Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Πάντα πίστευα ότι η Λάρνακα είναι μικρή, πολύ μικρή. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν -με τα ποστ- τους τη πόλη, ότι κανείς δεν θα τους πάρει χαμπάρι, ότι κρατώντας σημαίες επανάστασης και μιας τάχα αληθινής αγάπης για τη πόλη μας, θα μπορούν με προσωπεία και υπουλότητα, με κακία και θράσος, να κοροϊδεύουν όσους τους παρακολουθούν στα ΜΚΔ.
Η γνωστή ατάκα ότι μπορείς να κοροϊδέψεις τον κόσμο για λίγο καιρό, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδέψεις για πάντα, δεν είναι μια ρομαντική τοποθέτηση, αλλά ένας νόμος που επικρατεί πάντα, νομοτελειακά.
“Μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό”. Αβραάμ Λίνκολν.
Επί της ουσίας : Όταν ένα ζευγάρι (ο σύζυγος και η σύζυγος) διατηρούν facebook page για την πόλη και απαντούν στον εαυτό τους μέσω της σελίδας αυτής, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λέξη από την (υπέρτατη) υποκρισία. Σαν να δίνω εγώ συγχαρητήρια στην σελίδα του facebook του skalatimes και να μου απαντά πίσω το skalatimes “ευχαριστούμε Γιώτα, προσπαθούμε για το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεου» και να μπλέκω και το Θεο μέσα στην ατέρμονη υποκρισία μου!
Επαναλαμβάνω, η Λάρνακα είναι πολύ μικρή! Το τι είναι ο καθένας αργά ή γρήγορα βγαίνει στην επιφάνεια. Αυτοί που καθημερινά τα βάζουν, με μένος (και άδικα) με το Δήμο, τους δημοσιογράφους που προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο για την πόλη, αυτοί που κρύβονται πίσω από ένα πληκτρολόγιο και μια σελίδα στο Facebook και γράφουν με θράσος και ατέρμονη κακία ότι τους βολεύει, σιγά-σιγά ο κόσμος τους έχει μάθει και τους ξέρει.
Eίναι κρίμα βέβαια, μεγάλοι άνθρωποι να καταντούν να γίνονται τόσο μικροί, μικρόψυχοι, με τόση κακία.
Απ’ όσα έχω διαβάσει, αυτό που κράτησα είναι ότι πολλές φορές η υπερτατη κακία είναι ψυχιατρική νόσος και χρήζει παρακολούθησης από ειδικούς.
Εμείς ειδικοί δεν είμαστε. Αγαπάμε την πόλη μας με ανιδιοτέλεια, προσπαθούμε για ό,τι καλύτερο, απλά και ταπεινά, όπως πάρα πολύς κόσμος προσπαθεί για τη πόλη μας, είτε έχει σελίδες (facebook pages), είτε όχι, είτε έχει απλώς την αξιοπρέπεια και την καλοσύνη του.
Και πιστέψτε με, το να διατηρείς την αξιοπρέπεια και καλοσύνη σου, σε συνδυασμό με μια άλφα αυθεντική ταπεινότητα, είναι τα μεγαλύτερα προσόντα που μπορεί να διαθέτει κανείς στις εποχές που διανύουμε. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα μας, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έχω γνωρίσει αρκετούς τέτοιους μέσα στη πόλη μας. Όχι δεν έχουν facebook page, ούτε ιστοσελίδες, ούτε διατυμπανίζουν την αγάπη τους για τη πόλη, είναι πολύ πιο ανώτεροι από αυτά. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ονόματα, δεν γράφω, μήπως και ξεχάσω κάποιους.
Τις τελευταίες πέντε μέρες που βρισκόμουν στο εξωτερικό θυμήθηκα πολλά πράγματα που ο άνθρωπος συνήθως τα ξεχνά όταν ζει μόνιμα σε αυτήν την χώρα που λέγεται Κύπρος. Ή σε αυτή την πόλη. Ίσως τα γράψω κάποια άλλη φορά, σε άλλο άρθρο/editorial.
Σε αυτό το άρθρο θέλω μόνο να τονίσω ότι οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί απέναντι σε όσους διατυμπανίζουν την αγάπη τους για τη Λάρνακα, στο διαδίκτυο και να προσέχουμε ποιοι κρύβονται πίσω από facebook pages. Να ρωτούμε, να μαθαίνουμε ποιοι είναι οι διαχειριστές σελίδων που χτίζονται στο όνομα μιας ντεμεκ αγάπης για τη Λάρνακα. Μπορεί να είναι άνθρωποι που παράνομα ρίχνουν αρχοντικά και που ο Δήμος τους έχει κινήσει αγωγή και από εκεί να ρέει το μένος και η κακία τους για το Δήμο. Μπορεί.
Να ψάχνουμε, να ρωτάμε, να μαθαίνουμε. ΠΟΙΟΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ.
Επαναλαμβάνω, η Σκάλα μας είναι πολύ μικρή.
Τέλος, θέλω να τονίσω πως η μικρή μας Λάρνακα μας χρειάζεται ΟΛΟΥΣ ενωμένους, δίπλα από το δημοτικό μας συμβούλιο για να προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για ό,τι καλύτερο για αυτήν και να παραδώσουμε μια καλύτερη πόλη στα παιδιά μας.
Ενωμένοι βέβαια μπορούν να είναι μόνο οι άνθρωποι που δε χάνονται σε μικροψυχίες και κακίες.
Και επειδή όσοι με γνωρίζουν (και είναι πολλοί μέσα σε αυτή τη πόλη) ξέρουν ότι ζω και αναπνέω με λογοτεχνία, θα κλείσω με κάτι του Νίκου Καζαντζάκη:
«Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος -αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος- σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται».
Καλή μας Βδομάδα!
Υ.Γ Ο Αντρέας μου έγραψε χθες «welcome back» και δεν κατάλαβα αν εννοούσε την Κύπρο ή την πραγματικότητα!
