα, και τον Απρίλιο του 1939 οι ιταλικές δυνάμεις κατέλαβαν την Αλβανία χωρίς να προβληθεί καμία αντίσταση, το αντίθετο δέχτηκαν τους εισβολείς σαν ελευθερωτές.
Το ίδιο χρονικό διάστημα ο Μεταξάς φρόντισε να έχει σχέσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Τσάμπερλεν δήλωνε ότι «αν η Ελλάδα και Ρουμανία δεχθούν επίθεση, η Βρετανία θα παράσχει κάθε βοήθεια», κάτι που ασφαλώς έμεινε στα χαρτιά και η Ρουμανία συνεργάστηκε με τους εισβολείς.
Προηγουμένως, υπέγραψε με την Τουρκία σύμφωνο φιλίας και παρέστη στην κηδεία του Κεμάλ Ατατούρκ και ενώ φαίνονταν όλα να κυλούν ομαλά την ημέρα που γιόρταζε η Μεγαλόχαρη, στις 15 Αυγούστου 1940 στην Τήνο, ένα ιταλικό υποβρύχιο τορπίλισε το ελληνικό αντιτορπιλικό«Έλλη» και το βύθισε σ’ ένα διάστημα που ο Μουσολίνι διακήρυσσε την πρόθεσή του για δημιουργία μιας νέας «Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» και τη θάλασσα της Μεσογείου την ονόμαζε «θάλασσά μας», κάτι παρόμοιο που σήμερα δηλώνει ο σουλτάνος της Τουρκίας «Γαλάζια πατρίδα».
Ο Μουσολίνι βέβαια από πάντα θεωρούσε την Ελλάδα «κτήμα» του και να θυμίσω το 1923 ότι βομβάρδισε και κατέλαβε προσωρινά την Κέρκυρα.
Τα γεγονότα μετά τον τορπιλισμό στην Τήνο οδηγούσαν στην εισβολή της Ιταλίας και η ελληνική αντικατασκοπεία ήταν ενήμερη, όπως και ο ελληνικός λαός το διαισθανόταν και όταν ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι ζήτησε την κατάληψη των αεροδρομίων και των λιμανιών της Ελλάδας για πολεμικούς σκοπούς, έτοιμοι ήταν όλοι στην Ελλάδα για να προτάξουν το ΟΧΙ στην ατίμωση, στην υποταγή. Άλλωστε αυτό επιτάσσει η ελληνική ψυχή.
Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους με ενθουσιασμό και με προθυμία προσέτρεξαν στην επιστράτευση όπου έγραψαν λαμπρές σελίδες έπους στην Πίνδο αντιμετωπίζοντας πενταπλάσιες ισχυρές δυνάμεις.
Όλοι συνέδραμαν στην αντίσταση κατά του φασισμού, νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες, ζωντανά και όχι μόνο απέτρεψαν τους εισβολείς αλλά ελευθέρωναν μία μία τις ελληνικές πόλεις τις σκλαβωμένες περιοχές της Βορείου Ελλάδας.
Το απίθανο έγινε πραγματικότητα και οι Ιταλοί ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς των ελληνικών πόλεων σε αναμονή της βοήθειας των Βρετανών που ποτέ δεν ήρθε, παρά μόνο όταν ήταν πολύ αργά και μεμονωμένη.
Η κραυγή «αέρα» ηχούσε παντού στο μέτωπο και ο ελληνικόςστρατός σάρωνε στο πέρασμά του και η κατάσταση ήταν τέτοια που η σύμμαχος της Ιταλίας, Γερμανία, έψαχνε για μεσολάβηση με την πρόταση η Ελλάδα να κρατούσε την Βόρεια Ήπειρο και ο ιταλικός στρατός να μεταφερόταν στη Βόρεια Αφρική, κάτι που άλλαξε στη συνέχεια και ο Χίτλερ έλαβε την απόφαση με το σχέδιο «Μαρίτα» να επιτεθεί στην Ελλάδα, όπου το έπραξε στις 6 Απριλίου 1941.
Η Ελλάδα δεν άντεξε παρά μόνο 52 μέρες.
Ακολούθησε η Εθνική Αντίσταση κατά των δυνάμεων της κατοχής μέχρι την απελευθέρωση στις 12 Οκτωβρίου 1944και όπως πάντα ακολούθησε ο εθνικός διχασμός, κάτι που τρώει τον Έλληνα από ανέκαθεν.
