Η αφίσα για την καινούργια περιοδεία του Πάνου Μουζουράκη είναι έργο ενος καλλιτέχνη από τη Λάρνακα, ο οποίος είναι μηχανολόγος μηχανικός στο επάγγελμα. Αυτός ο καλλιτέχνης δημιουργεί έργα εμπνευσμένα απ’ τη Λάρνακα, ενώ έχει φτιάξει και πορτρέτα των αείμνηστων Δημήτρη Μητροπάνου και Παντελή Παντελίδη, καθώς και γνωστών Κύπριων. Με αφορμή την πρώτη του έκθεση με τίτλο “Μολ-ήβη”, που θα πραγματοποιηθεί στις 28 Απριλίου, εμείς κουβεντιάσαμε μαζί του.
Κυρίες και κύριοι, γνωρίστε τον αυτοδίδακτο και ταλαντούχο ζωγράφο κύριο Μιχάλη Γεωργίου!
Της Γιώτας Δημητρίου
Mιχάλη από πότε ασχολείσαι με τη ζωγραφική;
Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η αγάπη μου για την ζωγραφική και τις τέχνες γενικότερα φάνηκε από την παιδική μου ηλικία. Πιστεύω ότι αυτό που με επηρέασε είναι το γεγονός ότι δεν προσπάθησε ποτέ η οικογένεια μου να με περιορίσει. Αντιθέτως είχα πολλή ενθάρρυνση και στήριξη.
Σπούδασες μηχανολόγος μηχανικός με μεταπτυχιακό στην διοίκηση και διαχείριση της μηχανικής. Γιατί δεν επέλεξες σπουδές που να έχουν σχέση με την τέχνη;
Θεωρούσα ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει ένας καλλιτέχνης δουλειά και να ανταπεξέλθει στις βιοποριστικές ανάγκες της ζωής. Μεγαλώνοντας όμως, η ανάγκη να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ζωγραφική γινόταν ολοένα εντονότερη. Ήταν ένας τρόπος να διοχετεύσω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου, τους προβληματισμούς μου, τα οράματα μου.
Πιστεύεις πως ένας αυτοδίδακτος ζωγράφος μπορεί να έχει τις γνώσεις και να προχωρήσει στο μονοπάτι αυτό της ζωγραφικής;
Ο κόπος και η επιμονή ανταποδίδουν αναμφίβολα καρπούς. Το χάρισμα όμως, δεν διδάσκεται ούτε κατακτάται. Η ουσία της τέχνης είναι στην έκφραση και δημιούργια που ο άνθρωπος μοιράζεται με τους συνανθρώπους του. Δεν υπάρχει ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο έργο, αλλά διαφορετικό. Ο Σεφέρης έγραψε κάποτε: “Σ’ αυτόν τον τόπο, όπου είμαστε όλοι, τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι.” Δεν έβαλε το πρώτο πληθυντικό “είμαστε” από ευγένεια, θεωρούσε και τον εαυτό του “τραγικά αυτοδίδακτο”. Όποιος παρακολουθήσει, τη σκληρή και επίμονη πορεία του από τις πρώτες επιστολές, τα πρώτα ποιήματα, τις πρώτες ημερολογιακές σημειώσεις, καταλαβαίνει τι εννοούσε. Αναγκαστικά λοιπόν γινόμαστε αυτοδίδακτοι αν θέλουμε κάτι παραπάνω από την τυπική απομνημόνευση και τη γνώση.
Για σένα τι σημαίνει “καλός ζωγράφος”;
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή, η ζωγραφική, όπως και κάθε τέχνη, έχει κάτι το υποκειμενικό, αυτό που αρέσει σε κάποιον μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον άλλο. Εν τούτοις, κάποιοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί με ταλέντο στην ζωγραφική, ενώ κάποιοι άλλοι δε μπορούν να εξωτερικεύσουν τον εσωτερικό τους κόσμο με χρώμα και σχέδιο, όσο και αν προσπαθήσουν.
