Γράφει η Μυράντα Ορθοδόξου
Email: orth_miranda@hotmail.com
Μικρή ήθελα να διαβάζω τις σκέψεις των ανθρώπων. Αν ήμουν δηλαδή υπερήρωας, θα ήθελα να είχα αυτή την σούπερ- ικανότητα. Το φανταζόμουν απίστευτα δελεαστικό! Όχι τόσο ως κουτσομπολιό αφού έτσι κι αλλιώς τότε η ιδέα του και μόνο μου ήταν άγνωστη. Απλά πίστευα ότι γνωρίζοντας τις σκέψεις των ανθρώπων σε φέρνει πιο κοντά σε αυτούς.
Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, πολλές φορές θυμάμαι πάλι αυτή μου την επιθυμία. Όχι βέβαια με την ίδια αθώα, παιδική οπτική, αλλά με κύριο σκοπό να καταλάβω πώς μερικοί από εμάς λέμε διάφορα για το Α ή Β θέμα, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ίχνος αλήθειας.
Απορία: Δηλαδή ρε φίλε, πας και αραδιάζεις του κόσμου τις μπούρδες, καθαρές μυθοπλασίες του (…) μυαλού σου, με σκοπό τι; Για να εντυπωσιάσεις με τα κατορθώματά σου; Για να φουσκώσεις το μηδαμινό «εγώ» σου; Για να ξεχωρίσεις από το «εμείς» ή το «εσείς»; Το αστείο είναι πως στο τέλος τα πιστεύεις κιόλας τα φτηνά σου παραμύθια. Τα κάνεις τόσο δικά σου που είναι δύσκολο, ακόμα και σε σένα, να ξεχωρίσεις αυτή τη λεπτούλα τη γραμμή που διαχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα σου. Και τότε το ζεις το ψέμα σου, το αναπνέεις και το νιώθεις να διαπερνάει ευχάριστα τα πνευμόνια σου.
Είναι αστείο ξέρεις… Είναι τόσο αστείο όσο και εκνευριστικό. «Εγώ, είμαι…» «Εγώ, ήμουν…» «Εγώ έκανα…» κτλ κτλ. Σιχαίνομαι όταν οι προτάσεις αρχίζουν με αυτή την φτωχή αντωνυμία… Σιχαίνομαι τα παραμύθια που μου τα παρουσιάζουν ως αλήθειες. Σιχαίνομαι τη μεγαλομανία και τη ματαιοδοξία που τρέφει ο κάθε ανθρωπάκος που θέλει παρατρεχάμενους για να νιώσει ότι τον υπηρετούν και φωτογράφους για να απαθανατίσουν το στραβό και ψεύτικο χαμόγελό του. Σιχαίνομαι τις δάφνες στις οποίες τοποθέτησες το μεγάλο «εγώ» σου αφού μέσα σου δεν τ’ άντεχες! Σιχαίνομαι το λογότυπο της μάρκας που σε ντύνει και νομίζεις πως σε κάνει «κάποιον» σε όλους τους τριγυρινούς σου «πουθενάδες». Σιχαίνομαι πάνω απ΄όλατα 1000 ψέματά σου και το τελευταίο 1 που ετοιμάζεσαι να ξεστομίσεις. Σιχαίνομαι τη φασματική προσωπικότητά σου.
Μ’ αρέσει η αλήθεια. Μικρή, άγουρη, συνηθισμένη, στραπατσαρισμένη, εντυπωσιακή… Όπως και να ναι, μ’ αρέσει! Τα ψέματα είναι γι αυτούς που από μόνοι τους πιστεύουν ότι η αλήθεια τους δεν είναι αρκετή.