Από την πρώτη στιγμή της είδησης του ελληνο-ιταλικού πολέμου στην Κύπρο, ολόκληρος ο λαός μας το αντιμετώπισε με συγκίνηση αλλά και ενθουσιασμό, διαδηλώνοντας την υποστήριξη του στις δυνάμεις του έθνους.
Χιλιάδες κατατάγηκαν ως εθελοντές και στήριξαν με ότι διέθεταν πολύτιμο ως εισφορά και στέλνοντας βοήθεια στους αγωνιζόμενους κατά του φασισμού.
Τα μηνύματα πολλά από το «έπος», το θέμα είναι αν εμείς απλά τα θυμόμαστε και τα γιορτάζουμε από συνήθεια ή τα νιώθουμε. Αν εμείς αντιλαμβανόμαστε τις παρακαταθήκες που μας άφησαν οι πρόγονοι μας;
Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μια χώρα που εισέβαλε και κατάκτησε παράνομα μέρος της πατρίδας μας, και απώτερος στόχος της είναι η ολοκληρωτική κατάκτησή της Κύπρου,πρώτα κάμπτοντας το ηθικό μας και εμείς μοιρολατρούντες να εκλιπαρούμε τον εισβολέα να προσέλθει σε συνομιλίες.
Ο σπόρος της ελευθερίας πρέπει να τον φυτέψουμε στις καρδιές μας, να βγάλει ρίζες, να γίνει φυτό, να ανθίσει, δεν μπορούν να κάνουν στάχτη ένα λαό αν διατηρεί την αιώνια φλόγα των προγόνων του. Και τότε και πάντα είχαμε επιβουλές και απειλές, είχαμε να αντιμετωπίσουμε τεράστιους εχθρούς ανέκαθεν, Πέρσες, Οθωμανούς, Γερμανούς αλλά δεν υποταχθήκαμε.
Όποιος δηλώνει Έλληνας, όποιος δηλώνει ότι έχει ψυχή και καθήκον δεν υποτάσσεται, αν υποτάσσονταν το 1821 και το 1940 δεν θα είμασταν εδώ να μιλάμε για ελευθερία, για έπος, για αντίσταση.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Το Εθνικό μας θέμα βρίσκεται σήμερα εγκλωβισμένο στις αποτυχημένες πολιτικές των τελευταίων δεκαεπτά ετών που οδήγησαν σε πλήρη σύγχυση και αγωνία, και κάποιος θα διερωτάται «που πάμε;»
Δυστυχώς η απουσία στρατηγικής, μας οδηγεί να παρακολουθούμε τον σουλτάνο και το εγκάθετο της Άγκυρας Τατάρ ως θεατές.
Γνωρίζαμε εκ των προτέρων τις προθέσεις του Τατάρ και της Τουρκίας και δεν πήραμε κανένα μέτρο και τρέχουμε τώρα σε ναρκοπέδιο γιατί κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι η Τουρκία ποτέ δεν αλλάζει.
Σε εμάς εναπόκειται να καθορίσουμε τη δική μας πολιτική και να υιοθετήσουμε την αναγκαία στρατηγική επιβίωσης μας.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Η Τουρκία δεν είναι αήττητη και ασφαλώς υπάρχουν δυνατότητες ανακοπής της τουρκικής επέλασης μέσα απ’ όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην περιοχή μας.
Δράττομαι της ευκαιρίας από ετούτον εδώ τον Ιερό χώρο, σεβάσμιε μου, να θυμίσω ότι ο Χριστιανισμός πολεμήθηκε από την μεγαλύτερη επεκτατική τότε χώρα και νίκησε και είμαστε όλοι μαζί εδώ στο σπίτι της Χριστιανοσύνης.
Γι’ αυτό, επειδή το μέλλον μας διακυβεύεται, ο αγώνας μας πρέπει να είναι επίμονος και υπερπάντων και απαιτείται αντοχή, επιμονή, θάρρος, αποφασιστικότητα και πιστή.
Ορθώνουμε το ανάστημά μας αδούλωτοι, άκαμπτοι, αγονάτιστοι, απτόητοι για να δικαιούμαστε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες.
Μόνο έτι θα ξαναγίνουμε ελεύθεροι.
Ζήτω το Έθνος.
Ζήτω το έπος του 1940.
