Πραγματοποιήθηκε σήμερα το 21ο συνέδριο της ΕΔΟΝ, οι εργασίες του οποίου ολοκληρώνονται αύριο, στο δημοτικό θέατρο Λευκωσίας.
Το Συνέδριο πραγματοποιείται υπό το σύνθημα «Οργανωμένα, Σύγχρονα Μαχητικά, για επανένωση ειρήνη σοσιαλισμό».
Το συνέδριο ξεκίνησε με την εισηγητική ομιλία του γενικού γραμματέα της Οργάνωσης, Σέβηρου Κούλα, ακολούθησαν και άλλες ομιλίες, ενώ αύριο θα απευθύνει ομιλία προς τα μέλη της οργάνωσης ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου.
Αρχικά εκατοντάδες σύνεδροι, ενέκριναν την Ημερήσια Διάταξη του 21ου Συνεδρίου της ΕΔΟΝ.
Παράλληλα, χαιρετισμό προς το 21ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ απεύθυναν μεταξύ άλλων και η βετεράνος της ΕΔΟΝ, Ελένη Μαύρου.
Εκ μέρους του Παγκύπριου Κινήματος ΕΔΟΝόπουλων χαιρετισμό απηύθυνε η Μελίντα Κυθρεώτη Μχλαπα:
Χαιρετισμό απηύθυνε και ο Πρόεδρος της World Federation of Democratic Youth WFDY, Luís Hidalgo Cano.
Χαιρετισμό προς το 21ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ απηύθυνε και ο Πρόεδρος της νεολαίας του CTP, Ismail Barbaros.
Χαιρετισμός εκ μέρους του Sol Hareket, απηύθυνε η Lema Gozay
Στην εισηγητική του ομιλία ο Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας της ΕΔΟΝ, Ιάκωβος Τοφαρή είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
“Σε σχέση λοιπόν με τα αποτελέσματα της προηγούμενης τριετίας, καταγράφουμε σήμερα πως, η ΕΔΟΝ είναι μαζικότερη κατά πολλές εκατοντάδες μέλη, ποσοστό της τάξης του 16%. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα αριθμούμε τα περισσότερα μέλη της τελευταίας 10ετίας ενώ αξίζει να σημειωθεί πως η μόνη περίοδος των τελευταίων 25 χρόνων κατά την οποία η Οργάνωση ήταν μαζικότερη απ’ ότι σήμερα, ήταν η πενταετία 2008-2013.”
Πιο κάτω μπορείτε να διαβάσετε αυτούσια την ομιλία του ΓΓ της ΕΔΟΝ Σεβήρου Κούλα:
Σύντροφε Γενικέ Γραμματέα της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ Στέφανε Στεφάνου,
Εξοχότατοι Πρέσβεις,
Σύντροφοι Μέλη του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ,
Σύντροφοι Επικεφαλής των Οργανώσεων του Λαϊκού Κινήματος,
Σύντροφοι Βουλευτές και Ευρωβουλευτή, του ΑΚΕΛ
Σύντροφε Γενικέ Γραμματέα της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας,
Σύντροφοι και φίλοι, Δήμαρχοι και Αντιδήμαρχοι,
Φίλοι εκπρόσωποι των Πολιτικών Οργανώσεων Νεολαίας,
Φίλε Πρόεδρε του Συμβουλίου Νεολαίας Κύπρου,
Συναγωνιστές εκπρόσωποι των Τ/κ πολιτικών οργανώσεων νεολαίας,
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Φίλες και φίλοι
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Καλωσορίσατε στην έναρξη του 21ου Παγκύπριου Συνεδρίου της ΕΔΟΝ. Ευχόμαστε σε όλους Χρόνια Πολλά, με υγεία και αγωνιστική διάθεση για τους αγώνες του σήμερα, για τα δύσκολα του αύριο. Αγώνες για τον τόπο μας, αγώνες για τη ζωή μας την ίδια. Το 2025 θα είναι και αυτό με τη σειρά του, ένα έτος προκλήσεων και η ΕΔΟΝ, με αγωνιστική αισιοδοξία, προσβλέπει στη νέα χρονιά, στους αγώνες που έρχονται, στη δύναμη της νεολαίας, στην δύναμη της προσπάθειας των πολλών.
Ιδιαίτερο θερμό καλωσόρισμα, απευθύνουμε στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Σε ακόμα ένα συνέδριο, σε ακόμα μια πρόσκληση της ΕΔΟΝ, βρίσκονται μαζί μας. 50 χρόνια μετά και η νέα γενιά δείχνει πως οι ρίζες των σχέσεων μας είναι βαθιές και η πίστη μας ακλόνητη στην δύναμη της κοινής μας πάλης για επανένωση του τόπου μας.
Καλωσορίζουμε επίσης αντιπροσώπους των 14 αδελφών οργανώσεων του εξωτερικού, όπως και την ηγεσία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, που μας τιμούν με την παρουσία τους και τους ευχαριστούμε από καρδιάς που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση μας. Ευχαριστούμε και όλες τις αδελφές οργανώσεις που έστειλαν μηνύματα και χαιρετισμούς προς το 21ο Παγκύπριο συνέδριο της ΕΔΟΝ και δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας.
Συναγωνίστριες – Συναγωνιστές,
Φίλες και Φίλοι,
Το 21ο Συνέδριο της ΕΔΟΝ που ξεκινά σήμερα, παίρνει και αυτό τη σειρά του στην μεγάλη ιστορική πορεία των προηγούμενων τακτικών συνεδρίων της ΕΔΟΝ. Τα Συνέδρια της ΕΔΟΝ, αποτελούν για εμάς την κορυφαία πολιτική στιγμή για την Οργάνωση. Δεν είναι μια απλή τυπική διαδικασία, ούτε μια στείρα καταστατική πρόνοια.
