Η 27χρονη Στέφανη Γρηγορίου επισκέφθηκε ήδη τρεις φορές τη Γκάνα στην Αφρική για να βοηθήσει ανθρώπους που δίνουν μάχη με την επιβίωση.
«Ζουν σε άθλιες συνθήκες, συνήθως δεν έχουν ρεύμα, πίνουν λασπόνερο που βρίσκουν με δυσκολία περπατώντας χιλιόμετρα, τρώνε κυρίως λίγο ρύζι, περνούν τόσες δυσκολίες κι’ όμως είναι τόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι με αυτά που έχουν. Όλοι μέρα τραγουδούν και χορεύουν. Αυτά βλέπω όταν πηγαίνω στην Γκάνα και αμέσως τα παραλληλίζω με τη μιζέρια που βλέπουμε στην Κύπρο από όλους εμάς και που παραπονιόμαστε καθημερινά για τα μικροπροβλήματα της ζωής».
Τα πιο πάνω λόγια ανήκουν στη νεαρή Στέφανη Γρηγορίου από τη Λεμεσό την οποία λατρεύουν τα παιδιά στην Γκάνα. Η Στέφανη μας μιλά και οι εμπειρίες της μόνο να μας συγκινήσουν και να μας ευαισθητοποιήσουν μπορούν.
Η 27χρονη Στέφανη είναι διαιτολόγος/διατροφολόγος. Μια νεαρή κοπέλα, γεμάτη ενέργεια, με πολλά όνειρα, έντονες ανησυχίες και συμπόνια για τον συνάνθρωπο της.
Πως βρέθηκε στην Γκάνα
Προς το τέλος του 2012 έπεσε η ιδέα για να ταξιδέψουν στην Γκάνα μαζί με κάποιους φίλους της με σκοπό να βοηθήσουν εθελοντικά τα παιδια αλλά και τους ανθρώπους εκεί που έχουν τόσες πολλές ανάγκες.
Η ιδέα δεν έμεινε στα λόγια. Σε πολύ σύντομο χρονικά διάστημα έγινε διευθέτηση με μια εθελοντική οργάνωση από την Αγγλία και η Στέφανη βρέθηκε για πρώτη φορά στην Γκάνα.
Την μετέφεραν σε ένα χωριό, όχι πολύ μακριά από την πρωτεύουσα της Γκάνας, Άκκρα. Στην αρχή όλα έμοιαζαν πολύ παράξενα και ομολογουμένως οι συνθήκες πολύ δύσκολες.
«Από τη 2η κιόλας μέρα αρχίσαμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στους ρυθμούς και να γνωρίζουμε τον κόσμο και τα παιδιά. Η κύρια μας ασχολία ήταν η διδασκαλία των παιδιών στα σχολεία. Διάφορα μαθήματα. Δεν ήταν και πολύ εύκολη η επικοινωνία λόγο της γλώσσας αλλά βρίσκαμε τις λύσεις. Τους τα εξηγούσαμε στα αγγλικά και προσπαθούσαμε με υπομονή να τα κατανοήσουν. Είναι τόσο μεγάλη η ανταμοιβή που παίρνεις όταν αντιλαμβάνεσαι ότι κατάλαβαν κάτι νέο για αυτά. Συνδέθηκα απίστευτα με τα παιδιά. Περνούσαμε αρκετές ώρες μαζί, κάναμε διάφορα πράγματα».
Τριτοκοσμικές συνθήκες – Θεωρούν μικρούς… θεούς τους λευκούς
«Οι συνθήκες πάντα είναι δύσκολες, έως άθλιες. Χωρίς ρεύμα πολλές φορές, ούτε τηλέφωνα ενώ μία φορά έπαθα και σαλμονέλα και πέρασα δύσκολα. Και να σας πω και το απίστευτο το πώς έπαθα τη σαλμονέλα. Καθαρίζαμε με τα παιδιά και ντόπιους δασκάλους κάτι σαν φιστίκια. Τους ρώτησα αν τρώγεται έτσι ωμό ή αν χρειάζεται κάποια επεξεργασία. Οι Γκανέζοι δάσκαλοι αλλά και τα παιδιά μου είπαν ότι μπορώ να φάω ωμό παρόλο που ήξεραν ότι δεν πρέπει. Θεώρησαν και θεωρούν γενικότερα όμως εμάς τους λευκούς κάτι πολύ ανώτερο από αυτούς, κάτι σαν μικρούς θεούς, και ήταν σίγουροι ότι δεν θα με πείραζαν τα φιστίκια ως λευκή που είμαι! Μια παρόμοια ιστορία είναι όταν τους είπα ότι μια φίλη μου που θα ερχόταν στο ένα από τα ταξίδια μαζί μου, αρρώστησε και ακύρωσε τελικά την επίσκεψη της, δεν το πίστευαν. Ψιθύριζαν μεταξύ τους και διερώτονταν πώς γίνεται να αρρωστήσουν οι λευκοί».
