Ο πρόεδρος Κέντρου Ημέρας «Δικαίωμα Ελπίδας για άτομα με αναπηρία», Σταύρος Σταύρου, ήταν ένας από τους πρωτεργάτες, για τη δημιουργία του Κέντρου αυτού που πραγματικά επιτελεί ένα ιερό έργο.
Επισκέφτηκα το Κέντρο για μια συνέντευξη με τον κ. Σταύρου και μιλήσαμε για όλα, όσα οφείλουμε να γνωρίζουμε ως μέλη μιας κοινωνίας που οφείλει και πρέπει να αγκαλιάζει περισσότερο και πιο αληθινά Κέντρα όπως το «Δικαίωμα Ελπίδας για άτομα με αναπηρία» μα προπάντων να στέκεται δίπλα όχι μόνο στους νέους τους Κέντρου, αλλά και στις οικογένειες τους.
Το Κέντρο ημέρας «Δικαίωμα Ελπίδας για άτομα με αναπηρία» σήμερα εργάζεται προς την υλοποίηση ενός μεγάλου οράματος, ενός πρωτοποριακού πρότζεκτ που θα εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον στους νέους και άτομα ΑΜΕΑ, μα προπάντων θα μπορεί να απαλλάξει τους γονείς από την έγνοια “τι θα απογίνει το παιδί μου όταν εγώ “φύγω” από αυτό το κόσμο;”.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον κ. Σταύρου για ένα Κέντρο που μας χρειάζεται όλους δίπλα του, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Της Γιώτας Δημητρίου
Αγαπητέ Σταύρο σήμερα πόσοι νέοι ΑΜΕΑ έρχονται στο Κέντρο Ημέρας Δικαιώμα Ελπίδας για άτομα με αναπηρία, εδώ στη Λάρνακα;
Στο κέντρο ημέρας μας έρχονται 14 νέοι και νέες οι οποίοι ξεκινούν από την ηλικία των 21, σήμερα το πιο μεγάλο άτομο που έχουμε είναι 31.
Αυτοί οι νέοι, που είναι άτομα ΑΜΕΑ, αν δεν ήταν εδώ που θα βρίσκονταν;
Αυτή η ερώτηση ήταν που μας ώθησε στη δημιουργία του Κέντρου αυτού. Μαζί με τον κ. Πανίκο και τη κόρη του την Καρολίνα, που έχει κι αυτή παιδί ΑΜΕΑ και με τη στήριξη άλλων φίλων δημιουργήσαμε αυτό το Κέντρο διότι δε θέλαμε τα παιδιά μας να βρεθούν σε γηροκομεία, ή ψυχιατρεία, ή να μείνουν κλεισμένα στο σπίτι.
Μα πως να κλειστούν σε γηροκομεία νέοι 20 χρονών; Δεν θα τους κάνει καλό, σε καμία περίπτωση!
Φυσικά! Και να σκεφτείτε ότι οι νέοι που έρχονται στο Κέντρο Ημέρας μας “αποφοιτούν” από το Ειδικό Σχολείο Αγίου Σπυρίδωνα, εκεί όπου διευθύντρια ήταν η κ. Αναστασία Γεωργιάδου και ήταν ένα σχολείο “παράδεισος”, τόσο από πλευράς εκπαίδευσης, αλλά και κοινωνικοποίησης. Άρα, δεν μπορούσαμε μετά από μια τέτοια κατάσταση οι νέοι μας να καθηλώνονται, είτε σπίτι είτε σε γηροκομεία, ή ψυχιατρεία. Θέλαμε να συνεχίσουν κάπου που θα τους προσέφερε μια καλή ποιότητα ζωής. Κάπως έτσι δημιουργήσαμε το Κέντρο Ημέρας μας εδώ, το 2021.
Στην αρχή κάποιοι μας είχαν αποθαρρύνει “μα τι πάτε να κάνετε; θα χρειαστείτε πολλά χρήματα” κτλ. Εμείς ξεκινήσαμε με χίλια ευρώ, κάναμε ανακαίνιση της κατοικίας εδώ την οποία ενοικιάζουμε (αρχικά 700 ευρώ σήμερα 1000 ευρώ).