Με ποιο είδος ζωγραφικής ασχολείσαι;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω εκ του φυσικού με μολύβι. Πηγές έμπνευσης μου είναι τα πάντα θά’λεγα που μας περιβάλλουν και εν δυνάμει μας συγκινούν. Στα έργα μου υπάρχουν ποικίλες θεματογραφίες αλλά η κύρια πηγή μου είναι ο άνθρωπος. Καθοριστική αφορμή για να τα αποτυπώσω στο χαρτί μου, είναι η βιωματική μου εμπειρία που προέρχεται από προσωπική σχέση με πρόσωπα, καταστάσεις και τόπους.
Η έκθεση σου, που θα πραγματοποιηθεί στις 28 Απριλίου, ονομάζεται “μολ-ήβη πρόσωπα γραμμές Λάρνακα”, καταρχάς πες μου πώς εμπνεύστηκες το όνομα και αν είναι η πρώτη σου ατομική έκθεση.
Ναι, είναι η πρώτη μου ατομική έκθεση και για αυτό και το λεκτικό παίγνιο, που είναι πολύ περισσότερα από ένας τίτλος μια έκθεσης. Εγκλωβίζει μέσα του τις δημιουργίες μου, οι οποίες συνδυάζουν το μολύβι ως μέσω επικοινωνίας άλλα και την Ήβη, που συμβολίζει την νεότητα και την ζωντάνια, όπως παρουσιάζεται στην ελληνική μυθολογία.
Τι θα δούμε σε αυτή την έκθεση;
Σε αυτή την έκθεση θα ταξιδέψουμε με εικόνες που μας μεγάλωσαν. Εικόνες που μας πρόσφερε απλόχερα η μικρή πόλη μας. Η Λάρνακα. Και καθώς μεγαλώσαμε, σε αυτές τις εικόνες προσδώσαμε ένα σημαίνον νόημα, που σταδιακά αποκτά κάτι το ιερό.
Ζωγραφίζεις γνωστά πρόσωπα της Λάρνακας όπως πχ τον “Γιαννή τον Marlboro” που είναι μια 
γνωστή φυσιογνωμία της πόλης, πρόσωπα γνωστά της Κύπρου, αλλά και πρόσωπα διασήμων Ελλαδιτών όπως Πάνο Μουζουράκη , Γιάννη Ζουγανέλη , τους αείμνηστους Μητροπάνο και Παντελίδη κ.α. Σε εμπνέουν τα πρόσωπα ή οι προσωπικότητες πίσω από αυτά;
Ζωγραφίζω ότι με εμπνέει ότι με εκφράζει και γενικά ότι μου κινεί το ενδιαφέρων, από συναισθήματα, ανθρώπους, προσωπικότητες, το έργο που τέλεσαν η τελούν στην κοινωνία του χθες και του σήμερα. To τι μπορεί να σε εμπνεύσει είναι κάτι απρόοπτο, δεν μπορεί να έχει καθορισμένη ώρα και στιγμή.
Θεωρώ ότι βρίσκομαι στο δημιουργικό στάδιο της ζωής μου και προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι την όποια έμπνευση έχω, είτε προέρχεται από χαρά , αγάπη, ευτυχία είτε από λύπη, απογοήτευση και μοναξιά . Κάθε μέρα βαδίζοντας στο δρόμο της ζωής, ο κάθε ένας μας κατακλύζεται από επιρροές, συναισθήματα και πολλά άσχετα μεταξύ τους ερεθίσματα. Ότι βλέπω, ότι ακούω και νιώθω, ότι βιώνω καθημερινά, ότι σκέφτομαι και ονειρεύομαι με επηρεάζει. Αρπάζω λοιπόν κι εγώ ότι με συναρπάζει, απ όπου κι αν προέρχεται το νεύμα και το αποτυπώνω στο χαρτί .
