Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Αγαπητό καρμικό καλοκαίρι 2012,
Αυτό το καλοκαίρι θέλω να κοιτώ τους άλλους κατάματα και να λέω αυτό που σκέφτομαι χωρίς να ανησυχώ πως θα το εκλάβουν, επίσης θα ήθελα οι άλλοι να μου λένε στα μούτρα μου αυτό που σκέφτονται για μένα και όχι να το συζητούν πίσω από την ωραία μου πλάτη.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω να ζήσω τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου και να είναι τόσο παθιασμένος και δυνατός που να μπορέσει να ανανεώσει όλα τα κύτταρα του Είναι μου και να κάνει delete όσους πέρασαν τουρίστες ανεπρόκοποι από την καρδιά μου.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω να καταφέρω να πάω πίσω στα κιλά που πάντα ήμουν και όχι σε αυτά που με έφερε το emotional eating των τελευταίων 2 χρόνων, να μπορώ να φορώ όσα ταιριάζουν με τον χαρακτήρα μου και όχι όσα βολεύουν τα παραπανίσια κιλά μου.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω θάλασσα. Πολλή θάλασσα. Όχι μια φορά τη μέρα. Και δύο φορές αν τύχει. Και βραδινά beach party με σουβλάκια, μπύρα και μόνο λίγους εκλεκτούς αγαπημένους φίλους.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω βεράντα, γλυκό του κουταλιού και αμπελοφιλοσοφίες και φίλες αγαπημένες και κουβέντες αληθινές και χαμόγελα για όσα πετύχαμε, για όσα αποτύχαμε και για όσα θα τα παλέψουμε.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω Paolo Coelho, να διαβάσω επιτέλους εκείνες τις “Μάγισσες του Πόρτομπελο” και να παίζουν background καλοκαιρινές μουσικές.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω Φοινικούδες για καφέ και ποτό, Savino για μπύρες, Margarita για Μαργαρίτα λεμόνι, Kastela beach για μπάνια και ωραίο φραπέ, απόμερες παραλίες (Δεκέλια road) όταν δε θέλω να δω κόσμο και Αγία Νάπα. Μπόλικη Αγία Νάπα για θάλασσα, ποτό και μεξικάνικα.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω μαύρισμα και να περπατώ ξυπόλυτη όσο περισσότερο γίνεται. Να γράφω το μέλλον σε αρωματισμένες σελίδες και να πιστεύω πως όλα θα γίνουν και πως ακόμα δε χάθηκε το τρένο επειδή μας πήραν τα χρόνια, όπως κάποιοι θέλουν να μας πείσουν.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω να μην έχω ιδέα τι είπε ο τάδε πολιτικός και τι έκανε ο άλλος. Μόνο ο κόσμος να είναι καλά! Οι άλλοι (πολιτικοί και ηγέτες, μεγάλοι και τρανοί) δεν με αφορούν, δεν υπάρχουν στο σύμπαν μου γι αυτό το καλοκαίρι.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω να πείσω τον εαυτό μου πως δεν φταίει αυτός αν οι 2 μεγάλοι μακροχρόνιοι έρωτες της ζωής μας , μας εγκατέλειψαν….Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Όσο ζούμε θα ελπίζουμε και θα καρτερούμε… και νομίζω ο έρωτας ξεκίνησε να περπατά και έρχεται, είναι στο δρόμο….
Αυτό το καλοκαίρι θέλω αισιοδοξία, γιατί “είμαστε ακόμη ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα” και είναι ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ρε!
