Της Γιώτας Δημητρίου
Από τις συναντήσεις στο “Μαγκάλι”, για μεζέδες και κουβέντα, (3 βουλευτές δύο κομμάτων, δυο της Λάρνακας, ένας Αμμοχώστου) στις 13 Φεβρουαρίου, μέχρι τις προσλήψεις επικοινωνιολόγων και από τις συμμαχίες βουλευτών διαφορετικών κομμάτων, μέχρι τα κολασμένα payroll στα οποία μπήκαν κάποιοι, η προεκλογική περίοδος για τις βουλευτικές του 2026, μπορεί να μην έχει αρχίσει επίσημα, αλλά οι άμεσα ενδιαφερόμενοι έχουν ξεκινήσει να σέρνουν το χορό.
(Οι υπόλοιποι που δεν είμαστε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, ποπ κορν, το νου μας και ο Θεός βοηθός!)
Και αφού ο χορός της προεκλογικής του 2026 έχει ήδη ξεκινήσει, αναρωτιέται κανείς: μια χώρα που έχει καεί στην διαφθορά και στα σκάνδαλα, τι είδους πολιτικούς χρειάζεται;
Αυτούς που είναι καλοί επικοινωνιακά, (God bless political marketing) και φοβεροί στα ΜΚΔ (καλή ώρα σαν τον Φειδία) ή πολιτικούς σοβαρούς, με ηθική και ήθος;
Έχουν γραφτεί και έχουν λεχθεί πολλά για την ηθική στην πολιτική. Από τους κλασικούς θεωρητικούς μέχρι τους σύγχρονους, αλλά και ακαδημαϊκούς.
To ζήτημα της ηθικής στη πολιτική δεν απασχόλησε μόνο τον Γερμανό Φιλόσοφο Γιούργκεν Χάμπερμας, (δεν υπήρξε ποτέ ο αγαπημένος μου, αν και ο Δρ Παναγιώτου στο Frederick μας έβαζε να “διατριβήσουμε” σε αυτόν και είναι από τους τρεις θεωρητικούς που θυμάμαι έντονα από τα φοιτητικά μου χρόνια), αλλά απασχόλησε και τους αρχαίους Έλληνες.
Χωράει η ηθική στην πολιτική;
Μπορούμε να έχουμε πολιτικούς με ήθος και ηθική;
Επειδή λοιπόν ο χορός της προεκλογικής του 2026 έχει ξεκινήσει, σε μια πατρίδα που καίγεται στο καζάνι της διαφθοράς, ίσως να οφείλουμε να ψάξουμε και να βρούμε ποιοι πολιτικοί κουβαλούν (όση περισσότερη τελοσπάντων) ηθική και ήθος και σε αυτούς να δώσουμε σημασία και ψήφο.
Σε μια χώρα που η διαφθορά και τα σκάνδαλα, μαζί με την ανικανότητα και την αναξιοκρατία, έχουν φέρει τη πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού, η ευθύνη βαραίνει και εμάς, με τις επιλογές και τη δύναμη της ψήφου μας.
Ή “με νου” θα επιλέξουμε πολιτικούς που έχουν ήθος και ηθική ή να δεχθούμε την κατάντια του τόπου, χωρίς παράπονα.
Και όχι, τα σπονσαρισμένα ποστ και τα ωραία λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικό του ήθους ενός πολιτικού ή υποψήφιου πολιτικού.
Με αυτά και με τ’ άλλα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι επιβάλλεται κριτική σκέψη, ποιοι ψηφίζουν τι μέσα στη βουλή, ποιανών ο βίος και πολιτεία μας πείθει και προπάντων ποιοι βάζουν το κοινό καλό πάνω από τη φιλοδοξία τους για πολιτική καριέρα!
Και καλή μας τύχη!
Υ.Γ Το αυτονόητο: Ναι, βεβαίως και υπάρχουν καλοί πολιτικοί…..
