Στις 13 Φεβρουαρίου είναι η Ημερά Ραδιοφώνου και εμείς στο Skala Times αδράξαμε την ευκαιρία για μια συνέντευξη με τον άνθρωπο που για 24 χρόνια καλημερίζει ραδιοφωνικά την Λάρνακα με το μοναδικό του ύφος, τον άνθρωπο που μας κάνει να γελάμε και να διερωτόμαστε “μα που βρίσκει τόση όρεξη απ’ το πρωι”. Ναι, όπως ήδη θα έχετε καταλάβει, ο λόγος για τον μοναδικό Γιάννη Διανέλλο του Ράδιο FM. Σε μια απολαυστική (τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;) κουβέντα μαζί του, μιλήσαμε για την πορεία του στο ραδιόφωνο, για την Λάρνακα, αλλά και για το βιβλίο που ετοιμάζει βασισμένο στις ραδιοφωνικές του εμπειρίες.
Της Γιώτας Δημητρίου
Καταρχάς πιστεύω πως ξέρεις τι θα ρωτήσω….Αυτό που διερωτάται όλος ο κόσμος. Που βρίσκεις τόση όρεξη κάθε πρωί;
Αυτό είναι ένα καθημερινό ερώτημα που ακούω τα τελευταία 24 χρόνια “που βρίσκεις όλην αυτήν την όρεξη;” Γι αυτό και ένα από τα σποτάκια της εκπομπής λέει “Ακούς τον Διανέλλο πρωί ξημέρωμα; Μπράβο όρεξη!” Κοίταξε, είναι κάτι αυθόρμητο, είναι ο χαρακτήρας μου, αυτό είμαι και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Εννοείται βέβαια πως κάποιες φορές πρέπει να βάλουμε την “μάσκα” μας….
Ένιωσες κάποιες φορές πως ήταν δύσκολο να μπει η “μάσκα” και να συνεχίσεις στο ίδιο εύθυμο μοτίβο;
Ναι….Μπορεί να είσαι άρρωστος, στεναχωρημένος, με διάφορα προβλήματα, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό που συμβαίνουν διάφορα, χρειάστηκε κάποιες φορές να βάλω την “μάσκα” του χαρούμενου. Αλλά το 95% της πορείας μου στο ραδιόφωνο είναι ο αληθινός Διανέλλος, ο χαρούμενος. Αυτό που βγαίνει προς τα έξω.
Να μιλήσουμε γι αυτή την πορεία. Καταρχάς πότε ξεκίνησε η σχέση σου με το ραδιόφωνο και πώς;
Ξεκίνησε λόγω της αγάπης μου για την μουσική….Και θα σου μιλήσω πολύ ειλικρινά, δεν είχα και δεν έχω καμιά ιδιαίτερη σχέση με την ελληνική μουσική. Ότι παίζω στην εκπομπή είναι ακούσματα που αρέσουν στον κόσμο και ανεβασμένα για να ξυπνούν τους ακροατές. Δεν είμαι ειδικός στην ελληνική μουσική. Αλλά είμαι λάτρης και γνώστης της ξένης μουσικής, όσον αφορά στα πάντα στην ξένη μουσική. Η συλλογή μου στο σπίτι είναι τεράστια. Έχω μια από τις πιο πλούσιες συλλογές στη Μπλουζ μουσική, και χαίρομαι που το λέω (χαμογελά), κλασικό ροκ, μέχρι και Gregorian Chant (καθολική εκκλησιαστική μουσική) ακόμα και βυζαντινή μουσική. Όμως ελληνική μουσική, λαικό, έντεχνο κτλ, δεν έχω στην συλλογή μου. Δεν με χαλά να το παίζω στην εκπομπή μου και να το ακούω, αλλά οι δικές μου προσωπικές προτιμήσεις και συλλογές είναι ξένη μουσική. Δηλαδή στο γραφείο μου, στο αυτοκίνητο μου, στο σπίτι, ακούω τα δικά μου αγαπημένα ακούσματα, που δεν είναι η ελληνική μουσική.
Μιλάς με πολλή αγάπη για την μουσική….
Ναι είναι τεράστια η αγάπη μου για την μουσική. Να σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις, όταν ήμουν έφηβος αγόραζα τόσους πολλούς δίσκους και μουσικά περιοδικά που η μητέρα μου φώναζε “γιε μου νομίζεις πως τούτα θα σου βγάλουν το ψωμί σου;” Η μουσική ήταν το μεράκι μου, η αγάπη μου και τυχαία μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία στο ραδιόφωνο.
