ΠΟΤΕ; ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΩΡΑ 7.30ΜΜ
ΠΟΥ; Κοινωνικός χώρος KAYMAKKIN, Αρχ. Μακαρίου 127, Καϊμακλί Λευκωσία
Αγγλικοί διάλογοι με ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ και ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ υπότιτλους
Είσοδος ελεύθερη
ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ: YKP fem, Queer Cyprus, Συσπείρωση Ατάκτων, Πρωτοβουλία Ενάντια στη Φασιστική Απειλή, Faq.
Ακολουθεί κείμενο από την Τζένη Φρυδά που συμμετείχε στο κίνημα συμπαράστασης στην απεργία των ανθρακωρύχων 1984-1985.
Ταινία “PRIDE”: Πώς αλλάζουν οι ιδέες
Η ταινία PRIDE αφηγείται την καταπληκτική, πραγματική ιστορία αλληλεγγύης μέσα στον αγώνα, ανάμεσα σε δύο φαινομενικά εντελώς διαφορετικές κοινότητες: Ένα χωριό ανθρακωρύχων στη Νότια Ουαλία και μια ομάδα LGBT από το Λονδίνο. Η σπίθα που πυροδοτεί την έκρηξη είναι όταν η ομάδα LGBT συνειδητοποιεί ότι ο εχθρός τους στον αγώνα τους για το δικαίωμα να είναι γκέι, είναι ο ίδιος με τον εχθρό των ανθρακωρύχων που απεργούν. Υπερνικώντας τις αρχικές καχυποψίες και την διστακτικότητα για την ομοφοβία των ανθρακωρύχων, αποφασίζουν να στηρίξουν τον αγώνα τους. Και τότε – τρόμος για την άρχουσα τάξη – η ενότητα και η αλληλεγγύη μέσα στον αγώνα, διαλύουν στα γρήγορα ριζωμένες ιδέες, διχασμούς και προκαταλήψεις!
Βρισκόμαστε στην Αγγλία, Μάρτιος 1984 – Μάρτιος 1985. Χρόνος κλειδί για ταξική πάλη στην Αγγλία. Δεσπόζει η μεγαλύτερη σε διάρκεια μαζική απεργία στην Ευρώπη, αυτή των Άγγλων ανθρακωρύχων ενάντια στο κλείσιμο των ανθρακωρυχείων και στην απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός του κόμματος των Συντηρητικών, είναι αποφασισμένη να διαλύσει το συνδικάτο των ανθρακωρύχων (NUM), το πιο δυνατό Συνδικάτο. Κηρύσσει τον πόλεμο και δημόσια χαρακτηρίζει τους ανθρακωρύχους σαν τον “Εσωτερικό Εχθρό”, δηλώνοντας πως αυτός ο εχθρός είναι πολύ πιο επικίνδυνος από οποιονδήποτε εξωτερικό εχθρό. Τα ΜΜΕ είναι οι καλύτεροι της σύμμαχοι. Οργανώνει τη μεγαλύτερη αστυνομική κινητοποίηση που έγινε ποτέ σε απεργία στην Αγγλία και ξοδεύει αστρονομικά ποσά για να μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί η βιομηχανία ηλεκτρισμού με πετρέλαιο αντί με κάρβουνο. Η αστυνομία κάνει κατάληψη σε πολλά ανθρακωρυχεία και στα χωριά των ανθρακωρύχων ενώ έφιπποι αστυνομικοί συγκρούονται άγρια με τους απεργούς. 11.000 συλλήψεις, 3 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, μαζικές φυλακίσεις, οδοφράγματα και αμέτρητες κατηγορίες βάσει ψευδών στοιχείων.
Στις μεγαλύτερες πόλεις όμως δίνεται και μία άλλη μάχη από λεσβίες και ομοφυλόφιλους, ενάντια στις ομοφοβικές προκαταλήψεις, στο «κράξιμο» των ΜΜΕ, στους ξυλοδαρμούς των γκέι στους δρόμους, στις άγριες επιθέσεις και τις δολοφονίες ομοφυλοφίλων και στις καταδίκες για ομοφυλοφιλική συμπεριφορά. Το AIDS είναι ακόμα η “πανούκλα των ομοφυλοφίλων” και η Θάτσερ το χρησιμοποιεί για να προάγει την ομοφοβία και να δαιμονοποιήσει το κίνημα λεσβιών και γκέι το οποίο μεγαλώνει και αποκτά όλο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Οι εκστρατείες της για τις “Οικογενειακές Αξίες” προτρέπουν στην επιστροφή σε μια παραδοσιακή ηθική και στην οικογενειακή ζωή. Μέσα σ´αυτές τις συνθήκες το να είσαι γκέι η δουλειά σου παύει να είναι σίγουρη.
Η ταινία εστιάζει στο κτίσιμο δυνατών δεσμών ανάμεσα στις δύο τόσο διαφορετικές κοινότητες, όμως, αν μας έδειχνε κάτι παραπάνω για τη θηριωδία του κράτους, για τις δυσκολίες που είχαν ν’αντιμετωπίσουν οι οικογένειες των ανθρακωρύχων αλλά και για τις κινητοποιήσεις και τη συμπαράσταση στην απεργία σε ολόκληρη τη χώρα, τότε θα είχαμε μία πολύ καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης.
Ένα από τα κύρια θέματα της ταινίας είναι πως αλλάζουν οι ιδέες. Όταν η εφημερίδα “THE SUN” κυκλοφόρησε με πηχυαίο πρωτοσέλιδο τίτλο “PITS AND PERVERTS” (Γαλαρίες και Ανώμαλοι) με σκοπό να υποτιμήσει και να γελοιοποιήσει και τις δύο ομάδες, αυτό στράφηκε εναντίον της! Γιατί μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, είχε κτιστεί τόση αυτοπεποίθηση, τόση δύναμη και τόση περηφάνια γι αυτό που ζούσαν και γι αυτό που αγωνίζονταν πλάι-πλάι, ώστε έκαναν κάτι εντελώς απροσδόκητο: ονομάζουν τη μεγάλη μουσική εκδήλωση, που οργανώνουν στο Λονδίνο για ενίσχυση του απεργιακού ταμείου, και τη διαφημίζουν σε όλη τη χώρα: PITS AND PERVERTS! Τι απίστευτα ειρωνικό χαστούκι στην εφημερίδα “THE SUN“!
Είναι σε αυτή την εκδήλωση που ο D. Donovan, ανθρακωρύχος από την Ουαλία, χαιρετίζοντας τα 2000 περίπου άτομα, δίνει μέρος της απάντησης στο ερώτημα στο «πως αλλάζουν οι ιδέες». Να τι είπε:
«Φορέσατε την κονκάρδα μας “Coal Not Dole” (Κάρβουνο Όχι Ανεργιακό Επίδομα) και γνωρίζετε τι σημαίνει διωγμός όπως γνωρίζουμε κι εμείς. Τώρα θα φορέσουμε εμείς την δική σας κονκάρδα, θα σας υποστηρίξουμε. Τα πράγματα δεν θα αλλάξουν μέσα σε μία νύχτα, αλλά τώρα, 140.000 ανθρακωρύχοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν κι άλλοι αγώνες, κι άλλα προβλήματα. Γνωρίζουμε για τους μαύρους, τους ομοφυλόφιλους και τον πυρηνικό αφοπλισμό. Και δεν θα είμαστε ποτέ οι ίδιοι!»
Όπως είπε κάποτε η Ρόζα Λούξεμπουργκ: «Η μεταμόρφωση της συνείδησης των εργατών μέσα στην απεργία είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει γιατί έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια».
