Της Γιώτας Δημητρίου
Υπάρχουν πολλές ερμηνείες για το τι είναι ο έρωτας, ανάλογα με τον άνθρωπο, τον χαρακτήρα και τα βιώματα του.
Υπάρχουν και πολλές μεταφράσεις τι είναι η ερωτική, ρομαντική αγάπη, πάλι αναλόγως με τα πιο πάνω, χαρακτήρα και βιώματα.
Υπάρχει βέβαια και το πλαίσιο της εποχής, όπου όλα γίνονται, κάπως, πιο επιφανειακά και πρόχειρα, ακόμη και οι έρωτες και οι αγάπες.
Ωστόσο, υπάρχει και η ιδανική ερμηνεία, έτσι όπως την έχουν δώσει κάποιοι κλασικοί συγγραφείς μέσα από τα έργα τους.
Ο Σαίξπηρ στο Ρωμαίο και Ιουλιέτα.
Ο Δάντης Αλιγκιέρι στη Θεία Κωμωδία, που έψαχνε τη Βεατρίκη του.
Η Jane Austen στο “Περηφάνια και Προκατάληψη” με τον ακαταμάχητο κύριο Darcy.
Η Charlotte Bronte στο διάσημο Jane Eyre της, όπου η Jane και ο Ρότσεστερ ζουν μια ιστορία αγάπης που πάει κόντρα στις συμβάσεις της εποχής.
Η Emily Bronte (αδελφή της Charlotte) σε ένα βιβλίο που θεωρείται από τα κορυφαία της Αγγλικής λογοτεχνίας, το “Ανεμοδαρμένη Ύψη”, εκεί όπου ο Χίθκλιφ και η Κάθριν ζουν ένα καταστροφικό έρωτα που καταφέρνει να μας κάνει να ανατριχιάζουμε, όσες φορές κι αν έχουμε διαβάσει το βιβλίο.
Και δεκάδες άλλα κλασικά βιβλία αγάπης, που δίνουν μια ιδανική ερμηνεία στον έρωτα.
Κάποιοι λοιπόν, ενδεχομένως λίγοι, επιμένουμε στις ερμηνείες των κλασικών, έτσι όπως τις έχουν καταγράψει στις διάσημες ιστορίες τους, που κάποιες μάλιστα μεταφέρθηκαν και στην μεγάλη οθόνη. Κάποιοι, ενδεχομένως λίγοι, που πιστεύουμε στην αιώνια αγάπη.
Κάλλιστα βέβαια, με ευκολία, κάποιοι άλλοι μπορούν να μας χαρακτηρίσουν ή ρομαντικούς ή χαζούς. (Πιθανόν να έχουν δίκαιο και στους δύο χαρακτηρισμούς).
Δεν πειράζει, η αγάπη είναι ζήτημα καρδιάς και γι αυτό παραμένει, πάντα, πολύ προσωπική υπόθεση για τον καθένα, την κάθε μία.
Happy St Valentines λοιπόν!
Όσοι γιορτάζετε να περάσετε όμορφα.
Όσοι δεν γιορτάζετε, εύχομαι μια μέρα, σύντομα, να γιορτάζετε, αν το θέλετε.
Οσοι έχετε ήδη δώσει την καρδιά σας κάπου, χωρίς ελπίδα και δεν θέλετε να γιορτάσετε ποτέ με κανέναν άλλο και πονείτε, εύχομαι ο πόνος να αξίζει την αγάπη. Εχω την υποψία πως η αληθινή αγάπη, (αυτή που έχει τη δύναμη να ζει αιώνια), αξίζει τα πάντα, ακόμη και τον πόνο. Τουλάχιστον, αυτό μου έμαθαν τα βιβλία που διαβάζω από παιδί.