Άλλαξε τα εισιτήρια την πρώτη φορά!
Η πρώτη επίσκεψη της Στέφανης ήταν προγραμματισμένη να διαρκέσει 3 εβδομάδες. Τόσο πολύ της άρεσε όμως που άλλαξε τα εισιτήρια και έμεινε ακόμα 10 περίπου μέρες.
«Πραγματικά δεν ήθελα να φύγω την πρώτη φορά. Ήδη ακολούθησαν άλλες δύο επισκέψεις. 3 μήνες τη 2η φορά και 5 εβδομάδες την 3η φορά. Επισκέφθηκα πολλά χωριά, διαφορετικά κάθε φορά. Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τα παιδιά και τον κόσμο εκεί. Η ψυχή μου, η σκέψη μου και η έγνοια μου είναι εκεί».
Ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο αλλά…
Εύλογο το επόμενο ερώτημα μας. Είναι παντού φτώχεια στη Γκάνα ή κάνουν κουμάντο οι λίγοι πλούσιοι; Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα έτει 2016 συνάνθρωποι μας να ζήσουν αν μη τι άλλο σαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ; Η απάντηση δυστυχώς η αναμενόμενη.
«Έκανα πάρα πολλές φορές αυτή τη συζήτηση με ανθρώπους μορφωμένους στη Γκάνα και με καλές θέσεις στην Κυβέρνηση. Βλέπουν το πρόβλημα αλλά δεν μπορούν ή μάλλον δεν θέλουν να το αντιμετωπίσουν. Υπάρχει μεγάλη διαφθορά στις κυβερνήσεις. Οι χωρικοί ονειρεύονται ότι θα φτιάξουν τα πράγματα, ότι θα έρθει η μέρα που δεν θα έχουν διακοπές ρεύματος, που δεν θα έχουν πρόβλημα με το νερό. Δυστυχώς τα πράγματα όμως δύσκολα μπορούν να γίνουν αν μη τι άλλο ανθρώπινα…»
Πήρε φίλτρα νερού στη 2η επίσκεψη της – Βοήθεια και από Λανίτειο
«Δεν έχουν όλες οι περιοχές νερό. Πολύ δύσκολα τα πράγματα με το νερό και το είδα από την πρώτη φορά. Περπατούν χιλιόμετρα καθημερινά για να βρουν… λασπωμένο και λερωμένο νερό για την καθημερινότητα τους. Τότε είδα πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Τη 2η φορά που πήγα δεν πήρα μαζί μου άχρηστα πράγματα. Με τη βοήθεια του Συνδέσμου Γονεών του Λανιτείου [Γυμνασίου-Λυκείου], συγγενών, φίλων και μιας εταιρείας μαζέψαμε χρήματα και αγόρασα φίλτρα νερού. Πώς λειτουργούν; Παίρνεις το λερωμένο/μολυσμένο νερό, το περνάς από το φίλτρο και καθαρίζει.
Πιο μόνιμη λύση είναι μια λύση περίπου σαν τα πηγάδια. Αυτός είναι ο επόμενος μου στόχος. Μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ αν έχει κάθε χωριό το δικό του, θα έχει ολόχρονα καθαρό νερό. Δεν κοστίζει πάρα πολύ. Είναι μια πολύ απλή και εύκολη σχετικά λύση που όμως αυτοί που έχουν τη δυνατότητα δεν το κάνουν. Δεν είναι ανέφικτο μακάρι να τα καταφέρω. Χρειάζονται όμως χρήματα».
