Ένα «Ημερολόγιο» τραγουδιών από τον Χρήστο Θηβαίο στα όμορφα Λεύκαρα την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου. Με την ευκαιρία αυτή ο Θηβαίος κουβέντιασε με το SkalaTimes.
Για τις παραστάσεις του, ο Χρήστος Θηβαίος σημειώνει: “Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω… βρήκα λοιπόν στον χάρτη ωραίους θεατρικούς χώρους στην Κύπρο, για να παρουσιάσω μια παράσταση με τραγούδια που χρόνια έψαχνα… Το «Ημερολόγιο» είναι μια παράσταση που καταγράφει τα τραγούδια που με μεγάλωσαν και που με βοήθησαν να σκεφτώ τι σημαίνει ελληνικό τραγούδι και να καθίσω κι εγώ να γράψω τα δικά μου. Θα περιλαμβάνει βέβαια και τα τραγούδια που έχω γράψει εγώ και άλλα που μου έχουν εμπιστευτεί οι συνθέτες που με επέλεξαν και που έχει αγαπήσει ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια.”
Μια παράσταση πολύ ιδιαίτερη, όπου για πρώτη φορά οι μουσικοί, ο ηχολήπτης και ο φωτιστής σκηνοθετούν τον τραγουδοποιό. Σκηνοθέτες και συντελεστές της παράστασης είναι ο Μάξιμος Δράκος, ο Καλλίστρατος Δρακόπουλος, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου και ο Γιώργος Κορρές.
Βεβαίως στη συναυλία θα έχουμε και εκπλήξεις όπως εξομολογείται ο Θηβαίος στην πιο κάτω συνέντευξη του.
Της Γιώτας Δημητρίου
Καταρχάς να σας ευχαριστήσουμε για τη τιμή που μας κάνετε, να μιλήσουμε μαζί σας, λίγες μέρες πριν την συναυλία σας στα Λεύκαρα, τη συναυλία με τίτλο “Ημερολόγιο”. Θα ήθελα να ξεκινήσω με το πως είναι για σας κάθε φορά που έρχεστε στο νησί μας για συναυλίες, αν είναι κάπως διαφορετικό από το να τραγουδάτε στην Ελλάδα.
Κοιτάξετε να δείτε, με τη Κύπρο έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση γιατί όλα αυτά τα χρόνια από το 1996 έρχομαι και έχει διαμορφωθεί ας το πούμε μια πολιτιστική σχέση ανάμεσα σε μένα και τη Κύπρο και όλο το κόσμο, πολύ ιδιαίτερη οπότε, πάντα είναι κάτι το διαφορετικό.
Αυτή η συναυλία που θα παρακολουθήσουμε στα Λεύκαρα στις 6 του Δεκέμβρη έχει τίτλο “Ημερολόγιο” και θα εμπεριέχει τραγούδια από όλη τη μουσική σας πορεία…
Κοιτάξετε να δείτε, έχει δύο μέρη, δύο σκέλη. Το ένα είναι σίγουρα όλα τα τραγούδια που όλα αυτά τα χρόνια, τα δικά μου κι αυτά που έχω γράψει εγώ αλλά κι αυτά που μου έχουν εμπιστευτεί οι μεγαλύτερες συνθέτες αυτού του τόπου και όχι μόνο, και τα γνωστά αυτά που όλος ο κόσμος ξέρει, και υπάρχει μια έκπληξη στο πρόγραμμα το οποίο μπαίνει στον ορισμό του Ημερολογίου όπου είναι όλα αυτά τα τραγούδια τα οποία αγάπησα όλα αυτά τα χρόνια και με προέτρεψαν στο να γράψω ότι έχω γράψει.
Για ένα καλλιτέχνη σαν κι εσάς που έχει τραγουδήσει πολύ σπουδαία τραγούδια είναι εύκολο να ξεχωρίζει κάποια και να τα αγαπάει λίγο περισσότερο; Ή δεν ισχύει αυτό;
Κοιτάξτε να δείτε, σίγουρα κάποιες φορές εξαρτάται από τη βραδιά. Κάποιες φορές μπορεί ένα τραγούδι να έχει μια ιδιαίτερη σημασία το συγκεκριμένο βράδυ. Παρόλα αυτά, από την άλλη πλευρά, όλα τα τραγούδια τα οποία έχω πει και αυτά που έχω γράψει σίγουρα τα αγαπάω το ίδιο.
