Kείμενο του Ευρωβουλευτή ΑΚΕΛ (πρώην βουλευτή Λάρνακας) Γιώργου Γεωργίου
Αφορμή για τον τίτλο η χυδαία
προσέγγιση της βρετανικής κυβέρνησης γύρω από την
ακολουθούμενη πολιτική της περιβόητης “ανοσίας αγέλης” ως μέσο ανάσχεσης των
συνεπειών (όχι της εξάπλωσης) του κορονοϊού.
Λέει ο σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης Robert Dingwall:
-ποιος λέει πως είναι
επιθυμητό να αποτραπεί ο κάθε θάνατος ανεξάρτητα από το κόστος;
-ο θάνατος αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ζωής.
-μερικοί θάνατοι είναι ευκολότερο να τους αντέξει κανείς συγκριτικά με κάποιους
άλλους.
– Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν
να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φερειπείν, με το να
παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους.
-Η πρόταση να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τη συζήτηση επ’ αυτού του ζητήματος μέσα
στις οικογένειες, δεν αποτελεί ένα σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων αλλά ένα
σχέδιο σεβασμού της αυτονομίας τους και του δικαιώματός τους να είναι οι ίδιοι
που θα λάβουν τέτοιες αποφάσεις και όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους …
Σε απλή…μετάφραση η χιτλερικής έμπνευσης προσέγγιση :
Οι ναζιστές “καθάριζαν” την αγέλη από τους κάθε λογής “μολυσμένους” νομιμοποιώντας τις στυγερές πράξεις τους με βλακώδη ιδεολογικά θεωρήματα.
Θύματα οι κομμουνιστές, οι εβραίοι, οι τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι ευάλωτοι…
Τώρα αντικαθίστανται οι χιτλερικοί φούρνοι με τον κορονοϊό για να βρίσκουν οι γέροντες ένα …”γαλήνιο” τέλος;
Ποιο είναι το κόστος για χάρη του οποίου δεν πρέπει να αποτραπούν οι θάνατοι οποιουδήποτε, ειδικά των απόμαχων της ζωής;
Μήπως τα συνταξιοδοτικά ταμεία;
Τα ανύπαρκτα συστήματα υγείας;
Τα αναιμικά κράτη πρόνοιας;
Η αδηφαγία για περισσότερα κέρδη κι ας είναι αιματηρά και απάνθρωπα;
Ένα σύστημα, ατομοκεντρικό, κερδοσκοπικό στα όρια της απόλυτης ανηθικότητας. Ακραίο και αποκρουστικό.
Το κόστος της αναρρίχησης στην εξουσία επικίνδυνων τύπων, εμποτισμένων με ρατσιστικές και φασιστικές νοοτροπίες.
Ο Τζόνσον δεν είναι, δυστυχώς,
ο μόνος στην Ευρώπη…
Ούτε στον κόσμο…
Οι λαοί;
Εμείς;
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και επιβάλλουν σύνεση και αυτοσυγκράτηση.
Αλλά και τόλμη.
Σε περιόδους κρίσης κρίνεται το πραγματικό ανάστημα του καθενός.
Μπορούμε και να συμφωνούμε με τα μέτρα που παίρνονται, επιβάλλεται και να εισηγούμαστε άλλα, επιτρέπεται και να κριτικάρουμε αν κάτι δεν πάει καλά.
Έτσι:
Να μην πληρώσουν την επιδημία και τις κάθε λογής παρενέργειές της οι απλοί και ανυπεράσπιστοι άνθρωποι:
– να μην καλυφθούν τα θεσμικά ελλείμματα μόνο από τα περισσεύματα ανθρωπιάς του λαού μας.
– να απεγκλωβιστούν, με λογικές και ασφαλείς λύσεις, όσοι συμπατριώτες μας είναι στο εξωτερικό
– να επιταχτούν καταλύματα για την παραμονή σε καραντίνα και να διασφαλιστούν οι σωστές συνθήκες διαμονής
– να επιταχτούν ιδιωτικά νοσηλευτήρια.
– να προστατευτούν οι οικονομικά και κοινωνικά ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ ΜΈΤΡΑ.
-να πιεστούν οι σωσμένες με το αίμα του κόσμου Τράπεζες να αξιοποιήσουν τα μέτρα της ΕΚΤ με κοινωνική ευαισθησία.
Ο ιός να μη μολύνει τις ψυχές μας.
Ας είναι μια ευκαιρία να αναδειχτεί η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη μας προς αυτούς που το χουν ανάγκη.
Περάσαμε και δυσκολότερα…
Μπορούμε και τώρα…
Ο αυτοπεριορισμός δεν θα σταθεί εμπόδιο…