Αυτό συμβαίνει διότι στα συνέδρια της ΕΔΟΝ παίρνουν σάρκα και οστά δύο βασικές αρχές της Οργάνωσης μας: Η συλλογικότητα και η Δημοκρατική Λειτουργία.
Η συλλογικότητα γιατί το κάθε μέλος της οργάνωσης, που έχει εκλεγεί ως αντιπρόσωπος μέσα από τη Γενική Συνέλευση της Τοπικής του Οργάνωσης, έχει λόγο και ρόλο, ισότιμο με κάθε άλλο σύνεδρο σε αυτό το διήμερο. Κόντρα στη συστημική κυρίαρχη λογική, των πεφωτισμένων ηγετών, της επίλυσης των ζητημάτων από «τα πάνω» και της παθητικής αποδοχής δοσμένων πολιτικών επιλογών, στην ΕΔΟΝ, κάνουμε πράξη την ουσιαστική συμμετοχή στον καθορισμό της πολιτικής της Οργάνωσης και στην λήψη των αποφάσεων.
Η δημοκρατική λειτουργία γιατί, ελεύθερα ο καθένας και η καθεμιά από εμάς, με συντροφικότητα και αλληλοσεβασμό, θα συζητήσουμε, θα προχωρήσουμε στην αυτοκριτική και την κριτική μας. Για δύο ολόκληρες ημέρες, θα ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες. Αλλού θα διαφωνήσουμε και αλλού θα συμφωνήσουμε. Μαζί όμως, θα συνθέσουμε τις διάφορες απόψεις και μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του συνεδρίου μας, μαζί θα προχωρήσουμε, πιο έμπειροι, πιο έτοιμοι, πιο αποφασισμένοι.
Αυτή είναι η ΕΔΟΝ! Με ελευθερία έκφρασης εντός των σωμάτων μας και ενότητα δράσης στις αποφάσεις μας, ήμασταν – είμαστε και θα παραμείνουμε, η πρωτοπόρα δύναμη στη νέα γενιά!
Συναγωνίστριες – Συναγωνιστές,
Όπως σε κάθε συνέδριο, έτσι και στο 21ο , το σύνθημα του Συνεδρίου, σκιαγραφεί το βασικό πρόταγμα της Οργάνωσης στην δοσμένη χρονική στιγμή. Τόσο σε ότι αφορά στα πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά της ίδιας της Οργάνωσης, όσο και σε ότι αφορά το πολιτικό μας πρόταγμα, τους άμεσους – έμμεσους και μακροπρόθεσμους, στόχους και σκοπούς μας.
Με διατήρηση του υψηλού επιπέδου οργανωτικότητας που μας χαρακτηρίζει, με μαχητικότητα και με τρόπο σύγχρονο και στον λόγο και τις θέσεις μας όσο και σε στις μορφές πάλης και τα εργαλεία δουλειάς μας, συνεχίζουμε την πορεία της οργάνωσης στην 9η δεκαετία ζωής και παρουσίας. Παλεύουμε για Επανένωση του τόπου και του λαού μας, για Ειρήνη στην Κύπρο και στον Κόσμο. Αγωνιζόμαστε μέχρι να καταφέρουμε να κτίσουμε την κοινωνία της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Την κοινωνία του Σοσιαλισμού!
Φίλες και φίλοι,
Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν τους πάντες, πως η ιστορία έχει κριθεί. Πως στον σύγχρονο κόσμο, λίγο πολύ τα προβλήματα της ανθρωπότητας έχουν πάρει τον δρόμο τους και κάθε φωνή που οραματίζεται ένα άλλο τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας είναι από «απλά» ξεπερασμένη, μέχρι αχρείαστη. Πως σήμερα, δεν υπάρχουν ιδεολογίες, πως σήμερα η οργάνωση και ο αγώνας είναι μουσειακά εκθέματα.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις, ούτε να προχωρήσουμε σε ιδεολογική αντιπαράθεση. Ας αφήσουμε αν κάτι είναι Αριστερό ή Δεξιό, αν είναι σωστό ή λάθος.
Ας απευθυνθούμε απλά στην λογική και ας την αφήσουμε αυτή να μας δείξει το τι πρέπει να γίνει.
Από το 2020 μέχρι σήμερα, οι 5 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου είδαν τον πλούτο τους να διπλασιάζεται, ενώ ταυτόχρονα 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι είδαν τα εισοδήματα τους να μειώνονται.
Είναι αυτό λογικό;
Όταν το 10% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη κατέχουν το 77% του παγκόσμιου πλούτου την ίδια στιγμή που 700 εκατομύρια άνθρωποι ζουν με κάτω από 2.15 δολλάρια την ημέρα, ρωτούμε, είναι αυτό λογικό;
Όταν ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη βγάζει 8,500 δολάρια το λεπτό, την ίδια στιγμή, που κάθε λεπτό 35 βρέφη γεννιούνται μέσα στην πείνα, ρωτούμε ξανά. Είναι αυτό λογικό;
Αν καταλήγουμε πως όχι, τότε θα πρέπει να απαντήσουμε ως ανθρωπότητα, στο ερώτημα που εδράζεται αυτός ο παραλογισμός και όταν βρούμε τον θεμέλιο λίθο αυτής της οικονομικής αρχιτεκτονικής, να τον αλλάξουμε.
Εμείς απαντούμε πως αυτή η διεθνής ροπή, δεν είναι σημερινή, ούτε και προσωρινή. Είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία των πραγμάτων σε ένα σύστημα που η εργασία κοινωνικοποιείται όλο και περισσότερο, αλλά το αποτέλεσμα αυτής, ο πλούτος που παράγεται δηλαδή, ιδιοποιείται σε όλο και λιγότερα χέρια. Με απλά λόγια, ο πλούτος που παράγουν οι πολλοί, πηγαίνει όλο και περισσότερο στις τσέπες των λίγων.
