Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Είμαστε όλοι ανθρώποι σε αυτόν τον κόσμο, όλοι άξιοι και άξιες. Όλοι έχουμε τον ρόλο μας στην ζωή και δεν ήρθαμε από την αμοιβάδα. Είμαστε εδώ με μεγάλη ευθυνή αφού διαθέτουμε το μυαλό μας που μας δίνει εξουσία και την ίδια ώρα συνείδηση.
Η συνείδηση μας δεν είναι καν ψίθυρος, αλλά είναι τόσο ισχυρή. Μας προβληματίζει, και μας επιτρέπει να ζούμε σε αρμονία.
Λάθη κάνουμε πολλά. Και αρκετές φορές βλάπτουμε τον συνάνθρωπό μας.
Και όταν μας περάσουν τα νεύρα τότε μπορούμε να ακούσουμε ξανά την συνείδηση μας, που μας κοιτούσε τόση ώρα θλιμμένη, περιμένοντας με ανυπομονησία αυτήν την στιγμή. Ξέρει ότι είναι δύσκολη η ώρα αυτή, επειδή ο εγωισμός είναι έτοιμος να ξεπροβάλει. Κάνει την κίνηση της η συνείδηση. Με πολύ απαλή αγκάλη αφήνει το πέπλο της αλήθειας να μας σκεπάσει. Τα αισθήματα παίρνουν διαστάσεις. Η αγάπη δίπλα μας. Δύσκολο όμως σε αυτήν την κατάσταση να παραμερίσουμε τον εγωισμό μας και να την δεχτούμε να μας γεμίσει με τα πιο όμορφα συναισθήματα.
Τί θα κάνουμε τελικά; Θα επαναστατήσουμε έναντι της αγάπης; Θα φύγουμε θυμωμένοι να πάμε έξω και μπορεί και να πιούμε; Θα πάμε πίσω να συνεχίσουμε τον καβγά;
Ή θα αφήσουμε την αγάπη να επουλώσει τις πληγες αυτου του κόσμου;
