Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Ζώων Λάρνακας – Αμμοχώστου, κ. Χρίστος Κάρουλλας, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο SkalaTimes, μας μιλά για τα ζώα, τα προβλήματα με τα αδέσποτα σε Λάρνακα και Ελεύθερη Αμμόχωστο, την κρατική αδιαφορία και την έλλειψη ευαισθητοποίησης της κοινωνίας.
Μέσα από τα λόγια του ξεδιπλώνεται η βαθιά αγάπη του για τα ζώα, ενώ μας μιλά και για τη δύναμη του pet therapy και την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε, ως κοινωνία, βασικές αξίες όπως η αγάπη και η φροντίδα προς κάθε μορφή ζωής που μοιράζεται μαζί μας αυτόν τον πλανήτη.
Περισσότερα, πιο κάτω, στα όσα μας είπε ο κ. Κάρουλλας.
Της Γιώτας Δημητρίου
Καταρχάς, θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για τη δική σας ενασχόληση με την προστασία των ζώων. Πώς ξεκίνησε;
Η αγάπη μου για τα ζώα ξεκίνησε από μικρή ηλικία, όταν ζούσαμε στο Βαρώσι. Ήμουν 12 ετών όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Στην αυλή του σπιτιού μας είχα τα πάντα: σκύλους, γάτες, κουνέλια, περιστέρια, καναρίνια… κι όλα τα φρόντιζα μόνος μου, αν και παιδάκι. Όταν ήρθαμε ως πρόσφυγες στη Λάρνακα και αργότερα, αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, επανήλθα σε αυτή την ενασχόληση. Εδώ και 30 χρόνια φροντίζω αδέσποτα — μόνος μου στην αρχή, χωρίς καμία στήριξη, γιατί τότε δεν υπήρχε κάτι οργανωμένο.
Ο Σύνδεσμος Προστασίας Ζώων πότε ιδρύθηκε;
Ιδρύθηκε το 1991, αν και τότε δεν ήμουν μέλος. Οι άνθρωποι εκεί προσπαθούσαν με ό,τι μέσα διέθεταν. Αργότερα με πλησίασαν και μου ζήτησαν να βοηθήσω. Ήδη όμως εγώ φρόντιζα γατάκια μόνος μου, στη μαρίνα Λάρνακας, σε διάφορες περιοχές, όπου έβρισκα ζώα εγκαταλελειμμένα τα πήγαινα στον κτηνίατρο. Εδώ και περίπου 20 χρόνια εντάχθηκα στον Σύνδεσμο και λίγο αργότερα ανέλαβα την προεδρία. Οργανωθήκαμε, δημιουργήσαμε ομάδες εθελοντών και ξεκινήσαμε πιο συντονισμένα.
Πώς ξεκίνησε η λειτουργία του καταφυγίου στην Αραδίππου;
Το 2009 υπήρχε μόνο ένα καταφύγιο στην Αραδίππου, το μοναδικό στην περιοχή της Λάρνακας, αν και όλοι οι δήμοι υποχρεούνται βάσει νόμου να διαθέτουν καταφύγιο. Ο τότε δήμαρχος Αραδίππου, κ. Λιπέρης, πολύ καλό άνθρωπος, μου είχε πει: «Αν θέλετε, μπορώ να σας το παραχωρήσω». Το αναλάβαμε, κάναμε μετατροπές και ξεκινήσαμε να φιλοξενούμε αδέσποτα. Επειδή ήταν το μοναδικό καταφύγιο, όλοι μάς έφερναν τα ζώα — φτάσαμε να φιλοξενούμε ακόμη και 150 σκυλιά. Παράλληλα, συνεχίζαμε να φροντίζουμε και τις γάτες της πόλης, τραυματισμένα φλαμίνγκο, κουκουβάγιες, ό,τι ζώο υπήρχε ανάγκη.
Δεδομένου ότι όλοι οι δήμοι είναι υποχρεωμένοι να έχουν καταφύγιο, τι κάνατε όταν διαπιστώσατε ότι ο Δήμος Λάρνακας δεν είχε;
Προσπαθήσαμε να ασκήσουμε πιέσεις, αλλά οι διαδικασίες καθυστερούσαν. Έτσι, αναλαμβάναμε και τα αδέσποτα του Δήμου Λάρνακας.
Υπάρχει σήμερα καταφύγιο του Δήμου Λάρνακας;
Τα τελευταία 3-4 χρόνια, οι δήμοι και οι κοινότητες αξιοποιούν ένα “παραθυράκι” στον νόμο που τους επιτρέπει να αγοράζουν υπηρεσίες από ιδιωτικά καταφύγια ή ξενοδοχεία ζώων. Εμείς επιμένουμε ότι πρέπει να δημιουργηθούν σύγχρονα, οργανωμένα καταφύγια. Κάναμε μελέτες, βρήκαμε ακόμη και γη, αλλά το κόστος είναι μεγάλο, περίπου στο ένα εκατομμύριο ευρώ. Πολλοί δήμοι επιλέγουν τον εύκολο δρόμο, επικαλούμενοι το οικονομικό κόστος, κι έτσι δεν δημιουργούνται καταφύγια.