Και οι αντιφάσεις όπως αυτές που αναφέρθηκαν πριν λίγο, είναι μικρό μόνο μέρος των χιλιάδων αντιφάσεων και παραλογισμών, αυτού του συστήματος και του κόσμου που μας περιβάλλει.
Συμπέρασμα; Ότι αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Εμείς επαναβεβαιώνουμε την πίστη μας και επιμένουμε πως αυτό δεν είναι απλά δίκαιο, δεν είναι απλά σωστό, είναι λογικό και αναγκαίο!
Συναγωνίστριες – Συναγωνιστές,
Φίλες και Φίλοι,
Το Συνέδριό μας πραγματοποιείται σε μια περίοδο όπου οι διεθνείς εξελίξεις καθορίζονται από την όξυνση των ανταγωνισμών, η οποία έχει αυξήσει τις τριβές και τις συγκρούσεις ανάμεσα στα διάφορα καπιταλιστικά κέντρα. Ταυτόχρονα, η επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου σε παγκόσμια κλίμακα, έχει ήδη οδηγήσει μεγάλες μάζες εργαζομένων, σε όλες τις ηπείρους, σε φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση.
Οι σχέσεις άνισης αλληλεξάρτησης που χαρακτηρίζουν το ιμπεριαλιστικό σύστημα και διέπουν τις σχέσεις μεταξύ κρατών, διαμορφώνονται μέσω μιας σειράς διεθνών και περιφερειακών συμμαχιών, οργανισμών και συμφωνιών, που αντανακλούν επίσης έμμεσα τον συσχετισμό δυνάμεων. Η διεύρυνση και ενδυνάμωση των BRICS, για παράδειγμα, αναμφίβολα αντανακλά νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες που διαμορφώνονται στον σύγχρονο κόσμο, νέες σχέσεις εξάρτησης μεταξύ χωρών, και φανερώνει την ενίσχυση των τάσεων αμφισβήτησης των παραδοσιακών κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Το ΝΑΤΟ συνιστά αυξημένη πηγή απειλής. Εντείνει τη δράση του, οριοθετώντας πλέον και την Κίνα -πέραν της Ρωσικής Ομοσπονδίας- ως απειλή εναντίον της Συμμαχίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδυναμώνει τον χαρακτήρα της ως προωθημένος οργανισμός καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Στη βάση αυτή λαμβάνουν χώρα διεργασίες σε μια πορεία όπου η κυριαρχία των κρατών και των λαών περιορίζεται δραματικά και μεταφέρεται στο αντιδραστικό επίπεδο της Ε.Ε.
Η Ε.Ε. πρωτοστατεί στην περαιτέρω θεσμοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού, εφαρμόζοντας πολιτικές που αποδυναμώνουν τον κοινωνικό ρόλο του κράτους, ενισχύουν το έδαφος για επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα και στον δημόσιο πλούτο, ενισχύουν την κερδοσκοπία των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη προκαλέσει μεγάλες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Η έντονη στρατιωτικοποίηση που αναπτύσσεται ένεκα του Ουκρανικού έχει στο επίκεντρο τη βαθύτερη γεωπολιτική διελκυστίνδα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. από τη μια, και Ρωσίας από την άλλη και έχει προκαλέσει τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια και την ειρήνη στην Ευρώπη και διεθνώς.
Στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, την παρούσα φάση βρίσκεται η προσπάθεια ελέγχου των ενεργειακών πηγών και αγωγών, των θαλάσσιων οδών και των αγορών. Η ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, του ελέγχου των ενεργειακών και εμπορικών δρόμων, καθώς επίσης και της συγκέντρωσης μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων.
Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη, η μετατροπή του εδάφους της Συρίας σε πεδίο σύγκρουσης διά αντιπροσώπων και ο εξοπλισμός ισλαμιστικών ομάδων, για να επιβληθούν φιλοαμερικανικά καθεστώτα, έχουν αποσταθεροποιήσει πλήρως την περιοχή, προκαλώντας τεράστιες υλικές και ανθρώπινες καταστροφές και κύματα προσφύγων.
Από τον Οκτώβριο του 2023 συντελείται στο Παλαιστινιακό έδαφος γενοκτονία από το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, η οποία αποτελεί προσπάθεια ολοκλήρωσης του σχεδίου του για καθολικό εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη γη τους, που συνεχίζεται για πάνω από 7 δεκαετίες. Τα εγκλήματα που συντελούνται εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού έχουν τη στήριξη των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και των συμμάχων τους και την ανοχή μερίδας της διεθνούς κοινότητας – η εκκωφαντική σιωπή της οποίας, αποτελεί μαύρη σελίδα της διεθνούς ιστορίας.
Ένοχη και ντροπιαστική στάση σιωπής, συνεχίζει να τηρεί και η κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη η οποία κλείνει τα μάτια στα εγκλήματα του Ισραήλ εναντίων των Παλαιστινίων, ενώ με την ανοχή της, η χρησιμοποίηση των βρετανικών βάσεων στο νησί και όχι μόνο, έχει καταστήσει τη χώρα μας μέρος της σύγκρουσης.