Ποιος πληρώνει το ενοίκιο;
Εμείς, από τα λεφτά που παίρνουμε από εισφορές, από μια μικρή χορηγία από τη κυβέρνηση και από τις προσφορές των νέων που έρχονται στο Κέντρο μας.
Πόση είναι η χορηγία από τη Κυβέρνηση;
Περίπου 25% των δαπανών του έτους. Τα υπόλοιπα τα βάζουμε εμείς, προσπαθούμε να έχουμε έσοδα και μέσα από εκδηλώσεις, κτλ.
Οι νέοι που έρχονται εδώ πόσα πληρώνουν;
Κάνουν μια εισφορά, αρχικά ήταν 300 ευρώ το μήνα τώρα είναι 325 συν 50 ευρώ για όσους χρησιμοποιούν το λεωφορείο μας.
Με μόνο 25% από το Κράτος πως τα βγάζει πέρα ένα Κέντρο που επιτελεί ιερό λειτούργημα και έργο; Δεν θα έπρεπε οι αρχές της πόλης αλλά και το Κράτος με μεγαλύτερο ποσοστό να στήριζαν ένα τέτοιο Κέντρο Ημέρας;
Η αλήθεια είναι πως συμμερίζομαι αυτά που λες και η θέση η δική μας ήταν αυτή. Αλλά επειδή εμείς είμαστε γονείς που έχουμε παιδιά, νέους ΑΜΕΑ και επειδή εμείς έχουμε το θέμα αυτό που μας καίει, δεν μπορούσαμε να βασίσουμε τη δημιουργία του Κέντρου αυτού στο πότε και αν θα μας στηρίξουν οι αρχές της πόλης ή το Κράτος, γι αυτό πήραμε την ευθύνη πάνω μας και το ξεκινήσαμε. Να ξέρετε πάντα πως η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι αυτή που καλύπτει τις ανάγκες εκεί που το κράτος υστερεί. Όντος γνωρίζει το Κράτος πως σε αυτό το τομέα υστερεί, αλλά επειδή υπάρχουν τόσοι πολλοί συνανθρώποι μας με πολλά άλλα προβλήματα και θέματα, δεν μπορώ εγώ να έχω απαιτήσεις να με βοηθήσει 100%.
Όσον αφορά τις αρχές της πόλης μας “στηρίζουν” κάπως, δεν είδαμε κάτι ουσιαστικό. Πιστεύω πως θα μας στηρίξουν τώρα που ζητήσαμε ένα κομμάτι γη (χαλίτικο) για να κάνουμε ένα έργο/πρότζεκτ που θα είναι σπουδαίο για τη πόλη μας, με αίθουσες διδασκαλίας, πισίνα, καφετέρια, αλλά και 5-6 σπιτάκια για να μπορούν να μείνουν το Σαββατοκύριακο οι νέοι μας των οποίων οι γονείς θα θέλουν να πάνε κάπου να ξεκουραστούν, να πάνε ένα ταξίδι, να κάνουν μια εγχείριση, κτλ.
Αυτό το διάστημα προσπαθούμε να πείσουμε το Δήμο Αραδίππου με τη βοήθεια και του Δήμου Λάρνακας αλλά και του φίλου μου του Άγγελου (Προέδρου ΕΟΑ Λάρνακας). Εαν με το καλό μας δώσουν το χώρο θα γίνει και μια καφετέρια την οποία θα την λειτουργούν και θα εργάζονται εκεί τα παιδιά μας, οι νέοι ΑΜΕΑ του κέντρου μας.