Υπάρχει, κύριε Κάρουλλα, επαρκής ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για αυτά τα θέματα γύρω από τα ζώα;
Υπάρχουν πολλές ελλείψεις. Αν και κάποια σχολεία μάς προσκαλούν να μιλήσουμε στα παιδιά —κάτι πολύ θετικό—, άλλα προβάλλουν αντιστάσεις. Έχουμε ζητήσει επίσημα από το Υπουργείο Παιδείας να εντάξει σχετικό μάθημα, αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Συνεχίζουμε, ωστόσο, να απευθυνόμαστε στους διευθυντές σχολείων για να μπορούμε ως Σύνδεσμος να ενημερώνουμε τα παιδιά γύρω από το θέμα ζώα.
Σκεφτήκατε να προσεγγίσετε βουλευτές για να βοηθήσουν στο έργο σας;
Το έχουμε κάνει, παρακολουθούμε συνεδρίες της Βουλής και προσπαθούμε να βελτιώνουμε τις σχετικές νομοθεσίες. Χρειάζεται όμως πολλή δουλειά για να αλλάξει γενικότερα η νοοτροπία.
Ποιο είναι το όραμα και οι στόχοι του Συνδέσμου;
Να μην υπάρχουν πλέον αδέσποτα στους δρόμους. Να μην ξαναδούμε γατάκια πεταμένα σε κάδους. Πολλές φορές μπήκα ο ίδιος σε κάδους για να σώσω νεογέννητα που ήταν πεταμένα σε κούτες…
Πρόσφατα δημοσιεύσαμε στο SkalaTimes ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί στη Λάρνακα δεν επιθυμούν γάτες στις αυλές των σχολείων.
Το διάβασα. Το επιχείρημά τους είναι ότι κάποια παιδιά μπορεί να έχουν αλλεργία. Τους εξήγησα ότι τα γατάκια δεν παραμένουν μέσα στα σχολεία, έρχονται και φεύγουν. Τα παιδιά με αλλεργίες μπορούν να κρατήσουν απόσταση. Τα υπόλοιπα όμως θα μπορούσαν να μάθουν την αγάπη και τη φροντίδα για τα ζώα. Από εκεί ξεκινά και η ενσυναίσθηση.
Άλλωστε και η επιστήμη υποστηρίζει τις ευεργετικές επιδράσεις της επαφής των παιδιών με τα ζώα.
Ακριβώς. Στο εξωτερικό, σε μεγάλα νοσοκομεία, το pet therapy είναι διαδεδομένο. Υπάρχουν γατάκια και σκυλάκια εκπαιδευμένα που προσφέρουν ανακούφιση σε ασθενείς ακόμη και σε κώμα. Έχει αποδειχθεί ότι η παρουσία ενός ζώου βοηθά στη θεραπεία.
Καθώς πλησιάζει το βράδυ της Ανάστασης, τι θα λέγατε για τις κροτίδες που τρομάζουν τα ζώα;
Τα σκυλιά φοβούνται πάρα πολύ. Πολλές φορές, από τον φόβο τους, πηδούν φράχτες και χάνονται. Έχουμε ζητήσει επανειλημμένα να αποφεύγονται. Προς τιμήν του Δήμου Λάρνακας, στον περσινό Κατακλυσμό, τα πυροτεχνήματα ήταν αθόρυβα.
Αυτό συνέβη μετά από δική σας παρέμβαση;
Ναι, ύστερα από συναντήσεις μας με τον Δήμαρχο και το Υγειονομείο του Δήμου. Διατηρούμε καλή σχέση και με τον Δήμαρχο κ. Βύρα και με τα αρμόδια τμήματα του Δήμου.
Τι να κάνουν οι ιδιοκτήτες σκύλων το βράδυ της Ανάστασης;
Να περιορίσουν σωστά τα σκυλάκια τους ώστε να μην δραπετεύσουν από τον φόβο. Και, επειδή αναφέρεστε στην Ανάσταση, άρα και στον Χριστό, να πω ότι χριστιανός δεν είναι μόνο αυτός που φροντίζει τον συνάνθρωπό του, αλλά και τα ζώα και τη φύση.
Θα συμφωνήσω….Κύριε Κάρουλλα πώς βρίσκετε τους πόρους για να ταΐζετε τόσα ζώα;
Από τους εθελοντές και τα μέλη μας.
Το κράτος δεν στηρίζει καθόλου;
Μπορεί να δώσει ένα μικρό ποσό, 3-4 χιλιάδες ευρώ, αλλά όταν χρειάζεσαι 60.000 ευρώ ετησίως, αυτό δεν φτάνει.
