Για “κατάρρευση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών, με την Αστυνομία να αδυνατεί να διαχειριστεί τα βασικά” κάνει λόγο ο ΔΗΣΥ ενώ το ΑΚΕΛ διερωτάται “τελικά στις πόσες αποδράσεις αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη;”
Πιο κάτω οι ανακοινώσεις ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ για αποδράσεις κρατούμενων.
ΔΗΣΥ
Ανακοίνωση ΔΗΣΥ για αποδράσεις κρατουμένων
Η νέα απόδραση κρατούμενου αναδεικνύει την κατάρρευση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών, με την Αστυνομία να αδυνατεί να διαχειριστεί τα βασικά. Οι συνεχείς αποδράσεις αποτελούν πλέον ανέκδοτο, αλλά με σοβαρές συνέπειες για την κοινωνία.
Οι κυβερνώντες πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι δικαιολογίες πλέον δεν αρκούν. Είναι απαίτηση της κοινωνίας η άμεση διόρθωση και η σε βάθος έρευνα, ώστε να εντοπιστούν οι αιτίες αυτών των φαινομένων. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών που αναζητούν αποτελέσματα και λύσεις.
ΑΚΕΛ
Στις πόσες αποδράσεις αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη; Γραπτή Δήλωση Εκπροσώπου Τύπου ΑΚΕΛ, Γιώργου Κουκουμά
Οι αποδράσεις κρατούμενων από τα χέρια της Αστυνομίας έχουν καταντήσει ρουτίνα εξευτελίζοντας το Σώμα και υπονομεύοντας το αίσθημα ασφάλειας στον τόπο. Διερωτάται κανείς πώς θα αντιμετωπίσει σοβαρότερα ζητήματα η Αστυνομία, πώς θα καταπολεμήσει το οργανωμένο έγκλημα, την οπαδική βία, τη διακίνηση ναρκωτικών, όταν δεν μπορεί να φέρει σε πέρας το καθήκον της φύλαξης κρατουμένων; Όταν κάθε τρεις και λίγο τής φεύγει κι ένας υπόδικος ή κατάδικος;
Ο αριθμός και η συχνότητα των αποδράσεων καταδεικνύει ότι οι ευθύνες δεν βρίσκονται στα απλά μέλη της Αστυνομίας αλλά πολύ πιο ψηλά και τα προβλήματα πολύ πιο βαθιά.
Προφανώς, είναι ασήκωτες οι ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης του ΔΗΣΥ που για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων και για βόλεμα ημετέρων ξήλωσε την ηγεσία της Αστυνομίας υπονομεύοντας την επιχειρησιακή ικανότητα του σώματος.
Όμως η παρούσα κυβέρνηση έχει μπει στον τρίτο χρόνο διακυβέρνησής της και δεν μπορεί να ρίχνει τις ευθύνες αλλού.
Ούτε και μπορεί ν’ αποφεύγει ν’ απαντήσει στα καυτά ερωτήματα που προκύπτουν για τις αποδράσεις όπως γίνεται για παράδειγμα με την υπόθεση της απόδρασης του ισοβίτη Δώρου Θεοφάνους.
Τελικά, στις πόσες αποδράσεις αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη;