Πώς παρουσιάστηκε η ευκαιρία;
Το καλοκαίρι του 1989 ο αδελφός μου ο Μάριος Διανέλλος ξεκίνησε ως δημοσιογράφος μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή στο μοναδικό τότε ραδιόφωνο της Λάρνακας, το Radio FM. Στο πάνελ της εκπομπής πήρε εμένα και ακόμα δυο άτομα για να αναλύουμε τον πόλεμο στον Κόλπο. Θυμάμαι εγώ έκανα μετάφραση τις ειδήσεις από το BBC και είχαμε και συμμετοχή του κόσμου στην εκπομπή.
Στη συνέχεια όμως βρέθηκες με δική σου εκπομπή…..
Αρχικά βρέθηκα με μια απογευματινή δίωρη εκπομπή όπου παρουσίαζα ένα συγκρότημα με τα τραγούδια και την ιστορία του. Αυτό κράτησε μέχρι το τέλος του 1989 αρχές του 1990. Στη συνέχεια ξεκίνησα μια άλλη καθημερινή εκπομπή απογευματινή κι αυτή η οποία ονομαζόταν ROK FM. Ήταν στις 4 με 6 το απόγευμα με κλασική ροκ. Η πρωινή εκπομπή ξεκίνησε το 1994.
Άρα ξυπνάς τη Λάρνακα κάθε πρωί εδώ και 22 χρόνια!
Ναι.
Πώς θα χαρακτήριζες αυτή η σχέση που έχεις με τον κόσμο;
Αυτή η σχέση δεν αγοράζεται με τίποτα! Πολύτιμη!
Έχω την εντύπωση ότι λειτουργείς και σαν ψυχολόγος μέσα απ’ την εκπομπή σου….Θα ήθελα να μου διηγηθείς κάτι που περιγράφει τη σχέση σου με τον κόσμο….
Σε αυτό το σημείο νομίζω πρέπει να σου αναφέρω ότι γράφω βιβλίο για να δώσω στο κόσμο να καταλάβει τι σημαίνει να ζεις τόσα χρόνια μέσα στο ραδιόφωνο! Τα περισσότερα χρόνια τη ζωής μου πλέον τα έζησα μέσα στο ραδιόφωνο.
Με ρωτάς για τον κόσμο…. Καταρχάς να σου πω ότι από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση οι ακροατές μου έχουν διπλασιαστεί. Και υπάρχει λόγος. Ο κόσμος με τα τόσα προβλήματα και άγχος πλέον έχει ανάγκη να ακούσει κάτι χαρούμενο. Από στόμα σε στόμα ο ένας έλεγε στον άλλον “βάλε Διανέλλο να σε κάνει να ξεχαστείς απ’ τα προβλήματα” και αυτό δούλεψε. Ο κόσμος ακούει την εκπομπή για να ξεφύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Να ακούσει το ανέκδοτο, το κουτσομπολιό, να γελάσει με τα αστεία και τις κουβέντες της εκπομπής. Βλέπω από τα εκατοντάδες μηνύματα πόση ανάγκη έχει ο κόσμος να ξεφύγει.
Τι σου γράφει συνήθως ο κόσμος;
Πολλά και διάφορα. Το μήνυμα που παίρνω συχνότερα είναι “ευτυχώς που σε έχουμε και εσένα να γελάσουμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα μας”. Για μένα αυτό τα λέει όλα! Το 98% των ακροατών που μου στέλνουν μηνύματα δεν τους γνωρίζω, άσε που μερικοί στέλνουν το μήνυμα με ψευδώνυμο. Και όμως τυχαίνει να με δουν στον δρόμο και έρχονται να μου μιλήσουν να μου πουν για την εκπομπή, να μου συστηθούν. Σαφέστατα είναι κάτι που με τιμά ιδιαίτερα και νιώθω πολύ όμορφα όταν μου γράφουν “ήμουν down και με έκανες και γέλασα”. Είχα ακροάτρια που μου είπε “είμαι 35 ετών, είμαι παντρεμένη και έχω δύο κόρες. Σε άκουγα από τότε που πήγαινα δημοτικό. Σήμερα σε ακούνε και οι κόρες μου που πάνε δημοτικό”. Και σκέφτηκα “Παναγιά μου! Μεγάλωσα!” (Γέλια).
Τι διαφορές έχει το ραδιόφωνο σήμερα με τότε που πρωτοξεκινούσες;
Τεχνολογικά είναι οι διαφορές. Τότε είχαμε δίσκους, βινύλια και ο τρόπος που χειριζόμασταν τις διαφημίσεις, τα σήματα των εκπομπών μας κτλ ήταν όλα διαφορετικά, τα είχαμε όλα στις κασέτες beta. Τώρα είναι όλα μέσω υπολογιστών.
