Σε ένα κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας πραγματοποιήθηκε, με επιτυχία και συγκίνηση, την περασμένη Τετάρτη 20 Νοεμβρίου, η συναυλία “ΓιορτάΖΩ τη ΖΩΗ με ένα τραγούδι” της Μουσικής Σχολής Κλεοπάτρας Χρυσοστόμου.
Η συναυλία ήταν sold out από τις πρώτες μέρες που ανακοινώθηκε.
Η συναυλία είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα, αφού τα καθαρά έσοδα δόθηκαν στον ΠΑΣΥΚΑΦ και ήταν αφιερωμένη στη μνήμη 4 γυναικών που “έφυγαν” από τη ζωή. Εις μνήμη Αγγελικής Χριστοδούλου Πάλμα, Μαρίας Κωνσταντίνου, Νάσιας Γεωργίου και Χριστίνας Κωνσταντίνου.
Στη σκηνή ανέβηκαν δικοί τους άνθρωποι και παρέλαβαν μια πλακέτα τιμής και αγάπης.
Η συναυλία ήταν υπό την Αιγίδα της ΠτΒ Αννίτας Δημητρίου και έγινε με τη στήριξη του Δημάρχου Λάρνακας Ανδρέα Βύρα.
Μαέστρος της χορωδίας ήταν η Κλεοπάτρα Χρυσοστόμου, ενώ μαέστρος της ορχήστρας ήταν ο Χρίστος Ασπρής.
Συμμετείχαν
Μπουζούκι: Χρίστος Ασπρής
Πιάνο: Ανδριάνα Συρίμη
Αρμόνιο: Βασίλης Ασπρής
Μπάσο Κιθάρα: Μάριος Χατζιήκκος
Ντράμς: Δημήτρης Ιωάννου
Μπάσο Κιθάρα: Αντώνια Καδή
Ακουστική Κιθάρα: Γιώργος Τουτουδάκης
Βιολί: Αντωνία Καδή
Σόλο: Ανδρέας Χριστοφόρου, Αφροδίτη Κωνσταντή, Γεωργία Καϊμακλιώτη, Ειρήνη Χαρούς, Νίκος Παπαγιαννόπουλος, Χάρης Δέτης, Ανδρέας Χρυσοστόμου, Μαρίνα Ελενοδώρου.
Σχολές Χορού (χορογραφίες): Dance House by Kallia- Κάλια Χ’Χριστοφή, Σταυρίνα Κούσπαρου Χορόκραμα Μάριος Λαός
Η υπέροχη ανάρτηση της Αγγέλας Καϊμακλιώτη για τη συναυλία:
“Ένα βροχερό βράδυ Νοεμβρίου, σε ένα κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο… Θυμάμαι τη στιγμή που η μουσική γέμισε τον χώρο, σαν να ξετύλιγε ένα αόρατο νήμα που ένωνε όλους και όλες εμάς, με εκείνες τις τέσσερις, γενναίες γυναίκες, στις οποίες ήταν αφιερωμένη η βραδιά. Σκεφτόμουν πόση δύναμη χρειάστηκε για να σταθούν απέναντι στον φόβο και να παλέψουν με αξιοπρέπεια. Η εκδήλωση δεν ήταν απλώς μια καλλιτεχνική βραδιά, αλλά μια βαθιά συγκινητική υπενθύμιση ότι η ζωή, ακόμη και στις πιο σκοτεινές της στιγμές, μπορεί να γεννήσει φως. Μια γιορτή της αντοχής και της αγάπης. Μια γιορτή που θα μείνει χαραγμένη μέσα μας. Στο κέντρο της σκηνής, με το κόκκινο φόρεμά της να ακτινοβολεί, στεκόταν η διευθύντρια, η ψυχή της Μουσικής Σχολής, με τα 25 χρόνια προσφοράς της, να καθρεφτίζονται όχι μόνο στα χειροκροτήματα, αλλά στα πρόσωπα όλων όσοι είχαν εμπνευστεί από το πάθος και το όραμά της. Οι τραγουδιστές και οι τραγουδίστριες, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες της σχολής, οι καθηγητές και οι καθηγήτριες, η χορωδία και η ορχήστρα, σαν μια φωνή, γέμισαν το Δημοτικό Θέατρο με μελωδίες και ανέβασαν τη μουσική σε κάτι πέρα από τέχνη. Οι χορευτές και οι χορεύτριες με κάθε τους κίνηση, έγραφαν στον αέρα μια ιστορία αρμονίας και συναισθήματος, κάνοντας το σώμα τους γέφυρα ανάμεσα στο τώρα και στο αιώνιο. Όλες και όλοι, συγχρονισμένοι σε μια προσευχή, μια κατάθεση καρδιάς, που έκανε κάθε νότα να πάλλεται από συναίσθημα και να αγγίζει το πιο βαθύ κομμάτι μας. Κοινωνός της μέθεξης η καρδιά μου, πλημμύρισε με ιδιαίτερη συγκίνηση καθώς το κορίτσι μου, ντυμένο στα λευκά, στεκόταν στη σκηνή σαν μια μορφή φωτός. Έλαμπε, όχι μόνο από το φως των προβολέων, αλλά κυρίως από τη δική της εσωτερική καθαρότητα και χάρη, αφήνοντας μια ανεξίτηλη αίσθηση αγάπης και περηφάνιας μέσα μου. Ήταν μια βραδιά που απέδειξε πως η τέχνη, όταν συναντά τη γενναιότητα, γίνεται φως που διαπερνά τις σκοτεινές σελίδες του βιβλίου της ζωής! Χίλια μπράβο, σας αξίζουν… ΓιορτάΖΩ τη ΖΩΗ μ’ ένα τραγούδι 20 Νοεμβρίου 2024 …..”
