Ένα εξαιρετικό κείμενο της Στέλλας Πετρίδου
Μια μικρή ιστορία… Κανονικοποίηση του πόνου… Χθες Σάββατο, πήγα σε κάποιο βενζινάδικο όχι μονο για να βάλω βενζίνη, αλλά για να παραδώσω μια άδεια μποτίλια γκαζιού και να αγοράσω γεμάτη. Τώρα τον χειμώνα αποφάσισα να καταπολεμώ το κρύο με τη σόμπα γκαζιού και να περιορίζομαι σε μικρούς χώρους/ δωμάτια με τη σομπίτσα μου.
Οι ΔΙΕΦΘΡΑΜΕΝΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΣΤΟ ρεύμα δεν τρώγονται. Ξεκινώ οπως όλοι σας με μια πολυ συνετή κατανάλωση και με τις ΔΙΕΦΡΘΑΜΈΝΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ καταλήγω υπερ διπλάσια πληρωτέα. Μεταφέρω την σομπα γκαζιού στο σπίτι εκεί και όπου κινουμαι και φροντίζω να ειμαι σε κλειστά δωμάτια αντί στο open plan… Σε μια ακρη του υπονοδωματίου μου σε μισάνυχτη την πόρτα του υπνοδωματίου, ανακάλυψα ότι η σόμπα γκαζιού ζεσταίνει πολυ καλυτερα από ότι ο θερμοπομπός μου και το ηλεκτρικό καλοριφέρ λαδιού που δεν ειναι inverter αλλά καταπίννες ρεύματος.
Συνέχίζω όμως την ιστορία του Σαββάτου… Παράδωσα την άδεια μποτίλια. Μου φόρτωσαν την γεμάτη. Εκει στο ταμείο στον πεζινάρι στεκόταν και ένας νεαρός εξ Ελλάδως. 18 ευρώ, λέει σε εμένα ο πεζινάρης. Αντιδρώ υπό μορφή αστείου. Λέω του, μα πέρισυ ήταν 12 ευρώ!! Αθθυμάστε πριν δυο τρια χρονια ήταν ΜΟΝΟ 12 ευρώ το κόστος ανταλλαγής άδειας φιάλης με γεμάτη, σας το θυμίζω γιατί ο Πρόεδρος και ο Υπ. Οικονομικών λαλουν ότι δεν έχουμε πληθωρισμό στραβάρα τους! Τελοσπάντων τι να κάμω πάω να πληρώσω την καματερή των 18 ευρώ. Την ίδια στιγμή ο πεζινάρης γυρίζει στον νεαρό και του λεει εσύ φίλε μου τι χρειάζεσαι; Ο νεαρός , Ελληνας, με ένα ύφος αγανακτησμένο απαντά στον πεζινάρη – εγώ θέλω δυο φιάλες να μου δώσεις και δεν έχω άδεια να σου παραδώσω. Του λέω εγώ , αγόρασες σόμπα γκαζιού; Και μου απαντά ο νέαρός , ναι την έχω πάθει στον λογαριασμό του ρευματος. Υπολόγισα ότι θα ΄ηταν φοιτητής. Θα νόμισε και αυτός ως και άλλοι ότι έρχεται στο νησί της ευδαιμονίας, της ευφορίας της αξιοκρατίας. Φαίνεται, σκέφτηκα, νόμισε ο νεαρός ότι εδώ ζουμε με άνεση και ευδαιμονία και τσικ τσιουκ θα άναψε κανα θερμοπομπό καμιά σομπίτσα αλλογονου και την επαθε στο ρευμα!! Το σίγουρο ήταν ότι ο νεαρός την ώρα που ομιλουσε για τον τελικό λογαριασμό ρεύματος σχεδόν ΔΑΚΡΥΣΕ. Ποιος ξέρει αν μπορουν οι γονείς του να του καλύψουν τον λογαριασμό ή αν θα αναγκαστεί να τρώει ξερό ψωμι και ελία που λεει ο λόγος για να βγάλει τον μήνα του και να πληρώσει την φαγανοΑΗΚ. Που δεν φταίει η αηκ μεταξύ μας, φταίει το κράτος που την Γ.Α.Μ.Η.Σ.Ε την ΑΗΚ … Φταίει η διαφθορά που εμείς ανεχόμαστε πολιτικά πρόσωπα και επιχειρηματίες να φτιάχνουν πάρκα φωτοβολτακικά αλλά να πωλούν ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ στην άηκ, δηλαδή σε εμάς, όσα και το πετρέλαιο.
Σκέφτηκα τον καιρό που μεγάλωνα 1980 με 1990. Ζούσαμε σε ενα μικρό διαμέρισμα. Εκτοπισμένη μητέρα που δυστυχώς δεν λογίστικε πρόσφυγας, Ομως, τιποτα δεν μας ελειπε. Τον δε χειμώνα ειχαμε θέρμανση σε αφθονία και ΠΟΤΕ δεν θυμαμαι να ημουν τόσο βαρετά ντυμενη μεσα στο σπίτι μου και να κάνω τόση οικονομία όσο τώρα. Το δε κουβάλημα και ξεκουβάλημα της μποτίλιας ειναι μια άλλη διαδικασία… Και εγώ την βγάζω και σε όροφο την γεμάτη μποτιλια, με ότι αυτό συνεπάγει!!
Το ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ειναι ότι πλεον κανονικοποιήσαμε τον πόνο μας που προκυπτει από την διαφθορά. Η ευδαιμονια σε αυτό το νήσί έχει εκλείψει για την μεσαία τάξη που πασκίζει να βγάλει τον μηνα με την ακρίβεια, τα υψηλά ενοίκια και τις τοκογλυφικές τραπεζικές δόσεις.
Με λιγα λόγια η Κυβέρνηση και η παρέα της, τραπεζίτες /επιχειρηματίες/ κλπ ΑΣΕΛΓΟΥΝ στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων και εμεις απλά καθόμαστε σαν τους χάννους και τους γλύφουμε τον κώλο μπας και μας βοηθήσουν. Ετσι λαός έτσι κκελέ έτσι ξιουραφι θέλει
Μειναμε οι λιγοι λογικά σκεπτόμενοι.
Καλή σας μέρα.
