Ο Λάρκος Λάρκου γεννήθηκε στην Κοντέα στις 20 Μαρτίου το 1930 και ήταν το πέμπτο παιδί της οκταμελούς οικογένειάς του .
Από πολύ μικρή ηλικία παρακολουθεί μαθήματα βυζαντινής μουσικής κοντά στον ιεροψάλτη της Κοντέας Χαράλαμπο Δημοσθένους και μαθήματα βιολιού και μαντολίνου κοντά στον βιολάρη του χωριού Αντώνη Χρίστου. Συνεχίζει την μουσική του εκπαίδευση κοντά στον Μιχαλάκη Μιχαηλούδη στο Ωδείο Αμμοχώστου, στο Γιώργο Αρβανιτάκη και Δημήτρη Τυρίμο στο Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου, στο Γιώργο Μενελάου στο Εθνικό Ωδείο στη Λευκωσία, ενώ διδάχθηκε αρμονία και σύνθεση από το Γιάγκο Μιχαηλίδη
Μετέχει από νεαρή ηλικία στις Κοντεάτικες χορωδίες « Τεύκρος Ανθίας » και του Χαράλαμπου Δημοσθένους.
Στρατευμένος στο Λαϊκό κίνημα από νεαρή ηλικία διοργανώνει και διευθύνει την χορωδία της ΑΟΝ, της ΕΔΟΝ και ακολούθως τη μικτή εξηκονταμελή χορωδία Αμμοχώστου – Κοντέας.
Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974, και την προσφυγοποίηση, εγκαθίσταται στην Λάρνακα όπου ιδρύει τη χορωδία « Κοντεατών και φίλων» και στη συνέχεια την Κυπριακή βυζαντινή χορωδία «Άγιος Χαράλαμπος».
Στο μελοχορόδραμά του « Το κατεχόμενον χωρκό μας τζιαί η χαρά του γυρισμού » ο Λάρκος αποτυπώνει, προβάλλει και διασώζει πολλά ήθη και έθιμα της κατεχόμενης Κοντέας όπως είναι οι σήκωσες, ο τρύγος, ο Κυπριακός γάμος, το πανηγύρι του Αγίου Χαραλάμπους και άλλα.
Το 2006, πρωτοστατεί μαζί με άλλα στελέχη της ΕΚΥΣΥ – ΠΕΟ Λάρνακας και Αμμοχώστου, στην δημιουργία της χορωδίας « Η παλιά παρέα » της οποίας αποτέλεσε μαέστρος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η παράσταση «Της παλιάς παρέας » « Όμορφη που’ ταν η ζωή πριχού να γίνει εισβολή, όρκον ούλλοι να δώσουμε την Κύπρο να ενώσουμε» την οποία έγραψε και μελοποίησε ο Λάρκος παρουσιάζεται με επιτυχία σε όλη την Κύπρο και στο εξωτερικό.
Μελοποίησε επίσης ποιήματα του Τεύκρου Ανθία, ανάμεσα τους και “Το σφύριγμα του Αλήτη”.
“Αλήτη! Απόψε είν’ η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.
Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ’ ένα παγκάκι αλήτη!
Πλάτυνε η σκέψη τη ζωη τόσο πολύ, τόσο πολύ,
πο’ κάνε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το συμπαν σπίτι”
Νυμφεύτηκε με την Μαρία, το γένος Νίκου Παττίχη από την Λάρνακα με την οποία απέκτησε δύο γιούς.
Απεβίωσε στις 22 Αυγούστου του 2008.
Το πιο κάτω το δημοσίευσε ο γιος του Λάρκου, ο Χριστόφορος Λάρκου, πρόσφατα στη σελίδα του στο facebook.
Σαν σημερα το 2008…
Κτυπησε το κουδουνι της εξωπορτας, αφησα το βιβλιο στο κρεβατι και πηγα να ανοιξω.
Στεκοταν μπροστα μου ξερακιανος με παντελονι παραλλαγης και πουκαμισο οπως αυτα που φοραει ο αλλος Καστρο,πισω του το μικρο ασπρο σκυλακι του θα ηταν κοντα στα 87 τα χρονια που κουβαλουσε..
-Γεια σου συντροφε Καστρο (ετσι τον ξεραμε ολοι στα τουρτζικα της Λαρνακας,ειχε υπερασπιστει με σθενος το αεροδρομιο Λευκωσιας το 1974,διενεμε επι της ΠΙΑΛΕ ΠΑΣΙΑ).
-Ηρτα να δω τον Μαεστρο μου γυιε μου.
-Ελα να σε παρω, ξαπλωνει στην καμαρη του.
Μετα που προσταξε το σκυλακι του να μεινει εκει στην βεραντα,με ακολουθησε μεχρι το υπνοδωματιο που ξαπλωνε ο πατερας μου σε ημικωματωδη κατασταση σχεδον.Τοτε ειπα.
-Λαρκο ηρτε ο Καστρος να σε δει.
Ανοιξε τα ματια του που ηταν παντα ολοζωντανα και επαιζαν αεικινητα.
-Γεια σε συντροφε,ψελλισε.
-Θελω να μου παιξεις τον Αλητη,ειπε ο Καστρος με δυνατη φωνη.
Χαμογελασε οπως παντα με εκεινο το σαρκαστικο γελακι που ειχε μεχρι την τελευταια στιγμη, και με τα ματια μου εγνεψε να τον βαλω να κατσει και να του δωσω την κιθαρα του που βρισκονταν μονιμα διπλα του στο κρεβατι.
Ο Καστρος σταθηκε αντικρυ του και υψωσε τα χερια σαν παναρχαια δοξασια.Ο Λαρκος γρατσουνισε την κιθαρα του,ο Καστρος εκανε μιση στροφη πανω στο παλιο εγγλεζικο χαλι του κουμπαρου του Στεφου και σταματησε,μαζι του σταματησε και ολος ο κοσμος.Ο Λαρκος συνγκετρωσε ολες του δυναμεις και τελειωσε μια μελωδια,που στο ακουσμα της ο Καστρο συπληρωσε την στροφη πεταχτηκε στον αερα κτυπησε τα ποδια του και προσγειωθηκε γονατιστος μπροστα απο τον Μαεστρο του.Σταθηκε πανω.
-Θα ερτω και αυριο να μου παιξεις.
-Να ερτεις…και γελασε.
Τον ακουμπισα πισω στο κρεβατι και εβαλα ξανα την κιθαρα διπλα του,συνοδευσα τον Καστρο στην εξωπορτα.
Ηταν βουρκομενος.
-Θα ερτω αυριο γιε μου,θα φερω μαγια της μπυρας θα τον γιαννω τον Μαεστρο μου.
-Να ερτεις Καστρο μου.
Βγηκε στο πεζοδρομιο και εστριψε αριστερα προς το σπιτι του.Δεν προλαβε να ερτει την επομενη,τον ειδα στην κηδεια με την στολη της Παλιας Παρεας,δηλαδη μαυρο παντελονι ασπρο πουκαμισο και κοκκινο φουλαρι να κουβαλα το φερετρο με αλλους συνομιλικους του τραγουδοντας τα τραγουδια που τους ειχε διδαξει ο Μαεστρος τους στην ΑΟΝ στο Βαρωσι.
Ισως και τωρα να του παιζει ο Λαρκος να του απαγγελει ο Τευκρος και μαζι με τον Χαραλαμπο και τον Παυλο να χορευουν και να γελουν για μας τους……..πεθαμενους.
