Της Χρυστάλλας Αντωνίου
Επαρχιακή Γραμματέας ΑΚΕΛ Λάρνακας
Όσο πιο απλά μπορούμε να το εκφράσουμε. Επειδή όταν βλέπουμε την καταγραφή των αριθμών στις στατιστικές για το όριο της φτώχιας, ουσιαστικά καταγράφεται η ψυχρή πραγματικότητα, την οποία δεν αναγνωρίζουν οι κυβερνώντες. Οι συνεχιστές της διακυβέρνησης Αναστασιάδη-Συναγερμού, Νίκος Χριστοδουλίδης και λοιποί, όχι μόνο αγνοούν αλλά προβάλλουν το δικό τους παραμύθι.
Εμείς ξέρουμε πως σχεδόν ο μισός πληθυσμός, αν όχι περισσότεροι δεν ΖΟΥΝ. Απλώς επιβιώνουν… κι αυτό με δυσκολία. Τα πενιχρά εισοδήματα σε κάθε νοικοκυριό απλά δημιουργούν κάθε μέρα ανθρώπους που δεν μπορούν να αναπνεύσουν. Στην κυριολεξία. Τί να πρωτοφτάσει να πληρώσει το ανδρόγυνο, ο/η μονογονιός, οι νέοι, οι συνταξιούχοι; Ενοίκια ή δόσεις (που φτάσαμε τρελά νούμερα), στοιχειώδη ψώνια, ρουχισμό εάν και εφόσον, ρεύμα!, νερό και ένα σωρό άλλους λογαριασμούς. Κοινωνικές υποχρεώσεις; Μόνο για όσους παίρνουν βαθιές ανάσες και ρίσκα για πάρα κάτω.
Και τί γίνεται; η απελπισία χτυπά κόκκινο. Επειδή όταν σου απαγορεύεται να κάνεις όνειρα, να προγραμματίζεις και να ζεις, μιλάμε για απώλεια της ελευθερίας με κάποιο τρόπο. Γίνεσαι σκλάβος της καθημερινότητας που σου επιβάλλουν οι πολιτικές των κυβερνώντων και της πλειοψηφίας της Βουλής που σου καθορίζουν τη ζωή σου. Γίνεσαι σκλάβος των όποιων «καλοθελητών» σου επιβάλλουν κατά κάποιο τρόπο και τί ψηφίζεις. Ανάλογα με τα περιστασιακά κουπόνια, τις τσάντες τροφίμων, τις «εκδουλεύσεις». Γίνεσαι έρμαιο στις ορέξεις των δημιουργών και εκμεταλλευτών αυτού του εξευτελιστικού για τον άνθρωπο τρόπου ζωής.
Κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις. Μισθοί πείνας. Ψηλά ενοίκια. Ακρίβεια. Η στέγη για μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας είναι όνειρο απατηλό… Και άλλα πολλά.
Να προσέξουμε. Από τους φαινομενικά έτοιμους να «βοηθήσουν» αλλά την ίδια ώρα ψηφίζουν νόμους που ουσιαστικά επιβάλλουν να σκύψουμε κι άλλο το κεφάλι.
Να προσέξουμε. Από αυτούς που «μυρίστηκαν» τη δύσκολη οικονομική μας κατάσταση και εμφανίστηκαν ως από μηχανής θεοί και σωτήρες μας.
Να προσέξουμε. Από το ακριβό περιτύλιγμα που μας πουλούν, αλλά μέσα κρύβεται ότι πιο σάπιο και επικίνδυνο για μας.
Στην εποχή της ισοπέδωσης (φταιν όλοι, όλοι είναι το ίδιο), της τεχνολογίας που εξελίσσεται με τρελή ταχύτητα, της παραπληροφόρησης και της έλλειψης της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά. Αυτή είναι η δική μας ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ έναντι των παιδιών και των εγγονιών μας. Στη μνήμη των γονιών και όλων όσων έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα για να πετύχουν όσα πέτυχαν μέσω των μαζικών αγώνων.
Η δική μας ανάγνωση είναι η εξής: Τα νούμερα για το όριο της φτώχιας αφορούν ανθρώπους. Και είναι προσβλητικά μεγάλος αριθμός. Δίπλα μας. Σπίτι μας. ΄Όχι «απέναντι» μας. Για εμάς, για την Αριστερά τούτου του τόπου, για το ΑΚΕΛ, ο κάθε ένας και η κάθε μια, πρέπει να έχει δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στη στέγη, στη ζωή.
Γι’ αυτό μεταξύ άλλων εισηγηθήκαμε τη φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών ώστε να επιδοτηθεί το επιτόκιο για τα στεγαστικά δάνεια.
Ενώ η κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη την ίδια ώρα τερμάτισε τον μηδενικό ΦΠΑ σε ορισμένα προϊόντα και την επιδότηση στον ηλεκτρισμό. Αυτό σημαίνει και τον τερματισμό των μοναδικών μέτρων που υπήρχαν για αντιμετώπιση της ακρίβειας.