Επίσης, τότε είχαμε τα τηλεφωνήματα και ήμουν η μοναδική εκπομπή στον FM που για 20 λεπτά κάθε πρωί έβγαζα τον κόσμο στον αέρα για να πει την δική του καλημέρα.
Για 22 χρόνια ήσουν ασταμάτητα στον FM. Με επιτυχία, κατάφερες να γίνεις η πρωινή φωνή της Λάρνακας. Δεν προέκυψαν άλλες προτάσεις από άλλα ραδιόφωνα;
Πάρα πολλές.
Και πώς τις αντιμετώπισες;
Έπρεπε να μείνω Λάρνακα και λόγω οικογένειας, αλλά και επειδή η δουλειά μου, το γραφείο μου (είμαι γραφίστας) είναι στη Λάρνακα. Επίσης είμαι δεμένος με την Λάρνακα, αγαπώ την πόλη μου, δεν θα μπορούσα να είμαι αλλού….Αν πήγαινα βέβεια σε ένα παγκύπριο ραδιοσταθμός θα ήξερα ότι θα με άκουγαν και στην Λάρνακα, αλλά προτιμώ να με ακούει μόνο η Λάρνακα….Δεν θέλω να το παίξω “Ο Σκαλιώτης”, αλλά τούτη είναι η αλήθεια. Αγαπώ την πόλη μου!
Δεν μετάνιωσες που δεν άρπαξες την ευκαιρία για να πας σε ένα παγκύπριο ραδιοσταθμό;
Κοίταξε, μπορεί κάποτε να το σκέφτηκα, “πως θα ήταν άραγε…”. Αλλά δεν μετάνιωσα. Επίσης, επειδή δοκίμασα και την τηλεόραση, όταν δημιουργήθηκε η τηλεόραση του FM και δεν με κέρδισε, νομίζω ότι τελικά αυτό που μου ταιριάζει είναι το ραδιόφωνο. Το τοπικό ραδιόφωνο. Άλλη η μαγεία του ραδιοφώνου.
Δεν θα ρωτούσα, αλλά μιας και το ανέφερες θα ρωτήσω. Μια πόλη σαν την Λάρνακα δεν θα έπρεπε να έχει δική της τοπική τηλεόραση;
Σαφέστατα! Θα ήταν ότι καλύτερο. Αλλά δυστυχώς συνηθίζουμε να είμαστε οι πρώτοι και μετά οι τελευταίοι….Ήμασταν οι πρώτοι που αποκτήσαμε τοπική τηλεόραση. Δυστυχώς προφανώς κάτι δεν δούλεψε σωστά και έτσι είχε μια πολύ σύντομη πορεία, έκλεισε.
Στην προσωπική σου ζωή πώς είσαι; Τρελός και πλακατζής;
Καμιά σχέση με το ραδιόφωνο. Στη προσωπική μου ζωή δεν είμαι ο τύπος που θα πάρει το μικρόφωνο να μιλήσει και να κάνει αστεία. Επισης δεν είμαι του κόκκινου χαλιού και της φωτογραφίας. Είμαι χαμηλών τόνων….Γ αυτό θεωρώ μαγικό το ραδιόφωνο γιατί εκεί μπορείς να κινηθείς άνετα κι όπως θέλεις. Μόνος σου.
Στις 13 Φεβρουαρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου. Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζεις πολύ καλά την ιστορία του ραδιοφώνου. Υπήρξαν κάποιο ραδιοφωνικοί εκφωνητές οι οποίοι υπήρξαν σαν πρότυπο για σένα;
Φυσικά! Καταρχάς ο John Scragg, μάλιστα ένας φίλος με φωνάζει “John Scragg” γνωρίζοντας την αδυναμία που του είχα πάντα. Τον Scragg είχαμε την τιμή να τον έχουμε και στο BFBS της Κύπρου, για ένα φεγγάρι, όπου παρουσίαζε εκπομπή. Και επίσης τον Tommy Vance ο οποίος ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους μου…
Τι ξεχώριζες σε αυτούς τους δύο;
Τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούσαν με τον κόσμο, τον τρόπο με τον οποίο μιλούσαν, το πόσο ετοιμόλογοι ήταν και φυσικά τις εκπομπές που επέλεγαν να παρουσιάζουν. Να σου αναφέρω επίσης ότι ήμουν μανιακός του BFBS και του ΡΙΚ, συγκεκριμένα της εκπομπή “Request Time” του John Vickers. Μια πολύ πρωτοποριακή εκπομπή για τα δεδομένα τότε.