Εγώ πάντως δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα μόνο τραγούδι του Θηβαίου, αλλά θα ήθελα να αναφέρω ένα, το “Μαζί δεν φοβάμαι”, που είναι μαζί με τον Παναγιώτη Μάργαρη, είναι ένα τραγούδι που υμνεί το ΕΜΕΙΣ απέναντι στο ΕΓΩ. Και ήθελα να σας ρωτήσω, σε μια εποχή σαν αυτή που ζούμε πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βάζει κανείς το ΕΜΕΙΣ απέναντι από το ΕΓΩ και να κερδίζει το εμείς;
Κοιτάξετε να δείτε, είναι πάρα πολύ ωραία η ερώτηση σας. Το θέμα είναι ότι εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του καθενός το κατά πόσο θέλει και έχει τη διάθεση να ξεπεράσει τα όρια του αφουγκραζόμενος κάθε φορά τον άλλον. Αυτόν που έχει δίπλα του. Και όχι μόνο. Έτσι; Στη δική μου περίπτωση, στην περίπτωση του τραγουδιού, το οποίο έχει ένα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα που έχει γράψει τους στίχους ο αγαπημένος μου Οδυσσέας Ιωάννου, το έγραψε λίγο πολύ στο πως ξέρει πώς νιώθω εγώ σαν Χρήστος. Το πόσο σημασία δίνω στη σχέση μου με τη γυναίκα μου και πως οι δύο μας χέρι χέρι είμαστε μια οικογένεια μόνο και μόνο οι δύο μας και φυσικά αυτό εμπεριέχει και τα παιδιά μας, σε δεύτερο ρόλο. Το πως δύο άνθρωποι μαζί όταν ξέρουν και καταλαβαίνουν και σέβονται ο ένας τον άλλον ακριβώς αυτό μπορεί να νικήσει τον οποιοδήποτε τρόμο και τον οποιοδήποτε φόβο!
Είναι ένα σπουδαίο τραγούδι που με παίρνει σε μια άλλη ερώτηση. Όταν έχουμε δημιουργούς όπως είστε εσείς, ο Οδυσσέας Ιωάννου, που παντρεύουν την μουσική με την ποίηση (γιατί αυτοί δεν είναι στίχοι, είναι ποίηση) πόσο εύκολο είναι αυτή η μουσική που εμπεριέχει τη ποίηση μέσα και μιλάει με λόγια πολύ βαθιά, να βοηθήσει στο να διαπαιδαγωγήσει τις καρδιές των ανθρώπων που ακούνε αυτό το είδος της μουσικής;
Θα πω κάτι που έλεγε ο John Lennon, μόνο και μόνο τη συνείδηση ενός ανθρώπου να αλλάξεις, έχεις αλλάξει όλο το κόσμο.Από την άλλη, τα τραγούδια μόνα τους δεν αρκούν. Πρέπει κι εμείς να είμαστε ανοικτοί και σίγουρα να αφουγκραζόμαστε το πως νιώθει ο άλλος, να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, έτσι ώστε κάθε μας μέρα να είναι όσο το δυνατό πιο ανεκτή γίνεται και πιο ευχάριστη, πιο όμορφη.
Δεν θα μιλήσω για καλή και κακή μουσική εκεί έξω, αλλά θα μιλήσω για τη μουσική που μπορεί και μιλά στις ψυχές και στο μυαλό των ανθρώπων και θα σας ρωτήσω αν πιστεύετε πως έχουμε ανάγκη αυτού του είδους μουσική στις μέρες μας.
Αυτό είναι σίγουρο! Πρωτίστως την έχω εγώ ανάγκη. Αν δεν ακούσω δεν γράφω, αν δεν διαβάσω δεν γράφω, δεν μπορώ να συνθέσω αν δεν ακούσω κάτι καινούριο ή κάτι που να με συνταράξει. Αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Το πώς ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει μέσα του κάτι το πολύ όμορφο.
Σε ένα μήνα θα κλείσουν πέντε χρόνια από τότε που έχει “φύγει” ο Θάνος Μικρούτσικος. Δεν χρειάζεται να πούμε τι ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος, όλοι ξέρουμε και όλοι γνωρίζουμε. Ωστόσο, αφού έχουμε τη χαρά και τη τιμή να συνομιλούμε σήμερα μαζί σας, θα το ένιωθα ως παράλειψη (γιατί ήμουνα και πολύ φανατική του Θάνου και είχα και τη τύχη να του το πω και του ίδιου σε μία συνέντευξη που είχαμε κάνει εδώ στη Λάρνακα) θα ήθελα λοιπόν να μην παραλείψω να ρωτήσω εσάς να μας πείτε δυο λόγια τι κρατάτε σήμερα εσείς από αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο και σπουδαίο καλλιτέχνη.
Κοιτάξτε, δυο λόγια, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό μου είναι αγαπημένος φίλος.
Έπειτα, ένας πολύ συνεπής δάσκαλος και συνάδελφος και τον χαρακτήριζαν δύο πράγματα, το χιούμορ και η γενναιοδωρία.
Γενικότερα εσείς κύριε Θηβαίε από αυτούς τους σπουδαίους που έχουνε περάσει από το δρόμο σας και έχετε συνεργαστεί και έχετε δουλέψει μαζί, γιατί είναι πολλοί, είναι μεγάλη η λίστα, τι κρατάτε από αυτούς τους ανθρώπους;
Είναι σίγουρα όλοι όσοι μπορούμε να σκεφτούμε στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, είναι όλοι. Εκτός από το Μάνο Χατζιδάκι που δεν τον γνώρισα.