Ως ΕΔΟΝ τονίζουμε πως δεν πρέπει να υπάρχει άμεση ή έμμεση εμπλοκή της Κύπρου στις πολεμικές επιχειρήσεις, ούτε να παρέχονται διευκολύνσεις σε στρατούς τρίτων χωρών χρησιμοποιώντας τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η επιθετικότητα και η επεκτατικότητα του Ισραήλ δεν περιορίζεται μόνο στο Παλαιστινιακό έδαφος, αλλά εξαπλώνεται και στον γειτονικό Λίβανο, όπως και σε άλλα κράτη και περιοχές του Αραβικού κόσμου, γεγονός που καθιστά ορατό τον κίνδυνο μιας γενικευμένης σύγκρουσης στην περιοχή. Η διεθνής κοινότητα έχει υποχρέωση να σταματήσει την ατιμωρησία και τα συνεχή εγκλήματα και να αναγνωρίσει το ανεξάρτητο Παλαιστινιακό Κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967.
Η ΕΔΟΝ μαζί με το διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στέκεται απέναντι από αυτό το σαθρό περιβάλλον. Υπάρχει ανάγκη για εμβάθυνση και περαιτέρω βελτίωση της συνεργασίας ανάμεσα στις κομμουνιστικές, προοδευτικές οργανώσεις και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα διεθνώς. Ο συντονισμός της δράσης και οι κοινές πρωτοβουλίες, εκεί και όπου είναι εφικτό, στη βάση του σεβασμού της αυτοτέλειας της κάθε οργάνωσης είναι χρήσιμα εργαλεία ως προς την προσπάθεια αυτή. Στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα ήταν και παραμένει η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ).
Ο ιμπεριαλισμός, μπορεί να φαντάζει – αλλά δεν είναι, ανίκητος. Η αλληλεγγύη και ο κοινός αγώνας, είναι το όπλο των λαών.
Συναγωνίστριες – Συναγωνιστές,
Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, κανένας και τίποτα δεν μένει ανεπηρέαστο. Η απόδειξη – με τον τραγικότερο τρόπο – ότι παγωμένες συγκρούσεις δεν υπάρχουν, είναι ακόμα ένα καμπανάκι για να βγούμε από τον λήθαργο σε σχέση με το δικό μας ζήτημα. Αντιλαμβανόμενοι ότι λειτουργούμε σε ένα κόσμο που, οδηγεί στην επικράτηση του δίκαιου του ισχυρού αντί του διεθνούς δικαίου, έχει τεράστια σημασία να κάνουμε το άπαν των δυνάμεων μας για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό.
Δυστυχώς, από το 20ο Συνέδριο της Οργάνωσης μέχρι σήμερα, το κύριο ζητούμενο σε σχέση με το Κυπριακό δεν έχει επιτευχθεί, κι’ αυτό δεν είναι άλλο από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Η νέα κινητικότητα που παρατηρείται στο Κυπριακό και οι πρωτοβουλίες του Γ.Γ. του ΟΗΕ πρέπει να αξιοποιηθούν στον μέγιστο βαθμό από τη δική μας πλευρά, η οποία πρέπει να αναπτύξει εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα μας οδηγήσουν στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και τον τερματισμό του μακροβιότερου αδιεξόδου που έχει καταγραφεί ποτέ στο Κυπριακό. Το διαπραγματευτικό κεκτημένο πρέπει να διαφυλαχθεί πάση θυσία και η συζήτηση πρέπει να συνεχίσει από εκεί που διακόπηκε στο Κραν Μοντανά στη βάση του πλαισίου του Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Λέγεται συχνά πως το Κυπριακό έχει παγώσει.
Αυτό όμως δεν περιγράφει ακριβώς την πραγματικότητα. Διότι τα πράγματα στο Κυπριακό δεν είναι στατικά, ποτέ δεν ήταν. Η άγονη παρέλευση του χρόνου, μέσα στο πέρασμα της ιστορίας έχει επιφέρει πολλαπλά αρνητικά τετελεσμένα. Η πειρατική συμπεριφορά εντός της Κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία, η εκλογή του διχοτομιστή Τατάρ στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα, το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων, η μετακίνηση της Τουρκίας και της Τ/κ πλευράς στη θέση των δύο κρατών είναι μερικές από τις πιο κύριες αρνητικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων.
50 χρόνια μετά, πρέπει οι πάντες να δουν την πραγματικότητα στα μάτια. Οφείλουν όλοι, να είναι ειλικρινής απέναντι στον λαό.
Το λέμε, ευθέως. Όσοι εντός της νεολαίας, σε Πανεπιστήμια και Σπουδαστικά Κέντρα, σε σχολεία και Φορείς νεολαίας, εκφράζουν θέσεις πέρα και έξω από αυτό το συμφωνημένο πλαίσιο, το μόνο που κάνουν είναι να καλλιεργούν ψευδαισθήσεις στη νεολαία και, την ίδια ώρα, να δημιουργούν ερωτηματικά τόσο στο διεθνή παράγοντα όσο και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα σχετικά με τη δέσμευσή μας στα συμφωνηθέντα.
Και οφείλει πλέον η Κυπριακή Δεξιά σταματήσει το κρυφτό. Ο ΔΗΣΥ, η νεολαία και η φοιτητική του παράταξη, πρέπει πλέον να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν τραγικό, μέσα στο ίδιο πολιτικό σπίτι να θέλουν και ένωση και επανένωση. Και ομοσπονδία και λύση χωρίς όνομα. Και νέο ρεαλισμό και πατροπαράδοτο εθνικισμό.
Τους χρεώνουμε πολλά. Όχι όμως έλλειψη νοημοσύνης.
Γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν και το κάνουν για την άντληση ψήφων, από πολλές δεξαμενές, από πολλά ακροατήρια. Σε αυτή την προσπάθεια ισορροπίας μεταξύ δύο βαρκών όμως, μέσα στο νερό στο τέλος είναι ο τόπος μας που θα πέσει.
Όλοι μιλούν για λύση. Το ερώτημα είναι τι περιεχόμενο δίνουν στη λύση και κυρίως, αν αυτό που αναφέρουν είναι εφικτό.