Πήρε και μυστρί και έχτισε και σχολεία η Στεφάνη – Οι άθλιες συνθήκες στα νοσοκομεία
«Την πρώτη φορά που πήγα ασχολούμασταν κυρίως με το σχολείο, τη διδασκαλία. Παράλληλα όμως χτίσαμε ένα σχολείο σε ένα πολύ απομακρυσμένο χωριό. Κάναμε το τσιμέντο αλλά και τα τούβλα. Πολύ συγκινητικό όταν το τελειώσαμε. Η πρόοδος που έκαναν τα παιδιά εκεί ήταν απίστευτη και συγκινητική.
Στις επόμενες επισκέψεις χτίσαμε κι’ άλλα σχολεία ενώ δούλεψα και νοσοκομείο της περιοχής. Απίστευτα σκηνικά εκεί. Π.χ. Τα χειρουργεία είναι κλειστά με κουρτίνες ενώ υπάρχουν μόνο 1-2 κρεβάτια για όλο το νοσοκομείο. Μετά το χειρουργείο έβαζαν κάτω στο πάτωμα τον ασθενή και έμπαινε ο επόμενος. Τα βρέφη που γεννιούνταν τα έριχναν όπου να ναι. Πολύ τριτοκοσμικές καταστάσεις».
– Τι όνειρα έχουν οι μεγάλοι άνθρωποι στη Γκάνα;
«Να φύγουν… ”Πάρε με στη χώρα σου” μου έλεγαν πολλοί. Καθημερινά παλεύουν για να διατηρηθούν στη ζωή. Να βρουν νερό και φαγητό για να ζήσουν την οικογένεια τους».
– Έχουν επίγνωση ότι ζουν σε άθλιες συνθήκες;
«Ναι αλλά δεν ξέρουν πόσο καλά ζούμε πχ εδώ στην Κύπρο. Ξέρουν ότι έχουμε λεφτά αλλά επαναλαμβάνω δεν μπορούν να αντιληφθούν πόσο καλά περνάμε εδώ στην Κύπρο. Είναι φυσιολογικό πχ για αυτούς να περπατάνε χιλιόμετρα κάθε μέρα για να βρουν νερό».
– Πώς μπορεί να βοηθήσει κανείς;
«Με διάφορους τρόπους. Π.χ. όπως είπα και πριν με μια οικονομική βοήθεια μπορούμε να αγοράσουμε φίλτρα νερού ή να χτίσουμε τα πηγάδια σε όσα πιο πολλά χωριά μπορέσουμε. Επίσης μπορεί κανείς να πληρώσει ένα μικρό σχετικό ποσό για τα δίδακτρα όσων παιδιών θέλουν να σπουδάσουν. Σύντομα θέλω να ξαναπάω και να μαζέψω χρήματα για να κάνω τα πηγάδια. Θα είναι λύτρωση για αυτούς τους ανθρώπους. Οικονομικά με χρήματα που ο καθένας αποφασίζει τι θα γίνει. Χρειάζονται επίσης ρούχα , παπούτσια, παιχνίδια κ.α. Ντρέπομαι να ζητήσω βοήθεια. Αλλά αν μπορεί κάποιος να βοηθήσει να ξέρει ότι αξίζει τον κόπο. Αυτό που θέλω να τονίσω ότι είναι μπορείς και από την Κύπρο να βοηθήσεις δεν χρειάζεται να πας στην Αφρική. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα. Τουλάχιστον για τα απαραίτητα όπως πχ. το νερό».
Το τελευταίο και ΣΠΟΥΔΑΙΟ μήνυμα από τη Στέφανη:
«Πολλά τα μηνύματα. Ευχαρίστηση και μεγάλη ικανοποίηση του να βοηθάς εθελοντικά. Βλέπεις πόσο πρέπει να εκτιμούμε τον τρόπο ζωής μας, γιατί κάποιοι άλλοι δεν τα έχουν στα τρέλα τους όνειρα. Είναι πανευτυχής αυτοί με όσα έχουν . Στην Κύπρο πολλοί είμαστε μίζεροι όλοι μέρα. Εκεί χορεύουν και τραγουδούν όλοι μέρα. Εκεί είμαι ευτυχισμένη. Ότι και να κάνω σκέφτομαι εκείνα τα παιδιά. Τα παράλογα που ξοδεύουμε εδώ και εγνοιες μας μου φαίνονται τόσο παράλογα. Όταν πας εκεί εκτιμάς τα πάντα».
ΑΡΧΙΚΗ ΠΗΓΗ: Σωτήρης Νικηφόρου στο Onlycy.com
Αναδημοσίεση: https://tanea-diaspora.net
