Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Έπεσα στο πάτωμα, εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν όλα.
Εκεί που νιώθεις ότι είσαι στο μηδέν και που δεν έχει πιο κάτω.Έπεσα ξερός όταν άκουσα ότι θέλεις να χωρίσουμε τις δύο ψυχές μας.Ότι θέλεις να διαλύσουμε αυτό που με τόσο κόπο, φτιάχναμε τόσο καιρό.Εδώ στο πάτωμα λοιπόν σέρνω Θεούς και δαίμονες να μου απαντήσουν στα γιατί.Αρνούμαι να σηκωθώ αν δεν καταλάβω.Αρνούμαι ν’ απαντήσω σε τηλέφωνα, αν δεν είσαι εσύ.
Πάτωμα. Αν ξαπλώσεις και κοιτάξεις προς τα επάνω θα δεις πόσο πελώριος είναι ο χώρος.Τεράστιο χώρο έκανα για να μπεις στην ζωή μου και εσύ με ξάπλωσες στα σανίδια.Δεν σου αρέσει η άνοιξη μου είχες πει.Τώρα το καταλαβαίνω πολύ καλά. Βιώνω μυρωδιές και σκόνες ενός ξεχασμένου άντρα, που άφησε τον εαυτό του στην τελευταία σου φράση.Και σωριάστηκε..εδώ..εδώ χάμω..στο πάτωμα…
Ξέρεις πόσο ωραία μοιάζουν όλα εδώ;
Δεν είχα κατανοήσει πως όλα τα δεινά, έχουν και ευχάριστες πλευρές.Ναι, όπως το ακούς, ευχάριστες πλευρές…
Δεν γνώριζα ότι μπορώ να τσαλακώνομαι και να φέρομαι σαν ερασιτέχνης του έρωτα.Δεν γνώριζα ότι όταν λες, ότι τα βάφω μαύρα, δεν εννοείς τα ρούχα, αλλά την ψυχή σου.Δεν γνώριζα ότι είχα τέτοιο εαυτό.Ευαίσθητο και λυπητερό.Δεν γνώριζα ότι είχα μέσα μου τέτοιο οδυρμό.Θα μου πεις μέσα σε όλ’ αυτά που είναι οι ευχάριστες πλευρές;
Μα στην αντοχή. Στην δύναμη ν’ αντιμετωπίσω όλους αυτούς τους γίγαντες που κατασπαράζουν την ψυχή μου, αυτήν εδώ την στιγμή.Στην ανάσα μου.Την βαθειά αυτή ανάσα που παίρνω και ξεψυχούν όλα τα συναισθήματά μου για σένα.Στην αξιοπρέπειά μου, που μου ζητάει να σηκωθώ από εδώ και να πολεμήσω…
Όχι για σένα αυτήν την φορά.Για μένα.Για τον αδικοχαμένο εαυτό μου, που τον σώριασες εδώ χάμω.Για την αλήτισσα ψυχή μου..
Ξέρεις στο πάτωμα, μαθαίνεις να βλέπεις την ζωή με άλλο μάτι.Μαθαίνεις ότι εδώ κάτω όσοι σε ακολουθήσουν, αυτοί και θα μείνουν για να σε σηκώσουν…
Το πάτωμα είναι μάτωμα ψυχής μα και λύτρωση.Το πάτωμα είναι ένα σκαλί πριν τον καναπέ.Η ευτυχία πίνει κρασί στον καναπέ και μοιρολογεί στο πάτωμα..
Να την βράσω την ευτυχία του δικού σου καναπέ. Εδώ θα μείνω, να περιμένω τον έρωτα που από κάτω θα με σηκώσει και στα ψηλά θα μ ‘ανεβάσει..
Γι ‘ αυτό σου λέω, εδώ αρχίζουν και τελειώνουν όλα…
