Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχοσυντάκτρια SkalaTimes
Όταν εμείς ξέραμε πως ο ναζισμός προωθούσε και σοσιαλιστικές ιδέες οι οποίες έρχονταν σε αντίθεση με το καπιταλιστικό σύστημα, όπως δημόσιο έλεγχο των μέσων παραγωγής, καταπολέμηση της τοκογλυφίας, μοίρασμα των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, δημοτικοποίηση των εμπορικών καταστημάτων και υπενοικίασή τους σε μικρούς επιχειρηματίες, για να κερδίσει τις μάζες, εσείς νομίζατε πως ο ναζισμός ήταν δίπλα στο κόσμο.
Όταν εμείς ξέραμε πως στο σύνολο του ο ναζισμός ήταν ένα απάνθρωπο σύστημα που προωθούσε το ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, τον αντικκομμουνισμό, εσείς νομίζατε πως ο ναζισμός “καθαρίζει τον τόπο”.
Όταν εμείς ξέραμε πως οι ιδεολογικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και η εφαρμογή τους στην πράξη οδήγησαν στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Ολοκαύτωμα και στην γενοκτονία των Εβραίων, Ρόμα και άλλων εθνοτικών, πολιτικών και κοινωνικών ομάδων σε στρατόπεδα εξόντοντωσης, γράφοντας τις χειρότερες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας, εσείς νομίζατε πως αυτά είναι μόνο ταινίες, βιβλία και υπερβολές.
Όταν εμείς ξέραμε πως ο ναζισμός δε πέθανε, αλλά ξαναέρχεται τώρα με τους νεοναζιστές που καλλιεργούν εντέχνως τον ρατσισμό, εσείς νομίζατε πως αυτά ήταν αφηγήματα κουμουνιστών.
Ακόμη ξέρουμε πως η ακροδεξιά και οι νεοναζιστές εργάζονται με ύπουλο τρόπο και με παλιές τεχνικές, ακόμη νομίζετε πως είναι “ακίνδυνοι” και πως πασκίζουν για το καλό του τόπου!
“Κατά τον Βρεταννό ιστορικό Ίαν Κέρσοου, ο ναζισμός ήταν συνονθύλευμα ιδεών προερχόμενων από τον παγγερμανισμό και τον νεοσυντηρητισμό, μαζί με διάφορες φοβίες, απορρίψεις και προκαταλήψεις, χαρακτηριστικά που υπήρχαν και σε άλλα κόμματα και κινήματα. Η διαφορά με τον ναζισμό ήταν πως ο τελευταίος διέθετε δυναμισμό και ορμή με διαστάσεις εθνικής σταυροφορίας, εκμεταλλευόμενος πλήρως την κοινωνική οργή η οποία ήδη σοβούσε καθ’ όλη τη δεκαετία του 1920 και τελικά ξέσπασε με την οικονομική κρίση.
Κατά τον Αμερικανό πολιτικό επιστήμονα και ιστορικό Ρόμπερτ Πάξτον, ο ναζισμός και ο ιταλικός φασισμός δεν έχουν τις φιλοσοφικές βάσεις των άλλων μεγάλων πολιτικών συστημάτων του σύγχρονου κόσμου, όπως ο συντηρητισμός, ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλισμός, ούτε σαφές πρόγραμμα. Ήταν δημιουργήματα της εποχής της μαζικής πολιτικής και απευθύνονταν κυρίως στο συναίσθημα, χρησιμοποιώντας προσεκτικά οργανωμένο τελετουργικό και έντονα φορτισμένο πολιτικό λόγο. Τον ναζισμό δεν τον ενδιέφερε η δογματική αλήθεια αλλά ο μυστικιστικός δεσμός που ένωνε τον αρχηγό του με το ιστορικό πεπρωμένο του λαού του. Η πολιτική αντιπαράθεση δεν στηριζόταν πια σε λογικά επιχειρήματα αλλά στην άμεση αισθητική εμπειρία και ο Γερμανός κριτικός του πολιτισμού Βάλτερ Μπέντζαμιν (Walter Benjamin) είχε προειδοποιήσει από το 1936 πως απώτερη φασιστική αισθητική εμπειρία είναι ο πόλεμος”.
Με πληροφορίες από το wikipedia. Mε αφορμή τα αποτελέσματα των εκλογών στην Γερμανια.
Ο αγαπημένος μου Γιάννης Α. στην Αθήνα, έγραψε χθες : “Για τους λάτρεις της στατιστικής, η προηγούμενη φορά που οι φασίστες πέρασαν τους σοσιαλδημοκράτες στις γερμανικές εκλογές, ήταν στις 5 Μαρτίου του 1933”.
Οι νεοναζιστές είναι εδώ, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μόνο που τώρα κανένας δεν έχει δικαίωμα να πει “δεν ήξερα” και κανένας δεν θα έχει δικαιολογία όταν πια θα είναι πολύ αργά.
Και ναι, τα παδιά με το ναζιστικό χαιρετισμό στο Γυμνάσιο Πετράκη Κυπριανού, στη Λάρνακα, είναι το καμπανάκι κινδύνου που ήδη άρχισε να χτυπά και στην Κύπρο και σε όλη την Ευρώπη.
Ή με τους νεοναζιστές, ή απέναντι τους.
Μέση λύση δεν υπάρχει.
Ούτε “ναι μεν, αλλά…”
“Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας”. Μάνος Χατζιδάκις