Το ερώτημα δεν είναι Ομοσπονδία ή κάτι άλλο. Είναι Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση.
Για εμάς δεν υπάρχει αμφιβολία.
Λύση για εμάς, είναι μόνο αυτή που τερματίζει την κατοχή και επανενώνει τον λαό μας. Είναι αυτή που αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Είναι αυτή που διασφαλίζει ένα κράτος με μια κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
Μισό αιώνα μετά τα γεγονότα του 1974 η μόνη λύση που μπορεί να διασφαλίσει όλα όσα απαιτούνται είναι η λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή καθορίζεται από τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αυτή τη λύση συμφωνήσαμε ως ελληνοκυπριακή πλευρά το 1977 κι αυτή επαναβεβαιώσαμε πολλές φορές.
Το ΑΚΕΛ έχει συγκεκριμένη και τεκμηριωμένη πρόταση για το πως πρέπει να πορευτούμε. Δεν ισχυριζόμαστε ότι είναι έτοιμη λύση. Μπορεί όμως να δώσει προοπτική στο αδιέξοδο. Η ελληνοκυπριακή πλευρά, από τη στιγμή που η στασιμότητα στο Κυπριακό παγιώνει τη διχοτόμηση, δεν έχει το δικαίωμα να παραμένει απαθής, αλλά πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες συγκεκριμένες και αποτελεσματικές.
Την ίδια στιγμή τεράστια σημασία έχει και η δουλειά μέσα στη κοινωνία, μέσα στη νεολαία.
Η διαιώνιση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής, δικαιολογημένα προκαλεί αισθήματα απαισιοδοξίας. Εμείς επιμένουμε ότι η λύση δεν είναι μόνο αναγκαία, αλλά και εφικτή.
Ως ΕΔΟΝ, παραμένουμε σταθεροί πολέμιοι του εθνικισμού – σοβινισμού, του φασισμού και των ακροδεξιών ιδεολογημάτων που δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ των δυο κοινοτήτων. Απευθύνουμε θερμό συναγωνιστικό χαιρετισμό φιλίας, συνεργασίας και κοινής πάλης για λύση και επανένωση της πατρίδας μας προς όλους τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους. Για την ΕΔΟΝ η επαναπροσέγγιση πηγάζει μέσα από τους κοινούς ταξικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες και εκφράζεται μέσα από την πάλη για την κοινή πατρίδα, για την ομοσπονδία και για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού μας, ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Τούτος ο τόπος, είναι κοινός τόπος. Δεν της αξίζει της γενιάς μας, ένα μέλλον χωριστά. Τούτος ο τόπος ανήκει σε όλους μας. Η Κύπρος ανήκει σε όλους μας. Η Κύπρος ανήκει στην λαό της.
Συναγωνιστές– Συναγωνίστριες,
Φίλοι και Φίλες,
Εν έτη 2025 οφείλουμε να ανασκοπήσουμε, σε τι περιβάλλον ζουν σήμερα οι νέοι άνθρωποι τούτου του τόπου;
Ζουν σε μια χώρα που ακούν συνεχώς πως η Κύπρος έχει από τους καλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Πως μειώνεται το δημόσιο χρέος. Πως έχουμε γίνει, το αστέρι της «τάξης», σε ότι αφορά τους οίκους αξιολόγησης. Ότι ο πλούτος που παράγεται σε αυτή την χώρα, μεγαλώνει.
Δύσκολα βρίσκουν όμως κάποιον στην Κυβέρνηση ή στα κυρίαρχα ΜΜΕ, να τους απαντήσει το πιο σημαντικό ερώτημα.
Που πάει ο πλούτος που παράγεται; Πως κατανέμεται αυτός ο πλούτος.
Και οι αριθμοί, που άλλοτε χρησιμοποιούνται από τους κυβερνώντες και άλλοτε όχι, λεν πολλά και διαφορετικά πράγματα.
Εξαρτάται από ποια σκοπιά τους βλέπεις. Ή καλύτερα από ποια τάξη τους βλέπεις.
Διότι αυτός ο «οικονομικός παράδεισος» που οι κυβερνώντες μας περιγράφουν, δεν συμβαδίζει με τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που εκτοξεύονται στην Κύπρο. Δεν συμβαδίζει με τις πραγματικότητες που βιώνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Δεν συμβαδίζει με το πόσες μέρες μένουν, μετά το τέλος του μισθού, για να βγει ο μήνας.
Διότι δεν μπορούν να διερωτώνται κάποιοι γιατί δεν βλέπουν αυτή όλη την ανάπτυξη οι νέοι άνθρωποι, όταν το 40% των εργαζομένων στην Κύπρο αμείβεται με λιγότερα από 1.500 ευρώ μικτά τον μήνα, την ίδια στιγμή που το εισοδηματικά ψηλότερο 8% στην Κύπρο αύξησε τα ανώτατα όρια εισοδήματος του κατά 4.375 ευρώ.
Ζούμε στην χώρα που το 3% με μηνιαίες απολαβές άνω των 6.000 ευρώ τον μήνα αυξήθηκε κατά 100%, την στιγμή που 250 000 άνθρωποι ζουν με εισόδημα κάτω από 14.000 ευρώ τον χρόνο.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η πορεία του ίδιου του συστήματος, ναι, οδηγεί νομοτελειακά σε αυτή την κατεύθυνση της αύξησης των ανισοτήτων. Την ίδια στιγμή όμως, η οικονομική πολιτική του ΔΗΣΥ και της νεοφιλελεύθερης δεξιάς που ακολουθείται τα τελευταία 12 χρόνια αποτελεί το καύσιμο για αυτή την κίνηση προς την ανισότητα.
