Συνθέτης, τραγουδιστής, σπουδαίος χιουμορίστας, “αστέρι” από παιδική ηλικία, όταν μαζί με τον πατέρα του, Γιάννη Πάριο, τραγουδούσε την διαχρονική πλέον επιτυχία, “πιο καλή μοναξιά”. Ο Χάρης Βαρθακούρης, σε μια συνέντευξη – συζήτηση, που μου έδωσε πριν λίγους μήνες για εφημερίδα στο Λονδίνο, μίλησε για όλα και για τον τρίτο του δίσκο με τίτλο “Άρχοντας του Κόσμου”. O Χάρης, που σε λίγο καιρό θα γίνει μπαμπάς για δεύτερη φορά, τονίζει πως όταν πρόκειται για τη μουσική του πορεία δεν ακούει κανένα, ούτε καν τον πατέρα του, “γενικώς δε συμβουλεύομαι κανέναν”.
Της Γιώτας Δημητρίου
Χάρη, πέρασαν χρόνια, από εκείνο το τραγούδι επιτυχία, “Πιο Καλή Μοναξία”, που ο πρωτότοκος γιος του Γιάννη Πάριου τραγουδούσε, παιδί τότε μαζί με τον πατέρα του. Σήμερα το παιδί μεγάλωσε….Εκείνη η επιτυχία, εκείνα τα παιδικά χρόνια μέσα στο τραγούδι (λόγω πατέρα) ήταν η αιτία που ακολούθησες μουσικό μονοπάτι/πορεία; Ήξερες πάντα πως αυτό θα ακολουθούσες; Ή μήπως υπήρχαν στιγμές που έλεγες “εγώ δε θα ακολουθήσω μουσικό μονοπάτι, θα ακολουθήσω κάτι άλλο”;
Ήταν δεδομένο ότι θα ακολουθήσω μουσικό μονοπάτι. Η μουσική όμως έχει πολλούς δρόμους. Μπορείς να γίνεις παραγωγός, ηχολήπτης, μουσικός, συνθέτης, τραγουδιστής, κτλ. Αυτό λοιπόν που ήθελα να γίνω, ήταν παραγωγός και, ίσως, παράλληλα, συνθέτης. Είχα πρότυπο τον Quincy Jones και ήθελα να γίνω κάτι ανάλογο στην Ελλάδα. Απλώς καποια στιγμή, από σπόντα μπορώ να πω, έβαλα και το “τραγουδιστής” στο ρεζουμέ μου, διότι όλα τα υπόλοιπα, στις δικές μου δουλειές τουλάχιστον, τα κάνω όλα και τα χαίρομαι εξίσου.
Σε ένα από τα τραγούδια που έχεις γράψει (“Σε ευχαριστώ”) λες σε κάποιο από τους στίχους “Σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου, ήρθες την πιο κατάλληλη στιγμή”. Πιστεύεις τελικά πως υπάρχουν κατάλληλες στιγμές για τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας; Δηλαδή ανήκεις στους ανθρώπους που πιστεύουν στο σωστό timing;
Όταν έγραψα και είπα το “Σ’ευχαριστώ” το εννοούσα. Η κοπέλα στην οποία απευθυνόμουν, θεωρούσα τότε ότι είχε έρθει την κατάλληλη στιγμή.
Ωστόσο τώρα είναι τώρα παντρεμένη, έχει φτιάξει δικη της οικογένεια κι εγώ το ίδιο. Οπότε, τι σημασία έχει τελικά αν θεωρουμε το “timing” σωστό ή όχι; Για την εποχή εκείνη ήταν σωστό. Για τη ζωή μου, όπως έχει εξελιχθεί, αποδείχτηκε πως όχι. Δε μπορεί κάποιος να μην πιστεύει ότι υπάρχει σωστό και λάθος timing. Για παράδειγμα, δε μπορεις να ζητήσεις δανεικά από το φίλο σου, ενω είστε στην κηδεία του πατέρα του!
Εσύ στην μέχρι τώρα πορεία σου, στεκόσουν τυχερός με το timing;
Είμαι παράδειγμα προς αποφυγή, όσον αφορά σε επιλογές μου και το timing τους πάνω στη δουλειά μου.
