Επικήδειος στην κηδεία της Μαρουλλας Πιριπίτση από Χρίστο Κκονέ, Επαρχιακό Οργανωτικό Γραμματέα ΑΚΕΛ Λάρνακας
31/03/2025 –Αραδίππου
Μαζευτήκαμε σήμερα, στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Λουκά, συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί, για να απευθύνουμε το ύστατο αντίο στη θεία Μαρούλλα.
Ένα τελευταίο αντίο που μοιάζει ατελείωτο, γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ πραγματικά. Ζουν μέσα μας, στη μνήμη, στην Ιστορία, στο παράδειγμα που άφησαν πίσω τους.
Η Μαρούλλα Πιριπίτση, το γένος Τζιεζάρη, γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1937, μέσα σε φτωχά αλλά τίμια χέρια, σε καιρούς δύσκολους για τον τόπο και τον λαό μας.
Από μικρή έμαθε να παλεύει, να αντέχει, να αγαπά. Να στέκει περήφανη — ακόμη κι όταν η ζωή δεν της το έκανε εύκολο.
Το 1954 ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον Αντρέα Κυριάκου Πιριπίτση, και μαζί έστησαν έναν ζεστό οικογενειακό πυρήνα. Απέκτησαν 6 παιδιά, 11 εγγόνια και 8 δισέγγονα. Μια μεγάλη οικογένεια που ήταν το καμάρι τους, η έγνοια και η χαρά τους.
Η θεία Μαρούλλα ήταν ένας άνθρωπος δυναμικός και ταπεινός μαζί. Μια γυναίκα απλή, ανθρώπινη, προσιτή, γεμάτη καλοσύνη και φροντίδα.
Αγαπούσε με πάθος την οικογένειά της και νοιαζόταν πραγματικά για τον κάθε άνθρωπο γύρω της. Μαζί με τον σύζυγό της, θεμελίωσαν σχέσεις αγάπης, σεβασμού και αλληλεγγύης, που συνεχίζουν να καθοδηγούν τις επόμενες γενιές.
Ήσουν μια περήφανη γυναίκα, αγαπημένημας. Και είχες κάθε λόγο να είσαι.
Το παράπονο καθρεφτιζόταν κάποιες φορές στο βλέμμα σου — σιωπηλό, αλλά δυνατό.
Κι όμως, ακόμη κι εκεί, η αξιοπρέπειά σου έλαμπε, σαν πανοπλία γύρω από τη μορφή σου.
Δεν χάρηκες τη ζωή όπως σου άξιζε. Όμως τη βίωσες με αξιοπρέπεια, ήθος και σπάνια αντοχή.
Κέρδισες την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων όσοι είχαν την τιμή να σε γνωρίσουν.
Πιστή στα ιδανικά της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, δεν λύγισες ποτέ.
Ήσουν πάντα εκεί. Σταθερή. Διακριτική, μα παρούσα.
Μια αθόρυβη δύναμη που ενέπνεε.
Η ζωή δεν σου φέρθηκε με επιείκεια. Μα εσύ δεν έσκυψες το κεφάλι.
Είχες κουράγιο και αντοχή που σπάνια συναντά κανείς.
Κι όχι μόνο στάθηκες όρθια, αλλά έγινες στήριγμα για άλλες οικογένειες, για άλλες μάνες, για άλλες γυναίκες που κουβαλούσαν κι εκείνες τους δικούς τους σταυρούς.
Θα σε θυμόμαστε πάντα — τη γυναίκα με τα μαύρα, που στους ώμους της κουβαλούσε όχι μόνο τη δική της ιστορία, αλλά και την Ιστορία της πατρίδας μας.
Το 1974, το σπίτι σας χτυπήθηκε από το δίδυμο έγκλημα: την προδοσία της ΕΟΚΑ Β΄ και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή.
Ο πρωτότοκος γιος σου, ο Κυριάκος Πιριπίτσης, υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Ήταν μόλις 19 ετών όταν χάθηκαν τα ίχνη του στην περιοχή της Κερύνειας, μέσα στον άνισο και προδομένο πόλεμο.
Ακολούθησαν δεκαετίες προσμονής, σιωπής και αγωνίας.
Κι όμως, ποτέ δεν σταμάτησες να ελπίζεις, να ζητάς απαντήσεις, να αγωνίζεσαι για τη διακρίβωση της τύχης των Αγνοουμένων.
Το 2007, μετά από 33 χρόνια, ο Κυριάκος ταυτοποιήθηκε με τη μέθοδο DNA και επέστρεψε στη γη που τον γέννησε. Ετάφη με τις πρέπουσες τιμές, ως Ήρωας. Όπως του άξιζε.
Από τότε κι έπειτα, δεν ήσουν μόνο μάνα.
Ήσουν η ΜΑΝΑ Ήρωα.
Σύμβολο αντοχής, πίστης και αντίστασης.
Σήμερα, αποχαιρετούμε την τελευταία ΜΑΝΑ Ήρωα της Αραδίππου.
Μια Ηρωίδα της ζωής και της Ιστορίας.
Μια Ηρωίδα ΜΑΝΑ.
Η κοινωνία της Κύπρου, το ΑΚΕΛ και το Λαϊκό Κίνημα, σε αποχαιρετούν με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
Μια γυναίκα–σύμβολο.
Μια μορφή που σφράγισε μια εποχή με το παράδειγμά της.
Εκ μέρους του ΑΚΕΛ και του Λαϊκού Κινήματος, εκφράζουμε στα παιδιά σου, στα εγγόνια και στα δισέγγονά σου τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Καλό σου ταξίδι, θεία Μαρούλλα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη.
Τιμή και περηφάνια για όλα όσα στάθηκες.
Για όλα όσα άφησες πίσω σου.