Ναι τα τελευταία 12 χρόνια. Γιατί μπορεί να άλλαξε η κυβέρνηση αλλά η οικονομική φιλοσοφία των πολιτικών που ακολουθούνται είναι η ίδια και απαράλλακτη.
Το αν ο ΔΗΣΥ τα πρώτα 10 χρόνια ήταν ο βασικός παίκτης εκείνης της Κυβέρνησης και σήμερα είναι αναπληρωματικός, μικρή σημασία παίζει. Ιδίως για τον κόσμο, που συμπιέζεται από την ακρίβεια και το πάρτι που έστησαν οι τράπεζες στις πλάτες τους. Που αναζητεί ένα κράτος να τον στηρίξει και αυτό παραμένει απών.
Φίλες και φίλοι,
Οι νέοι εργαζόμενοι σήμερα καλούνται να ζήσουν χειρότερα απ’ ότι η γενιά των γονιών μας. Ενώ είμαστε μια γενιά όπου στην πλειοψηφία της διαθέτει υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης και εξειδίκευσης από τις προηγούμενες και θεωρητικά δραστηριοποιείται σε μια πιο ανεπτυγμένη και μεγαλύτερη οικονομία, την ίδια στιγμή αδυνατεί να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες, που προηγούμενες γενιές, με πιο λίγα εφόδια το πετύχαιναν. Ανάγκες όπως, σταθερή εργασία με προοπτικές ανέλιξης και ικανοποιητικό εισόδημα, εργασία στον τομέα των σπουδών του καθενός, εξασφάλιση δανειοδότησης για απόκτηση ιδιόκτητης στέγης και ικανοποίηση των βασικών προϋποθέσεων για δημιουργία μιας νέας οικογένειας.
Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές, δίνουν μάχη για να καταφέρουν να σπουδάσουν με τα δημόσια πανεπιστήμια του τόπου μας να μην μπορούν να καλύψουν τις σπουδαστικές ανάγκες της κυπριακής κοινωνίας και αντί να ενισχύονται από το κράτος, βλέπουμε φωνές που προσπαθούν να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια τους, με μειώσεις προϋπολογισμού και αλλαγή της φιλοσοφίας τους. Ως κερασάκι, αποκοπές 27εκ. ευρώ από την κρατική φοιτητική μέριμνα τα τελευταία 12 χρόνια και μηδαμινές εστίες που να μπορούν να τους φιλοξενήσουν.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες, τρέχουν από το πρωί μέχρι την νύχτα, χωρίς Σάββατα και Κυριακές, από το σχολείο στα ιδιαίτερα και ξανά πίσω στο σχολείο, γεμάτοι άγχος και πίεση. Σε σχολεία, αρκετά εκ των οποίων υπολείπονται τα στοιχειώδη, με αναλυτικά προγράμματα που χρειάζονται αναθεώρηση με υπέρογκη ύλη και ως επιστέγασμα, έχουν ένα σχολικό περιβάλλον που με αποφάσεις του Υπουργείου οι καθηγητές έχουν γίνει αστυνομικοί που κυνηγούν, τις τρίχες, τις φούστες, τις φόρμες και αισίως – βεβαίως βεβαίως – αν είναι δυνατόν, τα κινητά τηλέφωνα.
Η κατάσταση όπως την ζούμε, όπως την ακούμε, όπως την βλέπουμε σε κάθε μας επαφή με τους νέους ανθρώπους. Εμείς δίνουμε το χέρι στους νέους τούτου του τόπου για να έρθουν μαζί μας στον αγώνα, για να την αλλάξουμε αυτή την κατάσταση.
Είμασταν και παραμένουμε στην πρωτοπορία των αγώνων για όλα όσα έχει ανάγκη η νεολαία.
Με τα στελέχη της ΕΔΟΝ στην ηγεσία του μαθητικού κινήματος στον αγώνα για ένα διαφορετικό σχολείο, που θα έχει στο επίκεντρό του τον μαθητή και τις ανάγκες του. Με δημοκρατικούς κανονισμούς λειτουργίας, σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, με μείωση και αναπροσαρμογή της ύλης. Η κατάργηση των εξετάσεων τετραμήνων, αποτελεί μια τεράστια επιτυχία του μαθητικού κινήματος, και δείχνει τον δρόμο για τα επόμενα.
Με το φοιτητικό τμήμα της ΕΔΟΝ, την Προοδευτική Κ.Φ. που αποτελεί την φωτεινή εξαίρεση στην απόλυτη ανυπαρξία της ηγεσίας της ΠΟΦΕΝ από κάθε αγώνα των φοιτητών. Στον αγώνα για ποιοτική και πραγματικά δωρεάν παιδεία προσβάσιμη σε όλους. Για επιστροφή των εκατομμυρίων που κόπηκαν από την φοιτητική μέριμνα, αναπροσαρμογή των κριτηρίων και αύξηση των δικαιούχων.
Δίπλα στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της ΠΕΟ για οργάνωση στους χώρους δουλειάς, για το δικαίωμα στη δουλειά και για δουλειά με δικαιώματα. Για την υπεράσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα και ρόλου του κράτους.
Απέναντι στη σαθρή εικόνα που μας περιβάλλει ήταν και παραμένει το ΑΚΕΛ και η Αριστερά. Με αγώνες εντός και εκτός βουλής, με προτάσεις για την ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων, για προστασία των δανειοληπτών από την τραπεζική αυθαιρεσία, για ανάπτυξη με ορθολογισμό των κοινωνικών παροχών σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Με ολοκληρωμένη πρόταση για το στεγαστικό ζήτημα, για την πολιτική ενίσχυσης των νέων οικογενειών, με μέτρα αντιμετώπισης του κόστους ενέργειας και του πληθωρισμού.
Συγκεκριμένα, τεκμηριωμένα και κοστολογημένα!