Δηλαδή έχουμε κονδύλια για ποδοσφαιρικά σωματεία, αλλά όχι για τα αδέσποτα;
Ακριβώς! Αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές και τα καταφύγια, τι θα γινόταν;
Κλείνοντας, θα ήθελα το μήνυμά σας προς τους αναγνώστες μας.
Εγώ θα παρακαλέσω τον κόσμο να σεβαστεί αυτή τη γη που ζούμε. Η γη αυτή δεν δημιουργήθηκε μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τα ζώα. Από την εποχή των δεινοσαύρων υπήρχαν ζώα πάνω της. Δεν μπορούμε εμείς να οικειοποιούμαστε τα πάντα και να εκδιώκουμε τα τετράποδα, τα πετούμενα και ό,τι άλλο ζει κοντά μας.
Χτίζουν, χτίζουν… Η Λάρνακα γεμίζει κτήρια. Τα ζώα που ζούσαν στα χωράφια, που τώρα έγιναν πολυκατοικίες — πού να πάνε; Ξέρετε πόσα τηλεφωνήματα δέχομαι από ανθρώπους που μου λένε ότι υπάρχουν αδέσποτα γατιά στο καινούριο τους συγκρότημα και δεν τα θέλουν εκεί;
Μου θυμίζει τους λευκούς που πήγαν στην Αμερική και έδιωξαν τους Ινδιάνους… Xαριτολογώντας, βέβαια, αλλά ταιριάζει. Περιμένουμε να μας αδειάσουν τη γωνιά από το καινούριο μας διαμέρισμα, αλλά αυτά τα ζώα ήταν εδώ πριν από εμάς…
Μα ακριβώς αυτό! Ξέρετε, λέγεται ότι η Αγία Ελένη έφερε τα γατιά στην Κύπρο για να καθαρίσουν το νησί από τα φίδια. Πολλά γατιά σκοτώθηκαν τότε στις «μάχες» με τα φίδια, μέχρι να μειωθεί ο πληθυσμός τους. Ειλικρινά, θερμοπαρακαλώ τον κόσμο: τουλάχιστον τα γατιά, σεβαστείτε τα! ΟΚ, τα σκυλιά τα μαζεύουμε εμείς, αλλά τα γατιά; Σεβαστείτε τα. Δώστε τους ένα μπολ φαΐ, ένα μπολ νερό.
Σας ακούω να μιλάτε και νιώθω πως αυτό που μας λείπει είναι η ευαισθητοποίηση και η διαπαιδαγώγηση του κόσμου, ώστε όλοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε.
Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ενημερώνουμε τον κόσμο μέσα από το περίπτερο στον Κατακλυσμό, από τη σελίδα μας στο Facebook, από εκδηλώσεις… Ό,τι μπορούμε κάνουμε! Σίγουρα χρειάζεται περισσότερη ευαισθητοποίηση του κόσμου, οποσδήποτε!
Εγώ, κύριε Κάρουλλα, θα δεσμευτώ εκ μέρους του SkalaTimes ότι θα είμαστε δίπλα σας σε ό,τι χρειάζεστε. Θα βοηθήσουμε στη διαπαιδαγώγηση και την ευαισθητοποίηση του κόσμου και σε κάθε άλλη προσπάθεια ενίσχυσης του ιερού σας έργου. Θα είμαστε δίπλα σας.
Σας ευχαριστώ, ειλικρινά. Θέλω να υπενθυμίσω κάτι σε όσους μετακινούν γάτες: απαγορεύεται η μετακίνηση γάτας από μη εξουσιοδοτημένο άτομο. Συχνά με καλούν σε νεόχτιστα συγκροτήματα για να μετακινήσω γάτες και καταλήγουμε να τσακωνόμαστε. Και αναρωτιέμαι: γιατί, ως Κύπριοι, κλαίμε που ήρθαν οι Τούρκοι, έκαναν εισβολή και μας έδιωξαν από τα σπίτια μας, μας έκαναν πρόσφυγες; Όταν εμείς σήμερα κάνουμε το ίδιο στα ζώα; Γιατί μας το έκαναν οι Τούρκοι; Επειδή ήμασταν πιο αδύναμοι. Για τον ίδιο λόγο το κάνουμε κι εμείς σήμερα στα ζώα.
Απίστευτη η παρομοίωσή σας… Ας μάθουμε λοιπόν να φερόμαστε στα ζώα όπως πρέπει, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.
Βεβαίως! Και στα ζώα, και στους συνανθρώπους μας, ακόμη κι αν είναι πιο αδύναμοι. Να φερόμαστε σωστά, με αγάπη και συμπόνια.
Πολύ χριστιανικό μου ακούγεται, μιας και διανύουμε και τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Ναι, ας προστατεύσουμε τους αδύναμους και τα ζώα.