Aν σου έλεγε ένα απ’ τα δυο σου παιδιά ή ένας άλλος νέος ότι σκέφτεται να κάνει ραδιόφωνο τι θα του
έλεγες;
Είτε δικό μου, είτε ξένο παιδί, θα του έλεγα να το ακολουθήσει και να μπει στο ραδιόφωνο διότι απ’ το ραδιόφωνο κερδίζεις, δεν χάνεις. Οι εμπειρίες που μαζεύεις απ’ το ραδιόφωνο είναι πολλές. Είτε πληρώνεσαι είτε όχι, αξίζει τον κόσμο. Εμείς ξεκινήσαμε χωρίς να πληρωνόμαστε. Η ελεύθερη ραδιοφωνία στα πρώτα της βήματα ήταν χόμπι, μεράκι. Άσε μετά που εξελίχθηκε σε ένα ερασιτεχνικό επάγγελμα…..Το ραδιόφωνο είναι μαγεία, πραγματικά. Κι αν κάποιος θέλει να το ακολουθήσει, αξίζει τον κόπο! Και όταν ξαναέρθω στη γη ελπίζω να τα καταφέρω να ξαναγίνω ραδιοφωνικός παραγωγός! Μέσα από το ραδιόφωνο μπορείς να επηρεάσεις. Γι αυτό είναι και ευθύνη. Πρέπει να ξέρεις να σέβεσαι το ακροατήριο σου να μην βγάζεις τα απωθημένα και τα υπαρξιακά σου. Να ξέρεις που να βάλεις όριο.
Φιλίες απ’ τον χώρο του ραδιοφώνου γεννήθηκαν;
Γιώτα στο είπα, γράφω βιβλίο…..Φυσικά και γεννήθηκαν φιλίες! Με ακροατές, με συναδέλφους…Είναι και μια παρέα 10 περίπου ακροατών που είναι “εναντίων” μου και κάνουμε πλάκες μεταξύ μας……Πολλά γεγονότα, πολλές στιγμές….
Να πάμε και λίγο στη πόλη. Παρακολουθείς τα όσα γίνονται στη Λάρνακα;
Δυστυχώς, ναι τα παρακολουθώ.
Η Λάρνακα ήταν πιο όμορφη παλιά ή είναι πιο όμορφη σήμερα;
θα σου μιλήσω ειλικρινέστατα. Έγιναν κάποια έργα, θα μπορούσαν σαφέστατα να γίνονταν περισσότερα και να γινόταν η Λάρνακα όμορφη, διότι πάντα είμαστε ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Γίνονται όμως και πράγματα που δυστυχώς ασχημίζουν την πόλη μας….Κουράστηκα όλα τα άσχημα να τα φέρνουν εδώ. Ο Σκαλιώτης είναι όμορφος άνθρωπος, οικογενειάρχης, κτλ, αλλά δεν αντιδρά και αυτό με σκοτώνει, με ενοχλεί. Δεν αντιδρούμε, δεν βγαίνουμε στους δρόμους. Είχαμε πάει τότε στην μεγάλη πορεία για το λιμάνι και έβλεπα κάποιες περίεργες αντιδράσεις “μα τώρα γιατί το κάνουμε τούτο;” Δεν είμαστε πολλοί, 65 χιλιάδες είμαστε…..Αγαπώ υπερβολικά την Λάρνακα, αλλά δεν μπορώ να κάνω τον Δον Κιχώτη, ούτε τον σταυροφόρο….Δεν αντιδρούμε. Και δυστυχώς κάποιοι αντιδρούν μόνο επειδή έτσι τους είπε το κόμμα. Εγώ δεν ανήκω σε κανένα κόμμα!
Την δική σου ανάμειξη στα κοινά θα την έβλεπες;
Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές…..Για τις Δημοτικές θα με ενδιέφερε αλλά δεν θα με ενδιέφερε να μπω κάτω απ’ τη ομπρέλα ενός κόμματος. Το κομματικό με ενοχλεί. Αν υπήρχαν ανεξάρτητες ομάδες θα ήταν αλλιώς….
Το βιβλίο που ξεκίνησες να γράφεις πότε θα εκδοθεί;
Το βιβλίο ξεκίνησα ήδη να το γράφω και θα εκδοθεί μέσα στο 2017. Θα περιέχει και ανέκδοτα και ιστορίες από την εκπομπή, τις φιλίες που δημιουργήθηκαν, γεγονότα την ώρα της εκπομπής….Από τα χιόνια στη Λάρνακα το 1994 που ήταν κάτι μοναδικό να λες στη Λάρνακα “ξυπνάτε και χιονίζει” μέχρι πολλά πολλά άλλα.