Χάρη είσαι ένας καλλιτέχνης πολύ χαμηλών τόνων. Θυμάμαι όταν σε είχα δει να εμφανίζεσαι στο “Αλ Τσαντίρι” (μαζί με τον πατέρα σου) είχα εκπλαγεί διότι είσαι ένας άνθρωπος που σπάνια εμφανίζεται παρά μόνο βέβαια για να τραγουδήσει, όπως έγινε και στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου. Όμως, Χάρη, δεν πιστεύεις πως είναι αναγκαία η προβολή για ένα καλλιτέχνη; Δεν πιστεύεις πως οι χαμηλοί τόνοι μπορούν ίσως και να βλάψουν ένα καλλιτέχνη;
Δυστυχώς δεν αντιμετώπισα ποτέ τη μουσική ως επάγγελμα. Είναι απόλυτα σωστό αυτό που λες. Φυσικά και βλάπτει έναν καλλιτέχνη η αποχή του από τη δημοσιότητα και οι χαμηλοί τόνοι. Ωστόσο αυτό για μένα είναι μια στάση ζωής και μια συνειδητή επιλογή και το το κόστος είναι εν γνώσει μου.
Στην προσωπική σου ιστοσελίδα στο facebook μιλάς πολύ προσιτά, απλά, έξω από τα δόντια και με μπόλικη δόση χιούμορ. Πόσο εύκολο είναι να μιλάς έξω από τα δόντια όταν ξέρεις πως τα ΜΜΕ καραδοκούν;
Δεν έχω γράψει τίποτα μεμπτό, κανένα ψέμα ή κάτι για το οποίο να ντρέπομαι. Δε μπορώ, ούτε και θέλω, να καταπιέζομαι όταν σκέφτομαι να πω κάτι. Έχει τύχει να δω να παρεξηγείται το χιούμορ μου, κυρίως από το twitter, που έχοντας μόνο 140 χαρακτήρες για να διατυπώσεις τη σκέψη σου ίσως και να περιορίζεσαι κάποιες φορές, αλλά τίποτα για το οποίο να χάσω τον ύπνο μου.
Χάρη εσύ με τι μουσική μεγάλωσες και ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο είδος μουσικής; Τι μουσική ακούς όταν βρίσκεσε σπίτι;
Μεγάλωσα ακούγοντας μαύρη μουσική. Εννοώ soul, RnB, Jazz, Funk κτλ. Καλώς ή κακώς, εξακολουθώ να ακούω τα ίδια ακόμα και τώρα 🙂
Στην αγαπημένη, λατρεμένη, Πάρο που έχω πάει δύο φορές και που είναι ο τόπος καταγωγής του επίσης λατρεμένου Γιάννη Πάριου -πατέρα σου- πας συχνά; Τι αγαπάς περισσότερο από την Πάρο;
Πηγαίνω κάθε καλοκαίρι. Με μένα συμβαίνει το εξής. Ενώ για τον περισσότερο κόσμο το καλοκαίρι είναι εποχή ξεφαντώματος και διασκέδασης, για μένα ειναι περίοδος απομόνωσης και ξεκούρασης. Αυτό λοιπόν που αγαπώ πολύ στο νησί είναι οτι μου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Να απομονωθώ στο σπίτι μου, με τα μηχανήματα μου και να κάτσω να χαλαρώσω, να ξεκουραστώ και να γράψω, αν αυτό θέλω. Κι αν κάποια στιγμή θέλω να πιω κι ένα ποτό, είμαι 15 λεπτά μακρυά από τον “πολιτισμό”. Όλα αυτά βέβαια πριν παντρευτώ και γίνω πατέρας.
Τι κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
Με μωρό παιδί στο σπίτι, ο ελεύθερος χρόνος σου είναι οι ώρες που κοιμάται! Αν προλάβουμε να δούμε με τη γυναικα μου καμιά ταινία, είμαστε ευτυχισμένοι. Όταν ήμουν ελεύθερος πήγαινα συνέχεια σινεμά, 2 φορές την εβδομάδα σίγουρα, έγραφα πολύ περισσότερο, διάβαζα πολύ περισσότερο κι έβγαινα πολύ περισσότερο! Δε μου λειπει καθόλου όμως αυτή η εποχή. Λατρεύω την κόρη μου και μπορώ να ασχολούμαι μαζί της όλο το 24ωρο!
