Της Γιώτας Δημητρίου
“Στο Βασίλειο της αθωότητας κανείς δεν νοιάζεται για το αν οι μεγάλες λέξεις είναι ξένες προς την Αλήθεια” έγραφε η Μαλβίνα στην “Ροζ Θλίψη” (αποχαιρετισμό στη Μπάρμπαρα Κάρτλαντ).
Οι μεγάλες λέξεις, οι ξένες προς την αλήθεια, θεριεύουν ανάμεσα μας, βραβεύονται, κυριαρχούν και μοιάζουν τόσο (μα τόσο) με αλήθεια.
Ριζοβολούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα καθεστωτικά ΜΜΕ, σε εκδηλώσεις στρογγυλής τραπέζης, ακόμα (ναι, ναι) ακόμα και σε συναντήσεις με φίλους και γνωστούς, κάπου εκεί στη δεύτερη γουλιά καπουτσίνο ρίχνει ο άλλος την ατάκα, σε βρίσκει στην καρδιά (ας όψεται η ευαισθησία σου), κρατάς την ατάκα φυλακτό, της φορείς τον μανδύα της ειλικρίνειας και πορεύεσαι μακάριος με το ωραίο σου ψεματάκι.
Αθωότητα; Δε νομίζω!
Η εποχή της υποκρισίας; Δε ξέρω!
Μεγάλες λέξεις που με στόμφο (ενίοτε αλαζονεία) αιωρούνται γύρω από προσωπικότητες που άφησαν το πνεύμα τους να λιμοκτονεί χρόνια τώρα και ταΐζουν ακατάπαυστα με γαστριμαργία το εγώ τους!
Δεν χρειάζονται δέκα χρόνια νηστείας και εξομολόγησης σε συνδυασμό με γιόγκα και βιβλία αυτοβελτίωσης για να μπορέσει ο άνθρωπος να μείνει αυθεντικός και να χειρίζεται τις λέξεις με όση περισσότερη ειλικρίνεια και ταπεινότητα γίνεται. Παρόλα αυτά, είναι τόσο δύσκολο για κάποιους!
Τώρα θα σκεφτείς: σε ένα κόσμο που υποφέρει από τα χίλια δεινά της Αποκάλυψης του Ιωάννη, τι ενδιαφέρον μπορεί να κρύβουν οι λέξεις με την αλήθεια ή το ψέμα τους; Κι όμως, κάπου εκεί στην ειλικρίνεια των λέξεων κρύβονται τα κλειδιά της λύτρωσης για την ανθρωπότητα. Κάπου εκεί στην αλήθεια των λέξεων διακυβεύεται η τιμή της ανθρωπότητας….
Σκέψου, τώρα, όλοι αυτοί που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς (εντός κι εκτός της χώρας) να ντύνουν με ειλικρίνεια τις λέξεις τους, σκέψου σε φιλίες, σε έρωτες, σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις να υπάρχει άπλετη ειλικρίνεια και σεβασμός στο χειρισμό των λέξεων.
Για σκέψου….
Μ’ αυτά και με τ’ άλλα θα βγει το 2015 και θ’ αφήσει πίσω του χιλιάδες κακοθαμμένες αλήθειες να βρυκολακιάζουν πάνω από ψέματα που βασιλεύουν τόσο περίτεχνα και με κακία, ντυμένα ως….αλήθειες!
Και αν συνηθίζουμε κάθε πρωτοχρονιά να χαρίζουμε με απλοχεριά ευχές, θα ευχηθώ “σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος” (που λέει και ο Αναγνωστάκης) και να είναι αληθινές, γεμάτες ειλικρίνεια και αλήθειες.
Έτσι κι αλλιώς, τα περί υγείας, αγάπης, ειρήνης, δεν υλοποιούνται με ευχολόγια και στάτους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης….Εκτός και αν κοιτάς τον άλλο στα μάτια και εύχεσαι εκ βαθέων ψυχής. Τότε, ίσως!
- Υ.Γ “Η Λαίδη Μέρι Μπάρμπαρα Χάμιλτον Κάρτλαντ(Dame Mary Barbara Hamilton Cartland) γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1901 και πέθανε στις 21 Μαίου 2000. Ήταν επιτυχημένη συγγραφέας ρομαντικών μυθιστορημάτων η οποία ειδικευόταν σε ιστορικά ερωτικά θέματα. Υπήρξε μία από τις πλέον δημοφιλείς προσωπικότητες του μιντιακού κόσμου της Βρετανίας. Εμφανιζόταν συχνά σε δημόσιες συγκεντρώσεις και στην τηλεόραση, φορώντας τα χαρακτηριστικά ροζ ρούχα της και συζητώντας περί έρωτα, υγείας και κοινωνικών ζητημάτων.Η Κάρτλαντ σχεδίαζε μόνη της τα εξώφυλλα των βιβλίων της. Οι εκδοτικοί της οίκοι εκτιμούν πως είχε συγγράψει συνολικά 724 βιβλία”