Εντούτοις επειδή εγώ δεν μπορώ να περιμένω μέχρι το 2017 που θα εκδοθεί το βιβλίο, θα ζητήσω να μου διηγηθείς κάποιο περιστατικό απ’ το ραδιόφωνο όλα αυτά τα χρόνια….
Θα σου πω ένα συγκινητικό και ένα χιουμοριστικό. Το σοβαρό είναι όταν χτύπησε η κόρη μου το 1994, είχε πέσει από τον τρίτο όροφο, δυόμιση ετών. Ήρθε τόσος κόσμος να δώσει αίμα που στο νοσοκομείο μου είπαν “Διανέλλο μου, εντάξει, φτάνει, δεν θέλουμε άλλο αίμα!” Ο αδελφός μου το είχε ανακοινώσει στο ραδιόφωνο ότι χτύπησε η κόρη μου και χρειαζόμασταν αίμα και ήταν απίστευτο το πόσος κόσμος έτρεξε να βοηθήσει αλλά και να συμπαρασταθεί….
Το άλλο περιστατικό ήταν όταν για ενάμιση χρόνο έφυγα απ’ τον FM και είχα πάει στον Magic (τοπικός ραδιοσταθμός τότε της Λάρνακας). Ήμουν μαζί με τον φίλο μου τον Τάσο ο οποίος είναι τυφλός. Μου έφερε το φαξ που είχε έρθει απ’ το πρακτορείο ειδήσεων, για να εκφωνήσω τις ειδήσεις. Αλλά το φαξ για κάποιο λόγο είχε το κείμενο μόνο απ’ την μισή κόλλα δεξιά το υπόλοιπο κείμενο στην αριστερή πλευρά της κόλλας ήταν σβησμένο, άρα οι προτάσεις ήταν μισές! Και εγώ θα έβγαινα στο αέρα. Ξεκίνησα λοιπόν να λέω ότι μου ερχόταν στο κεφάλι και ότι μπορούσα να υπολογίσω από αυτά που έβλεπα! Τι να σου πω, ήταν κάτι μεταξύ Δελτιου Ειδήσεων και “Fakate tous”! (Γέλιο!)
Ένα άλλο που θυμάμαι ήταν όταν είχα μείνει μέσα στο ανελκυστήρα στην δουλειά και όταν έμαθαν οι πυροσβέστες ότι ήμουν εγώ μέσα μου είχαν πει χαριτολογώντας “αν δεν μας πεις ανέκδοτο δεν σε βγάζουμε έξω”.
Η κόρη σου έπεσε από τρίτο όροφο και έζησε…..Σαν θαύμα.
Δεν ήταν “σαν θαύμα”, ήταν θαύμα. Είμαι σίγουρος γι αυτό. Τώρα αν κάποιος δεν θέλει να το δει έτσι, είναι θέμα δικό του. Για μένα, ξέρω ότι, ήταν θαύμα.
Ο πιο κοντινός σου άνθρωπος είναι η σύζυγος σου με την οποία είστε 26 χρόνια μαζί. Αν την ρωτούσε κάποιος “τι άνθρωπος είναι ο σύζυγος σου;”τι θα απαντούσε;
Αυτός που ακούτε στο ραδιόφωνο. Που έχει όπλο του το χιούμορ, αλλά και ο άνθρωπος που θα αυτοσαρκαστεί, αλλά και θα φιλοσοφήσει τα πράγματα.
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
“Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, τότε δεν θα πεθάνεις όταν θα πεθάνεις” Με λίγα λόγια αν προσπαθήσεις και καθαρίσεις το κάρμα σου, γίνεις καλύτερος άνθρωπος, η ψυχή σου θα είναι πιο ήρεμη και θα συνεχίσει….Ξέρεις, ασχολούμαι με αυτά τα πράγματα χωρίς να αφήνω να έρχονται σε σύγκρουση με τα πιστεύω μου τα θρησκευτικά.
Έχεις δικό σου πνευματικό τον οποίο επισκέπτεσαι;
Ναι.
Τελικά, Γιάννη Διανέλλε, τι είναι το ραδιόφωνο για σένα;
Είναι η καλύτερη ερωμένη μου, την οποία ανέχεται με μεγάλη ευκολία η σύζυγος μου αφού είναι και νόμιμη! (Γέλια). Το ραδιόφωνο είναι η ζωή μου! Αυτό! Γιώτα θα στο πω ξεκάθαρα, δεν μπορώ ακόμα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς ραδιόφωνο!
