Του Βουλευτή Χαράλαμπου Θεοπέμπτου
Αυτές τις μέρες γίνονται έντονες συζητήσεις στην Αγγλία για την πρόταση νόμου για τον Υποβοηθούμενο θάνατο η οποία μόλις πέρασε το πρώτο από πολλά στάδια για να γίνει νόμος.
Οι δύο όροι “Ευθανασία ” και “Υποβοηθούμενος Θάνατος” έχουν μια μικρή αλλά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. Στον υποβοηθούμενο θάνατο, δίνεται η θανάσιμη δόση του φαρμάκου στην ασθενή ο οποίος την παίρνει μόνος του ενώ στην ευθανασία χορηγείτε από ιατρό.
Οι κύριες πρόνοιες στην αγγλική πρόταση νόμου που αφορά μόνο τους Άγγλους υπηκόους -άρα δεν θα μπορεί ΄να πηγαίνουν εκεί ξένοι όπως γίνεται πχ στην Ελβετία, είναι:
- Οι ασθενείς πρέπει να έχουν καλή ψυχολογική κατάσταση για να μπορούν να πάρουν μόνοι τους την απόφαση και χωρίς εξωτερική πίεση όπου θα θεωρείται ποινικό αδίκημα αν εξασκείται (πχ από συγγενείς) με 14 χρόνια φυλάκιση.
- Η διάγνωση από δυο ξεχωριστούς γιατρούς σε διαφορετικές καταστάσεις με τουλάχιστο μια βδομάδα διαφορά πρέπει να αναφέρει ότι έχουν μόνο ακόμη 6 μήνες ζωή.
- Ένας δικαστής θα πρέπει να ακούσει μαρτυρία από ένα τουλάχιστο γιατρό και θα μπορεί να θέσει ερωτήματα στον ασθενή ή οποιοδήποτε άλλο θεωρείται κατάλληλος.
- Μετά από τα πιο πάνω ένας γιατρός θα ετοιμάσει τη δόση του φαρμάκου και θα τη δώσει στον ασθενή ο οποίος θα την πάρει μόνος και ο γιατρός θα μείνει εκεί μέχρι να πιστοποιήσει το θάνατο του ασθενή.
Ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ισπανία το Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και η Αυστρία είναι μερικές από τις χώρες που έχουν νομοθεσίες για Υποβοηθούμενο θάνατο ή Ευθανασία.
Παρόμοια νομοθεσία έχουν και ορισμένες πολιτείες στις ΗΠΑ. Στατιστικές από μια τέτοια πολιτεία, το Όρεγκον, έδειξαν ότι επιλογή έγινε για τους πιο κάτω έπειδή:
- Έχασαν την αξιοπρέπεια τους 8%
- Έχασαν έλεγχο της λειτουργείας του σώματος τους 46.6%
- Έγνοια για το φορτίο στην οικογένεια τους 43.3%
- Σωματικός πόνος που δεν μπορούσε να ελεγχθεί πχ με φάρμακα 34.3%
- Δεν είχαν λεφτά για επιπλέον θεραπείες 8.2%
Από προσωπική εμπειρία νιώθω την ανάγκη να έχουμε και εμείς τέτοια νομοθεσία και θέλω να συγχαρώ τη συνάδελφο Ειρήνη Χαραλαμπίδου για την πρόταση νόμου της που ελπίζω να συζητηθεί σύντομα.
Ένα άλλο παράπονο που εκφράζουν οργανωμένοι φορείς είναι ότι λόγω έλλειψης ανακουφιστικής φροντίδας, να επιλέγουν περισσότεροι την ευθανασία. Ας ελπίσουμε ότι το νομοσχέδιο που τώρα είναι στη νομική υπηρεσία, φτάσει σύντομα στη Βουλή για να προωθηθεί και αυτό, γιατί από τη νομοθεσία μέχρι την εφαρμογή της θα χρειαστούν πολλά χρόνια.
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα έχουν ενστάσεις αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι μιλούμε για ανθρώπινο πόνο.