Το ΑΚΕΛ ήταν και παραμένει, η μόνη συνεπής δύναμη, δίπλα στο κόσμο της δουλειάς, στους νέους, στους αυτούς που έχουν περισσότερη ανάγκη!
Συναγωνιστές– Συναγωνίστριες,
Φίλοι και Φίλες,
Με την συμπλήρωση των 80 χρόνων της ΑΟΝ – ΕΔΟΝ, μπορούμε να πούμε πως, παρά τα λάθη, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μας, είμαστε σε θέση να ανοίξουμε με αισιοδοξία την πορεία μας στην επόμενη δεκαετία ζωής της Οργάνωσης μας.
Ο στόχος που τέθηκε στο 19ο και επαναβεβαιώθηκε και στο 20ο Συνέδριο για οργανωτική ανασύνταξη και μαζικοποίηση πήρε σάρκα και οστά. Σε επίπεδο μελών την τελευταία τριετία σημειώθηκε αισθητή αυξητική τάση, με την Οργάνωση σήμερα να αριθμεί τα περισσότερα μέλη της τελευταίας δεκαετίας πλησιάζοντας το φράγμα των 7000 μελών, έχοντας μάλιστα έναν από τους υψηλότερους αριθμούς μελών σε βάθος 25ετίας. Το σημαντικό επίσης είναι ότι αυτή η αύξηση συνοδεύτηκε από θετικά αποτελέσματα σε μια σειρά άλλων ποιοτικών δεικτών.
Το μαθητικό μας τμήμα, παρά τις αδυναμίες του, καταγράφει εξαιρετικά αποτελέσματα σε ότι αφορά τις εκλογές για ανάδειξη των συντονιστικών σωμάτων των μαθητών με την φετινή να είναι η 8η συνεχόμενη χρονιά που στελέχη της ΕΔΟΝ εκλέγονται στην ηγεσία του μαθητικού κινήματος, ενώ την ίδια στιγμή έχει αυξητική τάση σε αριθμούς μελών.
Το φοιτητικό μας τμήμα, σημειώνει επίσης αύξηση αριθμού μελών και συνεχίζει να αποτελεί το δόρυ και την ασπίδα της οργάνωσης στο σύνολο της. Μέσα από τις γραμμές τις Προοδευτικής Κ.Φ. πέτυχε μικρές και μεγάλες συνδικαλιστικές κατακτήσεις και υλοποίησε διαχρονικούς στόχους δεκαετιών όπως ο εκδημοκρατισμός της Φοιτητικής Ένωσης Θεσσαλονίκης μέσω καταστατικών αλλαγών, ενώ πολύ καλά εκλογικά αποτελέσματα κατέγραψε σε σειρά φοιτητικών ενώσεων της Κύπρου και του εξωτερικού.
Το Τμήμα των Νέων Εργαζομένων συνεχίζει να αποτελεί το μεγαλύτερο Τμήμα της ΕΔΟΝ ενώ έχει προσεγγίσει τον ψηλότερο αριθμό μελών από τη χρονιά ίδρυσης του, την ίδια στιγμή που τα μέλη τροφοδοτούν την Οργάνωση για τις καθοδηγητικές ανάγκες όλου του οικοδομήματος.
Παρόλα αυτά ως Οργάνωση, μέσα και από τα έγγραφα του συνεδρίου, προσμετρούμε και τις αδυναμίες και πάνω σε αυτές οφείλουμε να προβληματιστούμε από κοινού, και συλλογικά να δουλέψουμε για να τις εξαλείψουμε.
Το Παγκύπριο Κίνημα ΕΔΟΝόπουλων παρόλο που δραστηριοποιείται σε όλες τις επαρχίες της ελεύθερης Κύπρου, εντούτοις δεν παρουσιάζει συνέπεια σε ότι αφορά την δράση και την λειτουργία του, όπως και στον αριθμό των παιδιών που απασχολεί. Η συνεχής προσπάθεια μαζικοποίησης των Τοπικών Κινημάτων όπως και η συστηματοποίηση της δουλειάς των καθοδηγητών τους, παραμένει ζητούμενο, παρά την πλούσια δράση του και το δημιουργικό περιεχόμενο των συναντήσεων του.
Στο μαθητικό τμήμα χρειάζεται μεγαλύτερη και καλύτερη αποκέντρωση των παρακολουθήσεων των Τ.Ο. όπως και συστηματοποίηση της συνεδρίασης τους, σε τακτική εβδομαδιαία βάση.
Στο φοιτητικό τμήμα, η παραγωγή μεγαλύτερου αριθμού στελεχών και το ποιοτικό σκέλος, αυτό του μορφωτικού μας επίπεδου, πρέπει να παραμείνει ως ο κύριος στόχος του τμήματος, μαζί πάντοτε με τον πολιτικό στόχο της επαναφοράς στην ΠΟΦΕΝ δημοκρατικής πλειοψηφίας και αγωνιστικής παρέμβασης της.
Η μεγαλύτερη αδυναμία της Οργάνωσης, αφορά στο Τμήμα Νέων Εργαζομένων. Καθόλου τυχαία και η επιλογή της θεματικής συζήτησης του συνεδρίου που αφορά την καλύτερη και ουσιαστικότερη εμπλοκή των μελών της Οργάνωσης με το Κόμμα και το κίνημα. Η ανάγκη της αναβάθμισης του ρόλου και του χαρακτήρα του τμήματος είναι ιστορική αναγκαιότητα της εποχής και η λειτουργία του ως χώρος ιδεολογικής – πολιτικής διαπαιδαγώγησης και οργανωτικής σύνδεσης των μελών του με το Κόμμα, είναι μονόδρομος. Μέσα και από την συζήτηση που θα κορυφωθεί μέσα από το συνέδριο, θα πρέπει από κοινού με το Κόμμα να τεθεί, συγκεκριμένο πλάνο, πολιτικού και οργανωτικού περιεχομένου που θα ενισχύσει αυτή του την λειτουργία.