Τι υπέροχη ιδέα! Φαντάζομαι ότι μπορούμε και μέσω της συνέντευξης αυτής να στείλουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα όχι μόνο στις αρχές της πόλης, αλλά και στο κόσμο, σε ιδιώτες και επιχειρηματίες, όσοι θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν να υλοποιηθεί αυτό το όραμα. Είναι τόσο ιερός και σημαντικός ο σκοπός του Κέντρου σας που πιστεύω πως και τα κόμματα και οι βουλευτές της πόλης θα έπρεπε να σταθούν δίπλα σας να σας στηρίξουν…
Εμείς έχουμε καλέσει, όχι μόνο κόμματα και βουλευτές, αλλά και όλο το κόσμο, όχι μόνο να βοηθήσουν αλλά και να έρθουν εδώ να πιουν ένα καφέ και να γνωρίσουν τους νέους του Κέντρου μας.
Επίσης έχω καλέσει πολλές φορές και τον Μητροπολίτη μας να έρθει, αλλά δυστυχώς μετά τα εγκαίνια δεν ήρθε.
Δεν κρυβόμαστε και θέλουμε οι νέοι του Κέντρου μας να έρχονται σε επαφή με το κόσμο, αλλά και ο κόσμος όταν γνωρίσει τους νεους αυτούς θα βγει κερδισμένος….Επίσης, στήριξη θέλουν και οι γονείς των νέων ΑΜΕΑ, ο κόσμος αν μπορεί να βοηθάει (όχι οικονομικά, ψυχολογικά, με μια καλή κουβέντα κτλ) και τους γονείς των νέων αυτών…. Κάποτε βλέπουμε κάποιο και λέμε “αυτός είναι μουτρωμένος”, “αυτός είναι νευρικός” κτλ ξέρουμε όμως τι περνά και τι έχει μέσα στο σπίτι του; Να μην κρίνουμε, δεν ξέρουμε τι τραβά ο καθένας.
Επίσης, ο κόσμος αν έρθει εδώ μια μέρα, πριν πάει στη δουλειά να πιει ένα καφέ, να δει αυτούς τους νέους, θα αλλάξει η μέρα του και η διάθεση του….
Διότι αυτοί οι νέοι ΑΜΕΑ είναι τόσο φωτεινές ψυχές….Σταύρο αυτό που είπες για τους γονείς να το αναλύσουμε λίγο….Επειδή είσαι και εσύ γονέας νέου ΑΜΕΑ, πόσο δύσκολο είναι αυτό για ένα γονιό;
Εγώ απλώς να σας πω ότι εμένα είναι αγόρι, αν είναι κορίτσι είναι ακόμη πιο δύσκολο. Φανταστείτε ότι εγώ θέλω να πάω να κάνω μία εγχείριση και πρέπει να δω ποιος θα με αντικαταστήσει, διότι χρειάζεται κάποιος να κατεβάσει το γιο μου το πρωί από τα σκαλιά, να τον βοηθήσει να ετοιμαστεί για το Κέντρο Ημέρας κτλ. Η οικογένεια με παιδί ή νέο ΑΜΕΑ αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα καθημερινά, αλλά επειδή έχουμε ένα άγγελο στο σπίτι, δεν μας πτοούν τα προβλήματα.
Πόσο χρονών είναι ο γιος σου;
Είναι 27, είναι δίδυμος με τη κόρη μου η οποία σπουδάζει ιατρική. Κι ο γιος μου, ο Παύλος, γεννήθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά από ιατρική αμέλεια και λόγω μειωμένου οξυγόνου έπαθε εγκεφαλική παράλυση.
Πώς το αντιμετωπίσατε το πρόβλημα όταν προέκυψε; Διότι αλλιώς είναι να γεννηθεί ένα παιδί με πρόβλημα και αλλιώς να το προκαλέσει μια ιατρική αμέλεια.
Πήγαμε Ελλάδα, Αγγλία και Ισραήλ. Έζησε, μακάρι να είναι καλά, είναι ο άγγελος του σπιιτιού μας.
