Της Γιώτας Δημητρίου
“Οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που τα ονόματά τους δεν μπαίνουν σε βιβλία ιστορίας, είναι αυτοί που δημιουργούν την ιστορία”
-Noam Chomsky
Ο γιαλός δεν είναι στραβός μια χαρά η Κύπρος, ως νησί με ιστορία, με καλάγαθους ανθρώπους, με ήρωες, αλλά βεβαίως και με…… προδότες! Αλλά εμείς, (η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα τολμήσω να πω), στραβά, πολύ στραβά, αρμενίζουμε. Και ενώ αρμενίζουμε στραβά, ζητάμε και τα ρέστα, με ύφος σαράντα καρδιναλίων!
Για το πόσο χάλια είναι η κατάσταση στο τόπο μας σήμερα μπορεί κανείς να το αντιληφθεί με ένα περίπατο από τα ΜΚΔ και διαβάζοντας τις στατιστικές για τις συνθήκες διαβίωσης στη Κύπρο.
Ο κόσμος, (σε μεγάλο ποσοστό), έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, την ηθικότητα, το δίκαιο, και φοράει μονίμως παρωπίδες, (κομματικές, συμφεροντολογικές και άλλες) και κουβαλάει μπόλικο φανατισμό. Αδυνατεί να κοιτάξει τον διπλανό στα μάτια και να του πει “αδελφέ εδώ κάναμε λάθος εμείς, εκεί κάνατε λάθος εσείς, έλα να δούμε πως θα φτιάξουμε αυτό το τόπο”. Εξωπραγματικό ακούγεται μια τέτοια συμπεριφορά ε; Φυσικά, αφού φτάσαμε στο σημείο τα αυτονόητα και σωστά να φαντάζουν εξωπραγματικά στο κόσμο των συμφερόντων.
Η μισαλλοδοξία στα ύψη, η φτώχεια το ίδιο, η δε αναξιοκρατία και διαφθορά έχουν φτάσει στο Θεό.
Άγριες εποχές που χρειάζονται μπροστάρηδες με ήθος και αντί να στρέψουμε τα μάτια και την έγνοια μας στα τόσα δύσκολα και μαύρα και να δούμε πως θα διορθωθούν, αλληλοτρωγόμαστε αν τα είπε καλά ή όχι ο ΠτΔ στην διακαναλική.
Ε όχι ρε φίλε, δεν τα είπε καλά και αυτό δεν είναι άποψη, είναι γεγονός.
Στεγαστική κρίση,
φτωχοποίηση,
130 χιλιάδες συμπολίτες μας να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας,
250 χιλιάδες ζουν με μισθό κατώτερο των 1000 ευρώ,
οι νέοι μας ξενιτεύονται για ένα καλύτερο μέλλον
η αναξιοκρατία και η διαφθορά κάνουν πάρτυ στο τόπο μας, με τις προσλήψεις συγγενών και φίλων του ΠτΔ
ο ίδιος ο Πρόεδρος να παίρνει διπλές συντάξεις.
Θέλετε κι άλλα;
Μπορώ να συνεχίσω, αλλά είναι ήδη γνωστά.
Ακούσατε λύσεις για τα πιο πάνω; Όχι.
Αν μετά από αυτά τα γεγονότα κάποιος επιμένει πως μια χαρά τα είπε ο ΠτΔ και μια χαρά η διακυβέρνηση του, τότε ναι, πολύ στραβά αρμενίζουμε και δεν ξέρω που θα βγει.
Για να αλλάξει το σύστημα και να γίνει δικαιότερο και καλύτερο για όλους, (όχι μόνο για την ελίτ) επιβάλλεται να αλλάξουμε εμείς, να πετάξουμε κομματικές παρωπίδες, στενομυαλία από όπου κι αν προέρχεται, (συμφέροντα ή άγνοια), να δούμε τα γεγονότα κατάμματα και να πράξουμε αναλόγως.
Πριν λίγες μέρες ένας φίλος εξαιρετικά μορφωμένος, 32 ετών, είπε στην παρέα μας (ανάμεσα στο δεύτερο με τρίτο κρασί) “θα ψήφιζα το τάδε κόμμα, αφού συμφωνώ μαζί τους όσο με κανένα άλλο, αλλά δεν τους χωνεύω με τις φανέλες του Τσε”. Αυτά τα τόσο “σοβαρά” επιχειρήματα που ακούμε συχνά μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση και δυστυχώς προέρχονται κι από κόσμο μορφωμένο. Οφείλουμε να κρίνουμε ένα κόμμα από τις θέσεις του, αν συμφωνούμε ή όχι. Κανένα άλλο επιχείρημα δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό.
Τι θέλω να πω με το σημερινό μου editorial;
Τα απλά και αυτονόητα που όμως έπαψαν να είναι αυτονόητα: Πως επιβάλλεται κριτική σκέψη, με καθάρια ηθική και ήθος, με γνώμονα το κοινό καλό και το μέλλον της πατρίδας μας. Επιβάλλεται να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε ποιος ψήφισε τι μέσα στη βουλή, αν η τάδε ανακοίνωση είναι σωστή, αν η τάδε ανάρτηση είναι σωστή. Και όχι ρε φίλε δεν είναι σωστή επειδή την είπε ο τάδε συμπαθής πολιτικός ή ο πολιτικός του κόμματος μου.
Φτάνει πια με τα πιόνια που ακούνε τυφλά ό,τι πουλά και είναι της μόδας.
Να αποκτήσουμε κριτική σκέψη πριν να είναι αργά για τον τόπο και το λαο. Πριν να είναι αργά για όλους μας και τις επόμενες γενιές.
Και ναι, σήμερα έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν! Για να αποκτήσουμε καλύτερους πολιτικούς πρέπει εμείς που τους ψηφίζουμε να γίνουμε καλύτεροι.
Και όποιος νομίζει πως “εμείς οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”, (το ακούω συχνά), κάνει λάθος. Έχω δει κατά τη διάρκεια συγγραφής του βιβλίου μου για την Κυπριακή Παροικία του Λονδίνου, (ένα σύγγραμμα που μου είχε αναθέσει η εφημερίδα “Παροικιακή” να γράψω το 2014 – 2016), πως οι απλοί άνθρωποι γράφουν και διαμορφώνουν την ιστορία, σε τεράστιο βαθμό! Οι απλοί άνθρωποι αλλάζουν τον ρου της ιστορίας και μεταστρέφουν την πορεία της. Το έχει πει και ο Noam Chomksy: “Οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που τα ονόματά τους δεν μπαίνουν σε βιβλία ιστορίας, είναι αυτοί που δημιουργούν την ιστορία” βέβαια ο αγαπημένος μου διανοούμενος συγγραφέας καθηγητής είχε πει και κάτι άλλο: “Δεν μπορείς να πολεμήσεις τον κόσμο μόνος σου. Ο τρόπος για να πολεμήσεις τον κόσμο είναι μέσω της οργάνωσης.”
Και επειδή είναι Παρασκευή και είναι μια αισιόδοξη μέρα της βδομάδας, θα κλείσω με αυτό: σε ένα υπέροχο τραγούδι του ο αείμνηστος και σπουδαίος Άλκης Αλκαίος έχει γράψει “Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του” . Ας είναι αυτός ο στόχος! Να φέρουμε το κόσμο και το τόπο σε καλύτερα μέτρα και αυτό θα γίνει όταν σταματήσουμε να αρμενίζουμε στραβά! Όταν με κριτική σκέψη και όπλο τις γνώσεις, κοιτάξουμε τα γεγονότα κατάματα, χωρίς, τις όποιες, παρωπίδες.
