To SkalaTimes απόκτησε μια νέα στήλη, «Humans of Larnaka» εμπνευσμένη από το photoblog (και μετέπειτα βιβλίο)που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2010 στην Νέα Υόρκη ο φωτογράφος Brandon Stanton, «Humans of New York».
Στο Humans of Larnaka παρουσιάζονται άνθρωπο της πόλης και επαρχίας Λάρνακας, γνωστοί, άγνωστοι, όλοι. Γιατί όλοι έχουν κάτι να πουν.
Σήμερα στη στήλη μας η ζωγράφος Νεφέλη Πτωχοπούλου
«Ακολούθησα τις σπουδές στο κλάδο των καλών τεχνών διότι για μένα δεν υπήρχε άλλο μονοπάτι…Σπούδασα στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, η αγάπη μου για την τέχνη είχε ήδη αποφασίσει για μένα. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που η αγάπη αλλά και η επαφή με τη τέχνη ήταν κομμάτι της καθημερινότητας μου, από πολύ μικρή ηλικία».
«Από τα χρόνια των σπουδών μου στην Θεσσαλονίκη, κρατάω τις στιγμές δημιουργίας, τις σχέσεις με συμφοιτητές και καθηγητές, τις ομορφιές της Θεσσαλονίκης και το ωραίο φαγητό αυτής της πανέμορφης πλανεύτρας πόλης. Ίσως πάνω από όλα κρατάω το γεγονός ότι ήταν κατά τη διάρκεια των σπουδών μου που ανακάλυψα την καλλιτεχνική μου ταυτότητα και ύφος, αν και έχω την πεποίθηση ότι αυτό είναι κάτι που καλλιεργείται συνεχώς και δεν σταματάς να ανακαλύπτεις κομμάτια της καλλιτεχνικής σου ταυτότητας. Ευτυχώς έχω την τύχη να βρίσκομαι γύρω από καλλιτέχνες και συχνά να ανταλλάσσουμε απόψεις, κάτι που βοηθάει πολύ ένα καλλιτέχνη πιστεύω».
«Η πανδημία του κορωνοϊου με βρήκε στην πιο όμορφη φάση της προσωπικής μου ζωής -κάτι που δεν θα ήθελα ακόμη να μοιραστώ δημόσια- και κατ’ επέκταση σε μια πολύ δημιουργική φάση. Ζωγράφιζα όσο μπορούσα από το σπίτι, βγήκε κάποια δουλειά μου που έχει περισσότερο να κάνει με τα δικά μου συναισθήματα, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, που πρέπει να σου εξομολογηθώ πως δεν ήταν αρνητικά, ήταν θα έλεγα πως ήταν θάλασσες συναισθημάτων…. και επειδή πάντα ως ζωγράφος λειτουργώ με το συναίσθημα, αυτά τα συναισθήματα έγιναν έργα».
«Πριν την κρίση του κορωνοϊου ετοιμαζόμουν για μια έκθεση στη νέα Γκαλερί της πόλης μας “Εναλία”. Δυστυχώς οι εξελίξεις δεν μας άφησαν, έτσι η έκθεση “μπήκε στο συρτάρι” για να γίνει κάποια στιγμή αργότερα».
«Όταν με ρωτούν για τη Λάρνακα δυσκολεύομαι να απαντήσω…συνήθως οι άνθρωποι λένε τι χρειάζεται να γίνει, τι λείπει κτλ….Εγώ βλέπω πως η πόλη μας έχει πολλές ομορφιές, έχει καταπληκτικό κόσμο και αρκετά παιδιά με ταλέντο σε διάφορες τέχνες ή στον αθλητισμό, έχουμε θάλασσες με Γαλάζιες Σημαίες, όλα βρίσκονται σε πολύ κοντινές αποστάσεις, θεωρώ πως όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο, δεν θα απαντήσω λοιπόν στο τι λείπει από τη Λάρνακα, νομίζω ότι είναι καιρός να επικεντρωθούμε στα καλά και θετικά που έχει η πόλη μας. Όταν επικεντρωθούμε σε αυτά, τότε θα έρθουν και όσα λείπουν».
«Παρακολουθώ δουλειές συναδέλφων και από τη πόλη μας και από τη Κύπρο γενικά, αλλά και το εξωτερικό. Ξεχωρίζω πολλούς αγαπημένους μου, μερικοί από αυτούς είναι: Rembrandt, Monet, Vincent van Gogh, Dali, Pierre-Auguste Renoir και φυσικά απ΄τους Έλληνες : Φασιανός, Μυταράς, Νικόλαος Γύζης και άλλοι…και φυσικά ο παντοτινός μου δάσκαλος, ο πατέρας μου, Πέτρος Πτωχόπουλος».
«Ναι έχω δει το “I Support Art Workers” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χαίρομαι που ο κόσμος σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό έχει προβεί σε αυτή την κίνηση ως ένδειξη στήριξης προς εμάς τους καλλιτέχνες. Θεωρώ όμως πως η στήριξη αλλά και η έμπρακτη βοήθεια προς τους καλλιτέχνες και τον πολιτισμό είναι ευθύνη της κάθε χώρας, τόσο σε επίπεδο κυβέρνησης, όσο και τοπικό (κάθε πόλης, κοινότητας κτλ). Ας ξεκινήσουν όλοι οι ιθύνοντες να εκτιμούν και να στηρίζουν τον πολιτισμό όπως πρέπει και αυτό θα γίνει μόνο με την στήριξη στις τέχνες και στα γράμματα και κατ΄ επέκταση στους καλλιτέχνες. Ο πολιτισμός είναι οι τέχνες και τα γράμματα. Αν δεν έχουμε πολιτισμό, τότε δεν ξέρω τι άλλο αξίζει να έχουμε, αν δεν επενδύουμε στον πολιτισμό του τόπου, τότε δεν μας αξίζει να λεγόμαστε πολιτισμένη χώρα».
«Το έχω ξαναπεί σε συνέντευξη μου ότι κατά τη δική μου άποψη το έργο πρέπει να δίνει κάτι στον θεατή. Αυτός είναι ο ρόλος της τέχνης πιστεύω γενικότερα. Να του προκαλεί ένα συναίσθημα ή μία σκέψη ή να τον ταξιδεύει ή να του στέλνει μηνύματα. Αλλιώς τι νόημα έχει;»
«Ναι, ως δημιουργός έχω και σχέδια και όνειρα. Θα ήθελα να δω την δουλειά μου σε γκαλερί του εξωτερικού και να έχω την ευκαιρία να ακούσω ή να μάθω τα σχόλια και τις σκέψεις του απλού κόσμου ή των συλλεκτων τέχνης στο εξωτερικό για τα έργα μου. Ο καλλιτέχνης δεν δημιουργεί για τον εαυτό του, αλλά για να “κοινωνήσει και να επικοινωνήσει” τα έργα του στο κόσμο. Όταν αυτή η επαφή “δημιουργού-θεατή” καταφέρνει να γίνει και εκτός της χώρας του δημιουργού είναι ακόμη πιο μαγικό, γιατί γίνεται η τέχνη η γέφυρα επικοινωνίας από μια γωνιά του πλανήτη σε μια άλλη».
