Καινούριο βιβλίο απ’ την Βικτώρια Χίσλοπ και περιοδεία σε όλη την Βρετανία για την παρουσίαση του. Ένα βιβλίο που (και πάλι) είναι γύρω απ’ την Ελλάδα και καταφέρνει να εξυμνεί τις ομορφιές της.
Το Skala Times μίλησε με την Βρετανίδα συγγραφέα των best seller με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου “Καρτ Ποστάλ από την Ελλάδα”.
Της Γιώτας Δημητρίου
Βικτώρια το καινούριο σου βιβλίο είναι γύρω απ’ την Ελλάδα και πάλι! Πιστεύω πως η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να σε τιμήσει γι αυτή τη διαφήμιση που κάνεις της Ελλάδας μέσω των βιβλίων σου. Ξέρω πως έχεις ερωτηθεί πολλές φορές, αλλά αλήθεια, από που πηγάζει αυτή η αγάπη σου για την Ελλάδα;
Αυτή η ιδέα για την Ελληνική κυβέρνηση είναι καταπληκτική! Θα ήθελα να αποκτούσα ελληνική ιθαγένεια ιδιαίτερα τώρα που ως Βρετανίδα θα χάσω την Ευρωπαϊκή μου ταυτότητα. Αλλά ας μη μιλήσουμε γι αυτό το θέμα….
Πρωτοεπισκέφτηκα την Ελλάδα σε ηλικία 17 ετών και ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Η ζέστη, η σκόνη, ο μπλε ουρανός με καταγοήτευσαν. Την αγάπησα την Ελλάδα αν και στην Αθήνα είχα χαθεί πολλές φορές και δεν μπορούσα να διαβάσω τις πινακίδες. Από τότε βέβαια ξαναπήγα εκατοντάδες φορές. Κάθε φορά που προσγειώνομαι στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με διακατέχει ο ίδιος πάντα ενθουσιασμός. Δεν έχω ελληνικές συνδέσεις μέσω της οικογένειας μου, τουλάχιστον όσον αφορά τις τελευταίες γενιές, αλλά ακόμα ονειρεύομαι ότι ίσως κάπου να έχω μια μακρινή καταγωγή απ’ την Ελλάδα….
Το καινούριο σου βιβλίο, “Καρτ Ποστάλ από την Ελλάδα” είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα;
Στο καινούριο μου αυτό βιβλίο υπάρχουν πολλές πτυχές του ελληνικού πολιτισμού και κάποιες ιστορικές αναφορές, αλλά όχι συγκεκριμένα γεγονότα πραγματικά. Το βιβλίο ήταν εμπνευσμένο από τα μέρη που επισκέφθηκα, και περιστασιακά από κάτι που άκουσα, αλλά αυτά ήταν το πρώτο υλικό του βιβλίου. Το πιο σημαντικό, οι χαρακτήρες, είναι όλοι φανταστικοί.
Ο πρωταγωνιστής στο βιβλίο μου στέλνει καρτ ποστάλ στη γυναίκα που τον απέρριψε, αλλά αυτές φτάνουν σε μια άλλη. Γοητευμένη εκείνη φτάνει στην Πελοπόννησο για να τη δει με τα μάτια της… Ελπίζω το ίδιο να κάνουν κι άλλοι διαβάζοντας το βιβλίο.
Υπάρχουν μηνύματα που επιχείρησες να στείλεις μέσα απ’ το βιβλίο;
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν μηνύματα ως τέτοια. Επίσης δεν πιστεύω ότι οι συγγραφείς θα πρέπει να στοχεύουν στο να παραδώσουν μηνύματα σε βιβλία μυθοπλασίας… Ελπίζω ότι οι αναγνώστες θα πάρουν κάτι που θα είναι προσωπικό για αυτούς. Ίσως μια νέα σκέψη για κάποιες από τις δικές τους παραδόσεις , ίσως μόνο μερικές στιγμές ψυχαγωγίας ( υπάρχουν μερικά κωμικά κομμάτια στο βιβλίο) , ή απλώς να καταφέρουν να “δραπετεύσουν” μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου.
Βικτώρια κάθε φορά που γράφεις ένα βιβλίο συζητάς την ιστορία σου με τους αγαπημένους σου κατά τη διάρκεια της συγγραφής ή κρατάς την ιστορία μόνο για τον εαυτό σου μέχρι να το τελειώσεις;
Ποτέ δεν αφήνω κανένα να διαβάσει τα γραφόμενα μου παρά μόνο όταν τελειώσω εντελώς. Για μένα είναι σημαντικό να έχω ένα καθαρό μονοπάτι μπροστά μου κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Αν κάποιος μου πει κάτι γι αυτό που γράφω μπορεί να χάσω το όραμα μου, τις εικόνες μου, για την ιστορία μου. Γνωρίζω συγγραφείς που στέλνουν κεφάλαιο κεφάλαιο ενώ γράφουν. Αυτό για μένα είναι κάτι ξένο, δεν το κάνω.
Τι σημαίνει για σένα “καλό βιβλίο” και τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει κατά τι γνώμη σου ένα καλό βιβλίο;
Πρέπει να έχει μια καλή ιστορία, μια ισχυρή αφήγηση, να μας δίνει λόγο για να γυρίσουμε σελίδα, καλό γράψιμο και χαρακτήρες. Πιστεύω αυτά είναι σημαντικά. Επίσης πιστεύω πως ο συγγραφέας πρέπει να πιστεύει στην ιστορία του. Αν κανένας δεν διάβαζε την ιστορία του, ακόμη αυτός, ο συγγραφέας, θα πίστευε σε αυτό που έχει γράψει;
Κάπου σε μια συνέντευξη σου είχες πει “κάθε μέρα για μένα θα πρέπει να έχει κάτι που θα με ανεβάζει
και δεν μπορεί πάντα να είναι ένα πάρτυ. Δεν πιστεύω ότι η ευτυχία πρέπει να είναι μια σπάνια απόλαυση , αλλά κάτι που μπορούμε να γευόμαστε όποτε το χρειαζόμαστε”. Αλήθεια τι είναι για σένα ευτυχία;
Ένα φλυνζάνι καλός καφές, συνάντηση με ένα φίλο, λιακάδα, μπλε ουρανός, ένα καταπληκτικό τραγούδι στο ραδιόφωνο….Αυτά μπορεί να είναι αρκετά….
Υπάρχει κάποιο ρητό που σου αρέσει και το θεωρείς “ρητό ζωής”;
“Ποτέ μη λες ποτέ”. Πιστεύω πως όλοι πρέπει να είμαστε ανοικτοί σε εκπλήξεις και έτοιμοι να δράσουμε μέσα από αυτές, να μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που κάνουμε ή τον τρόπο που σκεφτόμαστε.
Τέλος, αν σου ζητούσα να μου πεις τους τρεις πιο αγαπημένους σου συγγραφείς τι θα απαντούσες;
Ian McEwan – Απίστευτος συγγραφέας.
Emily Bronte – έγραψε μόνο μια νουβέλα αλλά είναι η πιο αγαπημένη μου όλων των εποχών.
Κωνσταντίνος Καβάφης – Είναι ποιητής αλλά μερικά απ’ τα ποιήματα του έχουν την διάσταση ενός μυθιστορήματος.
