“Η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία”
-Μοντεσκιέ
Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Αυτό που εκλαμβάνω μέσα από την δουλειά μου καθημερινά και συζητώντας με αρκετό κόσμο, είναι πως οι άνθρωποι σήμερα φοβούνται.
Ναι, φοβούνται!
Έχει καλλιεργηθεί ο φόβος της εξουσίας, των όποιων “δυνατών άλλων”.
Μπορεί στα ΜΚΔ η πλειοψηφία του κόσμου να παρουσιάζεται ατρόμητη και να “τα λέει” στο σύστημα, αλλά όταν έρχεται η ώρα να μιλήσουν δημόσια, να καταγγείλουν, να διεκδικήσουν,
ΦΟ ΒΟΥ ΝΤΑΙ.
“Δεν θα έρθω στη διαδήλωση για την ακρίβεια, είμαι δημόσιος υπάλληλος φοβάμαι μη με βάλουν στο μάτι”.
“Δεν μπορώ να βγω να τα πω δημόσια, δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει, φοβάμαι μη με φακελώσουν”.
“Δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί τους, φοβάμαι ότι είναι αδίστακτοι και μπορεί να μας τσακίσουν με χίλιους δύο τρόπους”.
“Δεν δεν δεν…..”
Κατανοητός ο φόβος, σε ένα βαθμό. Ωστόσο, θεωρώ, πως το σωστό για όλους μας είναι να μην φοβόμαστε κανένα και τίποτα, όταν το δίκαιο είναι με το μέρος μας.
Αλλιώς, κερδίζει το σύστημα και χάνουμε εμείς.
Ναι, κατανοητός ο φόβος σε ένα βαθμό γιατί είναι αδίστακτα τα τέρατα του συστήματος (πολιτικής εξουσίας ή νύχτας) και δεν αναφέρομαι στη Βενεζουέλα, (χώρα νούμερο ένα σε εγκληματικότητα και διαφθορά), αλλά στη Κύπρο.
Ωστόσο, ναι, ο φόβος δεν μας βοηθά.
Πάμε πάρακατω, στα πιο σημαντικά του άρθρου αυτού: Ο φόβος, το να μην υπερασπίζομαι το δίκαιο (το δικό μου ή του διπλανού) γεννά πολλούς “κυρ Παντελήδες”, αποχαυνώνει την κοινωνία ολόκληρη και δίνει δύναμη στα όποια τέρατα του συστήματος.
Έχει ειπωθεί πολλές φορές, σε βιβλία, σε κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις: Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Μας αποδυναμώνει και μας οδηγεί στο να υποχωρούμε από τα δικαιώματα μας.
Το δίπολο ΦΟΒΟΣ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ είναι τα πυρηνικά όπλα του συστήματος και με αυτά πορεύεται, όσο οι λαοί μένουν ανεξεταστέοι και δεν αντιλαμβάνονται τη δύναμη τους.
Δεν είναι δική μου “ανακάλυψη” η δύναμη του ΦΟΒΟΥ στα χέρια τους συστήματος, τα έχουνε πει στο παρελθόν σπουδαίοι θεωρητικοί. Γιατί, αγαπητοί μου, το όπλο αυτό είναι παλιό, πολύ παλιό.
Ο Montesquieu (Μοντεσκιέ, Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος του Διαφωτισμού) είχε πει ότι “ο φόβος ήταν ο τρόμος του δεσποτισμού και οι τρομοκρατημένοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να σκεφτούν και να πράξουν λογικά”.
Το να υψώνουμε τη φωνή μας και να διεκδικούμε με όπλο μας τη γνώση και το δίκαιο είναι απαραίτητα, αν θέλουμε να παραδώσουμε ένα καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας.
Πριν λίγες μέρες μια 12χρονη μου εξιστορούσε κάτι άδικο που γίνεται στο σχολείο της και με φόβο μου είπε “αλλά μη γράψεις κάτι, γιατί θα καταλάβουν ότι εγώ στο είπα” και τότε η 9μιση χρονών αδελφή της επέμβηκε με ύφος εκνευρισμένο, (από αυτό που μόνο τα παιδιά με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη έχουν) και μου είπε : “Να το γράψεις, σε παρακαλώ! Και να κάνεις κάτι. Εντάξει;” Και απευθυνόμενη στην αδελφή της, της είπε “και εσύ να μη φοβάσαι αφού τούτοι δεν είναι σωστά έτσι όπως κάνουν”.
Ορίστε η απάντηση μας από μια εννιάχρονη: Να μην φοβόμαστε, αφού τούτοι δεν είναι σωστοί έτσι όπως κάνουν!
Καλή μας Κυριακή, καλή μας νέα βδομάδα.
Να μιλάτε και να μην φοβάστε, όταν έχετε το δίκαιο με το μέρος σας.
Υ.Γ Τον μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι το Θεό, αν και υποψιάζομαι πως όταν είμαστε δίκαιοι, είναι πάντα με το μέρος μας!
