Η Ιερά γυναικεία κοινοβιακή Μονή της Αγίας Μαρίνας και των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Ξυλοτύμπου και απέχει ένα χιλιόμετρο απ’ το χωριό και μόλις 15 λεπτά από τη Λάρνακα.
Η πρωτοβουλία της δημιουργίας του Μοναστηριού ήταν του εφημέριου της Ξυλοτύμπου, Πρωτοπρεσβύτερου π. Κυριάκο Παναγιώτου τον οποίο θα δείτε στο Μοναστήρι, αν πάτε, αφού τις περισσότερες ώρες βρίσκεται εκεί.
Βέβαια αξίζει να πούμε ότι πριν την ανέγερση του μοναστηριού στο χώρο υπήρχε ήδη από το 14ο αιώνα το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας.
Στο Μοναστήρι, εκτός από τη μεγάλη εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ δίπλα από το μοναστήρι, θα βρείτε το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας, το ξωκλήσι της Αγίας Σολωμονικής, το εκκλησάκι της Αγίας Μεθοδίας της «εν Κιμώλω» καθώς και άλλα μικρότερα, εκκλησάκια, συνολικά περισσότερα από 7.
Μπροστά από το ξωκλήσι της Αγίας Σολωμονικής, δίπλα από τη μεγάλη εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ, βρίσκεται το μικρό κοιμητήριο με τους 5-6 τάφους των αδελφών καλογριών που υπηρέτησαν το μοναστήρι. Ανάμεσα στις αείμνηστες αδελφές καλογριές που υπηρέτησαν με αγάπη το μοναστήρι είναι η Ηγουμένη Μαρίνα, η καλογριά Μακαρία, η καλογριά Μεθοδία και άλλες.
Από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου το πιο κάτω:
Τα εγκαίνια του ναού έγιναν από τον Πανιερότατο Μητροπολίτη Κιτίου κ. Χρυσόστομο στις 22 Απριλίου του 1991. Ένα χρόνο αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 4 Απριλίου 1992, μεταφέρονται στο Μοναστήρι από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο τα τίμια λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και εκτίθενται σε ιερό προσκύνημα. Την επόμενη μέρα, στις 5 δηλαδή Απριλίου, ημέρα Κυριακή, γίνεται αρχιερατικό συλλείτουργο. Σ’αυτό συμμετέχουν ο μακαριστός Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Διόδωρος, οι Μητροπολίτες Μυτιλήνης Ιάκωβος, Κιτίου Χρυσόστομος, ο τότε Λεμεσού Χρύσανθος καθώς και ο Αρχιεπίσκοπος Λύδδης Τιμόθεος. Κατά τη διάρκεια της πανηγυρικής αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας λαμβάνει χώραν η επίσημη ανακήρυξη της Μονής. Είχε βέβαια προηγηθεί, στις 2 Φεβρουαρίου 1992 σχετική απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.
Οι οικοδομικές εργασίες στο χώρο της Μονής συνεχίζονται και μετά το 1992. Έτσι μετά από πολλές προσθήκες νέων κτισμάτων το μοναστήρι πήρε τη μορφή που έχει σήμερα. Μπαίνοντας ο επισκέπτης από την κύρια είσοδο στον περιφραγμένο χώρο του Μοναστηριού, θα αντικρίσει στο κέντρο του χώρου αυτού το παλιό εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.
Στη νότια πλευρά, δεξιά δηλαδή της εισόδου, βρίσκεται το παλιό συνοδικό, το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται ως αρχονταρίκι, ως χώρος δηλαδή υποδοχής και φιλοξενίας των προσκυνητών. Δίπλα από το αρχονταρίκι βρίσκεται ο μικρός ναός των Αγίων νεομαρτύρων. Το εκκλησάκι αυτό με την κατανυκτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί είναι πολύ κατάλληλο για τις καθημερινές ακολουθίες του ημερονυκτίου, τον όρθρο δηλαδή, τον εσπερινό και το απόδειπνο.
Στην ανατολική πλευρά του Μοναστηριού βρίσκεται η μεγάλη τραπεζαρία, που χρησιμοποιείται για τα επίσημα γεύματα, μια μικρότερη αίθουσα αναμονής καθώς και το εκκλησάκι της Αγίας Μεθοδίας της «εν Κιμώλω». Μια μικρή δίοδος οδηγεί στο μαγειρείο και σε άλλους βοηθητικούς χώρους.
Στη βόρεια πλευρά υπάρχουν επτά κελιά, μικρός ξενώνας, γραφείο και σκευοφυλάκιο.
Στη δυτική τώρα πλευρά της Μονής, σ’ αυτήν δηλαδή που συνορεύει με τον περίβολο του μεγάλου ναού των Αγίων, βρίσκεται ο ξενώνας, το συνοδικό και το βιβλιοπωλείο, αγορά του Μοναστηριού.
Έξω από τον περιφραγμένο χώρο βρίσκεται ο μεγαλοπρεπής Ναός των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Το κτίσιμο ενός μεγάλου ναού ήταν αδήριτη ανάγκη, μιας και ο πρώτος ναός που κτίστηκε προς τιμή των Νεομαρτύρων αποδείχτηκε πολύ μικρός, για να χωρέσει τα πλήθη των ευλαβών προσκυνητών που συνέρεαν εδώ όχι μόνο στην πανήγυρη της Μονής, αλλά και σε κάθε γιορτή και κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Η θεμελίωση του Ναού έγινε από τον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Γλαύκο Κληρίδη και τους μητροπολίτες Κιτίου, Μυτιλήνης και Λεμεσού. Η πρώτη Θεία Λειτουργία τελέστηκε στις 25 Μαρτίου 1996. Στις 12 Μαϊου του ίδιου έτους έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του Ναού.
