Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Αν διαβάσουμε αυτά που καταγγέλνει ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου (εδώ), αν ρίξουμε μια ματιά στα διάφορα σχόλια στα ΜΚΔ και αν δούμε τι απόψεις όχι μόνο κυριαρχούν, αλλά ξεδιάντροπα διατυμπανίζονται για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, τότε μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε σε συμπεράσματα για το τι συμβαίνει σήμερα στη κοινωνία μας, τι γίνεται ανάμεσα μας.
Μπορούμε να δούμε πως γινόμαστε μέρα με τη μέρα λιγότερο άνθρωποι και περισσότερο τέρατα.
Καμιά ιδεολογία, καμιά κομματική ταυτότητα, καμιά ντεμέκ άποψη, καμιά απολύτως “εξήγηση”, δεν δικαιολογεί την απανθρωποποίηση που συναντάμε σήμερα.
Ναι, καμιά κατάσταση δεν δικαιολογεί τα “ψόφο” και τις έμμεσες δολοφονίες των pushbacks στο ατέλειωτο κοιμητήριο της μεσογείου που “ξεβγάζει” πτώματα.
Ναι, τα pushbacks είναι έμμεσες δολοφονίες!
Έμμεσες δολοφονίες παιδιών, οικογενειών και ανθρώπων που μπήκαν σε βάρκες αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.
Σωστότερες μεταναστευτικές πολιτικές;
Βεβαίως.
Να το απαιτήσουμε, εντός βουλής, μέσω κομμάτων και πολιτικών.
Αλλά, αυτή η ανθρωποφαγία, ο ρατσισμός και η ξεδιάντροπη κακία και μανία, σε συνδυασμό με το λεξιλόγιο των “ψόφων” και όλων των συναφή, που τόσο εύκολα η κοινωνία της λαβωμένης Κύπρου διαμοιράζει στα ΜΚΔ και όχι μόνο, είναι αβάσταχτα τρομακτική!
Μια κοινωνία τεράτων που ξεχνά πως το ’74 χιλιάδες Κύπριοι πρόσφυγες και μη, μπήκαν σε πλοία αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο σε ξένα μέρη.
Ναι, πολύ φοβάμαι πως εξελισσόμαστε σε μια κοινωνία τεράτων.
Αλλά, μια μικρούλα 14 ετών, που την κυνηγούσαν τα τέρατα των ναζί είχε πει πως “Αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη δεν θα πάνε ποτέ χαμένοι“.
Και είναι πολλοί αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη πως ο κόσμος μπορει να γίνει καλύτερος και πιο ανθρώπινος.
Κι ας θέλει δουλειά πολλή, για να γυρίσει ο ήλιος, που λέει κι ο ποιητής!