Είπατε ποτέ “γιατί να τύχει αυτό σε εμάς;”
Η σύζυγος μου όχι, εγώ ίσως να το είπα στην αρχή… Αλλά μετά όχι, άλλαξε η ψυχολογία μου, έβαλα άλλες προτεραιότητες και ήταν πάντα ο στόχος μου πως πρέπει να κάνουμε κάτι να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά, όχι μόνο το γιο μου, αλλά όλα τα παιδιά και νέους ΑΜΕΑ.
Σε ακούω τώρα που μιλάς και σκέφτομαι πως ίσως να μην χρειάζονται βοήθεια, αγάπη, στήριξη, μόνο τα παιδιά και νέοι ΑΜΕΑ, αλλά και οι γονείς τους….Διότι, προφανώς, δεν είναι εύκολο….
Ήδη το έχουμε βάλει ως θέμα στο Διοικητικό Συμβούλιο πέρσι και σχεδιάσαμε να δούμε κατά πόσο μπορούμε να κάνουμε κάποια σεμινάρια τα οποία θα βοηθούν τους γονείς.
Επίσης κάτι άλλο που κάνουμε στο Κέντρο Ημέρας μας, 2-3 φορές το χρόνο οι νέοι μας πάνε διήμερα, έτσι ώστε να μπορούν οι γονείς για δύο μέρες να μείνουν μόνοι τους να ξεκουραστούν,
Κάτι άλλο που κάνουμε τώρα, η Διευθύντρια μαζί με την Υπεύθυνη Σύμβουλο, θα προσκαλούμε τους γονείς αν θέλουν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους έτσι ώστε αν θέλουν στήριξη να μπορούν να την έχουν. Ξέρετε, οι οικογένειες με παιδιά ή νέους ΑΜΕΑ περνάνε πολλές δυσκολίες γι αυτό βλέπουμε συχνά να χωρίζουν, να μην είναι μαζί πατέρας και μητέρα. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχω δει στη δική μου πορεία και ως πρόεδρος που ήμουν του Ειδικού Σχολείου Αγίου Σπυρίδωνα.
Τα παιδιά έρχονται εδώ από 21 ετών μέχρι ποια ηλικία;
Μέχρι για όσο θέλουν, για πάντα. Απλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα, αν ένας νέος χάσει τους γονείς του, να μπορεί να διαμένει στο κέντρο. Αυτό είναι το σχέδιο που έχουμε για το μέλλον, να μπορέσουμε πέρα από την εκπαίδευση, την κοινωνικοποίηση και την επαφή με κόσμο και πολλές δράσεις, να έχουμε ένα χώρο δικό μας που θα προσφέρει και διαμονή.
Το σχέδιο που σας έχω αναφέρει στην αρχή, το πρότζεκτ που θέλουμε να υλοποιήσουμε σε δικό μας ιδιόκτητο χώρο. Επίσης στόχος μας είναι εκεί που γίνεται και μπορούμε κάποιοι από αυτούς τους νέους να εργοδοτηθούν.
Το Κέντρο Ημέρας σας που επιτελεί ένα ιερό σκοπό, υποθέτω είναι ανοιχτό σε προσφορές και από επαγγελματίες, δηλαδή αν θέλει ένας ψυχολόγος, καθηγητής, γυμναστής, μουσικός, κτλ να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του μπορεί να σας προσεγγίσει….
Φυσικά! Κάποιοι μου λένε “θα δώσω μια εισφορά μικρή” ότι δώσει ο καθένας, είτε υπηρεσία όπως είπες, είτε λίγο από το χρόνο του να έρθει εδώ να πιει ένα καφέ με τους νέους μας, ό,τι μπορεί ο καθένας για εμάς είναι πολύ σημαντικό. Έχουμε καθηγήτρια Αγγλικών, την κ. Άντρη Αντωνίου η οποία έχει προσφερθεί και θα μαθαίνει των νέων μας αγγλικά.