Χάρη, στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, ποιο ρόλο έχει η μουσική; Πως βλέπεις τα μουσικά δρώμενα στην Ελλάδα του σήμερα; Μήπως δέχεται και η μουσική “πόλεμο” λόγω οικονομικής κρίσης όπως δέχεται γενικότερα ο πολιτισμός;
Η μουσικη έχει πάντα ρόλο στη ζωή μας, ανεξαρτήτως καιρού, συγκυριών, κρίσης ή οποιουδήποτε άλλου παράγοντα κι ο ρόλος της δεν αλλάζει. Με τη μουσική κλαίμε, γελάμε, ξεχνιόμαστε, προβληματιζόμαστε, χαλαρώνουμε και “γεμιζουμε”. Οπότε αν μια περίοδο έχουμε ανάγκη από μουσική, είναι αυτή που διανύουμε. Τα μουσικά δρώμενα, όπως τα αποκαλείς, δεν είναι ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής. Η κρίση πλήττει τα πάντα. Από τη δισκογραφία μέχρι τα νυχτερινά μαγαζιά.Όλες οι τέχνες δέχονται πόλεμο αλλά είναι έμμεσος πόλεμος.Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Όταν δεν έχεις δουλειά, αν πεινάς, αν δε μπορείς να συντηρήσεις το σπίτι και την οικογένεια σου, τη μουσική θα σκεφτείς ή την επιβίωσή σου;
Ο “Άρχοντας του Κόσμου”είναι το τρίτο σου CD. Με συνεργασίες αξιόλογων στιχουργών και συνθετών, όπως η Ναταλία Γερμανού, ο Κωνσταντίνος Εμμανουήλ, ο Τάσος Λυμπέρης, ο Νίκος Γρίτσης και ο Βασίλης Γιαννόπουλος και με επίσης συνθέσεις δικές σου. Πόσο καιρό σου πήρε η προετοιμασία του CD και πόσο εύκολο ήταν για σένα να επιλέξεις συνεργάτες για το CD σου;
Αν υπολογίσουμε οτι ο προηγουενος μου δίσκος βγήκε το Νοέμβριο του 2002, θεωρητικά από την επόμενη μέρα που τον παρέδωσα μπήκα στη φάση ετοιμασίας του επόμενου. Άρα θα μπορούσα να πω ότι μου πήρε 8 χρόνια διότι την παρέδωσα Μάιο του 2010. Βέβαια έκανα τεράστια διαλείμματα σ’αυτά τα 8 χρόνια 🙂
Είναι η πρώτη φορά που ο πατέρας σου δεν συμμετάσχει σε CD σου. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν αυτό για σένα; Τον συμβουλεύτηκες για τραγούδια/συνεργασίες για τον “Άρχοντα του Κόσμου”; Αν κάτι δεν του άρεσε θα το άλλαζες; (όσον αφορά την επιλογή τραγουδιών)
Όταν ετοιμάζεις ενα cd μπορεί να ηχογραφήσεις τα διπλάσια τραγούδια από αυτά που τελικά θα κυκλοφορήσεις. Στην προκειμένη έτυχε, μεταξύ αυτών που έμειναν απ’έξω, να συμπεριλαμβάνονται κι αυτά στα οποία έγραψε στίχο ο πατέρας μου. Γενικώς δε συμβουλεύομαι κανέναν. Κλείνομαι στο studio και κάνω του κεφαλιού μου.
Τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός. Ποιο από τα τρία απολαμβάνεις περισσότερο;
Συνθέτης. Η σύνθεση ειναι δημιουργία και μάλιστα δημιουργία σε μια “γλώσσα” που τη μιλάει όλος ο πλανήτης και την απολαμβάνουν όλες οι ηλικίες.
Ο “Άρχοντας του Κόσμου”, αγαπήθηκε από τον κόσμο. Το τρίτο σου λοιπόν CD σε κάνει να νοιώθεις άρχοντας του κόσμου; Με ποια πράγματα ο Χάρης Βαρθακούρης νοιώθει άρχοντας του κόσμου;
Ένα και μόνο πράγμα με κάνει πλέον να αισθάνομαι Άρχοντας του Κόσμου… η κόρη μου!
Χάρη πόσο εύκολο είναι να είσαι γιος του σπουδαίου Γιάννη Πάριου και συνάμα να ακολουθείς μουσική πορεία;
Είναι πολύ δύσκολο εώς και αβάσταχτο, αν δεν έχεις γερό στομάχι. Η κριτική του κόσμου είναι πάντα πιο αυστηρή, σας συγκρίνουν χωρίς να υπάρχει λόγος και 9 στις 10 φορές είσαι ο χαμένος και υπάρχουν πάντα οι κακοπροαίρετοι που λένε ότι χάρη σ’εκείνον γράφεις ή τραγουδάς ή υπάρχεις, σχεδόν αποκαλώντας σε ατάλαντο και τυχεράκια…
Ο Χάρης όταν, παιδάκι, ταγουδούσε μαζί με τον πατέρα του, Γιάννη Πάριο το all time classic πλεόν, “Πιο καλή Μοναξιά” : http://www.youtube.com/watch?v=8RjF7_YVk5E
