Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Φωτογραφίες: SkalaTimes (καλοκαίρι 2024)
Τα καλοκαίρια οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν το χαμένο κομμάτι του εαυτού τους. Όλοι χάνουν κομμάτια του εαυτούς τους, μέσα στην καθημερινότητα του Χειμώνα, τη βουή της ρουτίνας, την αποχαύνωση των ΜΚΔ, την σκόνη της συνήθειας, Όλοι χάνουν ένα ή περισσότερα κομμάτια του εαυτού τους.
Αλλά, η θάλασσα, το βουνό, ο ήλιος του καλοκαιριού, οι διακοπές, οι άδειες, η μαγεία του Δεκαπενταύγουστου, οι παραλίες που βαριανασαίνουν από την πολυκοσμία, ο ουρανός,η πανσέληνος Αυγούστου, όλα αυτά που φέρνει το καλοκαίρι, προσφέρονται για να βρει κανείς, (αν το επιθυμεί βεβαίως), τον εαυτό του, “να φορτισει τις μπαταρίες” του και να ξεκινήσει τη νέα χρονιά από τον Σεπτέμβρη. (Για κάποιους από εμάς ο Σεπτέμβρης θα σηματοδοτεί πάντα μία “νέα χρονιά” κι ας μην είμαστε ούτε μαθητές πλέον, αλλά ούτε ακαδημαϊκοί).
Τα καλοκαίρια λοιπόν οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν το χαμένο κομμάτι του εαυτού τους. Το αληθινό, το αυθεντικό, το δικό τους, που δεν μοιάζει με κάνενα άλλο, διότι ο καθένας, (κλισέ μα αληθινό), είναι διαφορετικός.
Πως βρίσκει κανείς τον εαυτό του;
Δεν ξέρω, ούτε είμαι ειδική.
Ωστόσο, παρακολούθησα τα τελευταία δύο βράδια τη κλασική πλέον ταινία, sequel, “Twilight” (είδα το 1 και 2) και ανάμεσα στα πολλά μηνύματα κατέληξα και σε αυτό : νομίζω πως για να βρει κανείς τον εαυτό του πρέπει να θέσει την αγάπη ως προτεραιότητα, την αγάπη με ανιδιοτέλεια. Να σβήσει το εγώ και να τολμήσει να βαδίσει με λυκάνθρωπους ή βρυκόλακες, με φάρο μόνο την αγάπη, όπως η Bella στη ταινία (ή στο βιβλίο) “Twilight”, που βάδισε δίπλα απο ένα Βρυκόλακα κι αυτός (πόσο δύσκολο στ’ αλήθεια!) δίπλα από μία ανθρώπινη ύπαρξη.
Και αγαπήθηκαν αιώνια (κυριολεκτικά) και με ανιδιοτέλεια.
Βεβαίως, η αγάπη ξεκινάει πρώτα από εμάς, όχι εγωκεντρικά (“πάνω από όλα ο εαυτός μου” και όλα αυτά τα γνωστά που μας μαθαίνουν οι γκουρού του Life Coaching, σε βιβλία και sessions-sorry guys), αλλά χριστιανικά, “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”, γιατί αν δεν αγαπάς εσένα δεν μπορείς να αγαπήσεις κανένα πλησίον.
Λεπτές οι γραμμές της αυτοεκτίμησης, αξιοπρέπειας και του εγωκεντρισμού, χρειάζεται κόπος και εσωτερική δουλειά να μπορέσει κανείς να τα διαχωρίσει.
Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο.
Τίποτα δεν είναι δύσκολο, όταν πάρει κανείς την απόφαση.
Το θέμα λοιπόν του σημερινού Editorial είναι η ευχή να βρούμε τα κομμάτια του εαυτού μας που χάθηκαν μέσα στη ρουτίνα, την βουή και την αποχαύνωση, να τα βρούμε κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού, δίπλα από τη θάλασσα, ή κάτω από την πανσέληνο, με το φως πάντα μέσα μας και γύρω μας. Ίσως και με ένα καλό κρύο prosecco.
Καλή μας συνέχεια καλοκαιριού!
Υ.Γ 1 Το Twilight ( Λυκόφως) είναι ρομαντική ταινία φαντασίας βασισμένη στην ομώνυμη σειρά από τα τέσσερα ρομαντικά μυθιστορήματα φαντασίας της Αμερικανίδας συγγραφέως Stephenie Meyer. Μια κλασική πλέον ταινία (sequel) την οποία σας συνιστώ, με αγάπη. Recommended!
Υ.Γ 2 Δεν ξέρω πως βρίσκει κανείς τα χαμένα κομμάτια του εαυτού του, αλλά ξέρω πως το βιβλίο της Δρ Άννας Κανδαράκη, που μου χάρισαν πρόσφατα με τίτλο “Τα χρώματα που εσείς μου μάθατε” και το διάβασα σε ενάμιση μέρα, είναι ένα καλό εγχειρίδιο για να ισορροπήσει κανείς μέσα του καταστάσεις, να κατανοήσει τις πράξεις των άλλων, αλλά και του ίδιου του εαυτού του. Και ενδεχωμένως να βρει και χαμένα κομμάτια του εαυτού του. Highly Recommended!
Υ.Γ 3 Τελευταίο editorial καλοκαιριού, σήμερα, ανήμερα της Πανσελήνου Αυγούστου του περίφημου “Φεγγαριού του Οξύρυγχου”.
Η στήλη θα επανέρθει 1η Σεπτεμβρίου. Να περνάτε καλά και να αγαπάτε. Αληθινά, αυθεντικά, αιώνια και με ρίσκα, σαν αυτά που πήραν οι Bella και Edward.
