Του Ανδρέα Πασιουρτίδη
Δικηγόρος – Νομικός Σύμβουλος
Β’ Γενικός Γραμματέας Αθλητικού Συλλόγου ΟΜΟΝΟΙΑΣ Λευκωσίας
Υποψήφιος Βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις Επαρχίας Λάρνακας
Εγώ απέχω, εσύ απέχεις, αυτός απέχει. Εμείς απέχουμε, εσείς απέχετε, αυτοί απέχουν. Η κλίση του ρήματος,
παραπέμπει στο ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη «Μέρες του 1969», στο οποίο για να στηλιτεύσει ο ποιητής την εκτεταμένη διαφθορά και απαξίωση της Ελλαδικής κοινωνίας προς τη Χούντα και το γεγονός ότι πολλοί δημοκρατικοί Έλληνες εγκατέλειπαν ή απείχαν από κάθε αντίσταση εναντίον της Χούντας, κλίνει το ρήμα μεταναστεύω, σε όλα τα πρόσωπα, ενικού και πληθυντικού αριθμού.
Στην περίπτωση, όμως, του Μανώλη Αναγνωστάκη, αντικείμενο απαξίωσης είναι η Χούντα του 1967, ενώ στην περίπτωση μας η αποχή αφορά την Κύπρο και τους μόνους που θα ωφελέσει είναι τους κυβερνώντες, το μεγάλο κεφάλαιο και τους εχθρούς της δημοκρατίας και της επανένωσης. Στο κάτω κάτω δεν αρμόζει στον Αριστερό ψηφοφόρο η αποχή, όσο και αν τον έχει «απογοητεύσει» ο πολιτικός του χώρος. Τα λάθη της Αριστεράς είναι λάθος να εξισώνονται με τα εγκλήματα της Δεξιάς, που ανέχτηκε την ακροδεξιά και ενώ ο Πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι δεν θα προέβαινε σε ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων οργανισμών και στο κούρεμα καταθέσεων, εντούτοις προχώρησε σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις.
Ο πολίτης σήμερα, όσον αφορά το κυπριακό, πρέπει να γνωρίζει πως μόνο με δυνατό το ΑΚΕΛ μπορεί να οδηγηθεί ο τόπος σε λύση και το σημαντικότερο που πρέπει να γνωρίζει είναι ότι μόνο με πανίσχυρο ΑΚΕΛ θα θεμελιωθεί η λύση. Και τούτο γιατί είναι το ΑΚΕΛ, το οποίο με τα Έργα και Ημέρες του, εισήγαγε την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης κάνοντας αρχή από τα σχολεία, επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια. Πρέπει επίσης να γνωρίζουν οι ψηφοφόροι ότι είναι κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της Κύπρου από την Αριστερά, που επιτεύχθηκαν οι συγκλίσεις με τον Ταλάτ και ότι εάν οι κυβερνώντες άρχιζαν απ’ αυτές και όχι από μηδενική βάση, το πολιτικό μας πρόβλημα πιθανόν να ήταν σήμερα λυμένο.
Ο Θουκυδίδης από τον 5ο αιώνα π.χ. διαμηνύει πως ο πολίτης δεν πρέπει να μένει απαθής και αδρανής όταν 
υπάρχουν πολιτικές εξελίξεις. Διαφορετικά ο πολίτης χαρακτηριζόταν άτιμος και στερείτο των πολιτικών του δικαιωμάτων. Το ίδιο μας διαμηνύει και ο Κωνσταντίνος Καβάφης 25 αιώνες αργότερα από τον Θουκυδίδη. Έρχονται στιγμές, λέει, που ο πολίτης πρέπει να πει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι. Όχι λοιπόν στην αποχή και Ναι στην συμμετοχή στις εκλογές Μαΐου πρέπει να είναι η θέση κάθε Αριστερού ψηφοφόρου όσο πικραμένος κι αν είναι.
Κάποιος μπορεί να αντιτείνει ότι είστε όλοι το ίδιο. Όχι φίλε, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, γιατί είναι η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ που είχε και δυστυχώς εξακολουθεί να έχει τη νοοτροπία του αποφασίζομεν και διατάσσομεν, της αλαζονείας, της απαξίωσης της κοινωνίας, της εξυπηρέτησης των πλουσίων, της πατριδοκαπηλίας και του λαϊκισμού. Το πολιτικό DNA, από την άλλη, του Αριστερού, πόρρω απέχει από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αφού γαλουχήθηκε με πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά. Εμείς εξ’ άλλου δεν «ανατραφήκαμε» για να μισούμε, αλλά για να αγαπούμε και για να παλεύουμε για την κοινωνική δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