Αλήθεια, η συνεργασία σου με τον Πάνο Μαζουρακη πώς προέκυψε;
Η συνεργασία με τον Πανο Μουζουρακη και την Μetro live Productions προέκυψε εντελώς τυχαία όταν εμπνεύστηκα να ζωγραφίσω μια γκριμάτσα του Πάνου σε επαγγελματική φωτογράφηση του. Όταν ανέβασα τον πίνακα, στην προσωπική μου σελίδα στο facebook η παραγωγή έδειξε ενδιαφέρον προτείνοντας συνεργασία και να χρησιμοποιηθεί το έργο για την νέα αφίσα της περιοδείας του Πάνου Μουζουρακη σε Ελλάδα και Κύπρο . Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα.
Τέλος, ζεις στη Λάρνακα. Τι χρειάζεται η Λάρνακα σήμερα κατά τη γνώμη σου όσον αφορά στις τέχνες;
Η Τέχνη είναι η ανθρώπινη, κυρίως πνευματική, δραστηριότητα, που δημιουργεί, καλλιεργεί και προβάλλει την αισθητική, πνευματική, συναισθηματική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Πιστεύω πως πρωταρχικός στόχος θα πρέπει να είναι η επαναφορά του κοινού και των φιλότεχνων στην άποψη ότι η τέχνη και ειδικότερα η εικαστική παραγωγή δεν είναι κάτι περιττό, μια πολυτέλεια, αλλά μια πνευματική ανάγκη. Που πρέπει διαρκώς να τρέφεται με έργα υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας, ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους και προοπτικές για τον τόπο.
————————————-
μολ-ήβη
Το λεκτικό παίγνιο είναι και πολύ περισσότερα από ένας τίτλος μια έκθεσης, εγκλωβίζει μέσα του τις δημιουργίες του Μιχάλη, οι οποίες συνδυάζουν το μολύβι ως μέσω επικοινωνίας άλλα και την ήβη, την νεότητα και την ζωντάνιας των έργων του. Ο δημιουργός προσπαθεί μέσα από την μολυβένια αναπαράσταση και απεικόνιση τοπίων άλλα και προσώπων της Λάρνακας να συγκεράσει το ασυνήθιστο και το καινοτόμο του μαυρόασπρου σχεδίου να παριστά την ζωντάνια μια πόλης η οποία ζει και αναπνέει μεσα από τα χαρακτηριστικά καθημερινά πρόσωπα της.
Με το χέρι του Μιχάλη ταξιδεύουμε σε οικεία σημεία και πρόσωπα της πόλης μας, τα οποία ταυτοποιούν την ζωή μια ολοζώντανης Λάρνακας, πρόσωπα των οποίων η παρουσία στην πόλη είναι αδιαμφισβήτητη. Δεν πρόκειται περι έκθεση σε βάδισμα μια πεπατημένης πρακτικής, πρόκειται περί ταξιδιού σε μαυροάσπρο χαρτί, σε σημεία, πρόσωπα γεμάτη από Λάρνακα.
Μιχάλης Γεωργίου
Γεννήθηκε στις 23 Γεννάρη το 1987. Η καταγωγή του προέρχεται από το Βαρώσι και τη Λύση. Τα τελευταία χρόνια μένει στη Λάρνακα. Κατέχει πτυχίο Μηχανολόγου Μηχανικού και μεταπτυχιακό στη Διοίκηση και διαχείριση της Μηχανικής . Η αγάπη και το ενδιαφέρον του για την Τέχνη και ειδικότερα για τη ζωγραφική ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος. Τα αντιφατικά στοιχεία που μέσα του συγκρούονται, τα οποία δημιουργούν εντάσεις, άγχος και προβληματισμούς, υπήρξαν το ερέθισμα στην εικαστική του έκφραση. Σήμερα εξακολουθεί να εμπνεται από τα καθημερινά του βιώματα, εικόνες σκέψεις και όνειρα και την κάθε γραμμή ομορφιάς που τα απαρτίζουν. Στη ζωγραφική του ασχολείται κυρίως με το σχέδιο και το σκίτσο με υλικό το μολύβι.
