Η στήλη “θυμάμαι”, φιλοξενεί αναμνήσεις του χθες, από Σκαλιώτες, ανθρώπους της πόλης. Αν κι εσείς επιθυμείτε να μοιραστείτε κάτι από μια Λάρνακα του χθες, επικονωνήστε μαζί μας στο info@skalatimes.com.
Σήμερα η Ξένια Χριστοδουλίδου, ιδιοκτήτρια του γνωστού χρυσοχοείου της Ερμού “Christodoulides jewellery”, μοιράζετε μαζί μας αναμνήσεις από την Ερμού και την αγορά της Λάρνακας του χθες!
“Το δικό μας κατάστημα ξεκίνησε το 1979. Τότε η αγορά της Λάρνακας ήταν πολύ διαφορετική. Θυμάμαι ο κόσμος ερχόταν με τα λεωφορεία από τα χωριά για να ψωνίσει από εδώ, “από την πόλη”. Η κίνηση ήταν περισσότερη θα έλεγα και αυτό οφείλεται στο ότι η Αραδίππου καθώς και τα χωριά γύρω από την Λάρνακα, δεν είχαν καταστήματα όπως σήμερα, οπόταν όλοι έρχονταν “στην πόλη”, για να ψωνίσουν. Τα καταστήματα άνοιγαν στις 8 και αν κάποτε αργούσα και ερχόμουν στις 9 γινόταν θέμα εδώ! (Γέλια!)Επίσης, ούτε αυτοκίνητα υπήρχαν, όπως σήμερα και ούτε η Ερμού είχε τόσα πολλά καταστήματα, αργότερα μεταμορφώθηκε όπως την βλέπουμε τώρα.
Η Ερμού μην ξεχνάς ήταν γεμάτη σπίτια, μετά την δεκαετία του ’70 άρχισαν να χτίζονται καταστήματα. Όταν ξεκινήσαμε εμείς, είμασταν από τα πρώτα θα έλεγα καταστήματα της Ερμού. Κάτι άλλο, που ίσως θα ήταν καλό να αναφέρω, είναι η οικειότητα που είχαμε οι καταστηματαρχές μεταξύ μας. Οι περισσότεροι γνωριζόμασταν. Εμείς είμασταν το πρώτο χρυσοχοείο στην αρχή της Ερμού. Υπήρχε βέβαια και ο Φαντούσης, αλλά πιο κάτω προς το τέλος της Ερμού. Θυμάμαι τον Μυρμιδόνη, τον Αναστάση, τον Ασσιώτη, τον Λυσιώτη, αυτά ήταν γνωστά καταστήματα και είχαν το όνομα του ιδιοκτήτη τους, έτσι τα ήξερε ο κόσμος.
Οι αλυσίδες και τα μεγάλα καταστήματα πολύ αργότερα ήρθαν στην Ερμού. Ήταν πιο μαζεμένα τα καταστήματα, ήταν προσωπικά, δεν υπήρχαν υπαλλήλοι, οι περισσότεροι είχαν το κατάστημα τους και το δούλευαν οι ίδιοι. Σήμερα δεν ξέρεις σε ποιον ανήκει το τάδε μεγάλο κατάστημα. Είναι πιο απρόσωπη, θα έλεγα, η αγορά σήμερα. Μιλάμε για άλλες εποχές τότε, διαφορετικός ο κόσμος, διαφορετικές οι καταστάσεις και σίγουρα διαφορετική και η πόλη μας. Η δε αγορά της Λάρνακας εντελώς αλλοιώτικη από αυτή που βλέπουμε σήμερα.
Ας μην ξεχνάμε πως η Λάρνακα άρχισε να αλλάζει πρόσωπο μετά το ΄74, όταν λόγω της εισβολής αρκετοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην πόλη και κάποιοι από αυτούς άνοιξαν και τα δικά τους μαγαζιά. Αφού μιλάμε για την αγορά της Λάρνακας του χθες, πέρα από την Ερμού θα ήταν καλό να αναφέρουμε και τους πλανόδιους που ήταν εγκαταστημένοι εκεί στο ταχυδρομείο και πουλούσαν παπούτσια! Οι περισσότεροι ήταν πρόσφυγες που δεν είχαν λεφτά για να ενοικιάσουν καταστήματα και τα πουλούσαν εκεί. Πολύς κόσμος αγόραζε από εκεί παπούτσια. Είναι μια χαρακτηριστική, θα έλεγα, εικόνα από την Λάρνακα του χθες”.
