Με βαθύτατο πόνο ψυχής και ακόμη βαθύτερη αγάπη, από μια δασκάλα…

Από το Facebook page της δασκάλας Φαίδης Φαίδωνος

Καλό Παράδεισο, μικρό μας αγγελούδι…
Θα μπορούσε να ήσουνα ένα από τα εκατοντάδες «Καλημέρα κυρία μου…» που μας φτιάχνουνε τη μέρα κάθε πρωινό… Ένα από τα δεκάδες ζευγάρια ματάκια που μας κοιτάνε δακρυσμένα το διάλειμμα και επιζητάνε παρηγοριά και λύση, γιατί «δεν με παίζει ο διπλανός»… Ένα από τα αμέτρητα χαμόγελα που φωνάζουνε «είσαι η πιο όμορφη κυρία του κόσμου» κι ας τυχαίνει να μην είμαστε παρά ξενυχτισμένες, αδύναμες, ταλαιπωρημένες… Ένα από τα ασύγκριτα μοναδικά χεράκια που κυματίζουν σαν τρελά να μας ξεπροβοδίσουν, καθώς φεύγουμε απ’ το σχολείο, λίγη ώρα μετά το χτύπημα του τελευταίου κουδουνιού… Χαιρετούρες με ενθουσιασμό ατελείωτο, σαν να έχουνε να σε συναντήσουν χρόνια, κι ας κάνανε μαζί μας μάθημα πριν από κάτι λεπτά… Θα μπορούσε λοιπόν, να ήσουνα ένα από τα ασύλληπτα φωτεινά προσωπάκια που μας προσφέρουνε λουλούδια γιατί «ταιριάζουνε με το φόρεμά σου, κυρία μου»… Που μας χαρίζουνε τις καραμέλες τους γιατί «είναι γλυκές σαν κι εσένα»… Θα μπορούσαν να σου ανήκαν δύο από τα δεκάδες μανικάκια που έχουμε μαζέψει προς τα επάνω, γιατί «κάνει ζέστη κι έχω σκάσει, κυρία» ή γιατί «τα δαχτυλάκια μου είναι βρώμικα, γεμάτα με παστέλ»… Θα μπορούσες να ήσουνα ένα από τα αγγελάκια που τόσο συνειδητά και με περισσή αγάπη, επιλέξαμε να εκπαιδεύουμε, στα δημοτικά σχολεία…

Δεν ήσουνα αγγελούδι μου, μα θα μπορούσε να ήσουνα… Δεν ήσουνα, μα ήσουνα… Δεν ήσουνα, μα είσαι… Δεν ήσουνα, μα πάντα θα είσαι… Πάντα θα είσαι, ένα παιδί δικό μας… Καλό Παράδεισο, μικρό μου αγγελούδι…

Η καρδιά, οι ευχές κι οι προσευχές μας, ας πετάξουνε ψηλά, μαζί με την ανάλαφρη ψυχούλα σου… Ο Θεούλης ας δίνει κουράγιο και ψυχική αντοχή στη μανούλα σου και στους δικούς σου, που θα ψάχνουν απεγνωσμένα για παρηγοριά… Όμορφη η ενσυναίσθηση, μα – κακά τα ψέματα – μόνο όσοι έχουμε ζήσει βαθιά μες το πετσί μας «άδικος χαμός» τι πάει να πει, μπορούμε να νιώσουμε τον πόνο τους βαθιά… Τον πόνο που όμοιός του δεν υπάρχει… Ο Θεός ας ρίχνει βάλσαμο στις πληγές τους, για να τις απαλύνει…

Ας ευλογεί και τον αγώνα των δασκάλων σου αγγελούδι μου, να ξεπεράσουν το χαμό σου… Ας τους δίνει δύναμη και φώτιση, μέσα από τα δικά τους συντρίμμια να σταθούν και να στηρίξουν ένα ολόκληρο σχολείο που πενθεί και αβάσταχτα θρηνεί για την απώλειά σου… Γιατί ναι… Η επόμενη μέρα είναι κοντά… Και πέρα από το χαμόγελό σου που έχει φύγει, θα πρέπει να αναστηθούν τα αμέτρητα χαμόγελα που έχουν σβήσει συντροφιά με σένα… Οι φωνούλες που παιγνίδιζαν μαζί σου, τα φιλαράκια σου, οι συμμαθήτριες και οι συμμαθητές σου που δεν θα σε βρουν πια στο θρανίο σου… Κι ας είσαι πάντα εκεί…

Καλή δύναμη και καλό κουράγιο, αγαπημένοι συνάδελφοι του σχολείου της πόλης μας… Ευλογημένος ας είναι ο αγώνας σας που θα κλείσει τις δικές σας πληγές και των υπόλοιπων παιδιών μας… Φίλε σχολικέ ψυχολόγε που θα αναλάβεις, δύσκολο μα τρομερά αναγκαίο το έργο σου… Καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε όλους…

Μην διστάσετε να μας ψάξετε, αν μπορούμε να σας φανούμε χρήσιμοι, έστω και στο ελάχιστο…

Με βαθύτατο πόνο ψυχής και ακόμη βαθύτερη αγάπη,
Μια δασκάλα…
Φαίδη