Στην κατεύθυνση της βελτίωσης της οργανωτικής μας συγκρότησης σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η βάση του οικοδομήματος μας. Αυτή δεν είναι άλλη από την Τοπική Οργάνωση. Μια μαζική, ζωντανή και δραστήρια Τ.Ο. μπορεί να αγκαλιάσει την περιοχή, το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τον χώρο σπουδών καλύτερα από κάθε κεντρική δράση, θέση ή εκδήλωση της οργάνωσης. Θεωρούμε κρίσιμο να τονιστεί και από το βήμα του συνεδρίου, ότι κλειδί στην πορεία προς την πλήρη ανασύνταξη, έπαιζε και παίζει ο εθελοντικός μηχανισμός της οργάνωσης και η πραγματική αποκέντρωση της δουλειάς.
Την ίδια στιγμή η μορφωτική – ιδεολογική δουλειά και η διαπαιδαγώγηση των μελών μας, με τα ιδανικά της Αριστεράς και του σοσιαλισμού, παραμένει βασική προτεραιότητα της ΕΔΟΝ. Την κύρια ευθύνη έχει το Κεντρικό Μορφωτικό Γραφείο με τα αντίστοιχα Επαρχιακά Γραφεία, για εξειδίκευση της δουλειάς τους με βάση την ηλικία, τον χώρο και την επικαιρότητα, γύρω από την ιδεολογία μας, τις θέσεις και την πολιτική της Οργάνωσης. Μέσα από χρονιάτικο πλάνο στα πλαίσια αυτά, πραγματοποιήθηκε το ετήσιο Παγκύπριο Σεμινάριο Στελεχών, διαλέξεις και μορφωτικά σεμινάρια. Θεσμοθετήθηκε η Παγκύπρια Κομματική Σχολή για τα μέλη των καθοδηγητικών σωμάτων της ΕΔΟΝ, ενώ λειτούργησε για πρώτη φορά και η κατασκήνωση στελεχών της Οργάνωσης με πλούσιο και καινοτόμο περιεχόμενο. Η οργάνωση προχώρησε στην έκδοση εγχειριδίων, στην αποστολή σημειωμάτων και μορφωτικού υλικού σε μέλη σωμάτων. Επίσης, πραγματοποιήθηκε μετά από πολλές δεκαετίες ο Παγκύπριος Διαγωνισμός Αυτομόρφωσης, ο οποίος είναι επιδίωξη να επαναληφθεί. Λειτούργησε σε κάθε δραστηριότητα το βιβλιοπωλείο της ΕΔΟΝ, με στόχο στην εμβάθυνση της νοοτροπίας για την αξία του βιβλίου και της αυτομόρφωσης.
Χρήσιμο και αναντικατάστατο εργαλείο σε αυτή την πορεία είναι και το εκφραστικό όργανο της ΕΔΟΝ, η εφημερίδα «νεολαία». Εκτιμούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σοβαρή δουλειά στην αναβάθμιση του περιεχομένου του εκφραστικού μας οργάνου και στην αύξηση των συνδρομητών του. Αλλά οφείλουμε να δούμε πιο συγκεκριμένα την ανάγκη αύξησης της κυκλοφορίας της, τόσο για την έντυπη όσο και για την ηλεκτρονική μορφή.
Κλείνοντας,
Συναγωνιστές– Συναγωνίστριες,
Φίλοι και Φίλες,
Ακούμε κάθε μέρα για τη νεολαία που συμβιβάστηκε. Για τη νεολαία που παραιτήθηκε, για τη νεολαία που αδιαφορεί.
Και ίσως είναι αλήθεια, ότι ένα κομμάτι, νέων ανθρώπων και όχι μόνο, έχει αποτραβηχτεί. Έχει απογοητευτεί, νοιώθοντας το βάρος των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, να τους τσακίζει. Να τους στέλνει στο περιθώριο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη νεολαία. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν απογοητεύονται, αλλά που πεισμώνουν.
Εκείνοι που δεν περιμένουν κανένα να τους σώσει. Αυτοί που παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους και ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους.
Εκείνοι που τραβούν μπροστά και μαζί συμπαρασέρνουν και τους δίπλα τους.
Τον συμμαθητή τους, τη συμφοιτήτρια τους, την συνάδελφο τους.
Εκείνοι που δεν φοβούνται αν τους φορέσουν κάποια ταμπέλα, γιατί την πολιτική τους ταυτότητα την έχουν κάνει γαρύφαλλο στο πέτο τους.
Είναι τα περήφανα μέλη της ΕΔΟΝ!
Με 80 χρόνια στην πλάτη τους, μα πάντα νέοι.
Αυτοί που οργώνουν σχολεία, πανεπιστήμια, στέκια νεολαίας, γειτονιές και συνοικίες.
Εκείνοι που ξέρουν πως η ουσία δεν είναι να είναι ο ένας πάνω από τον άλλο, μα ο καθένας πάνω από τον εαυτό του και πως το εμείς είναι πάντα πάνω απ’ το εγώ.
Αυτοί που έχουν για αδέρφια τους, τους λαούς όλου του κόσμου και στην έγνοια τους το ψωμί στο τραπέζι των ανθρώπων που δεν γνώρισαν ποτέ.
Μπροστά και όλο μπροστά σύντροφοι,
Προχωρούμε,
Οργανωμένα – Σύγχρονα – Μαχητικά
Για Επανένωση – Ειρήνη – Σοσιαλισμό!
Ζήτω η ΕΔΟΝ!
Ζήτω το 21ο Παγκύπριο Συνέδριο!
