Της Γιώτας Δημητρίου
«Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, πάρτο, λέγοντας, και σύ…»
«Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά»
Κύπρος 2025, ένας είναι ο εχθρός, (ναι είναι και ο ιμπεριαλισμός), η ΔΙΧΟΝΟΙΑ!
Μια ασθένεια που κατατρώει τη χώρα μας, όπως εδώ και χιλιάδες χρόνια κατατρώει και την Ελλάδα (από τα Ομηρικά έπη). Ναι, από τα πανάρχαια χρόνια βλέπουμε τη διχόνοια στους Έλληνες, στα Ομηρικά Έπη, ανάμεσα στους αρχαίους Θεούς, κτλ.
Η διχόνοια δημιούργησε και τους εμφύλιους πολέμους, η διχόνοια μοίρασε και την Κύπρο το 1974.
Όσοι αγαπούν και μελετούν την ιστορία γνωρίζουν πως η διχόνοια έπαιξε βασικό ρόλο στη μοίρα των λαών και των πατρίδων.
Η διχόνοια ξεκινά από τα απλά και καθημερινά, όταν ο φανατισμός, η περιορισμένη αντίληψη, τα όποια συμφέροντα και ενίοτε η κακία δεν μας αφήνουν να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα στη πραγματική τους διάσταση και τα περνάμε μέσα από το φίλτρο του φανατισμού, της κακίας, των συμφερόντων ή της περιορισμένης αντίληψης. Εδώ που τα λέμε για την περιορισμένη αντίληψη, (κυπριακά : λίος νους), ίσως να μην ευθύνεται αυτός που δεν μπορεί να σκεφτεί περισσότερο, τόσα φτάνει το μυαλό, τόσα λέει, τι να κάνουμε; (Το θέμα είναι πως κι αυτοί ψηφίζουν, ενίοτε επηρεάζουν κόσμο στα ΜΚΔ και αλλού).
Η διχόνοια μας καταστρέφει. Αλλά, ένας λαός που βλέπει την διχόνοια ανάμεσα στους πολιτικούς του, είναι αναμενόμενο να ακολουθεί την ίδια συνταγή. Και όχι, δεν “είναι όλοι το ίδιο”, και όχι, δεν ευθύνονται όλοι. Ή τουλάχιστον δεν ευθύνονται όλοι το ίδιο.
Η αφορμή για το άρθρο αυτό, (Δευτεριάτικα), είναι η ανάλυση, η ερμηνεία, για την εκδήλωση των κυνηγών (τα σχόλια στα ΜΚΔ είναι τροφή για σκέψη μα προπάντων για προβληματισμό).
Για το θέμα των κυνηγών τα έχει πει πολύ σωστά σε ένα εξαιρετικό του ρεπορτάζ στον “Φ” ο συνάδελφος Άγγελος Νικολάου, το οποίο αναδημοσιεύσαμε στο SkalaTimes. (Το ρεπορτάζ του Άγγελου Νικολάου στον “Φ” εδώ).
Ναι, η διχόνοια δεν είναι η διαφωνία, δεν είναι η κριτική, δεν είναι οι αγώνες απέναντι στα άδικα αυτού του τόπου, διχόνοια είναι η έντονη εχθρότητα και μισαλλοδοξία που βρίσκει αφορμή στην διαφωνία. Και όλοι ξέρουμε που οδήγησε την Κύπρο η μισαλλοδοξία.
Τα έχει όλα αυτός ο τόπος, έχει και τη διχόνοια που με τον καιρό γιγαντώνει.
Κι εκεί που λέμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στους νέους, σε φοιτητές και μαθητές, έρχονται συνθήματα και ειδήσεις να μας προβληματίσουν.
Την Κύπρο η διχόνοια την μοίρασε, (μαζί με άλλα ιστορικοπολιτικά γεγονότα).
Η διχόνοια άνοιξε τη πόρτα στον εχθρό.
Αλλά, όσο δεν διαβάζουμε την ιστορία, όσο δεν την διδάσκουμε στα παιδιά μας στην σωστή της διάσταση, ο κίνδυνος να ξαναπέσουμε στα ίδια λάθη παραμονεύει.
Και παραμονεύει επικίνδυνα!
»Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή·
καθενός χαμογελάει, πάρ’ το, λέγοντας, και συ»
»Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά»
»Από στόμα οπού φθονάει, παλικάρια, ας μην ’πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάειτου αδελφού την κεφαλή»
»Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά»
(Απόσπασμα από τον “Ύμνο εις την Ελευθερία”, του Διονύσιου Σολωμού)
Υ.Γ Επειδή ζούμε στην εποχή που τα αυτονόητα χρειάζονται επεξήγηση, αντιλαμβάνεστε βέβαια πως ο εχθρός σήμερα στην Κύπρο, (δηλαδή αυτός που καταστρέφει τον τόπο και οδηγεί το λαό σε δύσβατα μονοπάτια), δεν είναι μόνο η διχόνοια, είναι και η διαφθορά και άλλα πολλά. Αλλά, σίγουρα (και) η διχόνοια είναι ένας βασικός εχθρός για το τόπο.