Αλλά από τον Διονύση Σαββόπουλο, Σταύρο Ξαρχάκο, Μίκη Θεοδωράκη, τους τραγοδοποιούς των Εξαρχείων, Παύλο Σιδερόπουλο, Νικόλα Άσημο, Αρλέττα, Κατερίνα Γώγου, από την άλλη πλευρά τραγουδοποιοί συνάδελφοι μου όλοι οι μεγάλοι ερμηνευτές, όπως είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νταλάρας, Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, συνάδελφοι τραγουδοποιοί που μας έδειξαν τον δρόμο όπως ο Πάνος και Χάρης Κατσιμίχας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι φίλοι μου όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Γιάννης Χαρούλης και όλοι, ο Ορφέας Πιερίδης, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, είναι όλοι.
Έχω να πω το εξής, αυτό που μου έχει μείνει και ειδικά από αυτούς τους πολύ μεγάλους που πραγματικά είναι η γενιά που μας χάραξε και μας προσδιόρισε, έχω να σκεφτώ και να θυμηθώ και να νιώσω μόνο καλά πράγματα. Όσο μεγάλοι είναι τόσο γενναιόδωροι ήταν όλοι απέναντι μου.
Θεωρείτε ότι έχουν καθορίσει τη πορεία σας, σε κάποιο βαθμό, ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο, αυτές οι γνωριμίες και συνεργασίες; Δηλαδή θα ήσασταν κάποιος άλλος αν δεν τύχαιναν αυτοί στο δρόμο σας;
Πιστεύω πως ναι, βέβαια. Οι γνωριμίες μας και οι σχέσεις που διατεινόμαστε είναι κάτι το οποίο μας καθορίζει. Ακόμη και πράγματα στα οποία μπορεί να είμαστε αντίθετοι, προσδιορίζουν ακριβώς αυτό το οποίο είμαστε.
Πριν κλείσουμε με ακόμη 1-2 ερωτήσεις θα ήθελα να σας ρωτήσω να παρακολουθείτε τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα στη Κύπρο.
Ναι, είναι αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας μου η πολιτική κίνηση και το τι γίνεται. Φυσικά και τα παρακολουθώ. Από την άλλη πλευρά, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που έχουμε αυτά τα πενήντα χρόνια από την μεταπολίτευση εδώ στην Ελλάδα και από την εισβολή στην Κύπρο και πάνω από όλα όπως είπε ο πολύ καλός μου φίλος και πραγματικά ένας άνθρωπος που θαυμάζω, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, την Χούντα εδώ στην Ελλάδα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο αλλά η θυσία της Κύπρου.
Να πούμε ακόμη δύο λόγια για τη συναυλία πριν κλείσουμε. Ο τίτλος «Ημερολόγιο» πώς βγήκε;
Βγήκε καταρχήν από το ομόνυμο τραγούδι που είναι το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι το οποίο έχω γράψει το οποίο σίγουρα καταγράφει την καθημερινότητα και τις πιο βαθιές στιγμές εμένα, τις δικές μου ως άνθρωπο, και αυτό ήρθε στο μυαλό μου, να καταγράψω έναν εαυτό που θα ήθελα να είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς και ένας πήχης που θα προσπαθώ πάντα να ξεπεράσω. Μέσα από τις δυνατές του στιγμές και μέσα από τις πιο αδύναμες. Στην ουσία αυτό είναι το Ημερολόγιο.
Από την άλλη πλευρά είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που σκέφτεται τι θα μπορούσε να είναι και τι είναι. Τι θα μπορούσε να γίνει.
Από την άλλη πλευρά, είναι ακριβώς αυτά τα ιδαίτερα τραγούδια τα οποία θα ακουστούν τα οποία είναι πραγματικά μια έκπληξη γιατί είναι και κάποια τα οποία δεν τα έχω ξανατραγουδήσει ποτέ, πολλές φορές να σας πω την αλήθεια, επειδή φοβόμουνα να τα αγγίξω γιατί μου άρεσαν τόσο πολύ, με μεγάλωσαν, δεν θεωρούσα τον εαυτό μου ικανό να τα πει, αλλά από την άλλη πλευρά έχει και μια χιουμοριστική πλευρά η επιλογή.
Αυτό μας κάνει να ανυπομονούμε ακόμη περισσότερο για τη συναυλία στις 6 του Δεκέμβρη στα Λεύκαρα. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ξανά και να κλείσουμε με ένα μήνυμα σας στους αναγνώστες μας.
Ο καθένας να προσπαθεί να είναι όμορφη η μέρα του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δηλαδή αυτό που λέω και στα παιδιά μου: μη κάνεις αυτό που δε θέλεις να σου κάνουν. Να είσαι ειλικρινής και να είσαι πάντα αισιόδοξος ακόμη και μέσα στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Και να πούμε και για τη συναυλία πως όσοι έρθουν θα ζήσουν μια έκπληξη, όπως μας έχετε πει, να σας ακούσουν να ερμηνεύετε κάποια τραγούδια που δεν τα έχετε ξαναπεί.
Ακριβώς! Είναι πάρα πολλές οι εκπλήξεις.
Ακούστε τη συνέντευξη στο spotify:
