«Ο αδύναμος δεν τα βάζει με τον ισχυρό, αλλά με τον πιο αδύναμο. Ο Έλληνας άνεργος δεν τα βάζει με το κράτος που δεν υλοποιεί πολιτικές προώθησης της εργασίας, αλλά με τον Πακιστανό που του «παίρνει τη δουλειά», μια δουλειά που ο Έλληνας είχε ήδη πάψει να κάνει. Αυτή είναι η μαγιά του φασισμού. Όπως είχα πει πριν από ενάμιση χρόνο σε συνέντευξή μου στη φιλόξενη εφημερίδα σας, «ο κόσμος δεν έχει υποφέρει από πρόσφυγες, από φασίστες έχει υποφέρει». Μπροστά μας θα το βρούμε και το ξαναφωνάζω λοιπόν”.
Σε συνέντευξη του σε Κυπριακή Εφημερίδα, το 2021, με αφορμή το βιβλίο του «Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα θα είχε λύση» o καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρώην πρόεδρο της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Δημήτρης Χριστόπουλος, είχε εξηγήσει κάποια πράγματα γύρω από το φαινόμενο του ρατσισμού μέσα στην ΕΕ.
“Ο ρατσισμός δεν είναι μόνο μια άβολη ιδεολογία για τα κράτη. Είναι άβολη όταν οι ρατσιστές δέρνουν, καίνε, σκοτώνουν και βιαιοπραγούν στα θύματά τους αναπτύσσοντας βαριά εγκληματικές συμπεριφορές. Η ρατσιστική βία δηλαδή είναι μεγάλο θέμα στις κοινωνίες μας, καθώς θέτει κάποιους ανθρώπους σε μόνιμη εγκληματική ετοιμότητα. Ο εχθρός είναι ο οποιοσδήποτε είναι αλλοδαπός, γκέι, Έλληνας, Τούρκος, Αλβανός -ό,τι θέλετε πείτε εδώ- και αρκεί που υπάρχει. Δεν χρειάζεται να κάνει κάτι δηλαδή: αρκεί που υφίσταται. Ωστόσο, η ρατσιστική βία που φιτιλιάζει την κοινωνική συνοχή και τη δημόσια τάξη δεν ξυπνάει ένα καλό πρωί μια μέρα μόνη της. Είναι προϊόν ρατσιστικών ιδεολογιών, της περιφρόνησης των αδύναμων και του στιγματισμού τους. Εδώ, στη διαμόρφωση του ρατσιστικού λόγου και ιδεολογίας τα κράτη δεν είναι αμέτοχα, αλλά απολύτως ενεργά. Να το έλεγα σχηματικά: ο ρατσιστικός λόγος εξυπηρετεί ως ένα μεγάλο βαθμό τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές που ασκούνται σήμερα στην ΕΕ. Τα κράτη επικαλούνται το λόγο αυτό για να πούνε ότι «δεν χωράνε άλλοι μετανάστες διότι ο κόσμος αντιδρά». Η προσχηματική επίκληση τού από τα κάτω ρατσισμού γίνεται έτσι το ιδανικό άλλοθι του ρατσισμού από τα πάνω. Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο βρίσκεται σήμερα η ΕΕ”.
–Υπάρχει μία υπονόμευση του δικαιώματος στο άσυλο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αυτό συμβαίνει διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει άλλους πρόσφυγες. Απλό είναι, μην το δυσκολεύουμε. Αν η ΕΕ ήθελε να δεχθεί ή να ανεχθεί και άλλους πρόσφυγες δεν θα υπήρχε καμία υπονόμευση του ασύλου. Αν το ένα εκατομμύριο άνθρωποι που μπήκαν από το 2015 στην ΕΕ του μισού δις είναι ικανός λόγος να πούμε ότι «δεν αντέχουμε άλλους πρόσφυγες» το αφήνω στην κρίση του νοήμονα αναγνώστη μας. Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχουμε αναρίθμητους πρόσφυγες στην ΕΕ. Άλλους δεν θέλουμε. Έτερον εκάτερον. Πολλούς πρόσφυγες έχει ο Λίβανος, η Τουρκία, το Ιράν κ.λπ. Οι πρόσφυγες συνήθως πάνε και περιμένουν στα γειτονικά τους κράτη και περιμένουν. Δεν πάνε απευθείας στις πλουσιότερες κοινωνίες. Αλλιώς, οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί προσφύγων θα βρίσκονται στη Σκανδιναβία. Δεν είναι όμως! Είναι όμως στα κράτη που σας είπα.
-Είναι ο ρατσισμός ριζωμένος στη φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Παίζει κάποιο ρόλο η πρόφαση περί «αλλοίωσης των πληθυσμών»;
Ο ρατσισμός είναι ιδεολογία που εργαλειοποιεί την ισχύ. Με την έννοια αυτή, ο ρατσισμός δεν μπορεί να εξαφανιστεί από κοινωνίες με ταξικά και εξουσιαστικά χαρακτηριστικά. Μπορεί όμως να τιθασευτεί και να περιοριστεί. Η Ευρώπη, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το κατάφερε αυτό εφαρμόζοντας πολιτικές κοινωνικής αναδιανομής του πλούτου και ενισχύοντας το κράτος πρόνοιας. Από τη στιγμή που μπήκαμε οικουμενικά σε τροχιά παγκοσμιοποίησης πλέον, με όρους ενίσχυσης των κοινωνικών ανισοτήτων, ο ρατσισμός είναι αναπόδραστος σε δύο επίπεδα. Πρώτον, ως η απάντηση των ηττημένων της παγκοσμιοποίησης που βλέπουν στον ξένο την απειλή. Εκεί ο ρατσισμός εμπλέκεται με τον επιθετικό εθνικισμό, το μίσος των άλλων και το αφήγημα περί «αλλοίωσης». Δεύτερον, ακριβώς επειδή το κοινωνικό ζήτημα οξύνεται και η φτώχεια μεγαλώνει στη Δύση, τη στιγμή που η ένταση των πληθυσμιακών μετακινήσεων μεγαλώνει, οι μετανάστες προσφέρονται ως οι κατεξοχήν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ο αδύναμος δεν τα βάζει με τον ισχυρό, αλλά με τον πιο αδύναμο. Ο Έλληνας άνεργος δεν τα βάζει με το κράτος που δεν υλοποιεί πολιτικές προώθησης της εργασίας, αλλά με τον Πακιστανό που του «παίρνει τη δουλειά», μια δουλειά που ο Έλληνας είχε ήδη πάψει να κάνει. Αυτή είναι η μαγιά του φασισμού. Όπως είχα πει πριν από ενάμιση χρόνο σε συνέντευξή μου στη φιλόξενη εφημερίδα σας, ο κόσμος «δεν έχει υποφέρει από πρόσφυγες, από φασίστες έχει υποφέρει». Μπροστά μας θα το βρούμε και το ξαναφωνάζω λοιπόν.
Πηγή: https://dialogos.com.cy/synenteyxi-dimitris-christopoylos-o-ratsismos-ideologia-poy-ergaleiopoiei-tin-ischy/