Σήμερα ποιες είναι οι βασικές ανάγκες του Κέντρου;
Η υλοποίηση του δωματίου αισθητηριακής αγωγής που προχωράμε να το φτιάξουμε. Επίσης θέλουμε να καταφέρουμε να εγκριθεί το αίτημα μας για ανέγερση Κέντρου σε χαλίτικη γη για να ξεκινήσουμε να κάνουμε τις αποταμιεύσεις μας και τις ενέργειες μας για να υλοποιηθεί το κέντρο – πρότζεκτ μας που θα είναι ιδιόκτητο και θα είναι ένα Κέντρο Ημέρας πρότυπο.
Κονδύλια από την Ε.Ε;
Ναι, εργαζόμαστε και προς αυτή την κατεύθυνση.
Σήμερα πόσοι νέοι έρχονται στο Κέντρο Ημέρας σας;
Έχουμε 14 γιατί ο χώρος δεν μας επιτρέπει για περισσότερα, αλλά έχουμε waiting list (λίστα αναμονής) με ακόμη 27 άτομα από όλη τη πόλη και επαρχία Λάρνακας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους δεχθούμε διότι ανάλογα με τα τετραγωνικά του χώρου ορίζει το Γραφείο Ευημερίας πόσα άτομα μπορείς να δεχθείς.
Αυτό επιβεβαιώνει την ανάγκη ανέγερσης ενός δικού σας μεγαλύτερου κέντρου….
Ναι και ελπίζουμε να έχουμε θετική απάντηση για τη χαλίτικη γη.
Πολύ σημαντικά όλα αυτά που μας έχεις πει Σταύρο, εγώ δεσμεύομαι δημόσια πως ως SkalaTimes θα είμαστε δίπλα σας σε ό,τι μας χρειαστείτε, γιατί επιτελείτε ένα ιερό έργο.
Θέλω να κλείσουμε τη συνέντευξη μας αυτή με δύο πράγματα, το όραμα σου για το Κέντρο και το μήνυμα σου στο κόσμο που θα διαβάσει τη συνέντευξη μας.
Το όραμα μου είναι να κάνουμε ένα Κέντρο με εξαιρετικές κτηριακές εγκαταστάσεις αλλά και με πνεύμα συνύπαρξης των νέων μας, που θα τα βοηθά να ζουν όσο καλύτερα γίνεται, με θεατράκι, καφετέρια, εστιατόριο, να είναι ένα Κέντρο Πρότυπο το οποίο θα μείνει για πάντα, να νιώθω πως όταν εγώ και η σύζυγος μου “φύγουμε” από αυτό το κόσμο ο γιος μου θα είναι σε εκείνο το κέντρο, με άτομα που θα έχουν την έγνοια του και θα έχουν όλα τα απαραίτητα μέσα, για να μπορούμε να “φύγουμε” ήσυχα…..Κι αυτή είναι η έγνοια όλων των γονιών που έχουμε παιδιά ΑΜΕΑ.
Το μήνυμα μου στους αναγνώστες σας που θα διαβάσουν τη συνέντευξη μας είναι απλό: μην ντρέπεστε να έρθετε ένα περίπατο στο Κέντρο μας, ελάτε να πιείτε ένα καφέ με τους νέους εδώ, να δείτε το Κέντρο μας, δεν είναι απαραίτητο να προσφέρετε κάτι και μόνο η παρουσία σας και η επαφή με τους νέους μας εδώ κάτι είναι. Φυσικά όσοι θέλουν και μπορούν να προσφέρουν, με χαρά δεχόμαστε κάθε εισφορά. Σε λίγες βδομάδες θα είναι έτοιμο και το site του Κέντρου μας και θα υπάρχει και σχετικός σύνδεσμος για εγγραφές εθελοντών, αλλά και για όσους θέλουν να κάνουν εισφορές.
Θέλω να πω και ένα ευχαριστώ στους γείτονες εδώ στο Κέντρο μας, οι γείτονες εδώ αγάπησαν τα παιδιά μας, μας έχουν αγκαλιάσει και τους ευχαριστούμε. Κάποιοι ίσως να έχουν τη λανθασμένη εντύπωση πως σε τέτοια Κέντρα Ημέρας υπάρχει φασαρία, αυτό δεν ισχύει.
